راز جمجمه انسان های مرموز در پرو چیست؟
پیشتر جمجه‌های تغییر فرم یافته‌‌ای کشف شد که نشان از سنت عجیب آن زمان و پروسه‌ی دردناک تغییر شکل جمجمه‌ی کودکان داشت، اما انتشار نتایج بررسی DNA روی جمجمه‌های معروف به پاراکاس در پرو از منشاء غیر انسانی صاحبان آن خبر می‌دهد.
zoomit.ir - وحید خامسی: پیشتر جمجه‌های تغییر فرم یافته‌‌ای کشف شد که نشان از سنت عجیب آن زمان و پروسه‌ی دردناک تغییر شکل جمجمه‌ی کودکان داشت، اما انتشار نتایج بررسی DNA روی جمجمه‌های معروف به پاراکاس در پرو از منشاء غیر انسانی صاحبان آن خبر می‌دهد.
در افسانه‌های یهود از نژادی غول پیکر به نام نفیلیم نام برده شده که از پیوند خدایان و دختران انسان به وجود آمده بودند. حجم جمجمه‌های کشف شده در پرو ۲۵ درصد بزرگ‌تر و تا ۶۰ درصد سنگین‌تر از جمجمه‌ی انسان و فاقد خط جداری بین دو قطعه استخوان در جمجمه‌ی انسان است که نشان می‌دهد شکل غیر عادی آن‌ها از تغییر شکل یافتن در زمان رشد به وجود نیامده است. آیا وجود این نژاد منشاء سنت عجیب تغییر شکل جمجمه در انسان‌ها بوده است؟ نتایج بررسی DNA روی یکی از این جمجمه‌های چند هزار ساله کدهایی را نمایش می‌دهد که به هیچ کدام از موجودات شناخته شده تعلق ندارد. محققان صاحبان این جمجمه‌ها را نوعی موجود شبیه به انسان می‌دانند، تصور اینکه زمانی روی زمین غول‌هایی ۴ متری زندگی می‌کرده‌اند ترسناک به نظر می‌رسد. آیا افسانه‌هایی مانند جنگ جالوت و داوود از حقیقت ریشه می‌گیرد؟
جمجمه‌های پاراکاس
Paracas شبه جزیره‌ای بیابانی واقع در استان پیسکو در منطقه‌ی اینکاها در ساحل جنوب پرو است. در سال ۱۹۲۸ خولیو تلو باستان شناس مشهور پرویی در این منطقه کشفی شگفت انگیز انجام داد، گورستانی از بقایای شبه انسان‌هایی عجیب با جمجمه‌هایی درازتر از هر نژاد شناخته شده‌ای از بشر. تلو بیشتر از ۳۰۰ جمجمه را کشف کرد، به اعتقاد باستان شناسان قدمت این جمجمه‌ها به سه هزار سال پیش باز می‌گردد. این بقایا به جمجمه‌های پاراکوس مشهور شده‌اند. باستان شناسان تغییر فرم در جمجمه‌های کشف شده در آمریکای جنوبی را ناشی از سنتی شبه مذهبی می‌دانند که طی آن جمجمه‌های کودکان را بین صفحاتی قرار می‌دهند تا اگر فرد زنده بماند جمجمه‌ای دراز پیدا کند.
ومیان آمریکای جنوبی جمجمه‌ی کودکان را با بستن صفحاتی چوبی تغییر شکل می‌دادند
اما به نظر می‌رسد ممکن است جمجمه‌های پاراکاس بر اثر عوامل بیرونی به این شکل در نیامده باشند، اگرچه وزن و حجم بیشتر آن‌ها نیز نمی‌تواند ناشی از پروسه‌ی بدشکل شدن باشد؛ همچنین به جای دو استخوان آهیانه در انسان، جمجمه‌ی این موجودات تنها از یک استخوان آهیانه تشکیل شده است. این‌ها ویژگی‌هایی هستند که به صورت فیزیکی نمی‌توان بر جمجمه تحمیل کرد.
آیا جمجمه‌ها متعلق به نفیلیم افسانه‌ای است؟
یافته‌های جدید در مورد این جمجمه‌ها بسیار هیجان انگیز است اما محققان برای نتیجه گیری در مورد منشاء این جمجمه‌ها بسیار محتاط عمل می‌کنند و تا زمانی که تمام شواهد به دست آمده بررسی شود نظر قطعی نمی‌دهند. بررسی mtDNA بر روی نمونه‌ی شماره‌ی ۳A از این جمجمه‌ها جهشی را نشان می‌دهد که در هیچ گونه‌ای از انسان، پستانداران یا حیوانات دیده نشده است. این نتایج هنوز ناقص است و مراحل زیادی برای بازیابی کامل DNA باید انجام شود، اما قطعات کامل شده نشان می‌دهند که جمجمه‌ها متعلق به موجودی بسیار متفاوت از انسان تبارهای پنیسووا، هومو سپینس یا نئاندرتال‌ها است. پیش از این نیز نتایج بررسی DNA روی نمونه‌ای از موی قرمز رنگ به دست آمده از آن‌ها، ماهیت غیر انسانی یا حداقل نه کاملاً انسانی این موجودات را مطرح کرده بود. بی‌شک به دست آمدن شواهدی از موجودات عجیبی که تنها تا چند هزار سال پیش در کنار انسان‌های امروزی زندگی می‌کرده‌اند از نقاط تاریک زیادی در تاریخ بشر خبر می‌دهد.
