باورها و روایت ها از سفرِ روح

مجله همشهری سرنخ: سفر روح یکی از اتفاقاتی است که تا به حال ادعاهای زیادی درباره اش مطرح شده و قدمتی به اندازه تاریخ دارد. اعتقاد به این روش عجیب سفر آن قدر عجیب و غریب بوده و کاربردهای متنوعی داشته که عده زیادی از کاهنان قدیمی و حتی شبه دانشمندان درباره آن تحقیق کرده و سعی کرده اند تا کاربردهای جدیدی برای این ماجراجویی خاص پیدا کنند.

در طول سال های گذشته، بعضی ملت ها از این روش برای درمان بیماری ها هم استفاده کرده اند. موضوع آن قدر جدی است که هنوز هم دانشمندان مختلف درباره صحت و چگونگی آن مطالعه کرده و می کنند. این گزارش سراغ تاریخچه «سفر ارواح» در بین اقوام مختلف و طی سال های گوناگون رفته است تا راه و روشی را که این مردم برای جدا کردن روح از جسم سراغ داشته اند به تصویر بکشد.

۱. کتابی در تایید سفر روح

داستان سفر روح تا به حال در بخش های مختلف دنیای علم و خرافات، از دنیای دانشمندان تا جهان رمال ها وارد شده است. شخصی به نام «مارک بیچارد» یکی از کسانی است که در این حوزه حسابی شهرت به دست آورده. او کتاب هایی منتشر کرده که راه و روش سفر در زمان را بیان می کند.

او در این کتاب عجیب ادعا می کند که راه های جدا کردن روح از بدن را توصیف می کند. آن طور که این مرد جنجالی می گوید: «سفر روح می تواند به عنوان یکی از روش های آموزشی مورد استفاده قرار بگیرد. به این وسیله می توانید نکات متعدد یا دروس خاص را به روح کسانی که دوست شان دارید تزریق کنید. یکی دیگر از کاربردهای سفر روحی این است که شما می توانید با ارواح دیگر ملاقات کرده و با استفاده از این ویژگی به بخش های مختلف دنیا سفر کنید. با این روش، روح شما به پرواز در می آید و با این حساب می توانید از هر در و دیوار یا مانعی رد شوید و جاهایی را که به آنها علاقه دارید ببینید.

۲. مسافران اروپایی

داستان سفر ارواح در طول قرون و اعصار مختلف هیچ گاه فراموش نشده است. در قرون وسطی داستان چنین سفری همچنان داغ بود و کسانی ظاهر شدند که ادعا می کردند توانسته اند روح شان را به پرواز در آورده و با آن در بخش های دیگری از جهان سفر کنند اما به تدریج این ادعاها به فراموشی سپرده شد تا این که در قرون ۱۸ و ۱۹ میلادی داستان سفر روح باز بر سر زبان ها افتاد. در این دوره حتی کتاب هایی هم در این زمینه نوشته شد.

«امانوئل سوئدنبورگ» فیلسوف سوییسی، «اوتوره دوبالزاک» داستان نویس فرانسوی همراه با یکی دیگر از هموطنانش به نام «آلن کاردک» که فلسفه «روح گرایی» را تاسیس کرده بود، در این باره کتاب هایی نوشتند. به جز آنها، «سای بابا» مرد عجیب و جنجالی هندی هم در زمینه سفر روح بسیار مشهور بود و گفته می شد چند بار در حالت خلسه توانسته روحش را در آسمان ها به پرواز دربیاورد.

۳. روح مریض

ژاپن از آن کشورهایی است که مردمش شدیدا به سفر روح باور دارند و معتقدند که روح افراد زنده در صورتی که شرایط خاصی برایش فراهم شود، می تواند از بدن جدا شده و در هر جایی که بخواهد پرواز کند. آنها اسم خاصی هم برای این سفر ویژه انتخاب کرده اند.

بنا بر افسانه های ژاپنی، به پدیده جدا شدن روح از جسم در افراد زنده، «سیری» گفته می شود. بر این اساس، این طور که در افسانه های ژاپنی آمده، کسی که «سیری» برایش رخ داده باشد می تواند به صورت ارادی و بعد از تمرین های مختلف، روح را از جسمش جدا کرده و به هر جایی که دلش بخواهد پرواز کند.

البته به دست آوردن این قدرت در توان هر کسی نبوده و فقط کسانی که شرایط خاصی را گذرانده اند، می توانند به طور ارادی روح را از بدن شان خارج کنند. به اعتقاد آنها البته اگر به صورت غیر ارادی، روح از بدن خارج شود، یک اتفاق شوم رخ داده است.

برای مثال، در اسطوره های ژاپن، اگر کسی کینه دوستش را به دل می گرفت، بدون این که خودش بداند، روح از بدنش خارج می شد که این اصلا اتفاق خوشایندی نبود.

از نظر ژاپنی ها، روح در زمان بیماری هم از بدن فرد خارج می شود. دلیلش هم این است که بدن در زمان بیماری، توان و تحمل نگه داشتن روح را ندارد و در نتیجه بخشی از روح را به بیرون می فرستد تا وقتی حالش بهتر شد، آن را دوباره بپذیرد. به جز این، وظیفه روح در زمان بیماری، پیدا کردن راه علاج است.

این اعتقاد یعنی توانایی درمانگری ارواح در طول زمان دچار تغییراتی هم شده بود. مثلا یک قرن قبل گفته می شد فردی که دچار بیماری شده به این دلیل درمان پیدا نمی کند که روحش نتوانسته به اندازه کافی از بدن دور شده و دنبال راه درمان بگردد. از نظر ژاپنی های باستان، روح انسان باید به درجه ای از قدرت برسد که بتواند خود به خود دنبال راه درمان بگردد.

۴. روحی که کاهنان می بینند

مصریان باستان هم جزو اقوامی بودند که شدیدا به سفر ارواح اعتقاد داشتند. یک گروه پژوهشگر در موسسه ای به نام «آکادمی بین المللی فهم» سراغ مطالعه تاریخچه اعتقاد به «سفر ارواح» و کاربردهای آن در بین اقوام مختلف دنیا رفته و به نتایج جالبی هم دست پیدا کرده است. یکی از این اقوام، مصریان باستان هستند. بنا بر اسنادی که در سایت این گروه به نمایش در آمده، مصریان باستان اولین اقوامی بودند که مردم شان را با خواب مصنوعی به پرواز در آورده و این موضوع را در اسنادشان هم ثبت کرده اند.

بنا بر اسناد به جای مانده در اهرام ثلاثه مصر، در حدود سه تا پنج هزار سال پیش، کاهنان مصری درباره وجود روح ادعاهایی داشته اند و اسم آن را «خا» گذاشته بودند.

«خا» برای مصری ها یک بخش از وجود انسان محسوب می شد که ویژگی های اسرارآمیزی داشت و کاهنان می توانستند با استفاده از آن، کارهای عجیبی انجام بدهند. بنا بر این افسانه ها، فرعون مهم ترین روح را در بین ارواح دارا بود و بعد از مرگ او، روحش می توانست از طریق سوراخی که روی هرم - محل دفن او - قرار داشت به دنیای دیگر پرواز کرده و با ارابه های خیالی که خدایان پایین می فرستادند، راهی سرزمین خدایان شود.

طرح «خا» یا همان روح مصری آن قدر مهم بوده که نه تنها در ساختمان اهرام که روی سنگ های باقی مانده در کنار معابد مهم آن دوران مصر هم تصویر آن حک شده است.

مصری های باستان معتقد بودند که «خا» بسیار حساس است و هر کسی افتخار دیدن و درک کردن آن را ندارد. بر همین اساس، فقط کاهنان بزرگ می توانستند آن را در اختیار داشته باشند. در دوره ای گفته می شد که کاهنان با استفاده از ارواح توانسته اند بخشی یا تمام روح افراد را از بدن شان خارج کنند.

۵. روحی که صاحبش را زنده کرد

یونانیان باستان هم از جمله گروه های دیگری بودند که به جدا کردن روح از بدن در زندگان باور جدی داشتند. به نوشته «واگنر آلگرتی»، پژوهشگر آکادمی فهم، بنا بر نقش های بر جای مانده در معقد «الویز»، احتمالا مردم این قوم یا دست کم فلاسفه شان در زمانی معتقد بودند که می شود روح را مستقل از وضعیت بدن به پرواز در آورد.

