طنز؛ ذکر شیخنا و مولانا احسان علیخانی (رضوان ا... علیه)
آن مجری خوش قیافه، آن تیپش دخترها را کرده کلافه، آن الهه غم در یونان باستان، آن پدر بغض مدرن ایران، آن تلویزیون را قبضه کرده، آن اشک‌ها را مزه کرده، آن پیدا کننده برادرهای گم شده، آن زور زوری دم افطار مهمان مردم شده، آن مجری ماه عسل و....
حسام حیدری در ضمیمه طنز روزنامه قانون نوشت:
آن مجری خوش قیافه، آن تیپش دخترها را کرده کلافه، آن الهه غم در یونان باستان، آن پدر بغض مدرن ایران، آن تلویزیون را قبضه کرده، آن اشک‌ها را مزه کرده، آن پیدا کننده برادرهای گم شده، آن زور زوری دم افطار مهمان مردم شده، آن مجری ماه عسل و سه‌ستاره، آن آتیش‌پاره، آن پلاتوهایش کوتاه در حد نیاز، آن کلامش اثرگذار اندازه یک خاور پیاز، آن امتحان صبر الهی در ماه رمضان، آن برنامه‌اش باعث عبرت همگان، آن عاشق گل‌ناله‌های بغض‌آلود، آن گاز اشک‌آور سرب اندود، آن مبدع روش گریه درمانی، شیخنا و مولانا احسان علیخانی (ماهه عسل، بغضه مثل) از بزرگان صدا‌و‌سیما بود و اصول طریقت از اقبال واحدی گرفته بود و خوف و حزنی همیشگی داشت.
در ابتدای کار او آورده‌اند که چون چشم به دنیا گشود؛ دو دست کت و شلوار و جلیقه به تن داشت و فخرفروشانه همه را نظاره می‌کرد و موهایش را جل زده بود. طبیب خواست او را در بغل گرفتن که ناگاه نوزاد گفت: «دکتر وقتی داشتی منو به دنیا می‌آوردی چه حسی داشتی؟ هیچ وقت با خودت فکر نکردی این چه سرنوشتیه؟ هیچ وقت به خودت نگفتی خدایا آخه چرا من؟» و جمله حاضران می‌نگریستند و این از عجایب کردار بود.
در منزلت مقام او گفته‌اند که به وقت شادی و غم در تلویزیون بود و برنامه‌های شاد را ایستاده و برنامه‌های غمگین را نشسته اجرا می‌کرد و پیوسته همه را نصیحت می‌کرد و تا قصه اصلی را بگوید جان همه را به لب می‌آورد.
نقل است که چون به مدرسه شد، مدام از کلاس اخراج می‌شد و معلمان او را می‌گفتند: «اگه چیز گریه داری هست بگو ما هم بغض کنیم».
در خبر است که بسیار رقیق‌القلب بود و طاقت آزار هیچکس نداشت. گویند روزی به طبیب‌خانه بود، پرستاران دید که چون نوزاد به دنیا می‌آورند به پشتش می‌زنند تا گریه‌اش بگیرد. زود پیش رفت و نوزاد از دست پرستار گرفت و گفت: «یه دو دقیقه بهم وقت بدید خودم اشکشو در می‌آرم».
نقل است شیخی گیر و ول نکن بود و انقدر مهمان را سوال پیچ می‌کرد که به گناهان نکرده‌اش هم اعتراف می‌کرد و چون آنتن را می‌گرفت ول نمی‌کرد و او را در «بغض» شاگردان فراوان است اول جواد خیابانی که رکورددار بغض سرعتی است و دیوم اسحاق جهانگیری که پدر بغض رقابتی است و سیوم محمد علیزاده که از اساتید بغض مقامی است و بعد از آن صابر ابر که از بزرگان بغض هنری است. رحمه‌ا... علیهم اجمعین.
در خبر است که در فضای مجازی فعال بود و اینستاگرام داشت و عکس‌های جیگولی از خود می‌گذاشت و فن‌ها زیر پیجش بوس و لایک می‌فرستادند و چون نزدیک ماه رمضان می‌شد گوگل باز می‌کرد و سرچ می‌کرد: «گریه ایرانی»، «اشک ایرانی سرازیر شده»، «چگونه اشک یک ایرانی را در آورم» و این‌گونه تحقیقات می‌کرد.