در افسانه‌های یهود از نژادی غول پیکر به نام نفیلیم نام برده شده که از پیوند خدایان و دختران انسان به وجود آمده بودند. حجم جمجمه‌های کشف شده در پرو ۲۵ درصد بزرگ‌تر و تا ۶۰ درصد سنگین‌تر از جمجمه‌ی انسان و فاقد خط جداری بین دو قطعه استخوان در جمجمه‌ی انسان است که نشان می‌دهد شکل غیر عادی آن‌ها از تغییر شکل یافتن در زمان رشد به وجود نیامده است. آیا وجود این نژاد منشاء سنت عجیب تغییر شکل جمجمه در انسان‌ها بوده است؟ نتایج بررسی DNA روی یکی از این جمجمه‌های چند هزار ساله کدهایی را نمایش می‌دهد که به هیچ کدام از موجودات شناخته شده تعلق ندارد. محققان صاحبان این جمجمه‌ها را نوعی موجود شبیه به انسان می‌دانند، تصور اینکه زمانی روی زمین غول‌هایی ۴ متری زندگی می‌کرده‌اند ترسناک به نظر می‌رسد. آیا افسانه‌هایی مانند جنگ جالوت و داوود از حقیقت ریشه می‌گیرد؟
جمجمه‌های پاراکاس
Paracas شبه جزیره‌ای بیابانی واقع در استان پیسکو در منطقه‌ی اینکاها در ساحل جنوب پرو است. در سال ۱۹۲۸ خولیو تلو باستان شناس مشهور پرویی در این منطقه کشفی شگفت انگیز انجام داد، گورستانی از بقایای شبه انسان‌هایی عجیب با جمجمه‌هایی درازتر از هر نژاد شناخته شده‌ای از بشر. تلو بیشتر از ۳۰۰ جمجمه را کشف کرد، به اعتقاد باستان شناسان قدمت این جمجمه‌ها به سه هزار سال پیش باز می‌گردد. این بقایا به جمجمه‌های پاراکوس مشهور شده‌اند. باستان شناسان تغییر فرم در جمجمه‌های کشف شده در آمریکای جنوبی را ناشی از سنتی شبه مذهبی می‌دانند که طی آن جمجمه‌های کودکان را بین صفحاتی قرار می‌دهند تا اگر فرد زنده بماند جمجمه‌ای دراز پیدا کند.
ومیان آمریکای جنوبی جمجمه‌ی کودکان را با بستن صفحاتی چوبی تغییر شکل می‌دادند
اما به نظر می‌رسد ممکن است جمجمه‌های پاراکاس بر اثر عوامل بیرونی به این شکل در نیامده باشند، اگرچه وزن و حجم بیشتر آن‌ها نیز نمی‌تواند ناشی از پروسه‌ی بدشکل شدن باشد؛ همچنین به جای دو استخوان آهیانه در انسان، جمجمه‌ی این موجودات تنها از یک استخوان آهیانه تشکیل شده است. این‌ها ویژگی‌هایی هستند که به صورت فیزیکی نمی‌توان بر جمجمه تحمیل کرد.
آیا جمجمه‌ها متعلق به نفیلیم افسانه‌ای است؟
یافته‌های جدید در مورد این جمجمه‌ها بسیار هیجان انگیز است اما محققان برای نتیجه گیری در مورد منشاء این جمجمه‌ها بسیار محتاط عمل می‌کنند و تا زمانی که تمام شواهد به دست آمده بررسی شود نظر قطعی نمی‌دهند. بررسی mtDNA بر روی نمونه‌ی شماره‌ی ۳A از این جمجمه‌ها جهشی را نشان می‌دهد که در هیچ گونه‌ای از انسان، پستانداران یا حیوانات دیده نشده است. این نتایج هنوز ناقص است و مراحل زیادی برای بازیابی کامل DNA باید انجام شود، اما قطعات کامل شده نشان می‌دهند که جمجمه‌ها متعلق به موجودی بسیار متفاوت از انسان تبارهای پنیسووا، هومو سپینس یا نئاندرتال‌ها است. پیش از این نیز نتایج بررسی DNA روی نمونه‌ای از موی قرمز رنگ به دست آمده از آن‌ها، ماهیت غیر انسانی یا حداقل نه کاملاً انسانی این موجودات را مطرح کرده بود. بی‌شک به دست آمدن شواهدی از موجودات عجیبی که تنها تا چند هزار سال پیش در کنار انسان‌های امروزی زندگی می‌کرده‌اند از نقاط تاریک زیادی در تاریخ بشر خبر می‌دهد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
از نقاط تاریک زیادی در تاریخ بشر خبر می‌دهد !!!!!