مراد برقی و تمام سریالهای محبوب تلویزیون
درگذشت پرویز کاردان که خیلیها او را با مراد برقی میشناختند، بهانهای شد که یادی کنیم از سریالهایی که خیابان خلوتکُن بودهاند، از همان مراد برقی تا همین نمونههای طنز پس از انقلاب.
برترینها: درگذشت پرویز کاردان که خیلیها او را با مراد برقی میشناختند، بهانهای شد که یادی کنیم از سریالهایی که خیابان خلوتکُن بوده اند، از همان مراد برقی تا همین نمونههای طنز پس از انقلاب. این مطلب برگرفته از روزنامه همشهری و وبسایت دیجی کالا مگ است.
خانه به دوش
سریال «خانه به دوش» یا همان مراد برقیِ خودمان در سال ۱۳۵۲ با رای مخاطبان تلویزیون در مجله تماشا به عنوان محبوبترین برنامه تلویزیونی معرفی شد، که بعدتر به فیلم هم تبدیل شد. داستان سریال دربارهٔ آدم یکلاقبایی به نام «آقا مراد» با بازی پرویز کاردان است که کارش تعمیر برق خانهها و لوازم برقی منزل است. او خودروی مرسدس بنز کهنه و قراضهای دارد که اسمش را «یاقوت» گذاشته و آن را همچون کلبهای متحرک تزئین کردهاست و با آن در خیابانها میگردد و به دنبال مشتری است. تا آنکه روزی گذرش به خانهای میافتد که هفت دختر با پدر و مادرشان در آن زندگی میکنند. «خانه به دوش» در ۸۳ قسمت از تلویزیون ملی ایران پخش شد و به یکی از پرمخاطبترین مجموعههای تلویزیونی تبدیل شد. سریالی که نقل است در حین پخش خیابان و کوچهها از جمعیت خالی میشد.
خانه قمرخانم
اصطلاح خانه قمرخانم که سالهای طولانی است میان مردم جا افتاده از سریال و فیلمی به همین نام آمده است. در سریال «خانه قمرخانم» پروین ملکوتی در نقش قمرخانم، صاحبخانه بداخلاق و سختگیری ظاهر میشد و کل ماجراها هم بر اساس آنچه میان او و مستأجران پرتعدادش میگذشت، رقم میخورد. براساس این سریال، بهمن فرمانآرا فیلمی ساخت که اکران موفقی را تجربه نکرد. در فیلم وقتی تعدادی از مستأجرها متوجه میشوند خانه سند رسمی ندارد، تصمیم میگیرند آنجا را تصاحب کنند که البته در نهایت موفق نمیشوند.
ساعت خوش
«ساعت خوش» نام مجموعهای بود که در سالهای ۱۳۷۳ و ۱۳۷۴ هفتهای یکبار از شبکه ۲ سیما پخش میشد. این برنامه شامل طنزهای کوتاه، جدید و متفاوت بود. در روزگار تلویزیون دو شبکهای ایران، که در بیشتر برنامهها بر پیامهای اخلاقی تأکید داشت، ظهور گروهی جوان که آغازگر حرکت جدیدی در عرصه طنز بودند نگاهها را به سمت این برنامه کشاند. روزنامه کیهان در فروردین ۱۳۷۴ نوشتهای را علیه این برنامه به چاپ رساند و این آغاز راه سقوط بود.
همسران
سریال «همسران» جزء نخستین تجربههای ساخت سریال کمدی با رگههایی از فضای عاشقانه و رمانتیک در تلویزیون پس از انقلاب بود. همسران داستان دو همسایه را روایت میکرد که در کنار زندگی مشترکشان در هر قسمت درگیر اتفاقاتی مختلف میشدند. بار اصلی داستان بر دوش دو زوج بود که در همسایگی هم زندگی میکردند. تمام اتفاقات در آپارتمان و در خانهی این دو همسایه میگذشت و سریال غیر از چهار بازیگر ثابت، بازیگرهای مهمان زیادی داشت که بنا به موقعیت در قسمتهای مختلف مقابل دوربین حاضر میشدند.
خانه سبز
«خانه سبز» به نوعی در ادامهی سریال همسران ساخته شد. همان کارگردانان با اضافه کردن پیمان قاسمخانی به تیم نویسندگیشان سعی کردند در اثر بعدیشان بار طنز سریالشان را بیشتر کنند. خانه سبز دربارهی ساکنین یک خانه است که همه با هم فامیل هستند و در کنار یکدیگر ماجراهای گوناگونی را تجربه میکنند. داستان سریال را ماجراهایی جذاب پیش میبرد و بازیگران بزرگ و حرفهای زیادی در آن ایفای نقش میکردند. خانه سبز همان احساس خوب همسران را به بینندهاش منتقل میکرد.
زیر آسمان شهر
«زیر آسمان شهر» در نخستین سال از دهه ۸۰ انقلابی در تلویزیون به پا کرد و با اقبال گسترده مردم روبهرو شد. پس از زیر آسمان شهر، باکس شبانهی یک یا دو شبکه به پخش سریالهای کمدی اختصاص یافت و تماشای سریالهای کمدی به عادت مردم تبدیل شد. آپارتمانی در دل شهر قرار دارد و در هر قسمت یکی از همسایهها درگیر ماجرایی میشود. همسایهها از قشرهای مختلف اجتماعی، با دیدگاهها و رویکردهای متفاوت بودند؛ گاه با همدیگر تعارض و دشمنی پیدا میکردند و گاه در کنار هم برای یک هدف مشترک تلاش میکردند.
بدون شرح
تجربهی موفق زیر آسمان شهر، مدیران شبکه سه سیما را مجاب کرد تا برای سال بعد هم سریالی کمدی و نود شبی در کنداکتورشان قرار دهند. مهدی مظلومی که آن زمان چهرهی شناخته شدهای در میان مردم نبود سریال بدون شرح را جلوی دوربین برد. پیمان قاسمخانی، ریما رامینفر، سروش صحت، مهراب قاسمخانی، خشایار الوند و امیرمهدی ژوله تیم نویسندگی سریال را بر عهده داشتند و توانستند از قصهی تحریریهی یک هفتهنامه، سریالی مخاطبپسند خلق کنند.
پاورچین
یک سال پس از سریال موفق زیر آسمان شهر، مهران مدیری هم وارد گود ساختن سریالهای طنز نود قسمتی شد. مدیری تا پیش از این بیشتر مجموعههای اپیزودیک مثل پلاک ۱۴ میساخت و این بار تصمیم گرفت شانس خود را با ساختن سریال امتحان کند. ریسکی که نتیجهی خوبی برای مدیری داشت و سبب شد تا او برای چند سال پای ثابت ساختن سریالهای کمدی و طنز شود.«پاورچین» در کارگردانی فضای بسیار سادهای داشت و بیشتر اتفاقاتش در خانه و اداره میگذشت. با این حال، قدرت نویسندگی پیمان قاسمخانی و تیمش، پاورچین را در خلق شخصیت و دیالوگ به اثری مخاطبپسند تبدیل کرد. قدرت فراگیری این سریال به حدی زیاد بود که شهر خیالی برره به دایره واژگانی مردم وارد شد. همچنین بسیاری واژه دیگر مثل پاچهخواری یا رسم نخودچی خوران در میان مردم کوچه و خیابان تکرار میشد.
شبهای برره
به اذعان برخی از منتقدان، «شبهای برره» بهترین اثر در کارنامهی هنری مهران مدیری است. جهان داستانی این سریال در کنار شخصیتهای پرشمارش بسیار شیرین و به یاد ماندنی بود. مدیری برای ساخت شبهای برره زحمت کشید، زمان گذاشت و همین سبب شد تا سریالی ماندگار خلق کند.آنچه هنوز شبهای برره را در میان مردم جاودانه کرده، نقدها و شوخیهای اجتماعی سریال بود. شبهای برره در عین اینکه مخاطبش را میخنداند، به برخی رسم و رسومات و فرهنگهای غلط جامعه هم طعنه میزد. همین پرداختن به نقدهای اجتماعی سبب شد تا پخش سریال با مشکل مواجه شد و به نوعی شبهای برره نیمه تمام پایان یابد.
خانه به دوش
در دو قطبی آن زمان تلویزیون که بیشتر به رقابت مدیری و غفوریان اختصاص داشت، ناگهان رضا عطاران با سریالهای جدیدش از راه رسید و مسیر تازهای در ساختن سریالهای کمدی آغاز کرد. عطاران در سریالسازی فضایی متفاوت از غفوریان و مدیری را در پیش گرفت و با سبک رئال و واقعانگارانهاش، سریالهایی جذاب و تماشایی ساخت.عطاران که تجربهی نویسندگی در «زیر آسمان شهر» را داشت، بر اساس طرحی از سعید آقاخانی و سیروس میمنت، سناریوی خانه به دوش را نوشت تا یکی از ماندگارترین سریالهای تلویزیون خلق شود. عطاران در این سریال از دوگانهی ثروتمند و فقیر برای خلق داستانش استفاده کرد و توانست از این پیرنگ مرسوم و کلیشهای در خلق درام، داستانی فوقالعاده جذاب بنویسد.
