جلوگیری از قطع پای دیابتی (مراقبت ها + سوالات متداول)

جلوگیری از قطع پای دیابتی

بنابراین هدف جلوگیری از بروز زخم پا است. پزشک خانواده نقش اساسی در پیشگیری یا تشخیص زودهنگام عوارض پای دیابتی دارد. مدیریت پای دیابتی مستلزم آگاهی کامل از عوامل خطر اصلی قطع عضو، ارزیابی روتین مکرر و نگهداری پیشگیرانه دقیق است. با بررسی های انجام شده به نظر می رسد  ،آموزش افراد مبتلا به دیابت در مورد نیاز به مراقبت از پاهای خود، دانش مراقبت از پا و رفتار بیماران در جلوگیری از قطع پای دیابتی بسیار موثر است . شواهد کافی مبنی بر اینکه آموزش به تنهایی، بدون هیچ گونه اقدامات پیشگیرانه اضافی، به طور موثری وقوع زخم و قطع عضو را کاهش دهد، وجود ندارد.

بنابراین در عمل بالینی، مداخلات پیشگیرانه معطوف به بیماران، ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی و/یا ساختار مراقبت‌های بهداشتی اغلب با هم ترکیب می‌شوند. با بررسی تحقیقات انجام شده درباره  مداخلات پیشگیرانه پیچیده، شواهد کافی مبنی بر اینکه این رویکردهای ترکیبی می‌توانند در کاهش مشکلات پا مؤثر باشند، یافتیم.

زخم پا بین 15 تا 25 درصد از افراد مبتلا به دیابت را در مقطعی از زندگی خود تحت تاثیر قرار می دهد .حتی زمانی که درمان فوری و فشرده ارائه می شود، ممکن است این زخم ها هفته ها یا ماه ها طول بکشد تا بهبود یابند یا اصلاً بهبود نیابند. بیماران مبتلا به دیابت که تحت قطع عضو قرار می گیرند، نسبت به بیمارانی که فاقد آن هستند، میزان مرگ و میر بعدی بالاتری دارند، که نشان می دهد بیماری عروقی در دیابت شدیدتر است و نیز سایر عوامل در افزایش مرگ و میر نقش دارند. پس با وجود این تفاسیر در وهله ی اول مراقبت از  سلامتی خود برای جلوگیری از دیابت بسیار حایز اهمیت می باشد.

قابل ذکر است  که آزمایش‌هایی با این ابعاد  بزرگ  در بررسی زخم پای افراد دیابتی بسیار پرهزینه  و زمان بر هستند، اما مزایای آن از نظر کاهش بالقوه هزینه‌های مرتبط با درمان بسیار مؤثر، به طور بالقوه قابل توجه است. و از این رو پژوهش ها و تحقیق برای به حداقل رساندن عوارض زخم پای دیابتی و جلوگیری از زخم پای دیابتی در حال توسعه و گسترش هستند و می توان گفت ماهانه نتایج جدیدی به دست می آید.

روش های موثر برای جلوگیری از قطع عضو در اثر زخم پای دیابتی

بهترین راه برای جلوگیری از قطع عضو و سایر عوارض شدید دیابت، مدیریت قند خون است. چندین راه برای انجام این کار وجود دارد، از جمله:

• خوردن یک رژیم غذایی غنی از مواد مغذی از گوشت بدون چربی، میوه ها، سبزیجات، فیبر و غلات کامل
• محدود کردن آب و نوشابه شیرین شده با شکر
• کاهش استرس
• روزانه حداقل ۳۰ دقیقه ورزش کنید
• حفظ وزن و فشار خون متوسط
• سطح قند خون خود را به طور مرتب چک کنید
• انسولین و سایر داروهای دیابت خود را طبق دستور پزشک مصرف کنید

مراقبت خوب از پا ممکن است به شما در جلوگیری از مشکل ساز شدن زخم یا زخم کمک کند. برخی از نکات مراقبت از پا عبارتند از:

1. پاهای خود را به طور مرتب معاینه کنید. به انگشتان بین پا توجه کنید. به دنبال قرمزی، زخم، کبودی، تاول و تغییر رنگ باشید. از یک آینه بزرگ‌نمایی استفاده کنید تا به پاهایتان نگاه کنید.
2. ناخن های پای خود را روزانه تمیز کنید. حتما آنها را خوب خشک کنید.
3. بیشتر مراقب پاهای خود باشید.
4. کفش مناسب و کفی نرم بپوشید.
5. سطح قند و کلسترول خون خود را حفظ کنید.
6. هرگونه مشکل پا و علائم نوروپاتی مانند بی حسی، سوزش و گزگز را فوراً به پزشک خود گزارش دهید.
7. جوراب‌های نازک، تمیز و خشک بپوشید که نوارهای کشسانی ندارند.
8. به طور مرتب پاهای خود را با استفاده از پر یا اشیاء سبک دیگر از نظر احساس بررسی کنید.
9. به طور مرتب بررسی کنید که آیا پاهای شما می توانند دمای گرم و سرد را احساس کنند.
10. انگشتان پا را در طول روز تکان دهید و مچ پاهایتان را مکرر حرکت دهید تا خون در پاهایتان جریان داشته باشد.
11. اگر نمی توانید پای خود را چک کنید، از شخص دیگری بخواهید آنها را برای شما بررسی کند.
12. پزشکان به افراد مبتلا به دیابت توصیه می کنند که از راه رفتن با پای برهنه و پوشیدن صندل که پاهای شما را در معرض ترکش، بتن یا شن قرار می دهد که ممکن است پا را خراش یا تحریک کند، خودداری کنند.

