۱۰ شگفتی طبیعی در جهان که احتمالا چیزی از آنها نمی‌دانید

توریستگاه: ما عاشق شگفتی های طبیعی در این دنیا هستیم. همه ما گرند کانیون، آبشار نیاگارا و دیواره مرجانی بزرگ را می شناسیم. با این حال، اینها تنها زیبایی های طبیعی نیستند که در جهان وجود دارند و مکان های بسیار دیگری نیز وجود دارد.

اگرچه برخی از شگفتی های طبیعی جهان، جایی در کارت پستال ها و اخبار ندارند، اما به اندازه بسیاری از مکان هایی که می شناسیم باورنکردنی هستند. در برخی موارد، این شگفتی های طبیعی حتی نفس گیرتر از شگفتی های شناخته شده هستند. با ما در این مقاله همراه باشید تا با ده شگفتی طبیعی در جهان که احتمالا چیزی از آنها نمی دانید آشنا شوید.

۱۰. تپه های شکلاتی: فیلیپین

در حالی که این تپه ها شبیه فیلم های هالیوودی به نظر می رسند، تپه های شکلاتی در واقع تشکیلات زمین شناسی در استان بوهول فیلیپین هستند. تپه های شکلاتی به دلیل رنگ "شکلاتی" خود در فصل خشک منحصر به فرد هستند. در این مکان، 1260 تپه نزدیک به هم وجود دارد و 1776 تپه در مساحتی حدود 50 کیلومتر مربع پراکنده شده اند. در طول فصول بارندگی، تپه ها پوشیده از چمن شده و به رنگ سبز در می آیند، اما به محض اینکه فصل بارندگی تمام شود، علف ها از بین می روند و رنگ آن به رنگ شکلاتی تغییر می کند.

ارتفاع این تپه ها متفاوت است و بلندترین آنها به 120 متر می رسد. نحوه تشکیل آنها هنوز موضوع بحث زمین شناسی است، اما اعتقاد بر این است که آنها نتیجه هوازدگی و فرسایش سنگ آهک دریایی در طی میلیون ها سال باشند. تپه های شکلاتی در پرچم استان بوهول فیلیپین به عنوان نمادی از فراوانی جاذبه های طبیعی در این استان به تصویر در آمده است. این تپه ها به یک تفرجگاه توریستی تبدیل شده اند، اما گردشگران اجازه ندارند از آنها بالا بروند. با این حال، می‌ توانید تپه‌ ها را از یک سکوی رصدی که 214 پله دارد، مشاهده کنید.

۹. پارک ملی ژانگ جیاجی: چین

پارک ملی ژانگ جیاجی یک پارک ملی جنگلی است که در ژانگ جیاجی، استان هونان چین واقع شده است. این پارک دنیای مسحورکننده ای از ستون های ماسه سنگی سر به فلک کشیده و مناظر شگفت انگیزی است که بیشتر شبیه یک فیلم علمی-تخیلی است. همچنین مسیل ها، دره های عمیق و قله های غیر معمول در این مکان وجود دارد. تشکیلات ستون-صخره ای در سرتاسر پارک، محبوب ترین ویژگی های آن و چیزی است که باعث شهرت این پارک در سراسر جهان شده است. برخی از این تشکیلات سنگی ستونی تا 600 متر ارتفاع دارند. پارک ملی ژانگ جیاجی یک سایت میراث جهانی یونسکو است و همچنین الهام بخش کوه‌ های شناور در فیلم آواتار جیمز کامرون بوده است.

سه راه وجود دارد که می‌ توانید به‌ عنوان یک گردشگر از این سایت دیدن کنید: می‌ توانید از شبکه وسیع مسیرهای پیاده‌ روی پارک عبور کنید یا از آسانسور بیلونگ که بلندترین آسانسور فضای باز در جهان است استفاده کنید. در نهایت، می‌ توانید روی پل شیشه‌ ای ژانگ جیاجی گرند کانیون قدم بزنید که در سال 2016 طولانی‌ ترین و بلندترین پل با کف شیشه‌ ای در جهان بود. باید به شما هشدار بدهیم که این پل شیشه‌ ای برای افراد با قلب ضعیف مناسب نیست. بسیاری از گردشگرانی که می خواستند روی آن قدم بزنند، تنها پس از چند قدم که برداشتند، وحشت زده شدند و به عقب دویدند.

۸. سالار دی اویونی: بولیوی

سالار دی اویونی بولیوی به عنوان یکی از عجیب ترین و قابل توجه ترین مناظر طبیعی در جهان شناخته می شود. این بیابان با مساحت 10582 کیلومتر مربع بزرگترین بیابان نمکی مداوم در جهان است. این منطقه معمولا نفس گیر و شگفت‌ انگیز است، اما پس از بارندگی بسیار زیباتر هم می‌ شود، زیرا بارندگی آن را به آینه‌ ای غول‌ پیکر تبدیل می‌ کند که تصویر آسمان بالای خود را منعکس می‌ کند و یک توهم نوری ایجاد می‌ کند که انگار روی ابرها راه می‌ روید.

سالار دی اویونی یک جاذبه عکاسی است. اینجا برای افرادی که عاشق طبیعت هستند، یک مکان فراموش نشدنی است. سالار دی اویونی اولین هتل نمکی جهان را در خود جای داده است، هتلی که از بلوک‌ های نمک ساخته شده است. این هتل در انتهای سالار دی اویونی قرار دارد و به نام «پالاسیو د سال» به معنای «کاخ نمک» شناخته می‌ شود. کاخ نمک برای خدمت به گردشگرانی که از فواصل دور برای بازدید از سالار دی اویونی می آیند ساخته شده است. نمک فراوان ترین منبع در این منطقه است و به همین دلیل است که به یک مصالح ساختمانی تبدیل شده است.

۷. استخرهای پاموکاله: ترکیه

پاموکاله یک مکان طبیعی در استان دنیزلی در جنوب غربی ترکیه است. این نام به معنای "قلعه پنبه" است و در منطقه دریای اژه داخلی ترکیه در دره رودخانه مندرس واقع شده است. پاموکاله منظره ای جالب با تراس های تراورتن سفید و چشمه های آب گرم طبیعی است که به دلیل چیدمان چشمه های آب گرم طبیعی، سایتی خیره کننده ایجاد می کند.

به عنوان یک توریست، می توانید از حمام کردن در استخر لذت ببرید. برای رسیدن به استخرها، باید تمام مسیر را از ورودی پایین سایت تا بالای آن، جایی که چشمه های آب گرم طبیعی کوچک قرار دارند، پیاده بروید. یکی دیگر از دلایلی که پاموکاله مکان جالبی برای بازدید است، این است که نزدیک ویرانه های هیراپولیس قرار دارد.

۶. ویو (The Wave): ایالات متحده آمریکا

ویو یک تشکیلات ماسه سنگی در آریزونای ایالات متحده آمریکا، نزدیک به مرز آریزونا و یوتا است. این سازند در میان کوهنوردان و عکاسان به دلیل فرم های خیره کننده، رنگارنگ و مواج و همچنین به دلیل پیاده روی دشوار برای رسیدن به آن محبوب است. دسترسی به "ویو" به دلیل ماهیت ظریف آن با محدودیت همراه است.

به دلیل اینکه تعداد زیادی از افراد مایل به بازدید از آن هستند، یک سیستم قرعه کشی روزانه برای انتخاب حداکثر 16 نفر یا چهار گروه چهار نفره از افراد در یک زمان وجود دارد. مجوز برای هر روز، چهار ماه قبل از روز بازدید در دسترس است. بهترین زمان از سال برای بازدید از «ویو» در فصل بهار یا پاییز است، چرا که هوا نه خیلی گرم است و نه خیلی سرد. بهترین عکس‌ ها را می‌ توان در طول روز گرفت که هیچ سایه‌ ای وجود ندارد یا در اوایل عصر که سایه‌ های تیره روی زمین تصاویری چشمگیری ارائه می‌ دهند.

۵. دره جیوژایگو (Jiuzhaigou): چین

دره جیوژایگو یک پناهگاه و پارک طبیعی است که در استان سیچوان، در جنوب غربی چین واقع شده است. این مکان در سال 1992 به عنوان میراث جهانی یونسکو و در سال 1997 به عنوان یک پناهگاه جهانی زیست کره معرفی شد. مساحت آن بیش از 72000 هکتار است و به خاطر آبشارهای چند سطحی، دریاچه‌ های رنگارنگ و قله‌ های پوشیده از برف شهرت دارد.

جیوژایگو مجموعه ای از اکوسیستم های جنگلی مهم را حفظ می کند که زیستگاه های حیاتی را برای چندین گونه گیاهی و جانوری در معرض خطر فراهم می کند. دره جیوژایگو به خاطر چشم‌ انداز خیره‌ کننده‌ اش و روشی که تمام عناصر طبیعت، از جمله دریاچه‌ ها، آبشارها، و تراس‌ های سنگ آهک را با هم ادغام می‌ کند مشهور است.

۴. آبشار ایگوازو: مرز آرژانتین و برزیل

آبشارهای ایگوازو از رودخانه ایگوازو در مرز استان میسیونز آرژانتین و ایالت پارانا برزیل سرچشمه می گیرد. این آبشارها با هم گسترده ترین سیستم آبشار جهان را تشکیل می دهند. این آبشارها، رودخانه را به دو قسمت بالا و پایین ایگوازو تقسیم می کنند. آبشار ایگوازو توسط جنگل‌ های بارانی سرسبز احاطه شده است که صداهای خروشان ناشی از برخورد آب را انعکاس می‌ دهد.

آبشار ایگوازو از بیش از 275 آبشار کوچک و بزرگ تشکیل شده است که آن را به منظره ای بسیار دیدنی تبدیل می کند. البته آبشار نیاگارا تقریبا از هر جنبه ای که ممکن است این دو آبشار را در نظر بگیرید، محبوب‌ تر است، زیرا مرز آرژانتین و برزیل مقصد مورد علاقه گردشگران نیست.

۳. پارک ملی تسینگی د بماراها (Tsingy De Bemaraha): ماداگاسکار

تسینگی د بماراها بخشی از فلات کارستی است که در آن آب های زیرزمینی ارتفاعات، غارها و شکاف هایی را در سنگ آهک ایجاد کرده اند و به صخره ها ظاهری منحصر به فرد داده اند. کلمه "Tsingy" در زبان بومی مالاگازی است و به معنای "جایی که نمی توان با پای برهنه راه رفت" است. تسینگی د بماراها یک مقصد چالش برانگیز و ارزشمند برای ماجراجویانی است که ممکن است مایل به کشف آن باشند.

دسترسی به این پارک فقط از طریق راهروهای چوبی و پل های طنابی که بر روی شکاف های عمودی زیر آن آویزان هستند، امکان پذیر است. این سایت شامل جوامعی از گونه های جانوری نادر و در معرض خطر است. تسینگی د بماراها در ناحیه آنتسالووا و در منطقه غرب مرکز ماداگاسکار واقع شده است. ویژگی‌ های منحصر به‌ فرد این سایت باعث می‌ شود که به دلیل وجود گونه‌ های جانوری و گیاهی فراوان، آن را به طور گسترده‌ ای به عنوان مرکز بومی‌ گرایی در نظر بگیرند.

۲. کوه رورایما: برزیل، گویان و ونزوئلا

کوه رورایما در محل تلاقی برزیل، گویان و ونزوئلا قرار دارد. کوه رورایما به دلیل سطح بزرگ و مسطح اش یک شگفتی زمین‌ شناسی محسوب می شود. بلندترین نقطه کوه رورایما در لبه جنوبی صخره در ارتفاع 2810 متری در ونزوئلا قرار دارد. اما برآمدگی دیگری در ارتفاع 2772 متری در محل تلاقی سه کشور در شمال فلات در گویان وجود دارد.

بسیاری از گونه های موجود در کوه رورایما منحصر به این منطقه هستند. در کوهستان، انواع جنگل‌ ها با طیف گسترده‌ ای از گیاهان ارکیده‌، آناناسیان و گونه‌ های گیاهی گوشتخوار رشد می‌ کنند. تقریبا تمام گردشگرانی که به کوه می روند از سمت ونزوئلا به آن نزدیک می شوند.

۱. دریاچه هیلیر (Lake Hillier): استرالیا

دریاچه هیلیر یک دریاچه شور در لبه جزیره میدل است که به دلیل رنگ صورتی اش مورد توجه قرار می گیرد. در صورتی که نمی دانید، این رنگ ها به طور طبیعی شکل گرفته اند و تحت تاثیر هیچ گونه فعالیت انسانی شکل نگرفته اند. دریاچه هیلیر حدود 600 متر طول و حدود 250 متر عرض دارد. این دریاچه توسط باریکه ای از ماسه و جنگل‌ های انبوهی از درختان پوست کاغذی و درختان اکالیپتوس احاطه شده است و نوار باریکی از تپه‌ های شنی پوشیده از پوشش گیاهی، لبه شمالی آن را از ساحل شمالی جزیره میدل جدا می‌ کند.

این دریاچه برای اولین بار در سال 1802 توسط ناوبر و نقشه کش متیو فلیندرز کشف شد که نمونه هایی از دریاچه گرفت و وجود آن را در مجله خود ذکر کرد. مدتی از این دریاچه به عنوان معدن نمک استفاده می شد، اما اکنون از این دریاچه منحصرا برای اهداف گردشگری استفاده می شود. آب های صورتی دریاچه هیلیر آن را به مقصدی مناسب برای فعالان اینستاگرام تبدیل کرده است و مسافران کنجکاو را از سراسر جهان به خود جذب می کند. شنا در دریاچه ممنوع است، اما بازدیدکنندگان می توانند با هلیکوپتر بر روی دریاچه پرواز کنند.