تصاویری از بیداری دوباره خورشید

این شعله خورشیدی روز سه شنبه هفتم ژوئن ۲۰۱۱ به سوی زمین شلیک شده و حجم زیادی از ذرات باردار را به درون فضا تزریق کرده است اما رصدخانه دینامیک خورشیدی یا SDO این شعله را تحت نظر داشته و متخصصان فضایی نیز باور دارند این شعله متوسط خورشیدی نمی تواند برای سیستمهای الکترونیکی و ماهواره ای زمین خطری جدی به حساب بیاید.

این فوران خورشیدی که به فوران CME نیز شهرت دارد می تواند در بخش شمالی زمین شفقهای شمالی را در آسمان به تصویر بکشد. ساکنان اروپا و آمریکای شمالی شاید بتوانند در ۹ ژوئن ۲۰۱۱ گنبدی سبز رنگ و یا نواری درخشان در نزدیکی افق آسمان شمالی مشاهده کنند.


فوران خورشیدی روز سه شنبه شعله ای از گروه M-۲ که به شعله های متوسط اختصاص دارد بوده است. در واقع سه نوع شعله خورشیدی وجود دارند، گروه C که ضعیفترین هستند، گروه M که قدرت بیشتری دارند و گروه X که شدید ترین شعله های خورشیدی در آن دسته بندی می شوند.


فورانهای CME یا فوران تاجی فوران ذرات بارداری هستند که گاه به همراه یک شعله بزرگ به فضا پرتاب می شوند. زمانی که این شعله ها زمین را هدف می گیرند، این ذرات به سوی قطبهای زمین جاری می شوند و در این بخشهای زمین شفقهای قطبی خلق می کنند.


توفانهای بسیار شدید می توانند برای ماهواره ها و فضاپیماهای مدارگرد در فضا و شبکه برق و سازه های زمینی خطرات جدی را به وجود بیاورند از این رو در حال حاضر چندین فضاپیما از قبیل فضاپیمای SDO ناسا وقوع شعله ها و توفانهای خورشیدی را از نزدیک تحت نظر گرفته اند و در واقع به عنوان سیستم هشدار زودهنگام عمل می کنند.

منبع : مهرنیوز