۱۰ شهر کنونی که به دنیای آیندگان تعلق دارند

برترین ها : شهرهای امروزی بیش از هر زمان دیگری به اجتماعات کهکشانی شبیه شده اند و بسیاری از دانشمندان ب این باورند که شهرهای آینده نزدیک شهرهایی «زنده» خواهند بود. به عقیده آن ها، این شهرها درست مانند حیوانات نفس کشیده و ضربان قلب دارند. آن ها این تپش قلب را از ساکنان خود گرفته اند و جاده ها و راه ها مانند رگ های حیاتی بدن شهر عمل می کنند. انسان های نیز خود سلول های این تن زنده محسوب می شوند و انرژی را از نقطه ای به نقطه دیگر منتقل می کنند. شهر در هنگام صبح مسافران خود را مانند قلبی که خون را جمع می کند در خود جمع کرده و در هنگام غروب آن ها را به بیرون پمپاژ می کند.

در دنیای امروزی بیش از ۵۴ درصد از جوامع انسانی در شهرها زندگی می کنند و از دیرباز شهرها معرف تمدن های انسانی بوده اند. بر اساس محاسبات انجام گرفته جمعیت شهری جهان در سال ۲۰۵۰ به بیش از ۶۶ درصد تمامی ساکنان جهان خواهد رسید که نشان می دهد روزانه بیش از یک میلیون نفر از مناطق غیرشهری در سراسر جهان به شهرها نقل مکان می کنند. به همین دلیل است که باید شهرها را طوری ساخت که دوام بیشتری داشته و با تغییرات آینده سازگار باشند. در ادامه این مطلب می خواهیم شما را با ۱۰ شهر مدرنی در جهان آشنا کنیم که با همین ایده های آینده نگرانه ساخته شده اند.

10- مصدر سیتی، امارات متحده عربی

امارات متحده عربی بیشترین مقدار سرانه سازه های بشری را در جهان به خود اختصاص داده است و این موضوع از تولید و انتقال حجم وسیعی از نفت و همچنین پروژه های ساختمانی بزرگ در یک دهه اخیر نشأت می گیرد. در سایه این امر، آن ها قصد دارند اولین شهر بدون کربن و زباله جهان را بسازند که به «مصدر سیتی» (Masdar) مشهور شده است. تمامی انرژی این شهر با استفاده از ۸۸.۰۰۰ صفحه خورشیدی که در بیرون از شهر قرار دارند تامین می شود. تمامی شیرهای اب و کلیدهای برق موجود در شهر اتوماتیک بوده و با استفاده از سنسورهای حرکتی کار می کنند که نقش زیادی در کاهش مصرف انرژی دارد. معماران برای درک بهتر و به کار بردن تکنیک های متفاوت در ساخت این شهر و برای کاهش مصرف انرژی، جوامع انسانی باستانی را مورد بررسی قرار داده اند.

با ساختن دیوارهایی در اطراف شهر و بنا کردن آن بر روی پایه هایی با ارتفاع بیش از ۷ متر و ساخت برج هایی با ارتفاع نزدیک به ۴۵ متر، این ساختمان ها هوای خنک بالا را گرفته و به سمت خیابان ها هدایت می کنند. بدین ترتیب مهندسان می توانند دمای شهر را تا ۲۰ درجه سانتیگراد نیز کاهش دهند. این ساختمانها بسیار نزدیک به هم ساخته شده و جریان هوا را تسهیل خواهند بخشید و سایه ای کافی و هوایی مطلوب را برای ساختمان های مجاور تولید خواهند کرد و همزمان نیز سبک معماری عربی شهر حفظ خواهد شد. ورود خودرو به درون دیوارهای شهر ممنوع خواهد بود و سیستم حمل و نقل زیرزمینی که از خودروهای الکتریکی بدون سرنشین استفاده می کنند مردم شهر را از نقطه ای به نقطه دیگر منتقل خواهند کرد.

نبود خودرو باعث شده که مصدر سیتی نیازی به خیابان های امروزی در معنای عرف آن نداشته باشد. همچنین یک سیستم ریلی سبک در روی زمین وجود دارد که در مسافت های کوتاه تر ساکنان شهر را یاری می دهد. بعد از پایان ساخت و ساز، این شهر بیش از ۴۰.۰۰۰ نفر را در خود جای داده و برای ۵۰.۰۰۰ نفر دیگر نیز شغل ایجاد خواهد کرد. برخی از کمپانی های بزرگ بین المللی مانند زیمنس به همین سرعت ساختمان های مرکزی خود را در این شهر آینده نگران انتخاب کرده اند.

