طنز؛ بغلو بپا نمالی

علی هدیه‌لو در ضمیمه طنز روزنامه قانون نوشت:

ای «کیم» چرا جنابعالی

چندی شده‌ای یهو یه حالی؟

گویا زده‌ای به سیم آخر

نه صبر کمی، نه اعتدالی

موشک زده‌ای سه روز یکبار

در ۶ جهت همان حوالی

یک روز زدی به سمت ژاپن

یک روز گوام و بعد «بالی»

گیرم که جناب جونگ، هستید

شاه کُره، نیمه‌ی شمالی

یک کشور خالی و تهیدست

درگیر رکود و خشکسالی

آخر چه مرض گرفته‌ای که

چالش کنی و همه‌ش بچالی

رو کرده تو بمب هیدروژن را

با ژست «چه ناز و نایس و عالی»

این‌گونه که پیش می‌روی تند

جایی نرسی به جز زوالی

ای تند رونده، راه تنگ است

داشم، بغلو بپا نمالی

ای کیم، مکن شلوغ و آرام

بنشین و بپا مکن ملالی

جفتک مزنی، که می‌کنندت

تحریم شدید انفعالی

از من بشنو، مکن شرارت

طی کن به صفا و بی‌خیالی

خوش گفت شبی پدربزرگم:

گر دست دهد تو را مجالی

مفشار به خشم لوزه‌ی کس

تا تن ندهی به پاچه‌خواری!