«شبهای مافیا» یا «بفرمایید دروغهای ما را تماشا کنید»
شبهای مافیا بهراستی پربینندهتر از سریالهای شبکه نمایش خانگی است؟
روزنامه همشهری - یاور یگانه: چندسالی است که پای برنامههای موسوم به «تلویزیون واقعنما» (Realityserie) به تلویزیون ایران و شبکه نمایش خانگی باز شده و بینندگان ایرانی تا حدودی با ساختار این برنامهها آشنا شدهاند.
البته، آشنایی ایرانیان با مجموعههای واقعنما را باید بهحساب شبکههای ماهوارهای گذاشت که با دوبله و پخش برنامههایی مثل «خانههای رؤیایی با برادران اسکات» (با عنوان اصلی «برادران املاکی» که در هر قسمت به ماجرای خرید و بازسازی خانهای برای یک خانواده میپردازد) و «جابهجاییهای غولآسا» (ترکیبی از مستند و تلویزیون واقعنما) یا تولید برنامهای مثل «بفرمایید شام» که از همان نخستین قسمتهایش به محبوبیت رسید، بیننده ایرانی را با نوع جدیدی از برنامهسازی آشنا کردند.
سابقه تلویزیون واقعنما در غرب به دهههای ۴۰ و ۵۰ میلادی بازمیگردد، اما اوج این نوع برنامهها در اواخر دهه ۹۰ و اوایل سال ۲۰۰۰ میلادی بود که موفقیت برنامههایی مثل «برادر بزرگ» و «بازمانده» به بازار این ژانر رونق جهانی داد. برنامههای تلویزیون واقعنما عموما بدون فیلمنامه و دارای موقعیتهایی شبیه زندگی واقعی هستند و معمولا افرادی جز بازیگران حرفهای در آنها حضور دارند و اتفاقا یکی از دلایل جذابیت این برنامهها واکنشهایی است که شخصیتهای عادی باید در موقعیتهای مختلف از خود نشان دهند.
مسابقات تلویزیون واقعنما یکی دیگر از اشکال این ژانر هستند که شرکتکنندگان باید با یکدیگر رقابت کنند و مراحل مختلف را با همکاری همگروهیهایشان پشت سر بگذارند. در ایران، سعید ابوطالب، فعال فرهنگی اصولگرا، به این شیوه برنامهسازی توجه ویژهای نشان داده و تاکنون چندین برنامه تلویزیون واقع نما ازجمله «رالی ایرانی»، «سرزمین دانایی»، «۷ روز و ۷ ساعت»، «دستم را بگیر» و «شام ایرانی» را برای صداوسیما و شبکه نمایش کارگردانی و تهیه کرده است.
جدیدترین ساخته تلویزیون واقعنمای وی «شبهای مافیا» نام دارد که رقابتی میان ۲ گروه است و مانند اغلب آثار وی در این ژانر، نه افراد ناشناخته، بلکه بازیگران مشهور در آن حضور دارند. در این گزارش، به بررسی شبهای مافیا پرداختهایم که از پلتفرم فیلیمو در حال پخش است و تکههای مختلف آن در صفحات اینستاگرام دست بهدست میشود.
نگاه تردیدآمیز به آمارهای واقع نما
اواخر هفته پیش خبر آمد که پس از بررسی آماری دقایق تماشای سریالها و ریالیتیشوها در هفته اول انتشار، «شبهای مافیا» تا ساعت۲۴ روز دوشنبه سوم آذرماه به رکورد ۱۹میلیون دقیقه تماشا رسیده است.
این خبر در ادامه نتیجه گرفته بود: «این استقبال نشان میدهد قسمت اول «شبهای مافیا» با رکورد ۱۹میلیونو۲۰۰هزار دقیقه تماشا بالاتر از سریالهای «همگناه»، «دل»، «هیولا» و «مانکن» قرار گرفته و این سریالها در هفته اول انتشارشان بهترتیب ۱۱میلیونو۷۲۲هزار و ۲۴دقیقه، ۱۷میلیونو۵۱۸هزار و ۸۶۱دقیقه، ۸میلیونو۵۸۲هزار و ۹۹۳دقیقه و ۷میلیونو۵۰۴هزار و ۹۱۸دقیقه تماشا شدهاند.
همچنین قسمت اول این برنامه بالاتر از «شام ایرانی» و «رالی ایرانی» قرار گرفت تا شاهد تفاوت چشمگیر دقیقه تماشای «شبهای مافیا» نسبت به قسمت اول «شام ایرانی» با یک میلیون و ۹۴۷هزارو۸۷۳ دقیقه و «رالی ایرانی» با یک میلیون و ۴۰هزارو۷۶۶دقیقه در دستهبندی برنامههای رئالیتیشو باشیم.» اول از همه باید پرسید این آمارگیری توسط کدام مرجع قابل استناد انجام شده؟ اگر مدت تماشای شبهای مافیا بهجای ۱۹ میلیوندقیقه، ۱۸ میلیون ثبت میشد، کسی میتوانست به این آمار خرده بگیرد؟
منتشرکنندگان این خبر - که گویا قصد حمایت از شبهای مافیا را داشتهاند - کاش به این نکته توجه میکردند که ارزش آمارها به مراجع آنها و همینطور به قابل اثباتبودن آنهاست وگرنه اعلام چنین عدد و رقمهایی کار دشواری نیست و میتوان در زمینههای مختلف با ارائه اعداد و ارقامی که در دسترس عموم نیست، ادعای موفقیتهای بزرگتر را هم داشت. پس تا اطلاع ثانوی که معلوم شود مرجع این آمار کجاست، باید به آن با دیده تردید نگریست.
چرا این همه بازیگر؟
سعید ابوطالب چه در شبهای مافیا و چه در ۷ روز و ۷ ساعت که یکبار از شبکه افق و یکبار از شبکه مستند پخش شد تا شاید با همه بودجهای که صرف آن شده بود بالاخره توجهی برانگیزد و چه در رالی ایرانی و شام ایرانی به استفاده از بازیگران، علیالخصوص سلبریتیهای فعال در فضای مجازی توجه و تأکید ویژه داشته است. اما استفاده از بازیگران حرفهای در ژانری که همه جذابیت آن به حضور افراد معمولی و غیرسرشناس است تا واکنشها و رفتارهای آن در موقعیتهای حساس به چالش کشیده شود، چه امتیازی دارد؟
چرا در اغلب برنامههایی که ابوطالب در این ژانر ساخته، سعی شده که مخاطب به لطف چهرههایی که در این برنامهها حضور دارند، پای کار بنشیند و نه بهواسطه جذابیت و گیرایی خود اثر؟ آیا حضور بازیگران مشهور به این شائبه دامن نمیزند که واکنشهای آنها طبیعی نیست و ممکن است میان کارگردان و بازیگران هماهنگیهایی صورت گرفته باشد یا حتی با توجه به شهرت و اعتبار بازیگران، صحنههایی که میتواند به حرفه آنها لطمه بزند، در تدوین نهایی حذف شده باشد؟
از طرف دیگر، حضور بازیگرانی که بیشتر از افراد عادی بر رفتار و عواطفشان کنترل دارند و میتوانند به احساسات مختلف وانمود کنند و گاه حتی متهم به نقش بازیکردن در زندگی روزمرهشان هستند، در چنین برنامهای، صرفا موجب شبههآفرینی است و در ارتباط مخاطب با برنامه ایجاد اخلال میکند و اجازه همذاتپنداری با شخصیتها را به بیننده نمیدهد.
چهبسا اگر خط قرمزهای برنامهسازی چه در تلویزیون و چه در شبکه نمایش خانگی کمتر بود، شرکتکنندگان گمنام که راحتتر میتوانند به موقعیتها واکنش نشان دهند و بیواهمه از شهرت و سرنوشتشان به اظهارنظر درباره مسائل مختلف بپردازند، در برنامههای تلویزیون واقعنما شرکت میکردند و باعث افزایش جذابیت این برنامهها میشدند.
همچنین، حضور بازیگران آیتمهای طنز و سریالهای نهچندان پرطرفدار تلویزیون در شبکه نمایش خانگی آشکارکننده این موضوع است که پیشنهادهای ارائهشده به این بازیگران بسیار کم شده و موقعیتهای کاری بهتری برایشان مهیا نیست.
پ
نظر کاربران
مسلما افرادی که راحت تر دروغ میگن وبقیه را فریب میدن برگ برنده را دارن . باید اسم این بازی رو بزارن دروغگوی برتر . محمدرضا هدایتی دروغ بلد نیست به همین علت به راحتی حذف میشه و نمیتونه از خودش دفاع کنه . جالبه این برنامه یه جورایی ذات آدم ها راهم نشون میده
پاسخ ها
به نظر من خود برنامه جذاب بود،من هر 3 قسمتش رودیدم، از وقتی که برای دیدن اختصاص دادم پشیمون نبودم، در ضمن این که یک بازی هست، یک بازی و هیچ.
تحلیل و نوشته این روزنامه که اینجا نقل شده، یک طرفه و افراطی هست،از مطلبی که نوشته شده معلوم هست که نگارنده هیچ اطلاعی از وجود بازی مافیا و همه گیری آن ندارد.
از این روزنامه باید پرسید این چیزی که نوشتی نظر شخصی خود نویسنده هست یا رفته نظرسنجی کرده و از مردم آمار گرفته؟
قطعا جواب نظر شخصی هست، اما نویسنده از جانب من و شما هم نوشته، چیزی که خیلی وقت هست باب شده.
