پرترههایی غمانگیز از افراد در حال مرگ (۱۲+)
مجموعه زیر، پرترههایی غمانگیز از افرادی در حال احتضار است. این عکسها، که لحظهی قبل و بعد از مرگ را نشان میدهند، درواقع چالش تلخی است از آنچه برای ما رخ میدهد.
عکس های «والتر شلس»، عکاس آلمانی و همکارش «بئاته لکوتا»، که وظیفه مصاحبه با افراد در آخرین روزهای زندگیشان را به عهده داشت، همانقدر که از مرگ میگوید، روایتگر زندگی نیز است. با هم به تماشای آن ها می نشینیم.
الگارد از اوایل هیجده سالگی از همسرش جدا شده بود و تنها زندگی میکرد. فرزندی نداشت. از اوایل جوانیش، یکی از اعضای فعال کلیسای پروتستان بود. یک سال پیش از مرگش، دچار سرطان شده و در روزهای آخر زمینگیر شده بود. با پیشرفت بیماری، او احساس میکرد باری بر دوش جامعه است و آرزوی این را داشت که زودتر از دنیا برود.
ماریا های-آن تویت کائو، ۶۷ ساله
ماریا میگفت: "مرگ هیچچیز نیست. من او را در آغوش میکشم چون همیشگی نیست. بعد از آن، وقتی خدا را دیدم، ما باهم زیبا میشویم و ما تنها در صورتی دوباره به زمین بر میگردیم که در آخرین ثانیهها به انسانی وابسته باشیم."
الی جنث، ۸۳ ساله
الی زنی سرسخت و مقاوم بود که همواره زندگی خود را مدیریت کرده بود. او همواره میگفت ترجیح میداده بمیرد تا اینکه نتواند از خود مراقبت کند.
بیت تاب، ۴۴ ساله
بیت، چهار سال با سرطان سینه دست و پنجه نرم میکرد، امّا وقتی شلس و همکارش او را دیدند، شیمی درمان را قطع کرده و در انتظار مرگ نشسته بود. جدایی از همسر و فرزندانش سختترین کار برای او بود. در زمان مرگ، بیت تنهای تنها بود.
ریتا شافتلر، ۶۲ ساله
ریتا و همسرش، هفده سال پیش از بیماری سرطان ریتا، از هم جدا شدند. امّا وقتی ریتا خود را در آستانه مرگ دید، متوجه شد که تنها میخواهد با همسر سابقش صحبت کند. سالهای زیادی گذشته بود. آنها به سختی از هم جدا شده بودند، زیرا ریتا اجازه دیدن فرزندش را به همسر سابقش نداده بود. وقتی به همسرش زنگ زد و گفت که به سختی بیمار است، او لحظهای درنگ نکرد و با وجود گذشت بیست سال، به دیدن ریتا آمد.
ارسال نظر