۹- کریدور صنعتی دهلی- بمبئی، هند

هند با چالش های بسیاری در زمینه توسعه شهری مواجه است. این کشور اکنون بیش از ۱.۲ میلیارد نفر شهروند داشته که ۳۵۰ میلیون نفر از آن ها در دهه پیش رو به شهرها نقل مکان خواهند کرد. از آنجایی که جوامع بسیاری هنوز در هند توسعه نیافته بوده و اکثریت جمعیت این کشور نیز به طور متوسط ۲۷ سال سن دارند، نیاز به شغل های پایدار بیش از هر زمان دیگری شده است. به همین دلیل است که دولت هند خود را ملزم به ساخت بزرگترین پروژه تاریخ بشر با عنوان کریدور صنعتی دهلی- بمبئی می بیند. ایده ساخت این کریدور ۱۴۸۰ کیلومتری این است که هند را به ارزان ترین تولید کننده کالا در جهان تبدیل کند.

برای رسیدن به این هدف خطوط ریلی مخصوصی در این منطقه ایجاد خواهد شد که این کالاها را از خطوط تولید به بنادر و فرودگاه های که ساخته خواهند شد منتقل می نمایند. در این مسیر، ۲۴ شهر مدرن ساخته خواهند شد که در زمینه زیرساخت، کیفیت زندگی و خدمات عمومی ارایه شده از دیگر شهرهای امروزی هند شرایط بهتری خواهند داشت. این شهرها نیز طوری ساخته خواهند شد که با طبیعت سازگاری حداکثری داشته و بیشتر بر استفاده از انرژی های تجدیدپذیر متکی خواهند بود.

سرمایه مورد نیاز این پروژه عظیم به طور عمده توسط ژاپنی ها تامین خواهد شد که اقتصاد آن ها به صنعت تکنولوژی وابسته بوده و می خواهند هند به اصلی ترین کارخانه تولیدی آن ها تبدیل شود. هزینه این پروژه بیش از ۹۰ میلیارد دلار برآورد شده و همانطور که می دانیم هزینه های واقعی همواره چند برابر هزینه هایی برآورد شده ابتدایی خواهند بود.

۸- شهر اقتصادی سلطان عبدالله، عربستان سعودی

در حالی که بیش از ۲۴ درصد تجارت بین المللی از طریق دریای سیاه انجام می گیرد، جای تعجب نیست که عربستان سعودی ساخت بزرگترین بندر در این منطقه را به پایان رسانده است. اما این تنها ابتدای کار است زیرا این بندر تنها بخشی از یک پروژه عظیم و بسیار منسجم شهری در دنیای عرب است که به آن شهر اقتصادی سلطان عبدالله می گویند. در حدود یک ساعتی شمال جده، این شهر ۱۰۰ میلیارد دلاری به بزرگی واشنگتن سیتی در حال ساخت است که شهرهای مکه و مدینه را از طریق خطوط ریلی سریع السیر و پیشرفته به هم متصل خواهد کرد. فاز دوم پروژه یک مرکز صنعتی است که یک پالایشگاه پتروشیمی را در خود جای داده و بیشس از ۶۰ کمپانی بزرگ ملی و بین المللی را جذب خود کرده است.

در این شهر همچنین دانشگاه علوم و تکنولوژی سلطان عبدالله ساخته خواهد شد که مراحل اولیه ساخت آن در سال ۲۰۰۹ آغاز گردید. این دانشگاه یکی از برترین دانشگاه های جهان از لحاظ حمایت مالی است که در همان ابتدا یک کمک ۲۰ میلیارد دلاری را از سلطان عبدالله دریافت کرده است و دانشگاه های ییل و هاروارد را در این زمینه جا گذاشته است. این شهر قرار است بیش از ۲ میلیون نفر را در خود جای داده و بیش از یک میلیون فرصت شغلی نیز ایجاد خواهد کرد.

۷- منطقه تجاری بین المللی سونگدو، کره جنوبی

در حدود ۷۰ کیلومتری شهر سئول، مهندسان کره ای بر روی ساخت یک منطقه تجاری به نام سونگدو کار می کنند که با مساحت ۱۵۰۰ متر مربعی خود در نزدیکی فرودگاه بین المللی اینچئون قرار دارد. این منطقه تجاری با پل ۹ کیلومتری اینچئون به فرودگاه این شهر متصل خواهد شد و بدین ترتیب مسافت بین مرکز شهر و این فرودگاه در کمتر از ۱۰ دقیقه طی خواهد شد. بیش از ۴۰ درصد فضای شهر نیز به پارک و فضای سبز اختصاص یافته و در ساخت آن ها از سنترال پارک نیویورک سیتی، کانال های آب ونیز و ساوانا در جورجیا الهام گرفته شده است.

