در اواخر قرن هجدهم زمانی که نقش برداران در حال درست کردن سیستم گرید(gride system) - شبکه ای عمودی از خیابان های متقاطع که شهر ها را به زمین های مربع شکل تقسیم می کند- بودند با مشکلی مشابه با مشکل درست کردن نقشه مواجه شدند.
برترین ها: در اواخر قرن هجدهم زمانی که نقش برداران در حال درست کردن سیستم گرید(gride system) - شبکه ای عمودی از خیابان های متقاطع که شهر ها را به زمین های مربع شکل تقسیم می کند- بودند با مشکلی مشابه با مشکل درست کردن نقشه مواجه شدند. طراحی گرید دو بعدی و تخت بود، در حالی که زمین سه بعدی و کروی است. پیچیدن یک کاغذ با خطوط صاف به دور یک کره باعث کج و معوج شدن زاویه ها، فاصله ، جهت و منطقه می شود. برای مثال تمام خیابان های شمال به جنوب، موازی نخواهند بود و نهایتا هر چه به سمت شمال حرکت کنید دایما زمین آن منطقه از عرض کوچک می شود. برای جلوگیری از این اتفاق، راه هایی که در راستای طول جغرافیایی هستند، هر 24 مایل دوباره تنطیم می شوند تا از کم شدن عرض زمین ها جلوگیری شود. این کار باعث پدید آمدن راه هایی پیچ وا پیچ و زیگ زاگ در وسط بیابان شده است.
عکاس آلمانی Gerco de Ruijter اولین بار طرح این پیچ ها را طی سفرش به آمریکا برای دوره ی رزیدنسی در موزه ی هنر Wichita's Ulrich تجربه کرد. Ruijiter درحالی که داشت به سمت خانه ی دوستش در خارج شهر رانندگی می کرد، با چندین پیچ مواجه شد که اصلا هیچ دلیلی برایشان قابل مشاهده نبود. وقتی که او متوجه شد چرا این پیچ و خم ها وجود دارند، به عکس های ماهواره ای مراجعه کرد تا عکس هایی هوایی از آنها استخراج کند. این عکس ها از پروژه جدید این هنرمند با نام Grid Corrections هستند.
پ
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر