تپه باستانی مایجیشان و مجسمه های شگفت انگیزش
بوداهای غول پیکر در حفره/ گزارش تصویری
تپه ای بزرگ و اسرارآمیز با پله هایی قدیمی و طولانی؛ این اولین تصویری است که گردشگرانی که به شهر گانسو می روند با آن رو به رو می شوند. اما این تازه آغاز ماجرای معماگونه این تپه است...
تپه ای بزرگ و اسرارآمیز با پله هایی قدیمی و طولانی؛ این اولین تصویری است که گردشگرانی که به شهر گانسو می روند با آن رو به رو می شوند. اما این تازه آغاز ماجرای معماگونه این تپه است، چراکه وقتی آنها از پله های قدیمی و رنگ و رو رفته این تپه بالا می روند تازه وارد دنیای دیگری می شوند؛ دنیایی شگفت انگیز پر از مجسمه های بودا که هرکدام شان با شکل و شمایلی خاص درون یک حفره قرار گرفته اند. درحقیقت تپه مایجیشان که در شمال غرب چین قرار گرفته، به خاطر وجود بیش از ۱۰۰ حفره بر دیواره هایش نظر باستان شناسان را جلب کرده و هر سال گردشگران زیادی فقط برای دیدن این حفره ها و مجسمه های بودای داخل آنها به این منطقه سفر می کنند.
تنها دلیلی که این تپه زیبا را به یکی از عجایب به جا مانده از دوران باستان تبیدل می کند، فقط وجود 194 حفره روی دیواره هایش نیست بلکه مایجیشان به خاطر 7200 مجسمه بودایی که در این حفره ها قرار گرفته اند مشهور شده است. تحقیقات باستان شناسان و محققان نشان می دهد که ساخت این بوداهای عظیم الجثه به دوران خاندان لاترکین یعنی بین سال های 384 تا 417 بعد از میلاد مسیح بازمی گردد.
این مجسمه های بودا نخسین بار در سال های 1952 و 1953 زمانی که یک گروه باستان شناس چینی برای انجام تحقیقات و مطالعات باستان شناسی راهی این منطقه شده بودند کشف شدند. پس از کشف حفره ها، تیم باستان شناسی اعداد خاصی برای شناسایی آنها درنظر گرفت که هنوز هم مورد استفاده قرار می گیرد و حفره ها را به دو قسمت 50-1# که شامل حفره های غربی و 191-51# که شامل حفره های شرقی تپه می شود تقسیم بندی کردند.
حفره های مایجیشان تنها مجسمه هایی هستند که در شمال غربی چین واقع شده اند و در مسیری که چین را به آسیای مرکزی متصل می کند قرار دارند. باستان شناسان به حفره هایی که به این شکل در دل تپه یا مکان هایی شبیه آن حفر می شدند، معبدهای حفهره ای می گویند. به عقیده باستان شناسان، پیش از اینکه آیین بودایی به چین راه پیدا کند، این حفره ها معبدهایی بود که مردم در آن خدایان گوناگون را پرستش می کردند. با آمدن آیین بودایی به چین که گفته می شود سنت های هندی و افغانی در آن بی تاثیر نبوده، حفره های مایجیشان به معماری مذهبی چینی تبدیل شدند.
راز سر به مهر ساخت مجسمه ها
تقریبا همه مجسمه های مایجیشان از خاک رس ساخته شده و سفالی هستند البته در میان آنها مجسمه هایی از جنس ماسه - سنگ هم پیدا می شود که بسیاری ظریف و شکننده است. مطالعات زمین شناسی صورت گرفته در این منطقه نشان می دهد که خاک تپه مایجیشان ماسه - سنگی نیست و اینکه چنین حجمی از ماسه سنگ از کجا آمده و چگونه آن را به حفره ها آورده اند، هنوز هم یکی از سوال های بی پاسخ محققان است اما چیزی که در این بین کاملا مشخص است این است که ساخت مجسمه های بودای تپه مایجی در دوران دوازده خاندان چینی صورت گرفته ولی اینکه چگونه مجسمه ها در چنین تپه ای بنا شده اند بازهم یکی از معماهای حل نشده این تپه به شمار می رود. نکته قابل توجه در رابطه با مجسمه های مایجیشان این است که اکثر آنها راهب ها را به تصویر کشیده اند که در میان آنها دو راهب بودایی به نام های آناندا و کاسیاپا هم به چشم می خورد. همچنین در بعضی از حفره ها مجسمه هایی از راهبه ها که تعظیم کرده اند و در حال عبادت هستند قرار دارد. از دیگر مجسمه های راهب های مشهور بودایی می توان به ساکایامونی و مایتریا اشاره کرد که هرکدام به شکل خاصی ساخته شده اند. مثلا راهب مایتریا را می توان از نوع نشستن او که به صورت چهارزانو است شناخت. نکته جالب اینجاست که حتی بعضی از مجسمه های مایجیشان لباس هم بر تن دارند و رنگ آمیزی هم شده اند.
آیا کسی ساکن تپه مایجی بود؟
گفته می شود که بین سال های ۴۲۰ تا ۴۲۲ بعد از میلاد مسیح راهبی به نام تانهونگ از شهر چانگان که مورد هجوم سپاه خاندان سانگ قرار گرفته بود فرار می کند و به مایجیشان پناه می آورد. راهب در آنجا یک انجمن کوچکی را تشکیل می دهد که در طول چندین سال سایر راهب ها ازجمله زوانگو به این انجمن می پیوندند و همراه خود ۱۰۰ پیرو دیگر را راهی مایجیشان می کند تا اینکه تعداد راهب های این تپه به ۳۰۰ نفر می رسد. طولی نمی کشد که زوانگو توسط حاکم محلی دستگیر می شود و نه تنها او بلکه همه راهب های دیگری که در این تپه ساکن بودند محاکمه می شوند. زیرا در آن زمان با راهب ها به شدت برخورد می شد و ترویج آیین بودایی در چین ممنوع بود. راهب زوانگو سال ۴۴۴ از دنیا می رود و این درحالی بود که تانهونگ مایجیشان را ترک می کند و به جنوب سفر می کند. در داستان ها آورده اند که این راهب سال ۴۵۵ به نشانه اعتراض به منع ترویج آیین بودایی خود را میان شعله های آتش سوزاند.
اکنون بعداز گذشت سال های اگرچه تپه مایجیشان دستخوش حوادث طبیعی بسیاری ازجمله زلزله شده است اما هنوز هم مجسمه های داخل حفره ها که در ۳۰ تا ۸۰ متری زمین قرار دارند محکم و استوار باقی مانده اند.
منبع: مجله سرنخ
تنها دلیلی که این تپه زیبا را به یکی از عجایب به جا مانده از دوران باستان تبیدل می کند، فقط وجود 194 حفره روی دیواره هایش نیست بلکه مایجیشان به خاطر 7200 مجسمه بودایی که در این حفره ها قرار گرفته اند مشهور شده است. تحقیقات باستان شناسان و محققان نشان می دهد که ساخت این بوداهای عظیم الجثه به دوران خاندان لاترکین یعنی بین سال های 384 تا 417 بعد از میلاد مسیح بازمی گردد.
این مجسمه های بودا نخسین بار در سال های 1952 و 1953 زمانی که یک گروه باستان شناس چینی برای انجام تحقیقات و مطالعات باستان شناسی راهی این منطقه شده بودند کشف شدند. پس از کشف حفره ها، تیم باستان شناسی اعداد خاصی برای شناسایی آنها درنظر گرفت که هنوز هم مورد استفاده قرار می گیرد و حفره ها را به دو قسمت 50-1# که شامل حفره های غربی و 191-51# که شامل حفره های شرقی تپه می شود تقسیم بندی کردند.
حفره های مایجیشان تنها مجسمه هایی هستند که در شمال غربی چین واقع شده اند و در مسیری که چین را به آسیای مرکزی متصل می کند قرار دارند. باستان شناسان به حفره هایی که به این شکل در دل تپه یا مکان هایی شبیه آن حفر می شدند، معبدهای حفهره ای می گویند. به عقیده باستان شناسان، پیش از اینکه آیین بودایی به چین راه پیدا کند، این حفره ها معبدهایی بود که مردم در آن خدایان گوناگون را پرستش می کردند. با آمدن آیین بودایی به چین که گفته می شود سنت های هندی و افغانی در آن بی تاثیر نبوده، حفره های مایجیشان به معماری مذهبی چینی تبدیل شدند.
راز سر به مهر ساخت مجسمه ها
تقریبا همه مجسمه های مایجیشان از خاک رس ساخته شده و سفالی هستند البته در میان آنها مجسمه هایی از جنس ماسه - سنگ هم پیدا می شود که بسیاری ظریف و شکننده است. مطالعات زمین شناسی صورت گرفته در این منطقه نشان می دهد که خاک تپه مایجیشان ماسه - سنگی نیست و اینکه چنین حجمی از ماسه سنگ از کجا آمده و چگونه آن را به حفره ها آورده اند، هنوز هم یکی از سوال های بی پاسخ محققان است اما چیزی که در این بین کاملا مشخص است این است که ساخت مجسمه های بودای تپه مایجی در دوران دوازده خاندان چینی صورت گرفته ولی اینکه چگونه مجسمه ها در چنین تپه ای بنا شده اند بازهم یکی از معماهای حل نشده این تپه به شمار می رود. نکته قابل توجه در رابطه با مجسمه های مایجیشان این است که اکثر آنها راهب ها را به تصویر کشیده اند که در میان آنها دو راهب بودایی به نام های آناندا و کاسیاپا هم به چشم می خورد. همچنین در بعضی از حفره ها مجسمه هایی از راهبه ها که تعظیم کرده اند و در حال عبادت هستند قرار دارد. از دیگر مجسمه های راهب های مشهور بودایی می توان به ساکایامونی و مایتریا اشاره کرد که هرکدام به شکل خاصی ساخته شده اند. مثلا راهب مایتریا را می توان از نوع نشستن او که به صورت چهارزانو است شناخت. نکته جالب اینجاست که حتی بعضی از مجسمه های مایجیشان لباس هم بر تن دارند و رنگ آمیزی هم شده اند.
آیا کسی ساکن تپه مایجی بود؟
گفته می شود که بین سال های ۴۲۰ تا ۴۲۲ بعد از میلاد مسیح راهبی به نام تانهونگ از شهر چانگان که مورد هجوم سپاه خاندان سانگ قرار گرفته بود فرار می کند و به مایجیشان پناه می آورد. راهب در آنجا یک انجمن کوچکی را تشکیل می دهد که در طول چندین سال سایر راهب ها ازجمله زوانگو به این انجمن می پیوندند و همراه خود ۱۰۰ پیرو دیگر را راهی مایجیشان می کند تا اینکه تعداد راهب های این تپه به ۳۰۰ نفر می رسد. طولی نمی کشد که زوانگو توسط حاکم محلی دستگیر می شود و نه تنها او بلکه همه راهب های دیگری که در این تپه ساکن بودند محاکمه می شوند. زیرا در آن زمان با راهب ها به شدت برخورد می شد و ترویج آیین بودایی در چین ممنوع بود. راهب زوانگو سال ۴۴۴ از دنیا می رود و این درحالی بود که تانهونگ مایجیشان را ترک می کند و به جنوب سفر می کند. در داستان ها آورده اند که این راهب سال ۴۵۵ به نشانه اعتراض به منع ترویج آیین بودایی خود را میان شعله های آتش سوزاند.
اکنون بعداز گذشت سال های اگرچه تپه مایجیشان دستخوش حوادث طبیعی بسیاری ازجمله زلزله شده است اما هنوز هم مجسمه های داخل حفره ها که در ۳۰ تا ۸۰ متری زمین قرار دارند محکم و استوار باقی مانده اند.
منبع: مجله سرنخ
باز نشر: مجله اینترنتی Bartarinha.ir
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
خیلی زیبا بود
خیلی زیبا بود