درباره نیکاراگوئه بیشتر بدانید
نیکاراگوئه بزرگترین کشور آمریکای مرکزی است. این کشور از شمال با هندوراس و از جنوب با کاستاریکا همسایه است و به آن سرزمین دریاچهها و آتشفشانها میگویند.
کاشفانی که اولین بار این دریاچه را دیدند، نامش را «دریای آب شیرین» نهادند، چون فکر میکردند در حال تماشای اقیانوس هستند. آنها از آب این دریاچه چشیدند و متوجه شدند شور نیست و آن را اقیانوسی از آب شیرین توصیف کردند. دریاچه نیکاراگوئه یک دریاچه معمولی نیست. حدود ۴۰۰ جزیره آتشفشانی در این دریاچه وجود دارد. آتشفشان ۱۶۱۰ متری تماشایی کونسپسیون آخرین بار در سال ۱۹۸۳ فوران کرد و آتشفشان کوچکتر مادراس در آن جزیره اومتپ را تشکیل داده است.
اولین رئیس جمهور زن آمریکا
در سال ۱۹۹۰ ویولتا چامورو رئیس جمهور نیکاراگوئه و اولین رئیس جمهور زن دموکرات قاره آمریکا شد. او اولین رئیس جمهور زن آمریکای مرکزی بود و تا سال ۱۹۹۷ خدمت کرد. چامارو قبلا ساندیست بود که اورتگا را در انتخابات ۱۹۹۰ شکست داد. این انتخابات آزاد بود و چامورو توانست در دوره ریاست جمهوری خود صلح و آرامش را برقرار کند. در دوران او آزادی مطبوعات بیشتر شد، صنایع خصوصی سازی شد و تلاش کرد احزابی که سالها با هم درگیر بودند را آشتی دهد. چامورو نیکاراگوئه را بسیار بهتر از آنچه تحویل گرفته بود تحویل داد.
باوجود باندها و شورشیان مسلح سابق و فعلی، نیکاراگوئه کمترین آمار قتل را در میان کشورهای آمریکای مرکزی دارد. در واقع، نیکاراگوئه جزء کشورهایی است که کمترین نرخ قتل را روی زمین دارند. نرخ قتل جهانی ۸.۸۶ در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر است. در حالی که نرخ قتل نیکاراگوئه تنها ۳.۴ در ۱۰۰۰۰۰ نفر است. میتوانید آن را با ایالات متحده با ۷.۱ در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر مقایسه کنید. اما در شهرهای دموکرات در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر، نرخ قتل ۱۴.۸ در لس آنجلس، ۲۱.۹ در شیکاگو، ۳۱.۷ در آتلانتا، ۴۱.۸ در واشنگتن دی سی و ۴۳.۳ در نیواورلئان را داریم.
جالب است بدانید که نیکاراگوئه جمعیت زندانی کم و ارتش کوچکی دارد، اما با وجود اینکه کمتر از۳۰ سال از جنگ داخلی آن می گذرد، به نظر نمیرسد جنایتکاران زیادی داشته باشد. برای مقایسه نگاهی به کشورهای همسایه آن بیندازید. کاستاریکا یک مقصد گردشگری پرطرفدار است با این حال نرخ جرم و جنایت و قتل در آن بالاست.
کوسههای دریاچه نیکاراگوئه
همان طور که گفتیم دریاچه نیکاراگوئه یک دریاچه عادی نیست. این دریاچه تنها جای زمین است که ممکن است در حال فرار از فوران آتشفشان در دریاچه آب شیرین بیفتید و بمیرید، چون توسط کوسهها خورده میشوید. کوسههای این دریاچه ۲.۴ متر طول و ۱۳۰ کیلوگرم وزن دارند و زمانی تصور میشد که تنها کوسههای آب شیرین جهان باشند. پس از اینکه در سال ۱۹۶۱ کشف شد که دریاچه نیکاراگوئه محصور در خشکی نیست، مشخص شد که کوسهها میتوانند فیزیولوژی خود را تغییر دهند.
در نیکاراگوئه از نام خیابان استفاده نمیکنند. در عوض آدرسها توصیفی هستند. مثلا شما در خیابان یکم غربی زندگی نمیکنید. بلکه از کلیسای کالواریو یک بلوک به سمت جنوب و نیم بلوک به سمت شرق زندگی میکنید. شاید به نظرتان زیاد بد نباشد، اما وقتی نمیدانید کلیسای کالواریو کجاست یا چه شکلی است حتما دچار مشکل میشوید. هم چنین ممکن است ندانید جنوب کدام طرف است.
آدرسهای دیگری هم ممکن است به این صورت باشند: «دو بلوک پایینتر از بلوک شمالی عینک سازی» نه تنها برای پیدا کردن این آدرس باید بدانید که عینک سازی کجاست، بلکه باید بدانید که مردم نیکاراگوئه از بالا به جای شرق و از پایین به جای غرب استفاده میکنند. این آدرس یابی در شهرهای کوچک پیچیدهتر هم میشود، چون ممکن است از رویدادهای تاریخی محلی به عنوان مرجع استفاده شود، مثلا «از جایی که آقای مولاز مرده پیدا شد یا از همان نانوایی که سوخت» و ... هم چنین باید اسپانیایی بلد باشید تا با مردم حرف بزنید.
ارتش میتواند شما را بکشد و بگوید موادمخدر معامله میکردید
باید به این نکته تاکید کنیم که دولت نیکاراگوئه پاک و بی گناه نیست. در نوامبر ۲۰۱۷، ارتش فرانسیسکو «پرز داویلا»، دو فرزند نوجوانش و سه نفر دیگر را در ملک او کشت. به نظر میرسید که این قتل کاملا سیاسی باشد، چون داویلا متهم به حمایت از شورشیان مسلح بود. با این حال ارتش ادعا کرد ۹ کیلوگرم موادمخدر در خانه او پیدا کرده که مجازاتش مرگ بوده است.
اما به نظر نمیرسد این توجیه خوبی برای قتل عام باشد. جسدهای آنها را سربازان با خود بردند و هرگز برنگردانند. اسقف اعظم ماناگوئه خواستار برگشت اجساد و دفن آنها شد و برای قتل کودکان از ارتش توضیح خواست. رئیس جمهور اوتگا ۱۴ روز پس از این کشتار هیچ توضیح عمومی نداد در حالی که برنامه خود را برای شرکت در سالگرد مرگ دوستش فیدل کاسترو خالی کرد.
ارسال نظر