اگر در سیارات دیگر زندگی می‌کردیم حیوان خانگی‌مان چه شکلی بود؟

روزیاتو: انسان ها در آینده سکونت در سیارات دیگر منظومه ی شمسی را آغاز خواهد کرد، به طوری که ناسا از حالا  قصد دارد در دهه ی ۲۰۳۰ فضانوردان را به مریخ بفرستد. به طور حتم اگر نقل مکان به سیارات همسایه ی زمین را آغاز کنیم، دل مان نمی خواهد دوستان پشمالو و چهارپای خود را جا بگذاریم.

در ادامه می خواهیم ببینیم اگر حیوانات خانگی ما با محیط سیارات دیگر منظومه ی شمسی سازگار می شدند، چه شکل و شمایلی پیدا می کردند.

عطارد

عطارد نزدیک ترین سیاره به خورشید است و بنابراین در معرض گرمای شدیدی به میزان ۴۳۰ درجه ی سانتیگراد و تابش خورشیدی قرار دارد.

عطارد همچنین نیروی جاذبه ی بسیار ضعیفی دارد، به همین دلیل حیوانات خانگی مان برای آنکه روی این سیاره دوام آورند باید وزن کمتری داشته باشند و احتمالاً با پرش های بزرگ حرکت کنند. به دلیل گرمای شدید، باریک بودن لایه ی جو و نیروی جاذبه ی اندک، حیوانات خانگی احتمالاً برای مواجهه با گرما حالتی تیتانیوم مانند خواهند داشت. حیوانات خانگی ترمیناتور شکل را تصور  کنید! به دلیل شرایط جو، حیوان خانگی تان به سیستم تنفسی نیازی نخواهد داشت که این به معنای نداشتن بینی هم هست.

زهره

گرچه عطارد نزدیک ترین سیاره به خورشید است، اما زهره به دلیل جو متراکمش گرم ترین سیاره ی منظومه ی شمسی است، به همین دلیل دمای آن می تواند به ۴۷۵ درجه ی سانتیگراد برسد. جو، توفان های رعد و برق، خشکی و سطح پوشیده از آتشفشان زهره آن را به دشوارترین سیاره برای زندگی تبدیل کرده است.

به همین دلیل، هیچ موجود زنده ای جز باکتری ها و میکروب ها در این سیاره قادر به دوام آوردن نیست. با این حال، که می داند؟ شاید بتوانیم در آنجا باکتری هایی کشت کنیم که دم و گوش و سبیل داشته باشند!

مریخ

مریخ، همسایه ی کره ی زمین قبلاً گرم تر و پوشیده از آب بود. امروز اما لایه ی باریکی از جو دارد و غبارآلود، سنگلاخ، سرد و محیطی بیابان شکل دارد که در برابر تابش خورشیدی آسیب پذیر است.

اگر حیوانات خانگی مان در مریخ زندگی می کردند، گوش ها و پوست شان به دلیل ضعیف تر بودن نیروی جاذبه ی این سیاره شل تر و آویزان تر بود. از آنجایی که مریخ از خورشید دورتر است، دوستان پشمالو و چهارپای ما می توانستند آنتن هایی هم داشته باشند تا هر چه بیشتر از نور خورشید بهره مند شوند. برای در امان ماندن از تابش خورشیدی، رنگدانه های بدن آن ها به گونه ای تغییر می یافت که پوستی نارنجی رنگ مانند هویج پیدا کنند.

زحل

زحل هیچ سطح سفتی ندارد و به جای آن بسیار بادخیز است و از گاز تشکیل شده. این سیاره دست کم ۵۳ قمر شناخته شده دارد که بعضی از آن ها قابل سکونت تر از خود زحل هستند.

به همین دلیل، حیوانات خانگی مان اگر در زحل زندگی می کردند، باید حالتی شبیه به عروس های دریایی، بدون هیچ استخوانی پیدا می کردند تا بتوانند از میان جو گازی آن حرکت می کنند. آن ها شاید حتی بال های بزرگی می داشتند تا بتوانند حرکت و در برابر بادهای قدرتمند زحل مقاومت کنند، بنابراین ترکیبی از پروانه و عروس دریایی پیدا می کردند!

مشتری

همچون زحل، مشتری هم سیاره ای گازی است و آن هم بیش از ۷۵ قمر دارد. این سیاره بسیار ابری است و مانند یک اقیانوس هیدروژنی با فشار بسیار بالا است.

بنابراین، اگر حیوانات خانگی مان در مشتری زندگی می کردند، جثه ی بسیار کوتاه تر و جمع و جور تری می داشتند. آن ها بسیار شبیه به ساکنان اعماق دریاها می بودند، مانند اختاپوس ها یا خرخاکی های دریایی، بنابراین دارای لاک می بودند تا از تابش خورشیدی در امان بمانند. از آنجایی که مشتری بسیار ابری است، حیوانات خانگی مان احتمالاً چشمان درشتی می داشتند تا اطراف خود را بهتر ببینند. شاید حتی به یک دیوماهی زگیل دار هولناک با یک لامپ درخشان متصل به سرشان تبدیل می شدند!

اورانوس و نپتون

اورانوس و نپتون سیارات بسیار سردی هستند و هر دو قمر و حلقه های کمرنگی دارند. سطح آن ها سفت نیست، چرا که بیشتر از مایع سرد تشکیل شده است.

به دلیل نامساعد بودن وضعیت آب و هوا، حیوانات خانگی شاید جثه ی کوتاه تر و پهن تر و پوست ضخیمی می داشتند که از آن ها محافظت کند. به دلیل تاریک بودن محیط ممکن است نیازی به چشم نداشتند، چرا که محیط اطراف خود را از طریق آبشش ها یا سنسورهای لرزشی شان حس می کردند. شاید پرهایی هم مانند پنگوئن ها می داشتند.

پلوتو

پلوتو یک سیاره ی کوتوله با لایه ی جو باریک است که کمترین میزان نور را دریافت می کند و هوایی بسیار سرد و نیروی جاذبه ی ضعیفی دارد. دمای این سیاره بین منفی ۲۲۸ تا منفی ۲۳۸ درجه ی سانتیگراد متغیر است. بعلاوه، تصور می شود که شاید در زیر سطح آن آب وجود داشته باشد.

به دلیل شرایط محیطی این سیاره، حیوانات خانگی بلند قدتر می بودند و گرچه استخوان هایشان آب می رفت اما فاصله ی میان مهره هایشان افزایش می یافت. فرم بدن آن ها هم تغییر می کرد و دست و پاهایشان بیشتر شکلی حشره یا ماهی مانند پیدا می کرد تا از یخ زدگی در امان بمانند.