این پسر در گذشته زندگی کرده است!

به نظر نمی‌رسد که رایان تنها به کمک قابلیت‌های مغزی و ذهنی خود توانسته باشد به جزئیات گذشته دسترسی پیدا کرده باشد. به طور حتم بخش‌های ناشناخته دیگری که هنوز علم به آن دست نیافته وجود دارد که باعث چنین پدیده‌هایی می‌شود.

روزگارنو: «رایان» به یاد می‌آورد که سال‌ها قبل در یک میهمانی، «مرلین مونرو» را دیده، ولی با ضربه‌ای که محافظ شخصی این ستاره به به چشمش نواخته، نتوانسته است به او نزدیک شود. او تمام دوستان نزدیک این هنرپیشه افسانه‌ای را می‌شناسد و می‌تواند به تمام اتفاقات پشت صحنه‌ی فیلم‌های کلاسیک سیاه و سفید و شایعات پیرامون ستاره‌ها با تمام جزئیات اشاره کند. اما «رایان» فقط ۵ سال دارد! اين دقيقا چيزي است كه ما را به ياد فيلم «تولد» با شركت «نيكول كيدمن» می‌اندازد.

مادر «رايان»، «سیندی» در نامه‌ای که برای «جیم بی تاکر» نوشته، برای کمک و حل معمای فرزندش از وی کمک خواسته است. جیم تاکر پزشکی است که تحقیقاتی درباره این نوع کودکان انجام داد و حالا در کتاب «بازگشت به زندگی» ، تعدادی از داستان‌های عجیب و غیر قابل باور از این کودکان تعریف می‌کند. در بین این کودکان پسری ۳ ساله با استعدادی وجود دارد که ادعا می‌کند، «بابی جونز» قهرمان گلف دهه ۳۰ میلادی است. مورد دیگر پسری ۲ ساله است که در جریان بازدید یک موزه جنگ به همراه پدرش، خاطراتی از وقایع نبرد «ایوجیما» در سال ۱۹۴۵ را به یاد می‌آورد.

اما ماجرای «رایان» بسیار عجیب و شگفت‌انگیز است. مادر او «سیندی» تعدادی کتاب درباره دوران کلاسیک هالیوود به خانه می‌آورد تا ببینید که آیا این پسر چیز بیشتری به خاطر می‌آورد یا که خیر. «رایان» به پشت صحنه فیلمی به نام «شب بعد از شب» محصول سال ۱۹۳۲ اشاره می‌کند و می‌گوید: مامان این من هستم. بعد «رایان» صحنه‌ای در فیلم را که کمدی پر از اسلحه در آن وجود دارد تعریف می‌کند. آن شب، «سیندی» فیلم را در یوتیوب می‌بیند و مطمئن می‌شود که چنین صحنه‌ای در فیلم وجود دارد.

«تاکر» و تیم تحقیقاتی‌اش، عکس شخصی را که «رایان» به آن اشاره کرده دنبال کردند و متوجه شدند او یک کارگزار هالیوودی به نام «مارتی مارتین» است که پنج دهه پیش از «رایان» در سال ۱۹۶۳ بر اثر سرطان از دنیا رفته است. «تاکر» در کتابش می‌نویسد: «به گفته رایان، دلیل بازگشت مارتین به دنیا، پشیمانی از این بوده که نتوانسته زمان زیادی را در کنار خانواده‌اش بگذراند. او علاوه بر این، جزئیات فراوانی از زندگی مارتین تعریف می‌کند که ثابت می‌کند خود اوست. رایان حتی شماره اتاق بیمارستانی را که او در آن مرده است، درست به خاطر می‌آورد.

«تاکر» معتقد است که یادآوری گذشته، در کودکان به دلیل این که هنوز ذهنشان به طور کامل درگیر اتفاقات و داستان‌های زمان حال نیست بیشتر اتفاق می‌افتد. او می‌نویسد: « به نظر نمی‌رسد که رایان تنها به کمک قابلیت‌های مغزی و ذهنی خود توانسته باشد به جزئیات گذشته دسترسی پیدا کرده باشد. به طور حتم بخش‌های ناشناخته دیگری که هنوز علم به آن دست نیافته وجود دارد که باعث چنین پدیده‌هایی می‌شود.»

در دنیای ما معماهای بی‌جواب بسیاری وجود دارد. هنوز توجیه علمی برای ادعای رایان و موارد مشابه پیدا نشده‌است. تناسخ و بازگشت به زندگی از دنیای دیگر و یا پدیده‌های دیگری مانند انتقال و کاشت حافظه و حتی سفر در زمان؟ شاید هم به زودی حقایقی از این پرونده افشا شود و ماجرا به کل تغییر کند.