وقت تان را برای تماشای این فیلم ها تلف نکنید!

روزنامه صبا - آیـدا تدیـن: احتمالاً بسیاری از سرمایه‌گذاران هالیوود ترجیح می‌دهند سال گذشته میلادی را از تقویم خاطراتشان حذف کنند و آن را برای همیشه به دست فراموشی بسپارند؛ گویا هیچ‌وقت ۲۰۱۴ از راه نرسیده است.

استودیوهای فیلمسازی هالیوود سرشار از فیلم‌های پرهزینه و دنباله‌داری بودند که تنها نتیجه‌ آن، خستگی و کسالت مخاطب از تماشای این قبیل فیلم‌ها بود. گیشه فروش فیلم‌های اکران تابستان با کاهش ۵ درصدی نسبت به سال ۲۰۱۳ گواه این مدعاست. این در حالی است که فیلم‌های دنباله‌داری همچون «اسپایدرمن»، «افراد ایکس»، «سیاره میمون‌ها» و «ترانسفورمرها» در نوبت اکران ۲۰۱۵ قرار دارند.

اوضاع و احوال سینمای مستقل هم شاید به لحاظ کیفی شرایط بهتری داشت، اما نام هیچ فیلمی آن‌طور که باید و شاید بر سر زبان‌ها نیفتاد؛ مثلاً ظهور پدیده‌ای مانند «لیتل میس سان‌شاین» در سال ۲۰۰۶ با استقبال غیر منتظره تماشاگران فروش آن از مرز ۶۰ میلیون دلار گذشت. اگر هالیوود می‌خواهد صنعت سینما در رقابت با حوزه‌های جدید و خلاقانه‌ای مانند تلویزیون و بازی‌های ویدئویی کامیاب شود، باید بهتر از این‌ها عمل کند؛ به ویژه وقتی پای قصه‌گویی بدیع و اصیل به دور از فرم‌های اقتباسی) به میان می‌آید.

در ادامه این مطلب به خلاصه ۱۲ فیلمی که ناامیدکننده‌ترین تولیدهای سینمایی هالیوود در سال ۲۰۱۴ به شمار می‌روند، می‌پردازیم.

۱۲- «جادو در مهتاب»(Magic in the Moonlight)

فروش در امریکای شمالی: ۱۰.۵ میلیون دلار

حاصل چهل و نهمین تجربه وودی آلن بر صندلی کارگردانی، ساخت کم جان‌ترین و بی‌رمق‌ترین اثر سینمایی‌اش از سال ۲۰۰۱ تاکنون است. ۱۳ سال پیش، نمایش فیلم پرهزینه، اما کم جاذبه «نفرین عقرب یشمی» با واکنش نه چندان مثبت منتقدان و تماشاگران روبه‌رو شد. اگرچه بازی‌های درخشان کالین فیرث و اما استون در تازه‌ترین ساخته او تحسین و تشویق منتقدان را در پی داشت، اما فیلمنامه کلیشه‌ای این اثر صدای منتقدان را حسابی درآورد.

فیرث نقش مردی بریتانیایی را بازی می‌کند که مأموریت دارد از یک کلاهبرداری بزرگ پرده‌برداری کند و به همین منظور به یک روشن‌بین دروغین (با بازی اما استون) نزدیک می‌شود. به نظر می‌رسد آلن با انتخاب نامناسب زوجی که در زندگی واقعی ۲۸سال فاصله سنی دارند، خودش به کم جان شدن رابطه رمانتیک کاراکترهای اصلی‌اش دامن زده است.

۱۱- «چشمان بزرگ» (Big Eyes)

فروش در امریکای شمالی: ۵.۵ میلیون دلار (در حال اکران)

این فیلم زندگینامه‌ای درباره مارگریت کین نقاش سر‌شناس امریکایی است. جار و جنجال رسانه‌ای این تصور کاذب را ایجاد کرده بود که «چشمان بزرگ» بازگشت دوباره تیم برتن به روزهای اوج خود در سال‌های دهه ۹۰ است (برتن در ۱۹۹۴ فیلم تحسین شده «اد وود» را روانه سینما‌ها ساخت).

وبلاگ‌نویس‌ها پیش‌بینی می‌کردند، سرانجام این فیلم بتواند اسکار را در دستان ایمی آدامز قرار دهد، اما «چشم‌های بزرگ» بیش از حد ملایم و آرام است و به تعبیری فیلمی بی‌مزه محسوب می‌شود که اصلاً شباهتی به هیچ یک از فیلم‌های تیم برتن ندارد. قصه فیلم زیر بار بازی بیش از حد اغراق‌آمیز کریستوف والتس از هم فروپاشیده است. او نقش والتر کین شوهر متقلب و دغل‌باز مارگریت را به گونه‌ای بازی کرده که گویی مشغول بازی در نقش یکی از تبهکاران فیلم‌های کوئنتین تارانتینو است.

۱۰- «پسران جرزی» (Jersey Boys)

- فروش در امریکای شمالی: ۴۷ میلیون دلار

هالیوود نزدیک به یک دهه برای به تصویر کشیدن این درام موزیکال بر پرده سینما زحمت کشیده بود و این در حالی است که اثر اقتباسی کلینت ایستوود فضایی تیره و تار دارد و حال و هوایی غم‌انگیز را به مخاطب القا می‌کند. فیلم براساس یک نمایش موزیکال با همین عنوان ساخته شده که ماجراهای یک گروه راک و پاپ امریکایی به نام«The Four Seasons»را روایت می‌کند.


۹- «یک میلیون راه برای مردن در غرب»(A Million Ways to Die in the West)

- فروش در امریکای شمالی: ۴۳.۲ میلیون دلار

این فیلم یک کمدی وسترن امریکایی است که ست مک ‌فارلین نویسندگی، کارگردانی و تهیه آن را بر عهده داشته است. او همچنین در کنار بازیگران سر‌شناسی نظیر چارلیز ترون، آماندا سایفرید، لیام نیسن، سارا سیلورمن و نیل پاتریک هریس به ایفای نقش پرداخته است. اجرای مک ‌فارلین به عنوان مجری مراسم اسکار ۲۰۱۳ حسابی جنجال‌برانگیز شد.

ظاهراً او تمام سرمایه‌ای را که از ساخت و فروش فیلم «تد» به دست آورده بود (فروش داخلی فیلم از مرز ۲۱۹ میلیون دلار عبور کرد) برای ساخت این قصه وسترن که در سال ۱۸۸۲ رخ می‌دهد، حیف و میل کرده است.

۸- «گریس از موناکو» (Grace of Monaco)

- فروش در امریکای شمالی: هنوز اکران نشده است.

جشنواره فیلم کن ۲۰۱۴ با نمایش این فیلم زندگینامه‌ای با بازی نیکول کیدمن در نقش گریس کلی بازیگر امریکایی که در ۱۹۵۶ با شاهزاده موناکو ازدواج کرد، افتتاح شد، اما واقعیت این‌جاست که جذابیت قصه زندگی اسطوره سینما در مقایسه با اختلافات جنجالی اولیویه داهان، کارگردان فیلم و هاروی واینستین، توزیع‌کننده امریکایی فیلم در پشت صحنه هیچ به نظر می‌رسد.

واینستین به هیچ‌وجه با نسخه نهایی فیلم-که درواقع نسخه مورد نظر داهان بود-موافق نبود. وقتی نسخه کسالت‌بار و ملال‌آور داهان در جشنواره کن روی پرده رفت، معلوم شد مخالفت مصرانه توزیع‌کننده فیلم نادرست نبوده است. نتیجه این اختلاف‌ها آن شد که «گریس از موناکو» هنوز در ایالات متحده اکران نشده و احتمالاً هیچ‌وقت هم نخواهد شد.

۷- «ما را از شر برهان»(Deliver Us From Evil)

- فروش در امریکای شمالی: ۳۰.۶ میلیون دلار

جری بروکهایمر سرانجام فیلم ترسناکش را روانه پرده سینما‌ها کرد. تولید این تریلر ۱۱۸ دقیقه‌ای سال‌ها به طول انجامید و فیلمنامه آن مورد بازبینی‌های متعدد قرار گرفت.

اریک بانا در این فیلم نقش یک پلیس نیویورکی را بازی می‌کند که با اشرار و ارواح پلید در جنگ است. با این حال نقش‌آفرینی این بازیگر ۴۶ ساله نتوانسته به جذاب شدن این فیلم افتضاح کمک کند.

۶- «مردان، زنان و فرزندان» (Men, Women & Children)

- فروش در امریکای شمالی: ۷۰۵.۹ هزار دلار

باورش سخت است که مسئول ساخت این فیلم فاجعه‌آمیز،‌‌ همان جیسن ریتمن است که زمانی «روی هوا» و «جونو» را کارگردانی کرده بود. این کمدی درام ۱۱۹ دقیقه‌ای مراقبه‌ای پرآب و تاب بر تأثیر مخرب تکنولوژی بر روابط انسانی را به نمایش می‌گذارد و نشان می‌دهد که چگونه پیشرفت تکنولوژی ارتباط واقعی افراد جامعه را با یکدیگر قطع کرده است.

فیلم بیش از آن‌که کوششی در جهت روشن کردن حقایق تازه به شمار رود، صرفاً بیانی تحقیرآمیز را در رابطه با نسلی که استفاده‌کننده اصلی شبکه‌های اجتماعی به ویژه فیس‌بوک است، در پیش گرفته است.

۵- «کاش اینجا بودم» (Wish I Was Here)

- فروش در امریکای شمالی: ۳.۶ میلیون دلار

این فیلم یک کمدی درام امریکایی است که زاک براف آن را نویسندگی (با همکاری برادرش آدام براف) و کارگردانی کرده است. این کمدی افراطی و پر آب و تاب ماجراهای یک پدر سی و چند ساله را روایت می‌کند که در میانه زندگی‌اش با بحرانی چالش برانگیز مواجه شده است.

به نظر می‌رسد ساخت یک چنین فیلمی به خوبی گواه این مدعاست که بیشتر فیلمسازان به نظارت استودیویی نیاز دارند.

۴- «ورونیکا مارس» (Veronica Mars)

- فروش در امریکای شمالی: ۳.۳ میلیون دلار

این پروژه هم یکی دیگر از تولیدهای ناموفق کمپانی «کیک استار‌تر» بود که با شکست مواجه شد. راب توماس، کارگردان فیلم با جمع‌آوری ۵.۷ میلیون دلار از ۹۱۵۸۵ عضو وفادار به تأمین بودجه فیلم، اثری را از خود بر جای گذاشته که بیشتر به شوخی می‌ماند.

فضای فیلم به قدری تاریک است که اصلاً به سختی می‌توان گفت چه اتفاقی در طول فیلم در حال رخ دادن است.

۳- «فساد ذاتی» (Inherent Vice)

- فروش در امریکای شمالی: ۱.۲ میلیون دلار (از ژانویه به صورت گسترده اکران می‌شود)

پل تامس اندرسن هم مانند جی.دی.سلینجر در مراحل پایانی حرفه نویسندگی‌اش، به کل روایت را کنار گذاشته است. در مقابل، تماشاگر را با صحنه‌هایی که به زیبایی فیلمبرداری شده‌اند تنها می‌گذارد و احساس پرسه زدن و سرگردانی در تاریکی را به مخاطب منتقل می‌کند.

فضایی که ارتباطش با بازی توهم‌آلود واکین فینیکس مبهم به نظر می‌رسد. معلوم نیست «فساد ذاتی» که براساس رمانی با همین عنوان ساخته شده، دقیقاً چه حرفی برای گفتن دارد، اما طرفداران کارگردان فیلم‌هایی نظیر «ماگنولیا»، «شب‌های بوگی» و «خون به‌پا می‌شود» امیدوارند فیلمساز محبوبشان بار دیگر قصه‌هایی را تعریف کند که سرانجام آن معلوم باشد.

۲- «تعالی» (Transcendence)

- فروش در امریکای شمالی: ۲۳ میلیون دلار

یکی از ناامیدکننده‌ترین پروژه‌های استودیویی ۲۰۱۴ با بازی جانی دپ روانه پرده سینما‌ها شد. او در این تریلر علمی-تخیلی اکشن نقش یک دانشمند هوش مصنوعی را بازی کرده که وارد یک کامپیو‌تر می‌شود و در آن‌جا به زندگی ادامه می‌دهد.

فیلمنامه این اثر ۱۱۹ دقیقه‌ای که زمانی در فهرست آثار ممنوع قرار داشت، نتوانسته آن‌طور که باید و شاید در دستان کارگردان فیلم اولی، والی فیستر (مدیر فیلمبرداری با سابقه کریستوفر نولان) به ثمر بنشیند و انسجام کافی ندارد.

۱- «رود گمشده» (Lost River)

- فروش داخلی فیلم: هنوز اکران نشده است.

این فیلم به عنوان نخستین تجربه رایان گاسلینگ در مقام کارگردان نخستین بار در جشنواره کن به نمایش درآمد و با بیشترین توهین و تمسخر ممکن مواجه شد.