خطرناکترین آزمایش تاریخ روی ۵ زندانی
آنها از پنج زندانی خواستند در ازای آزادی در این آزمایش شرکت کنند و سی روز نخوابند. این دانشمندان برای بیدار نگه داشتن این پنج زندانی از گازی موسوم به (گاز نیکولاییف) استفاده کردند.
زندانیان را در اتاقی دور افتاده قرار داده و به درون اتاق گاز همراه با اکسیژن را پمپاژ میکردند. اتاق مورد نظر پر از کتاب و لوازم زندگی برای مدت زمانی پنج ماه با یک دستشویی بود. نگهبانان پنج زندانی را از طریق یک پنجره شیشهای مراقبت میکردند, به علاوه پنج میکروفن هم به آنان وصل شده بود.
پنج روز اول همه چیز طبیعی گذشت. اما پس از پنج روز رفتارهای عجیب و غریب آغاز شد. زندانیان حرفهای نامفهوم و مبهمی میزدند. در روز نهم، یکی از آنها با حالتی دیوانه وار و با صدای گوشخراش فریاد میکشید و به مدت سه ساعت کامل در اتاق میدوید تا جایی که تارهای صوتیاش پاره شد. زندانیان واکنشی از خود نشان نمیدادند و به گفتن حرفهای نامبهم خود ادامه میدادند تا اینکه یکی دیگر از آنها نیز شروع به فریاد کشیدن کرد. در این هنگام بقیه هم شروع به پاره کردن کتابها کردند، صفحات کتاب را به ادرار خود آغشته کرده و آنها را روی پنجره شیشهای چسباندند. ناگهان صدا قطع شد و زمزمهها آرام گرفت.
دانشمندان از سکوت ایجاد شده نگران شدند. آنها میدانستند که اکسیژن به اندازه کافی در اتاق برای زنده ماندن وجود دارد. صدای خود را با میکروفن در اتاق پخش کردند: «الآن وارد اتاق میشویم و شما را بازرسی میکنیم، از جلوی در دور شوید و روی زمین دراز بکشید. در غیر این صورت به شما شلیک میکنیم. هر کس دستورها را اجرا کند آزاد میشود».
ناگهان صدای ضعیفی از درون اتاق شنیده شد: «ما نمیخواهیم آزاد شویم.»
نیمههای شب سربازان وارد اتاق شدند و با صحنههای ترسناکی روبه رو شدند. اتاق پر از خون بود و امعاء و احشای زندانیان روی زمین ریخته شده بود. متأسفانه آنها به جای غذا از بدن یکدیگر تغذیه کرده بودند. ریه و معده آنها به دلیل جراحات وارده قابل رؤیت بود و...
همه آن زندانیان مردند. نتایج این آزمایش خطرناک باعث برانگیخته شدن خشم مردم علیه ژنرالی شد که مسئولیت این آزمایش عجیب را بر عهده گرفته بود. «او می توانست با زندانیان مهربانتر باشد»؛ این چیزی بود که همه میگفتند. سرانجام ژنرال مذکور به وسیله یکی از مأموران خود به ضرب گلوله هفت تیر کشته شد.
ارسال نظر