چه زمانی پای دیابتی باید قطع شود؟

در بیشتر مواقع، درمان حذف بافت مرده یا باقی مانده، تمیز نگه داشتن زخم و کمک به بهبودی است. زخم ها باید اغلب، حداقل هر 1 تا 4 هفته یکبار بررسی شوند. هنگامی که زخم باعث از دست دادن شدید بافت یا عفونتی می شود که زندگی شما را تهدید می کند، قطع عضو ممکن است تنها راه درمان باشد.

آیا همه افراد مبتلا به دیابت با قطع عضو دست و پنجه نرم می کنند؟

بر اساس گزارش موسسه ملی دیابت و بیماری های گوارشی و کلیوی (NIDDK)، سالانه حدود 130000 نفر در جهان که دیابت دارند قطع عضو می شوند.

این ممکن است زیاد به نظر برسد، اما قطع عضو تنها درصد کمی از بیش از 37.3 میلیون نفر مبتلا به دیابت در جهان را تشکیل می دهد. مدیریت بهتر دیابت و مراقبت از پا باعث قطع اندام تحتانی در 20 سال گذشته شده است، اما تحقیقات سال 2018 نشان می دهد که بزرگسالان جوان و میانسال در جهان با افزایش قطع عضو مرتبط با دیابت مواجه هستند.

با مدیریت مداوم دیابت، مراقبت از پا و مراقبت از زخم، بسیاری از افراد مبتلا به دیابت می توانند خطر قطع عضو را محدود کرده یا به طور کامل از آن جلوگیری کنند.

سایر مشکلات پا که باید  افراد دیابتی از آنها آگاه باشند

مشکلات رایج پا که برای اکثر افراد آزاردهنده است، در صورت ابتلا به دیابت ممکن است به مشکلات بزرگی تبدیل شوند. اگر از وجود آنها ندانید، صدمات ساده ممکن است به سرعت عفونی شوند یا باعث ایجاد زخم شوند.

اگر هر یک از این شرایط پا را تجربه کردید، برای ارزیابی با پزشک خود تماس بگیرید:

• عفونت های قارچی مانند پای ورزشکار
• ترکش ها
• ناخن های فرو رفته
• ذرت ها
• پینه پا
• پینه ها
• میخچه کف پا
• چلبلین ها
• انگشتان چکشی
• پوست خشک
• نقرس
• درد پاشنه یا خار پاشنه

اگر دیابت را قطع نکنید چه اتفاقی می افتد؟

بدون درمان، می تواند منجر به عوارض جدی مانند نارسایی کلیه و کوری شود. افراد مبتلا به دیابت اغلب احساس کاهش در پاهای خود و همچنین گردش خون ضعیف دارند. و اگر به درمان خود توجهی نداشته باشند با مخاطرات جدی روبرو می شوند که غیر قابل جبران می باشد .

چگونه می توان فهمید که پای شما باید قطع شود؟

 با مشاهده وضعیت پا و آثاری که زخم پای دیابتی در بدن  می گذارد می توان فهمید که زمان قطع پا فرا رسیده است . البته ناگفته نماند که پزشکان به آسانی حاضر به این کار نمی باشند و حتما باید زخم پا دیگر غیر قابل کنترل و اوضاع وخیمی داشته باشد تا این عمل را انجام دهند . از دلایلی که پزشکان را متقاعد به انجام این کار میکند می توان به موارد زیر اشاره نمود :

1. ضربه شدید به اندام ناشی از تصادف
2. جریان خون ضعیف به اندام
3. عفونت هایی که از بین نمی روند یا بدتر می شوند و قابل کنترل یا التیام نیستند
4. تومورهای اندام تحتانی
5. سوختگی شدید یا سرمازدگی شدید
6. زخم هایی که خوب نمی شوند
7. از دست دادن عملکرد اندام
8. از دست دادن حس اندام، آن را در برابر آسیب آسیب پذیر می کند

آماده سازی هایی که باید قبل از عمل قطع عضو پای دیابتی انجام شود

هنگامی که قطع عضو شما برنامه ریزی شده است، از شما خواسته می شود تا کارهای خاصی را انجام دهید تا برای آن آماده شوید. به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود بگویید:

چه داروهایی مصرف می کنید، حتی داروها، مکمل ها یا گیاهانی که بدون نسخه خریداری کرده اید

در طی روزهای قبل از عمل جراحی، ممکن است از شما خواسته شود که مصرف آسپرین، ایبوپروفن (مانند ادویل یا موترین)، وارفارین (کومادین) و هر دارویی که لخته شدن خون شما را سخت می‌کند را متوقف کنید.

هر دارویی که به شما گفته شده است را با یک جرعه کوچک آب مصرف کنید. اگر دیابت دارید، دستورالعمل هایی را که ارائه دهنده به شما داده است دنبال کنید.

خانه خود را قبل از جراحی آماده کنید:

برای اینکه وقتی از بیمارستان به خانه می آیید به چه کمکی نیاز دارید برنامه ریزی کنید.

ترتیبی دهید که یکی از اعضای خانواده، دوست یا همسایه به شما کمک کند.