و چون او را وقت وفات نزدیک آمد؛ پیوسته می‌گفت: «از دوستانمون تو پخش می‌خوام که وقت بیشتری به ما بدن که بتونیم قصه‌مون رو تموم کنیم» و از قضا آن روز آگهی بازرگانی زیاد بود و شد آنچه شد و با پایان برنامه‌اش میانگین «نرخ شادی ایرانیان» پنج درصد رشد پیدا کرد و هاتفی پیوسته ندا سر می‌داد: «احسان خوجله رفت ولی خوجل‌های دیگر هنوز در اینستاگرام‍ند». رحمه ا.. علیه.
آن مجری خوش قیافه، آن تیپش دخترها را کرده کلافه، آن الهه غم در یونان باستان، آن پدر بغض مدرن ایران، آن تلویزیون را قبضه کرده، آن اشک‌ها را مزه کرده، آن پیدا کننده برادرهای گم شده، آن زور زوری دم افطار مهمان مردم شده، آن مجری ماه عسل و سه‌ستاره، آن آتیش‌پاره، آن پلاتوهایش کوتاه در حد نیاز، آن کلامش اثرگذار اندازه یک خاور پیاز، آن امتحان صبر الهی در ماه رمضان، آن برنامه‌اش باعث عبرت همگان، آن عاشق گل‌ناله‌های بغض‌آلود، آن گاز اشک‌آور سرب اندود، آن مبدع روش گریه درمانی، شیخنا و مولانا احسان علیخانی (ماهه عسل، بغضه مثل) از بزرگان صدا‌و‌سیما بود و اصول طریقت از اقبال واحدی گرفته بود و خوف و حزنی همیشگی داشت.
در ابتدای کار او آورده‌اند که چون چشم به دنیا گشود؛ دو دست کت و شلوار و جلیقه به تن داشت و فخرفروشانه همه را نظاره می‌کرد و موهایش را جل زده بود. طبیب خواست او را در بغل گرفتن که ناگاه نوزاد گفت: «دکتر وقتی داشتی منو به دنیا می‌آوردی چه حسی داشتی؟ هیچ وقت با خودت فکر نکردی این چه سرنوشتیه؟ هیچ وقت به خودت نگفتی خدایا آخه چرا من؟» و جمله حاضران می‌نگریستند و این از عجایب کردار بود.
در منزلت مقام او گفته‌اند که به وقت شادی و غم در تلویزیون بود و برنامه‌های شاد را ایستاده و برنامه‌های غمگین را نشسته اجرا می‌کرد و پیوسته همه را نصیحت می‌کرد و تا قصه اصلی را بگوید جان همه را به لب می‌آورد.
نقل است که چون به مدرسه شد، مدام از کلاس اخراج می‌شد و معلمان او را می‌گفتند: «اگه چیز گریه داری هست بگو ما هم بغض کنیم».
در خبر است که بسیار رقیق‌القلب بود و طاقت آزار هیچکس نداشت. گویند روزی به طبیب‌خانه بود، پرستاران دید که چون نوزاد به دنیا می‌آورند به پشتش می‌زنند تا گریه‌اش بگیرد. زود پیش رفت و نوزاد از دست پرستار گرفت و گفت: «یه دو دقیقه بهم وقت بدید خودم اشکشو در می‌آرم».
نقل است شیخی گیر و ول نکن بود و انقدر مهمان را سوال پیچ می‌کرد که به گناهان نکرده‌اش هم اعتراف می‌کرد و چون آنتن را می‌گرفت ول نمی‌کرد و او را در «بغض» شاگردان فراوان است اول جواد خیابانی که رکورددار بغض سرعتی است و دیوم اسحاق جهانگیری که پدر بغض رقابتی است و سیوم محمد علیزاده که از اساتید بغض مقامی است و بعد از آن صابر ابر که از بزرگان بغض هنری است. رحمه‌ا... علیهم اجمعین.
