مینی شعر (۴۸۰)
شعر، نشانه یک زندگی عالی و بشری است. مردم با خیال زندگی میکنند و بهترین چیزی که خیال را تحت تاثیر قرار میدهد شعر است، پس این واقعیت که نقش روزمره کننده را ایفا میکند و شعر، حقیقتی است که اگر نمیشود سراینده آن بود، میتوان دست کم خواننده آن شد و از روزمرگی رهید.
برترین ها - گردآوری و طراحی از بهنام رائین: شعر، نشانه یک زندگی عالی و بشری است. مردم با خیال زندگی می کنند و بهترین چیزی که خیال را تحت تاثیر قرار می دهد شعر است، پس این واقعیت که نقش روزمره کننده را ایفا می کند و شعر، حقیقتی است که اگر نمی شود سراینده آن بود، می توان دست کم خواننده آن شد و از روزمرگی رهید.
شعر در کوتاه ترین و موجزترین و خوش آهنگ ترین و مناسب ترین همنشینی واژه هایی آشنا، ما را با معنایی درگیر می کند که برای عقل، نامفهوم و موهوم و بیگانه است، اما برای دل و جان، آشنا و حس شدنی است. شعر، میزبانی صادق است که قلب مخاطبان مستعد خود را هدف قرار می دهد و آنان را به ساحت ناممکن ها و ناباوری ها فرا می خواند تا خود ببینند و باور کنند که اگر ایمان و عشق باشد، هر ناممکنی ممکن می شود.
سرخوشان عشق را نالان مکن
(مولانا)
که می ارزد به تمام نداشته هایم
(الناز حاجیوندی)
تا فصلها بسوزد جمله بهار ماند
(مولانا)
جنایت از طرف ماست یا تو بدخویی
(سعدی)
ای یار غلط کردی با یار دگر رفتی
از کار خود افتادی در کار دگر رفتی
(مولانا)
چون است حال بستان ای باد نوبهاری
کز بلبلان برآمد فریاد بیقراری
(سعدی)
(عباس زارعی)
(سعدی)
زمستان نیز رفت اما بهارانی نمی بینم
بر این تکرار در تکرار پایانی نمی بینم
(فاضل نظری)
(علیرضا بدیع)
(حسین منزوی)
که این دیوانه را از خود خبر نیست
(فریدون مشیری)
(صائب تبریزی)
نظر کاربران
مرسی اما مثل همیشه نبود
گر خورد گره دستان سبزت به دستم
باز میشود گره هرچه سبزه تا به امسال بستم
فرشادرستمی
تو مرا یاد کنی یا نکنی...
باورت گر بشود گر نشود...
حرفی نیست، اما نفسم می گیرد
در هوایی که نفس های تو نیست
خیلی عالی
ممنون ولی بهتر بود فبلا
زندگی زندان آرزوهاست
من آن گلبرگ مغرورم که می میرم ز بی آبی
ولی با خفت و خواری
پی شبنم نمی گردم
یاد تو حس قشنگی ست که در دل دارم
چه تو باشی چه نباشی نگهش می دارم
می خورد خاک دلم بس که غریب است غریب
مثل قبری که به آن هیچ کسی سر نزده
میثم رفیعی
شعر از خودمه اگه دوست داشتین طراحیش کنین.
به روز واقعه تابوت ما ز سرو کنید
که می رویم به داغ بلند بالایی