یکی از سیستم های جدید و ابتکاری به کار رفته در ساخت این شهر سیستم دفع زباله است که به طور مستقیم زباله ها را از سطل های زباله مکیده و از طریق دسته ای از لوله های زیرزمینی به یک مرکز فرآوری و جداسازی منتقل خواهند شد. همچنین در این شهر یک سیستم شبکه ای اطلاعاتی وجود دارد که تمامی ابزارها، دستگاه ها و خدمات را از طریق فناوری بی سیم با هم مرتبط خواهد ساخت.

بدین ترتیب شهر به طور کامل و بیش از هر شهر دیگری هماهنگ و همگام سازی خواهد شد. در اواخر سال ۲۰۱۶ این شهر بیش از ۶۰.۰۰۰ نفر را در خود جای داده و برای ۳۰۰.۰۰۰ نفر دیگر نیز شغل ایجاد کرد. از ۳۰ میلیارد سرمایه گذاری اولیه، ۱۰ میلیارد از آن برای ساخت بیش از ۱۰۰ ساختمان مدرن هزینه شد. این مرکز بزودی به مرکز تجارت منطقه شمال شرق آسیا تبدیل می شود.

۶- یک برج، یک شهر، چندین کشور

وقتی که پای شهرسازی به میان می آید ساخت سازه های بلندتر بهتر خواهد بود. آسمانخراش های امروزی مانند برج خلیفه، بهترین استفاده از فضا را دارند. بدین ترتیب وقتی که زمین کمتری برای ساخت و ساز وجود داشته باشد با بالا بردن آسمانخراش ها می توان این ضعف را پوشش داد. در شهرهای امروزی هر شهری رفته رفته از هر طرف کیلومترها توسعه خواهد یافت و این موضوع باعث تلف شدن منابع حیاتی زیادی مانند سوخت و آب خواهد شد حتی اگر معضلات ترافیک و هزینه هایی که تحمیل می کند را نادیده بگیریم. به همین دلیل است که برخی از کشورهای جهان برای ساخت اولین کلان شهرهای معلق و برج گونه دست به کار شده اند. کویت و آذربایجان با ساخت شهرهای مبارک الکبیر و آذربایجان در این زمینه پیشقدم بوده اند.

اولی در سال گذشته افتتاح شده و دومی نیز برای سال ۲۰۱۹ آماده خواهد شد. البته این ها شهرهای آینده نیستند اما دستکم گامی در مسیر رسیدن به این هدف به شمار می آیند. برج دوبی سیتی نیز گزینه بعدی است که ساخت آن شروع شده و به عنوان شهری متعلق به آینده در سال ۲۰۲۵ افتتاح خواهد شد. آمریکایی ها نیز برنامه های خاص خود را برای ساخت برجی ۵۰۰ طبقه ای با ارتفاع نزدیک به ۳.۲۰۰ متر دارند که برج اولتیما نام دارد و در سان فرانسیسکو واقع شده است و یک میلیون نفر را در خود جای خواهد داد. ژاپن نیز قرار است یک شهر اهرامی بزرگ به نام شیمیزو با ارتفاع بیش از ۲.۰۰۰ متر بسازد که یکی از هوشمندترین سیستم های نورپردازی را در خود خواهد داشت.

۵- لانه خرگوش مکزیک

همانند شهرهای برج گونه ای که از آن ها صحبت شد، مکزیک نیز قصد دارد روشی مشابه را اما در مسیری عکس در پیش گیرد. به جای رفتن به سمت ابرها، مکزیکی ها قصد دارند مسیر خود را به سمت زیر زمین آغاز کنند. نام این پروژه «Earthscraper » بوده و قرار است در ۶۵ طبقه و به شکل یک مخروط وارونه در مرکز شهر مکزیکو سیتی ساخته شود. سطح رویی این سازه که روی زمین قرار خواهد گرفت از یک سطح شیشه ای ۲۴۰ در ۲۴۰ متر تشکیل می شود و به عنوان یک میدان که ساکنان می توانند روی ان حرکت کنند به کار گرفته می شود. یک طراح آمریکایی نیز قصد دارد پروژ مشابهی را در آریزونا بسازد که «Above Below» نام گذاری شده است. این سازه شهری بیش از ۲۷۴ متر به زیر زمین خواهد رفت و با استفاده از یک سری دودکش که نور و جریان هوا را برای محیط زیرزمین تامین خواهند کرد شباهت بسیاری با زندگی در روی زمین خواهد داشت. انرژِی گرمایی درون زمین می تواند منبع انرژِی اصلی این دو پروژه باشد.