در خبر است که در فضای مجازی فعال بود و اینستاگرام داشت و عکس‌های جیگولی از خود می‌گذاشت و فن‌ها زیر پیجش بوس و لایک می‌فرستادند و چون نزدیک ماه رمضان می‌شد گوگل باز می‌کرد و سرچ می‌کرد: «گریه ایرانی»، «اشک ایرانی سرازیر شده»، «چگونه اشک یک ایرانی را در آورم» و این‌گونه تحقیقات می‌کرد.
و چون او را وقت وفات نزدیک آمد؛ پیوسته می‌گفت: «از دوستانمون تو پخش می‌خوام که وقت بیشتری به ما بدن که بتونیم قصه‌مون رو تموم کنیم» و از قضا آن روز آگهی بازرگانی زیاد بود و شد آنچه شد و با پایان برنامه‌اش میانگین «نرخ شادی ایرانیان» پنج درصد رشد پیدا کرد و هاتفی پیوسته ندا سر می‌داد: «احسان خوجله رفت ولی خوجل‌های دیگر هنوز در اینستاگرام‍ند». رحمه ا.. علیه.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
احسان همیشه تو قلب همه مردمه
این حرفا هیچ تاثیری نداره مگر تخریب وجه یک رسانه مزدور و دست نشانده وابسته به جناح اصو ل گرا
اااا ببخشید اشتباه شد اصلاح طلب
البته من به هیچ جناحی وصل نیستم فقط دارم میبینم
افراد به اصطلاح اصلح طلب چقدر ید طولایی در مسخره کردن وتخریب اشخاص حقیقی وحقوقی دارن
آدم دوست داره نا خدا نگاه ضد اصلاح طلبانه ب اون ها داشته باشه
البته چون آزادی دارم این میگمااااا
یه وقت به کسی بر نخوره
پاسخ ها
بهنر بود می گفتید:در قلب منه...من تمام دوری وبری های خودم را که نگاه می کنم هیچکس برنامه ماه عسل را نگاه نمی کند.پس،در قلب همه مردم نیست!!در قلب شماست!البته،کاملا هر کسی دوست دارد از یه برنامه خوشش بیاد از برنامه دیگری بدش بیاد..کلا بزرگش نکنید.یه برنامه ایی هست مثل هزاران برنامه دیگر!!!به جناح و گروه ومسخره کردن و...ربطی ندارد.این بنده خداهای طناز،در مورد چی طنز بنویسند؟
محبورتون که نکردن ماه عسل نگاه کنید میتونید نگاه نکنید. اینا واقعیت های جامعه و چیزایی هستن که داره اتفاق می افته و خیلیاش یه تلنگری برای آدمه. با این حرفا به اون افرادی که این برنامه رو نگاه میکنند که اتفاقا کم هم نیستند بی احترامی میکنید هرکس یه سلیقه و علاقه ای داره اجباری که درکار نیست نگاه نکنید و این حرفای بی معنی و بیخود رو نزنید و نظر ندید.
یه حقایق و واقعیت هایی تو این برنامه هست که هرکسی قادر به درکش نیست بخاطر همینه که این حرفارو میزنید چون نتونستید درک کنید و بفهمید حال اون افرادی رو که تو این برنامه قصه زندگیشونو میگن و اشک میریزن، نمیشه همش به این افراد بی توجهی کرد اگر کمکی برای اینا یا افرادی شبیه به اینا از دستمون برنمیاد حداقل میتونیم باهاشون همدردی کنیم و یه درس و کمکی هم برای خودمون باشه و یکسری چیزا رو یاد بگیریم.
احسان خوجله خخخخخ دمت گرم تو اینستا دخترا سرش دعوا میکنن میزنن اخ جوون احسان خوجله اومد خخخخخخخ
امسال من دارم ماه عسل میبینم.واقعاارزششو داره که بگیم بهترین برنامه ماه رمضونه.بهرحال تو یه جامعه همه جور آدمی هست وبه فراخورش باید رسانه نیاز همه شون رو برآورد کنه.نمیشه که فقط خندوند!یکی بایدباشه که تلنگر بزنه یانه؟ اتفاقا خیلیا حس حسادت ورقابتشون گل میکنه انواع انتقادهایی که بیشترجنبه تمسخر داره تا انتقاد؛ به ایشون حواله میکنن. بعد اینکه قیافه وتیپ احسان اونقدرام خوب نیس.حداقل اینکه خیلیا مثل ایشون هستن. ولی روش اجرا و فن بیانشه که باعث جذابیتش شده. بازم حرف دوستمون خب هرکی دوست نداره نبینه. زوری که نیس!
ماه عسل ارزش دیدن داره، دراین شکی نیست. ولی خدایی دخترایی که اینجوری عاشق میشن!!! یاده 14سالگی خودم میفتم!!!احمقانه س واقعا
کسانی که ماه عسل رو صرفا گریه وانه ای بیش نمی بینند، در واقع آدم های عجولی هستند که هیچ وقت درست و حسابی از ابتدا تا انتها برنامه را با دقت و گوش دل دنبال نمی کنند تا متوجه بشند اگر با درد فقر شدید و فقدان پدر در خانواده قهرمان خواهران منصوریان اشکمون در میاد،این اشک از سر تحقیر و غصه خوردن نیست ،این اشک جنسش از ترکیب شادی و غم هست.
جنس این اشک از منقلب شدن برای آدم هایی که سرخورده ی مشکلات عمیقشون نشدند و حالا نه تنها قهرمان زندگی خودشون حتی قهرمان یک ملت محسوب میشند. و نکته جالب اینجاست مثلا موضوع همین خواهران منصوریان به دلیل فقدان پدر با موضوع اون جوان پولدار(خانه7000متری) دارای نقطه اشتراک هست و با این تفاوت که اونها در فقر هم بودند ولی یکی میشه اون پسر که از فرط افسردگی میاد خودکشی میکنه و یکی میشه این 3خواهر که اینقدر سخت کوش هستند که آدم تو وجدان خودش دیگه هر چه میخواد به مشکلات زندگی غر بزنه و توجیهی واسه رکودش پیدا کنه،دیدن این آدم ها دهن آدم رو میبنده و نهیب محکمی برای منفعل نبودن میزنه.
من خودم در چند وقت اخیر و شاید چند سال اخیر سخت درگیر مسائلی هستم که روح و روانم شدیدا تحلیل برده ولی واقعا دیدن برنامه دیشب(نرگس کلباسی) و اون سه تا دختر قهرمان که هم جنس و تقریبا هم سن و سال من هستند دیگه نمیذاره حتی من تو خلوت خودم به این روزگار و اتفاقاش نق بزنم.
اینها قشنگ و ستودنی نیست ؟؟؟؟ اینکه روحیه تحرک و زندگی رو در شریان آدم ها به جریان بندازی
پاسخ ها
عالی بود خیلیییییی موافقم باهاتون
خیلی عالی بود لایک
چطور همچین برنامه های چرندی رو میبینید ؟؟؟؟ چرا اینقدر سطحی هستید ؟ یه کم مطالعه کنید بابا....اه اه اه ....
دوستان این زبان طنزه
دعوا نکنید
هربرنامه ای با یه هدف ورسالتی ساخته میشه برای خندیدن خندوانه ودورهمی رو گذاشتن ببنید....اینهمه هجمه به علیخانی وبرنامه اش نشونه محبوبیتش که به مذاق برنامه سازان ابکی گویا خوش نیومده
گل ناله :))))
احسان علیخانی مجری توانمندی هستش و کارشو خیلی خوب بلده.و جذابیتی که بین مردم داره فقط بخاطر ظاهرش نیست.کما این که ما مجری هایی داشتیم که ظاهرخوبی داشتن ولی نتونستن جایگاهشونو حفظ کنن.درکل آقای علیخانی و برنامشون فوق العادست...
طنز جالب و با مزه ای بود . (من چون تذکره الاولیا زیاد مطالعه می کنم با خوندن این متن خیلی خندیدم ) برنامه ماه عسل هم خوب و جالب و تاثیرگزاره . این هم یه متن طنزه دیگه . اغراق و طعنه و نیش و کنایه هم از اجزای لاینفک طنز به حساب میان . شوخیه دیگه . شما دوستان هم انقدر جدی نگیرید و بخاطر یه شوخی با هم بحث نکنید . شاید آقای علیخانی خودشون این متن را خوندند و بهش خندیدند اون وقت شماها اینجا دارید با هم دعوا می کنید !