جهت اطلاع نگارنده مطلب در روزنامه، برنامه ای با نام مافیا از شبکه سلامت پخش می شود که همین روال را دارد با افراد عادی، کمی از افراط فاصله بگیریم قطعا وضع و حالمان بهتر می شود.
یک بازیه و هر کسی بتونه تمیزتر و بهتر بازیکنه برنده میشه
بسیار سرگرم کننده ، ممنون از عوامل و بازیگرانش
اتفاقا یه تمرین خوبه برای باهوش تر شدن و یادگرفتن اینکه زودباور نباشیم
درضمن مافیا یه جورایی همون دروغگوی برتره دیگه.
خیلی بازی خوبیه
احتیاج به تمرکز داره
احتیاج به هوش داره
واینکه بازیگر خوبی باشی
کلا بازیگری یه جور دروغگوییه
اگه این بازی رو زیر سوال ببریم کلا باید حرفه ی بازیگری رو زیر سوال ببریم...
چرت و پرت ،دیالوگها کارگردانی شده و تقلید از ورژن های خارجی،بابا یکم خلاقیت خلق ایده جدید ،بسه دیگه ادا دراودن به شیوه دستوری کارگردان و نویسنده،اه اه
الان این ی برنامست
خیلی برنامه مزخرفی هستش..
يه مشت اوسكول
ازاساس ازاین بازی و برنامه متفرم ...دوساعت دروغ دروغ
پاسخ ها
آقای درخشان شناخت دروغه ودروغ گو
مزخرفترین نمایش خانگی
پاسخ ها
به نظرم دیدنش وقت تلف کردنه و بس
بسیار برنامه بیخود و مزخرفیه
از،برنامه خیلی خوشم میاد،جذابه
تو شبکه سلامت مافیایی که پخش میکنه جذاب تره
صرفا بازیگری و دروغ برگ یرنده نیست. اینکه از اتفاقات و حرف های دوروبرت چه نتیجه ی درست بگیری و تجزیه و تحلیل کنی. مثل زندگیه. باهوش باید بود و حواس جمع. متاسفم برای نگارنده مطلب.
به نظر من واقعا بازی جذابیه درضمن به تقویت ذهن کمک میکنه تمرکز روبالامیبره یه مسابقه سرگرم کننده ست
نویسنده گرامی معلومه خودت از این بازی چیزی نمیدونی این بازی مهارت میخواد برای اینکه بتونیم از بین این همه دروغ به واقعیت برسیم مثل زندگی الان ماهاست بازیگراهم باید بتونن نقش بازی کنند درضمن در شبکه سلامت یه شب های مافیا هم هست که پخش میشه با افراد عادی پس لطفا اول تحقیق درست کن بعد مطلب بنویس
این بازی پیچدس از بیرون چرت به نظر میاد ولی اگه بفهمی درگیرش میشی
بازی شهروند و مافیا بازی زندگی هست و هر روز در جامعه و اجتماع ، با آن روبرو هستیم
بخدا نمیدونم چرا هر برنامه ای که از تلویزیون پخش میشه ، اینهمه مخالف و نقاد پیدا میکنه !!! جالبه که همه دوستان این چالشها رو از قول مردم نشر میکنن !!! خدایا چرا ما مردم ایران اینجوری بازیچه این و اون شدیم ؟!
عاشقشم واقعا عالیه نظر بقیه هم هر کس عقیده ای داره ولی من باهاش سرگرم میشم و خیلی دوسش دارم
خیلی هم عالیه که افراد مشهور اومدن . ۴ تا غریبه چه جذابیتی برای ما داره؟
فقط کاش از تلویزیون پخش میشد
تو بازی مافیا یاد میگیریم که دروغ گو هارو بشناسیم . نه اینکه دروغ بگیم و اسمشو بزاریم دروغ . دیمیتری دیوف ( سازنده بازی مافیا ) بعد از ساخت این بازی سال ها توسط روانشناسان اون موقع مورد بررسی قرار گرفت و در آخر به این نتیجه رسیدن که این بازی میتونه حتی درس زندگی هم باشه . از اون موقع ببعد تو کلوپ های مافیا این بازی برگزار میشه
خیلی بازی جالبی هست.من وقتی مافیا رو شب نشون می ده چشمام رو می بندم تا حدس بزنم کیه؟برای شناخت آدمها عالیه.و اینکه می فهمی آدمها چقدر خوب می تونند نقاب درستی و خوبی به چهره بزنند و منحرفت کنند.وچقدر راحت مافیا از حماقت و سادگی شهروند ها استفاده می کنند. و به اهدافشان می رسند.این برنامه باعث می شه آدم تو جامعه نسبت به رفتار دیگران آگاه تر باشه .