چه كسی باید شرمنده باشد..؟ تو یا من؟
به سختی خودش را از تاكسی بیرون می‌كشد، دو نفر پیاده می‌شوند تا به او كمك كنند، زیرچشمی نگاهشان می‌كند: "ببخشید، شرمنده‌ام، باعث زحمت شدم...".
به سختی خودش را از تاكسی بیرون می‌كشد، دو نفر پیاده می‌شوند تا به او كمك كنند، زیرچشمی نگاهشان می‌كند: "ببخشید، شرمنده‌ام، باعث زحمت شدم...".
با گفتن این جمله‌ها روی ویلچیرش می‌نشیند و با قدرت چرخ‌ها را می‌گرداند، می‌خواهد به پیاده‌رو برود اما از پل خبری نیست! چرخ را می‌چرخاند، در عرض خیابان به جلو می‌راند، سربالایی خیابان به بازوهایش فشار می‌آورد، به پل می‌رسد، عرض پل بسیار باریك است، ویلچر عبور نمی‌كند، طول خیابان را بالا می‌راند تا به پل بعدی برسد، بخشی از پل آهنی نیاز به تعمیر دارد، یكی از چرخ‌های ویلچیر داخل میله‌های شكسته پل گیر می‌كند، چند نفر می‌بینند به كمكش می‌آیند "ببخشید، شرمنده‌ام، باعث زحمت شدم..."
حالا به پیاده‌رو رسیده، مقابل در ورودی ساختمان، پنج پله انتظارش را می‌كشند، تقلا می‌كند تا از پله‌ها بالا می‌رود، اما چرخ‌های بزرگ ویلچیر طاقت فشار را ندارد، نزدیك است واژگون شود، دو عابر سر می‌رسند و دو سمت ویلچرش را می‌گیرند او را بالا می‌برند "شرمنده‌ام، ببخشید باعث زحمت شدم..." و داخل ساختمان باید به طبقه دوم برود و...
تردد معلولان در سطح شهر قصه پرغصه‌ای است كه در لابه‌لای وعده‌های مدیران شهری گم شده است. روز معلولان كه سر می‌رسد خیلی‌ها كف می‌زنند و هورا می‌كشند و از اجرای حمایت‌های مالی و معنوی می‌گویند، اما همیشه پای حمایت از معلولان می‌لنگد.
هر سال از مناسب سازی فضای شهری برای معلولان از نابینایان گرفته تا ناشنوایان و معلولان جسمی ـ حركتی خبرهایی می‌رسد، اما شهرها وسیع‌تر از آن هستند كه اصلاح چند كوچه و خیابان دردی از معلولان دوا كند.
پیاده‌روهای ناامن و سنگلاخی، نبود پل‌های ایمن، وجود مانع و نیز نبود وسایل حمل‌ونقل ویژه معلولان بسیاری از آنها را با وجود داشتن استعداد تعامل اجتماعی منزوی كرده است.
در بسیاری از كشورها برای عبور و مرور راحت معلولان، چراغ‌های راهنمایی مخصوص تعبیه شده و كلید این چراغ‌ها در ارتفاعی نصب شده كه معلول بتواند براحتی آن را از روی صندلی چرخدار كنترل كرده و با امنیت از عرض خیابان بگذرد، همچنین وجود علائم برجسته در ابتدای خط‌كشی خیابان‌ها، ایستگاه اتوبوس، پارك‌ها و اماكن عمومی می‌تواند تا حدود زیادی نابینایان را راهنمایی و كمك كند، اما در ایران گویا فقط حقوق معلولان در همایش‌ها و مراسم نمادین در روزی مثل ۱۲ آذر امسال كه روز معلول نامگذاری شده است خلاصه می‌شود، تا فردا كه حقوق معلولان و وعده‌های مسوولان از سهمیه استخدام در مراكز دولتی تا رفاه و امنیت تردد در شهرها فراموش شود ...
منبع: گروه اینترنتی پرشین اســــتار
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
واقعاً ناراحت شدم... متاسفانه این از عمده ترین مشکلات شهرهای ماست که حقوق افراد پیاده خصوصاً معلولین عزیز کاملاً نا دیده گرفته شده واصلاً به نظر من با این نوع مسیرها بهشون توهین شده، یعنی اصلاً شما به حساب نمیاید و مهم نیستید.ایشالا در آینده نزدیک حل شه!!!!
ما باید شرمنده باشیم من همیشه گفتم معلولین قشر مظلوم جامعه ایرانی
معلولین وجانبازان عزیز ما شرمنده ایم وشما سربلند. فقط همین
پاسخ ها
ایندفعه تو ازمن زودتر نظر دادی ها....
من عذرخواهی میکنم دوست عزیز .مدیر مجله لطفا نظر منو حذف کنید
دقیقا
زمان رد شدن از بسیاری از معابر شهری حتی اگر یک آدم سالم با توانایی راه رفتن و دویدن و پریدن و ...باشید دچار مشکل خواهید بود.
بسیاری از قسمت های شهر ما اصلا در برای عبور معلولان هیچ پیش بینی ای نشده.متاسفانه
پاسخ ها
اوه اوه...متوجه شدم که یک کشف جدید در دستور زبان فارسی انجام دادم.اون "در"وسط جمله آخر باید بیاد اول جمله...این تقصیر من نیست البته.این نشانه گر حتما پریده من متوجه نبودم
با کسب اجازه از همه معلولین عزیز گگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگلللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللل
مرمر خانم نظري ندارن؟شرمنده نيستن؟
واقعا متاسفم!!!
ما شرمنده ایم همه ی ما
رییس سازمان بهزیستی
رییس جمهور
تک تک کسانی که کوچکترین نقش را در راستای بهبود وضعیت معلولین دارن ولی اهمال کاری میکنند.
بخدا مسئولیم
امیدوارم فریادی باشیم برایشان تا بشنوند این صدا رو
ما باید شرمنده باشیم دست همه تون و از دور میبوسم(منظورم معلولین و جانبازان عزیزمان بود)با همتون هم موافقم
خدا نگذره از اونائی که به فکر این انسانهای شریف نیستن فقط به فکر پر کردن جیب خودشونن
سلام دوستان عزیزمن نزدیک به بیستوپنج سالمه ودوبرادردوقلوی سیزده ساله دارم.هرسه معلولیم.پدرمان سه ساله دنیاروترک کرده،یعنی فوت کرده؛من استعدادموسیقی ونویسندگیوترانه سرایی دارم.ولی بخاطرفقرواصلاحمایت نشدن جوونیموزندونی یک اتاقم/اینم زندگی ما/بازم خداروهزارمرتبه شکر