پیشنهادات فرهنگی آخر هفته
«جامه دران» اقتباسی است از رمانی به همین نام به قلم ناهید طباطبایی و البته با بازنویسی مشترک حمید رضا قطبی و ناهید طباطبایی، فیلم آشکارا دغدغه های اجتماعی و تاریخی دارد و در سه دوره ی متفاوت روایت می شود.
اکران: «جامه دران» اقتباسی است از رمانی به همین نام به قلم ناهید طباطبایی و البته با بازنویسی مشترک حمید رضا قطبی و ناهید طباطبایی، فیلم آشکارا دغدغه های اجتماعی و تاریخی دارد و در سه دوره ی متفاوت روایت می شود. در ضمن ساختار فیلم ایپزودیک است و در کنار« چهارشنبه 19 اردیبهشت» دو فیلم ایپزودیک این روزهای اکران را نمایندگی می کنند، داستان فیلم در مورد زنی به نام شیرین است که در مراسم ختم پدرش با مسائل تازه ای آشنا می شود که حقایقی تازه را پیش رویش می گذارد بازیگرانی چون: مهتاب کرامتی، باران کوثری، پگاه آهنگرانی، مصطفی زمانی در اولین تجربه ی حمیدرضا قطبی به عنوان کارگردان ایفای نقش می کنند، نکته ی خاص و غالب توجه در مورد این اثر وفاداری فیلم و روایت به سینمای داستان گو است.
اگر هوس داستان کرده اید و از فیلم های کم داستان و بدون قصه خسته شده اید «جامه دران» انتخاب مناسبی است، البته که فیلم در فرم دچار ضعف هایی هم است، مثل یکپارچه نبودن سه روایت و ارائه اطلاعات مستقیم در روایت اول، اما به هر حال داستان زنانه و متفاوتی دارد که حداقل سر راست تعریف شده است در ضمن ساداتیان تهیه کننده کار، آثاری چون: چهارشنبه سوری و برف روی کاج ها را در کارنامه اش دارد و می شود با خیال راحت به تماشای این کار نشست.
تماشاخانه: «در پروازهای خروجی بود که گم شد ریحانه» به کارگردانی مهدی مشهور در تالار ارغنون به تازگی اجرایش شروع شده با بازیگرانی مثل: حدیث میرامینی و فرهاد آئیش و شیوا ابراهیمی، نمایش تمام در مورد «مهاجرت» است و روایتگر دو زن در دو موقعیت متفاوت، ولی درگیر یک مضمون است، ریحانه ای در تهران و ریحانه ای دیگر در لندن، هر دو مردد در ماندن و رفتن و هر دو در اندیشه تغییر وضعیت، مهاجرت مضمونی جهان شمول است و خب برای ما ساکنین خاورمیانه بغرنج تر است.
کارگردان موفق شده از نشانه ها و نمادها به خوبی و موجز استفاده کند، المان هایی چون چمدان و پارچه و کاربرد هیستریکی دارد، البته در طول نمایش با انبوه دیالوگ مواجهیم، به نوعی روایت پرگو است، اما خب دغدغه ی داستان تا حدی نقایض را جبران می کند. بازی با مضامینی چون: خاطرات و گذشته ها به خوبی در پیوند با مخاطب قرار می گیرد، صدیقه سادات موسوی زاده که تهیه کنندگی آثاری چون آرایشگاه زیبا و خونه مادربزرگه را در کارنامه اش دارد، تهیه کنندگی این اثر را برعهده دارد، دیالوگی از نمایش: « خانواده مثل سمی می مونه که تو خون آدم جریان داره»
کیوسک: شماره جدید ماهنامه «تجربه» با تصویر روی جلدی از پرویز مشکاتیان و بررسی آثار و اندیشه های او منتشر شده است در این شماره هر چه که از مشکاتیان بخواهید می توانید یافت کنید در کنار گفت و گویی از حسین علیزاده درباره سبک آثار هنری مشکاتیان، بررسی عامه پسندها در ادبیات فارسی و با بررسی «بامداد خمار» و گفت و گو با کاوه میرعباسی که تعبیر تولید رویا را برای عامه پسندها به کار برده و از همه جذابت تر بررسی و مقایسه آثار موسیقی پاپ و رپ و در کنار گفت و گو با یاس رپر معروف و گروه هایی چون: پالت و بمانی و کاربن همه و همه وزن موسیقایی این شماره را بالا برده است پرونده ای در مورد پرفورمنس تهمورس و ما که یک پرونده ی موسیقایی دیگر است تجربه ی این شماره را آهنگین کرده در ادمه پرونده ای برای فیلم حضرت محمد در کنار صفحات شعر و داستان «تجربه» ی خوبی را رقم زده است.
گالری: نمایشگاه « خروس» به همت 21 هنرمند در غالب نقاشی برپاشده است؛ نمایشگاهی با سوژه ای بسیار متقاوت که می تواند حواس مخاطب را برای ساعتی پرت کند، در ضمن اینکه در پیوند گسترده با مخاطب قرار می گیرد، چون سوژه هم خاصیت درگیر کنندگی دارد و هم حسرت، معلوم نیست نسل های بعدی که در آپارتمان ها رشد کرده اند، چه باوری در مورد «خروس» داشته باشند بماند که خروس موجودیتی اساطیری هم دارد.
به عنوان مثال: در یونان باستان مظهر عشق است و در فرهنگ ژاپن نشان صلح است، در فرهنگ خودمان هم نشان هایی چون: غیرت، صبح و موجودی که پلیدی ها را بر می اندازد و ستایش شده است، گالری شکوه در بلوار اندرزگو، خیابان سلیمی همه روزه میزبان این نمایشگاه است البته تا بیست و هفتم آبان ماه و به غیر از پنجشنبه ها، نمایشگاه متفاوتی است از دست ندهید.
کتاب: «دلتنگی های نقاش خیابان چهل و هشتم» عنوان اثری است از «دی جی سلینجر» با ترجمه ی احمد گلشیری، مجموعه ی داستانی که تاکنون 13 بار تجدید چاپ شده است، کتاب شامل 9 داستان کوتاه از سلینجر است. به نوعی بهترین های نویسنده در این اثر جمع آوری شده است. نگاهی انتقادی به زندگی در دنیای مدرن و مفاهیمی چون: آزادی و تنهایی که تمام انسان های پیرامون را درگیر می کند، از همین رو کتاب فراتر از جغرافیا ی خودش اثر گذار است، کاراکترهای داستان ها از آدم هایی با سن های متفاوت تشکیل شده است و هنر سلینجر همین است که ما با هیچکدام آن ها احساس غریبگی نمی کنیم. یک جمله از کتاب: «واقعیت همیشه خیلی دیر خودش را نشان می دهد، غریب ترین تفاوت میان خوشبختی و شادی این است که خوشبختی جامد است و شادی مایع...»
کنسرت و آلبوم: در ایام محرم و صفر این بخش تحول خاصی ندارد، کنسرت که برگزار نمی شود و آلبوم هم در حد بسیار محدودی عرضه می شود. بی تحرکی دوماهه ی این پاراگراف متاثر از عوامل محیطی است و طبیعتا کاری از ما ساخته نیست.
نظر کاربران
این مصطفی زمانی هیچوقت گریم روش جواب نداده همیشه تابلو مصنوعیه ...
تو شهرزاد خیلی هم خوبه