دستنوشته هایی از چند فیلسوف یونانی از جمله «پلاتو» و «هرودوت» داستانی را روایت می کنند که در سال ۷۹ میلادی رخ داده بود. این داستان که گروهی آن را صرفا یک افسانه می دانند مربوط به فردی است که در ظاهر دچار ضربه مغزی شده بود اما بعد از مدتی به زندگی برگشت. آن زمان چون امکانات پزشکی پیشرفت چندانی نکرده بود، هرودت و بقیه فلاسفه معتقد بودند که همه چیز زیر سر روح آن شخص بوده است.

داستان بازگشت روح به بدن فرد مرده هم جالب است. بنا بر افسانه های یونانی این داستان برای یک فرد معمولی به اسم «آریسو» رخ داده بود. واقعیت این است که او تا پیش از این که برایش حادثه ای پیش بیاید، یک آدم معمولی بود اما بعد نامش برای همیشه در تاریخ فلسفه یونان ثبت شد. داستان «آریسو» از زمانی آغاز شد که بر اثر حادثه ای یک سنگ به جمجمه او اصابت کرد و باعث شد تا او چند روزی بیهوش باشد. روح آریسو در طول این مدت وضعیتی پیدا کرده بود که کاملا از بدن جدا شده بود و می توانست با خیال راحت در اطراف گردش کند.

بنا بر داستان او حتی این توانایی را پیدا کرده بود که با فرشته نگهبانش حرف بزند و یک روح سرگردان دیگر را هم ملاقات کرده بود. اما همه چیز ناگهان تغییر کرد. در حالی که روح «آریسو» کاملا از بدنش جدا شده بود او حس کرد که قدرتی از بیرون او را به داخل بدنش هل می داده است. در نتیجه وقتی اطرافیان مشغول خاکسپاری او بودند، ناگهان بیدار شده و همه را در تعجب فرو برده بود.

کسانی که اطراف او را گرفته بودند، از دیدن این اتفاق بهت زده شدند اما این تمام ماجرا نبود. زندگی آریسو بعد از این اتفاق کاملا دگرگون شد. او بعد از بیداری انسان دیگری شده بود. رفتارش تغییر کرده و به یکی از بهترین شهروندان یونان تبدیل شد و تا پایان عمرش با همه مهربان بود.

۶. سفر به کره ماه

مردم آمازون گروه دیگری از قبایل قدیمی، به طرز عجیبی به سفر روح اعتقاد داشته و دارند اما نوع باور آنها با ژاپنی ها و سایر مردم دنیا کاملا تفاوت داشت. آنها برخلاف دیگران که معتقد بودند روح در شرایط خاصی به پرواز در آمده و به نقاط مختلف کهکشان سفر می کند، می گفتندت روح تمام انسان ها همیشه در حال پرواز است.

کاهنان آمازونی برخلاف بسیاری از اقوام که معتقد بودند در زمان خواب، روح از بدن جدا می شود، ادعا می کردند که می توانند با خواندن وردهای مختلف و انجام حرکات خاص نمایشی، روح فرد را از بدنش جدا کرده و به هر جایی که او مایل باشد، بفرستند.

این کاهنان به ویژگی های روانی و درمانی سفر روح باور داشتند و سعی می کردند تا مردم قبیله را با این اعتقادات عجیب و غریب همراه کنند. آنها می گفتند که می توانند با پرواز دادن روح افراد، آنها را شفا بدهند.

این افراد توانمند قبیله، ادعا می کردند که از علوم کهکشانی هم اطلاعاتی دارند و برای این که حرف های شان کاملا تاثیرگذار باشد، می گفتند که در صورت پیش آمدن شرایط ویژه می توانند روح مردم قبیله را به کره ماه هم بفرستند. شرایط سفر به ماه از نظر آمازونی ها در صورتی فراهم می شد که فرد داوطلب و کاهن بزرگ در منطقه ای به نام «غار گرازها» قرار می گرفتند. اگر کسی در این منطقه قرار می گرفت و موفق می شد روحش را به کره ماه بفرستد، شفا می گرفت و بیماری های لاعلاجش برای همیشه از بین می رفت.