صد و پنجاه متر از میدان عمومی بزرگ «پیاتزا دل پلبیسکیتو» در مرکز ناپل در ایتالیا، یک ورودی است که تا سی متر زیر زمین به تونل کوتاه بوربن می رسد که از حدود ۵۳۰ متر معبر غول پیکر، غارهای بزرگ و مجراهای باریک تشکیل شده است.
برترین ها: صد و پنجاه متر از میدان عمومی بزرگ «پیاتزا دل پلبیسکیتو» در مرکز ناپل در ایتالیا، یک ورودی است که تا سی متر زیر زمین به تونل کوتاه بوربن می رسد که از حدود ۵۳۰ متر معبر غول پیکر، غارهای بزرگ و مجراهای باریک تشکیل شده است. این تونل که در اواسط قرن نوزده میلادی ساخته شده تا پایان جنگ جهانی دوم فراموش شده بود و دوباره در اوایل سال ۲۰۰۰ کشف شد.
این تونل راه فراری از کاخ سلطنتی توسط شاه فردیناند دوم بوربن در نظر گرفته شده بود. از سال ۱۸۱۶ سه انقلاب علیه حکومت بوربن انجام گرفت که شدیدترین آن ها در سال ۱۸۴۸ بود و در آن انقلابیون توانست به مدت ۱۶ ماه حکومت را در دست بگیرند. فردیناند دوم پس از بازگشت به قدرت در سال ۱۸۴۹ با عجله قانون اساسی جدید را بازنویسی کرد و شروع به ایجاد نقشه هایی برای فرار بی خطر کرد. پادشاه دستور ساخت و حفر یک تونل فرار در میان سنگ های اتشفشانی زیر خیابان های ناپل را داد که از بخش هایی از سیستم قنات کارمینیانو که از سال ۱۶۰۰ در شهر موجود بود، استفاده می کرد. تونل کاخ سلطنتی را به پادگان نظامی متصل می کرد. اما قبل از اینکه کامل شود فردیناند دوم در سال ۱۸۵۹ درگذشت و تونل به همان صورت رها شد. مدت کوتاهی بعد از آن سیسیلی ها با سپاهی از داوطلبان حمله کردند و به شکل حکومت جدید ایتالیا تلفیق شدند. تونل تا آغاز دهه ۱۹۳۰ همان طور باقی ماند تا اینکه به انباری برای وسایل تقلیه توقیف شده و قاچاق تبدیل شد. در طول جنگ جهانی دوم، فضای زیرزمینی به یک بیمارستان نظامی و یک پناهگاه بمباران تبدیل شد و بعد از جنگ باز هم فراموش شد. امروزه این تونل
به یک گالری عمومی تبدیل شده که مردم می توانند در آن ماشین ها و موتورسیکلت های قدیمی، پناهگاه و آب انبار قدیمی و ... را مشاهده کنند.
پ
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر