ايدز در ۳۰ سالگي: به گذشته بازنگرديم
از زماني که ويروس "اچ آي وي" (HIV) براي اولين بار گزارش شد، حدود ۶۵ ميليون نفر به اين ويروس نقص ايمني انساني (Human Immunodeficiency Virus: HIV) مبتلا شده‌اند. از اين ميان حدود ۳۰ ميليون نفر جان خود را در اثر اين بيماري از دست داده‌اند.
از زماني که ويروس "اچ آي وي" (HIV) براي اولين بار گزارش شد، حدود ۶۵ ميليون نفر به اين ويروس نقص ايمني انساني (Human Immunodeficiency Virus: HIV) مبتلا شده‌اند. از اين ميان حدود ۳۰ ميليون نفر جان خود را در اثر اين بيماري از دست داده‌اند. در ابتدا واکنش جهان نسبت به اين بيماري کند بود تا اين که در سال ۲۰۰۱ ميلادي سران جهان اعلاميه تعهد در زمينه مقابله با ايدز را در سازمان ملل متحد امضا کردند و به مرور زمان نسبت به اهداف تعيين شده دستاوردها و پيشرفت‌هايي حاصل شده است.
در سال ۲۰۰۶ کشورها متعهد شدند تا اهداف دسترسي همگاني به خدمات پيشگيري، درمان، مراقبت و حمايت را در زمينه اين بيماري محقق کنند. امروز بيش از ۶ ميليون و ۵۰۰ هزار نفر به لطف داروهاي ضدرترويروسي زنده هستند؛ سرمايه‌گذاري در حوزه ايدز بالغ بر ۹۰۰ درصد نسبت به سال ۲۰۰۱ افزايش يافته است و پيشگيري توام با موفقيت بوده، چرا که بروز ويروس هاي جديد اچ آي وي ۲۵ درصد کاهش يافته است.
خبرهاي بهتر از اين نيز موجود است. تحقيقات اخير گزينه‌هاي جديدي را در حيطه پيشگيري در اختيار ما قرار داده است که از آن ميان مي توان به درمان ضدرترويروسي در پيشگيري، ژل کاپريسا (CAPRISA) که نوعي ماده ضدميکروبي جهت استعمال بانوان است، و آي‌پرکس (iPreX) اشاره کرد که مصرف پيشگيرانه دارو قبل از مواجهه با ويروس است. اين موارد اميد جديدي به کساني داده است که مي‌خواهند خود و عزيزانشان را در برابر اين ويروس محافظت کنند. تفکرهاي انعطاف‌ناپذير به تدريج جاي خود را به دلسوزي داده و درها به سوي گفتمان و همفکري باز شده است. رهبران سياسي در تنظيم سياست‌ها توجه بيشتري به شواهد علمي مي‌کنند. همکاري سياست گزاران، فعالان حيطه ايدز و جميعت‌هاي متاثر از اچ آي وي در اتخاذ سياست‌ها، حل اختلافات و بررسي فرصت‌هاي جديد، ديگر امري غيرمعمول نيست. همبستگي جهانيان در پاسخ به مسأله ايدز نشان مي دهد بشريت اگر يکپارچه عمل کند مي تواند کارهاي بزرگي انجام دهد.
اما اين قبيل دستاوردها کافي نيست و نياز جوامع بشري به اقدامات بيشتر کاملا محسوص است. امروزه پاسخ جهاني به ايدز از هميشه گسترده‌تر است. درخواست براي خدمات پيشگيري و درماني رو به افزايش است. فرصت‌ها فراوان است و ما ميتوانيم آنها را با پيشرفت در پنج مسير به دست آوريم.
اول، ما بايد مزاياي درمان "ضد رترويروسي" به عنوان عامل پيشگيري را بپذيريم. افرادي که با اچ آي وي زندگي مي کنند براي اولين بار به روشي دسترسي دارند که ۹۶ درصد مؤثر است و در اين حال مي توانند با اطمينان و احترام از آن استفاده کنند. "درمان به عنوان پيشگيري" بايد گزينه‌اي باشد در دسترس تمام کساني که با اچ اي وي زندگي مي کنند. ليکن اين امر نبايد به قيمت جان ۹ ميليون انساني تمام شود که در حال حاضر براي بقاي خود نياز فوري به درمان دارند. "درمان به عنوان پيشگيري" بايد مازاد بر نياز فعلي تأمين شود.
دوم، زنان بارداري که با اچ اي وي زندگي مي‌کنند بايد به بهترين درمان ممکن جهت محافظت از خود و فرزندانشان دسترسي داشته باشند. در ۳۱ کشور هنوز از بهترين ترکيب دارويي براي پيشگيري از انتقال اچ اي وي از مادر به کودک استفاده نمي‌شود. در کشورهاي توسعه يافته تعداد کودکاني که با اچ اي وي به دنيا مي‌آيند بسيار کم است. ليکن هيچ دليلي وجود ندارد که ساير کشورها هم از اين نعمت برخوردار نباشند. صرف نظر از مکاني که در آن بدنيا مي‌آيد يا زندگي مي‌کند، جان يک مادر يا يک کودک همه جا يک ارزش دارد. ما قادريم عفونت‌هاي جديد اچ اي وي را در کودکان تا سال ۲۰۱۵ حذف کنيم.
سوم، بايد فضا در جامعه براي گفتمان و تحول اجتماعي ايجاد شود. خشونت عليه زنان و دختران، روابط جنسي بين نسلي، هراس از همجنس‌گرايي، نابرابري جنسيتي و مجرم شناختن افرادي که مبتلا به اچ اي وي هستند، اقدام به تزريق مواد مخدر و يا خود‌فروشي مي‌کنند بايد پايان يابد. در غياب اين تحولات، پيشگيري از اچ اي وي فقط بطور نسبي موافقيت‌آميز خواهد بود. رهبران در جوامع روستائي و شهري و پايتخت‌ها بايد سکوت حول اين مباحث را بشکنند و با جسارت و اعتقاد راسخ عمل کنند.
چهارم اينکه سرمايه‌گذاري بر روي ايدز بايد بطور کامل صورت گيرد. تحقق اين امر يک نوع تشريک مسؤليت مي‌طلبد که در آن همه کشورها چه ثروتمند و چه فقير سهم عادلانه خود را بدون هيچ استثنا يا بهانه‌اي عطا مي کنند. به تعويق انداختن سرمايه‌گذاري امروز به معناي پرداخت هزينه چند برابر در آينده است: يقينا هيچ وزير دارايي از چنين چشم‌اندازي استقبال نمي‌کند. در عين حال حوزه سلامت نيز بايد به نوآوري‌هاي خود در زمينه تشخيص و درمان شتاب بيشتري بخشد، هزينه‌ها را کاهش داده، کارآمدي را بهبود بخشد، سرمايه‌گذاري را به سوي برنامه‌هايي که اثربخش هستند سوق داده و از اين راه ارزش بدست آمده به ازاي اين سرمايه‌ها را افزايش دهد.
در نهايت، پاسخ به ايدز بايد در قلب برنامه هاي عمومي سلامت و توسعه ادغام شود. پاسخ به ايدز بايد از حالت انزوا و انفرادي خود خارج و تبديل به عاملي سهولت بخش براي تحقق اهداف توسعه هزاره در زمينه سلامت، بخصوص کاهش مرگ و مير نوزادان و مادران و مرگ و مير ناشي از بيماري سل گردد. به طور کلي، بايد ارائه خدمات سلامت از حالت بسته خارج شود.
هنگاميکه سران جهان در مقر سازمان ملل گرد هم مي‌آيند تا درباره پاسخ آينده به ايدز به گفتگو بنشينند، اين فرصت را خواهند داشت تا در راستاي اين پنج مسير اهداف روشني را براي پنج سال آينده ترسيم کنند. اين حداقل چيزي است که ۳۴ ميليون انساني که با اچ اي وي زندگي مي کنند و همچنين خانواده‌هايشان استحقاق آن را دارند.
منبع : خبرگزاری موج
در سال ۲۰۰۶ کشورها متعهد شدند تا اهداف دسترسي همگاني به خدمات پيشگيري، درمان، مراقبت و حمايت را در زمينه اين بيماري محقق کنند. امروز بيش از ۶ ميليون و ۵۰۰ هزار نفر به لطف داروهاي ضدرترويروسي زنده هستند؛ سرمايه‌گذاري در حوزه ايدز بالغ بر ۹۰۰ درصد نسبت به سال ۲۰۰۱ افزايش يافته است و پيشگيري توام با موفقيت بوده، چرا که بروز ويروس هاي جديد اچ آي وي ۲۵ درصد کاهش يافته است.
خبرهاي بهتر از اين نيز موجود است. تحقيقات اخير گزينه‌هاي جديدي را در حيطه پيشگيري در اختيار ما قرار داده است که از آن ميان مي توان به درمان ضدرترويروسي در پيشگيري، ژل کاپريسا (CAPRISA) که نوعي ماده ضدميکروبي جهت استعمال بانوان است، و آي‌پرکس (iPreX) اشاره کرد که مصرف پيشگيرانه دارو قبل از مواجهه با ويروس است. اين موارد اميد جديدي به کساني داده است که مي‌خواهند خود و عزيزانشان را در برابر اين ويروس محافظت کنند. تفکرهاي انعطاف‌ناپذير به تدريج جاي خود را به دلسوزي داده و درها به سوي گفتمان و همفکري باز شده است. رهبران سياسي در تنظيم سياست‌ها توجه بيشتري به شواهد علمي مي‌کنند. همکاري سياست گزاران، فعالان حيطه ايدز و جميعت‌هاي متاثر از اچ آي وي در اتخاذ سياست‌ها، حل اختلافات و بررسي فرصت‌هاي جديد، ديگر امري غيرمعمول نيست. همبستگي جهانيان در پاسخ به مسأله ايدز نشان مي دهد بشريت اگر يکپارچه عمل کند مي تواند کارهاي بزرگي انجام دهد.
اما اين قبيل دستاوردها کافي نيست و نياز جوامع بشري به اقدامات بيشتر کاملا محسوص است. امروزه پاسخ جهاني به ايدز از هميشه گسترده‌تر است. درخواست براي خدمات پيشگيري و درماني رو به افزايش است. فرصت‌ها فراوان است و ما ميتوانيم آنها را با پيشرفت در پنج مسير به دست آوريم.
اول، ما بايد مزاياي درمان "ضد رترويروسي" به عنوان عامل پيشگيري را بپذيريم. افرادي که با اچ آي وي زندگي مي کنند براي اولين بار به روشي دسترسي دارند که ۹۶ درصد مؤثر است و در اين حال مي توانند با اطمينان و احترام از آن استفاده کنند. "درمان به عنوان پيشگيري" بايد گزينه‌اي باشد در دسترس تمام کساني که با اچ اي وي زندگي مي کنند. ليکن اين امر نبايد به قيمت جان ۹ ميليون انساني تمام شود که در حال حاضر براي بقاي خود نياز فوري به درمان دارند. "درمان به عنوان پيشگيري" بايد مازاد بر نياز فعلي تأمين شود.
دوم، زنان بارداري که با اچ اي وي زندگي مي‌کنند بايد به بهترين درمان ممکن جهت محافظت از خود و فرزندانشان دسترسي داشته باشند. در ۳۱ کشور هنوز از بهترين ترکيب دارويي براي پيشگيري از انتقال اچ اي وي از مادر به کودک استفاده نمي‌شود. در کشورهاي توسعه يافته تعداد کودکاني که با اچ اي وي به دنيا مي‌آيند بسيار کم است. ليکن هيچ دليلي وجود ندارد که ساير کشورها هم از اين نعمت برخوردار نباشند. صرف نظر از مکاني که در آن بدنيا مي‌آيد يا زندگي مي‌کند، جان يک مادر يا يک کودک همه جا يک ارزش دارد. ما قادريم عفونت‌هاي جديد اچ اي وي را در کودکان تا سال ۲۰۱۵ حذف کنيم.
سوم، بايد فضا در جامعه براي گفتمان و تحول اجتماعي ايجاد شود. خشونت عليه زنان و دختران، روابط جنسي بين نسلي، هراس از همجنس‌گرايي، نابرابري جنسيتي و مجرم شناختن افرادي که مبتلا به اچ اي وي هستند، اقدام به تزريق مواد مخدر و يا خود‌فروشي مي‌کنند بايد پايان يابد. در غياب اين تحولات، پيشگيري از اچ اي وي فقط بطور نسبي موافقيت‌آميز خواهد بود. رهبران در جوامع روستائي و شهري و پايتخت‌ها بايد سکوت حول اين مباحث را بشکنند و با جسارت و اعتقاد راسخ عمل کنند.
چهارم اينکه سرمايه‌گذاري بر روي ايدز بايد بطور کامل صورت گيرد. تحقق اين امر يک نوع تشريک مسؤليت مي‌طلبد که در آن همه کشورها چه ثروتمند و چه فقير سهم عادلانه خود را بدون هيچ استثنا يا بهانه‌اي عطا مي کنند. به تعويق انداختن سرمايه‌گذاري امروز به معناي پرداخت هزينه چند برابر در آينده است: يقينا هيچ وزير دارايي از چنين چشم‌اندازي استقبال نمي‌کند. در عين حال حوزه سلامت نيز بايد به نوآوري‌هاي خود در زمينه تشخيص و درمان شتاب بيشتري بخشد، هزينه‌ها را کاهش داده، کارآمدي را بهبود بخشد، سرمايه‌گذاري را به سوي برنامه‌هايي که اثربخش هستند سوق داده و از اين راه ارزش بدست آمده به ازاي اين سرمايه‌ها را افزايش دهد.
در نهايت، پاسخ به ايدز بايد در قلب برنامه هاي عمومي سلامت و توسعه ادغام شود. پاسخ به ايدز بايد از حالت انزوا و انفرادي خود خارج و تبديل به عاملي سهولت بخش براي تحقق اهداف توسعه هزاره در زمينه سلامت، بخصوص کاهش مرگ و مير نوزادان و مادران و مرگ و مير ناشي از بيماري سل گردد. به طور کلي، بايد ارائه خدمات سلامت از حالت بسته خارج شود.
هنگاميکه سران جهان در مقر سازمان ملل گرد هم مي‌آيند تا درباره پاسخ آينده به ايدز به گفتگو بنشينند، اين فرصت را خواهند داشت تا در راستاي اين پنج مسير اهداف روشني را براي پنج سال آينده ترسيم کنند. اين حداقل چيزي است که ۳۴ ميليون انساني که با اچ اي وي زندگي مي کنند و همچنين خانواده‌هايشان استحقاق آن را دارند.
منبع : خبرگزاری موج
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر