آلبوم دیده نشده از سال‌های قحطی
عبور کامیون‌های متفقین از جاده‌های ایران
پس از آنکه در ژوئن ۱۹۴۱ یعنی تیرماه سال ۱۳۲۰ شمسی نیروهای آلمان نازی علی رغم پیمان عدم تخاصم به شوروی حمله کردند تنها یک راه برای رساندن آذوقه و مهمات به شوروی مانده بود و آن هم ایران بود.
پس از آنکه در ژوئن ۱۹۴۱ یعنی تیرماه سال ۱۳۲۰ شمسی نیروهای آلمان نازی علی رغم پیمان عدم تخاصم به شوروی حمله کردند تنها یک راه برای رساندن آذوقه و مهمات به شوروی مانده بود و آن هم ایران بود.
در شهریورماه سال ۱۳۲۰ شمسی یعنی ۶۵ روز پس از حمله آلمان به شوروی، متفقین با وجود اعلام بی طرفی از شمال و جنوب به ایران حمله کردند. هرچند دلیل این حمله حضور عناصر آلمانی در ایران عنوان شده بود اما عموم تحلیلگران و مورخین بر این اتفاق نظر دارند که رساندن آذوقه، اسلحه و مهمات به شوروی عامل اصلی اشغال خاک ایران بود.
از آنجا که در آن زمان هنوز مسیر دریائی تا خلیج فارس در کنترل نیروی دریایی بریتانیا بود و راه‌های جاده ای و راه آهن ایران نیز از جنوب تا شمال به تازگی به کمک مهندسان آلمانی ساخته شده بود، این انتخاب برای متفقین گزینه مطلوب بود. به علاوه اینکه آنها می‌توانستند از ارزاق و آذوقه مردم ایران هم برای کمک به جبهه شوروی استفاده کنند؛ اقدامی که به بحران و قحطی در ایران منجر شد.
بنا به برخی گزارشات تاریخی در مدت اشغال ایران بیش از ۴ میلیون تن مواد غذایی و آذوقه از طریق راه‌های ایران برای شوروی ارسال شد. این رقم اقلام خوراکی، کنسروهای وارداتی از بنادر جنوبی و گندم، حبوبات و گوشت تولید ایران را شامل می‌شد.
ارسال نظر