۴- روس های قطبی

روسیه نیز قصد دارد در قطب شمال شهرسازی نماید. مهندسان روسی یک شهر به نام «اومکا» طراحی کرده اند که ساکنان خود را از خطر یخ زدن نجات خواهد داد. محل اجرای این پروژه جزیره کوتلنی خواهد بود که در فاصله ۱.۶۰۰ کیلومتری قطب شمال قرار دارد. این منطقه یکی از غیرقابل سکونت ترین مناطق زمین است که دمای آن به ندرت از نقطه انجماد بالاتر می رود و تعدادی از قوی ترین و سردترین بادهای جهان در آن می وزند. طراحی این شهر مانند ایستگاه فضایی بین المللی است اما در ابعادی بسیار بزرگتر ساخته خواهد شد تا بیش از ۵.۰۰۰ نفر را در خود جای دهد.

از آن جایی که چنین شهری را می توان بر روی هر نوع زمینی ساخت، اومکا کاملاً بی نیاز از دنیای اطراف خود خواهد بود. از دیگر پروژه های آینده نگرانه می توان به جوامع شناور روی آب اشاره کرد که تا ۸۰۰ نفر را در خود جای داده و انرژی مورد نیاز آن از طریق آب شدن یخ های قطبی تامین خواهد شد. با استفاده از ترکیب انرژی خورشیدی و یک سیستم اسمزی (تراوشی) که از ترکیبی از آب تازه و شور استفاده می کند این جوامع می توانند تمام انرژی مورد نیاز خود را تامین کنند.

۳- به بند کشیدن اقیانوس ها

چینی ها نیز برنامه ریزی های خود برای ساختن یک شهر شناور را آغاز کرده اند. به دلیل تغییرات آب و هوایی، بالا رفتن سطح آب اقیانوس ها و کاهش منابع، چین تصمیم گرفته که زمان آن رسیده که برخی از مردم خود را به روی دریا منتقل کند. با سطحی به مساحت ۶.۵ کیلومتر، مربع این کلان شهر دریایی آینده از سازه های شش گوش تشکیل می شود که با استفاده از شبکه های زیردریایی از خیابان ها و راه ها به هم وصل خواهند شد. کمپانی ژاپنی شیمیزو نیز یک شهر شناور را طراحی کرده و آن را « Floating Green» نامیده اند. این شهر شناور سازگار به محیط زیست به طور کامل با گیاهان و درختان پوشیده شده و از چندین جزیره دست ساز تشکیل خواهد شد.

یک برج هزار متری در مرکز شهر به عنوان یک مزرعه عمودی و مکانی برای زندگی ساکنان آن عمل خواهد کرد. همچنین زاپن قصد دارد اولین شهر زیردریایی را در سال ۲۰۳۰ افتتاح کند که «Ocean Spiral » نام دارد. این سازه کره ای شکل بیش از ۵.۰۰۰ نفر را در خود جای داده و انرژِی خود را از دریا تامین خواهد کرد.

۲- پروژه ونوس

پروژه ونوس توسط یک طراح ۹۸ ساله به نام ژاک فرسکو طراحی شده و ساختار مناسبی برای شهرهای آینده محسوب می شود. تمامی سازه ها و ساختمان ها پیش ساخته بوده و به محل برپایی این شهر منتقل خواهند شد که هزینه های سازه را کاهش داده و برنامه ریزی ها را آسان تر خواهد ساخت. یکی از ویژگی های منحصر بفرد این سازه دایره ای بودن آن است که بهترین استفاده از منابع را ممکن خواهد ساخت و اتلاف وقت را به شدت کاهش خواهد داد. به دلیل نداشتن هیچ شکل مستطیلی در اطراف این سازه امکان سفرهای سریع فراهم خواهد شد. تمامی ساختمان های مسکونی این شهر به یک شکل ساخته خواهند شد. این سازه بسیار سبک بوده و با توجه به غیرقابل نفوذ بودن، خطر زلزله، آتش سوزی و سیل را کاهش خواهد داد.

۱-حل کردن یک مشکل قدیمی

این طراحی های مربوط به آینده که تاکنون در مورد آن ها صحبت کردیم یک آغاز جدید خواهند بود. اما ساختن یک شهر از بقایای شهری قدیمی معمولاً کم هزینه تر بوده و پیچیدگی کمتری نیز خواهد داشت. سازه های مدرن جدیدی که به «e-QBO» مشهور هستند تولید انرژی نوری را دگرگون ساخته و طراحی اولیه آن در واقع یک مکعب تیره استاندارد است که می تواند شکل ها و ابعاد متنوعی به خود بگیرد. این سازه ها مانند یک صفحه خورشیدی عمل کرده و در کنار تولید انرژی پاک و ارزان می تواند به مانند خانه یا یک صندلی در پارک و یا حتی یک لایه به سبکی کاغذ روی میز کار شما مورد استفاده قرار گیرند.