متهم گریخت
حالا دیگر رضا عطاران سلطان بلامنازع سریالهای کمدی تلویزیون شده است. یک سال پس از «خانه به دوش»، او برای ماه رمضان سال ۸۴ سریال جذاب دیگری ساخت.عطاران بار دیگر در سریالش به سراغ قشرهای فرودست جامعه رفت و فضای خانوادهی مهاجری را روایت کرد که در شهر شلوغی مثل تهران درگیر اتفاقات جالبی میشوند. «متهم گریخت» همانند خانه به دوش در بستری رئال روایت میشود و همین ساختار واقعانگارانهی سریال باعث همذاتپنداری مردم با شخصیتهای سریال میشد.
بزنگاه
«بزنگاه» دربارهی خانوادهای است که بر سر ارث و میراث به مشکل برخوردهاند و در این میان اعتیاد شخصیت نادر با بازی عطاران بخش دیگری از داستان را شکل میدهد. سروش صحت و ایمان صفایی نویسندگان سریال بودند و اولین تجربههای مشترک کاریشان را کنار همدیگر امتحان میکردند.در «بزنگاه» نگاه اجتماعی عطاران پختهتر از سریالهای قبلیاش و کارگردانیاش بسیار رئالتر از دیگر آثارش شده است. عطاران پس از پشت سر گذاشتن چند تجربهی موفق در سریالسازی و در بهترین دورهی کاریاش جهت تولید سریال، با تصمیمهاش اشتباه مدیران تلویزیون قید سریالسازی را زد تا تلویزیون یکی از بزرگترین سرمایههایش را خیلی راحت و مفت و مسلم از دست بدهد.
پایتخت
بیشک مجموعههای «پایتخت» یکی از بهترین سریالهای طنز ایرانی یکدهه اخیر بوده است. این سریال درباره خانوادهای است که در روستای علیآباد زندگی میکنند و مشکلات مختلفی برای آنها پیش میآید. پایتختیها در اغلب فصلها یک سفر را هم تجربه میکنند که سبب قرارگیری کاراکترهای ماندگار این سریال در موقعیتهای جذاب و جدید میشود. براساس دادههای آماری ثبتشده پایتخت از معدود سریالهای طنز ایرانی دهه اخیر است که در زمان پخش و حتی بازپخش آن میزان استفاده از اینترنت و حضور در شبکههای اجتماعی بسیار کاهش مییابد. محسن تنابنده، احمد مهرانفر، ریما رامینفر، علیرضا خمسه و... از هنرمندانی هستند که با کارگردانی سیروس مقدم در ششفصل لحظاتی شاد را برای مردم خلق کردند.
ساختمان پزشکان
با گذشت ۱۰ سال از ساخت سریال «ساختمان پزشکان»، این مجموعه هنوز هم در صدر سریالهای طنز محبوب چند سال اخیر قرار دارد. کمدی فرهنگی- اجتماعیای که پیمان قاسمخانی، مهراب قاسمخانی، سروش صحت و امیر برادران مشترکاً آن را نوشته بودند و سروش صحت آن را کارگردانی کرده بود. موضوع این سریال درباره زندگی پردردسر یک کارشناس روانشناسی به نام نیما است که در هر قسمت مشکلی جدید برای او بهوجود میآید که بسیاری از این مشکلات تقصیر منشی کمهوش و همسر وسواسی اوست. البته ناگفته نماند این سریال در کنار محبوبیت زیاد خود، مشکلات بسیاری را نیز برای عوامل آن بهوجود آورد.
دودکش
سریال «دودکش» به قلم برزو نیکنژاد و کارگردانی محمدحسین لطیفی یکی از سریالهای طنز ایرانی است که در زمان خود توانست بینندگان زیادی را جذب کند. داستان این سریال درباره دوخانواده است که با یکدیگر قطع رابطه کردهاند، اما وقتی یکی از آنها برای آشتی قدم برمیدارد، اوضاع کمی بهتر میشود و همین آشتی باعث بهوجودآمدن اتفاقات جالب و غیرمنتظرهای میشود. این سریال در دوسری پخش شد که در سری اول دودکش و در سری دوم «پادری» نام داشت، اما محبوبیت سری اول آن بسیار بیشتر بود. در این سریال هومنبرق نورد، بهنام تشکر، امیرحسین رستمی، سیما تیرانداز، جواد عزتی، الناز حبیبی و نگار عابدی هنرنمایی کردهاند. زوج هنری هومن برقنورد و بهنام تشکر در این سریال هم توانستند بازی بسیار خوبی را برای بینندگان ارائه دهند.
سهگانه لیسانسهها
سروش صحت و ایمان صفایی پس از موفقیت در سریال شمعدونی دست بهکار شده و این بار «لیسانسهها» را نوشتند و صحت آن را کارگردانی کرد. لیسانسهها یکی از سریالهای موفق در زمینه کمدی و طنز بوده که توانست محبوبیت زیادی را به دست آورد و کار خود را تا ۳فصل ادامه دهد. داستان این سریال درباره سهجوان است که لیسانسه هستند و هرکدام از آنها مشکلات خاص خود را دارند. یکی از آنها بهدنبال فردی برای ازدواج و دیگری درگیر مشکلات عروسی است و نفر سوم نیز در خانوادهای از هم پاشیده زندگی میکند. این سریال شوخیهای جذابی با مسئولان و نیروی انتظامی دارد و توانسته جوایز زیادی در جشن حافظ و سایر جشنوارهها بهدست آورد. هوتن شکیبا، امیرحسین رستمی، امیر کاظمی، بیژن بنفشهخواه و بهنام تشکر از بازیگران این سریال هستند.
نون خ
سریال «نون خ» یکی از جدیدترین سریالهای کمدی ایرانی است که در مدت کم توانسته است محبوبیت خیلی خوبی را کسب کند. این سریال درباره مردی به نام نورالدین خانزاده است که یک کارگاه فرآوری تخمه آفتابگردان دارد و تخمه آفتابگردانهای بیشتر کشاورزان را خریداری کرده است. او محصولات را به تاجری به نام میرزایی در تهران میفروشد، اما اتفاقاتی برایش رقم میخورد. سریال نون خ در استان کرمانشاه تصویربرداری شده و از ترانههای هنرمندان آذربایجانی و کردی مانند حسن زیرک و مظهر خالقی استفاده کرده است. تاکنون سهفصل از آن پخش شده و دومین سریال تلویزیون پس از پایتخت بود که زندگی خانوادهای غیرتهرانی را به تصویر میکشید. از بازیگران این سریال میتوان به سعید آقاخانی، علی صادقی، هومن حاجعبداللهی، حمیدرضا آذرنگ، فریده سپاهمنصور، نعیمه نظامدوست و... اشاره کرد.
نظر کاربران
به جز دودکش و نون خ بقیه شون عالی بودن.........
پاسخ ها
حسود
دوست عزیز بی انصافی درست نیست این حرف فقط نظر شماست وشاید درصد کم مردم
این دو تا بهتر از اون لیسانسه های فوق مسخره بودند
یادش بخیر
پاسخ ها
سریال پدر سالار وسریال پس از باران عالی بودند،یادش بخیر
سلطان سریال سازی طنز
اول عطاران
دوم آقاخانی
سوم تنابنده
با احترام به نظر دوستان
پاسخ ها
طنابنده که کارگردان نبود توی پایتخت
وای ساختمان پزشکان هنوزم دوست دارم برای چندمین بار پخش شه
خدا اورابیامرزد که با تلویزیونهای سیاه و سفید برفکی همه مردم دور تلویزیون جمع میشدند تا مراد برقی را ببینند وحالا چی
چهار دیواری ، اغما ، پلیس جوان سیروس مقدم
اکثر کار های حسن فتحی
و کلی الف ویژه جاموندن
پاسخ ها
یه زحمت بکش متن بخون.نوشته سریالهای طنزززززززز
دایی جان ناپلئون چرا نزاشتی بی سلیقه
ببخشید که خیلی استادید در فیلم وسریال،،، لاکن هنوز سن وسالت قد نمیده ماشین سریال مراد برقی درخانه بدوش را که یک ژیان مهاری بود را به یک مرسدس بنز قدیمی تشبیه کنید،،،یکمی مطالعه کنید
یادش بخیر بچه بودیم هفته ای یک
بار مراد برقی راببینیم یاتلخ وشیرین
چه دورانی بود
پاسخ ها
شایدباورنکنیدیادمه تلوزیون نداشتیم،برای دیدن سریال مرادبرقی به قهوه خانه محل میرفتیم وجای سوزن انداختن نبود.یادش بخیر
اون سالهاتلوزیون نداشتیم برای دیدن سریال مرادبرقی وفوتبال ملتهای آسیابه قهوه خانه محل میرفتیم وجای سوزن انداختن نبود.یادش بخیر
کاش سریال مراد برقی را مجدد بعد از نیم قرن پخش بشه ..
یادش بخیر روحت شاد
همشون بی نظیر و لیست