مد این روزها، جراحی چال گونه!

همشهری جوان: «با ما زیباتر بخندید. عملِ چالِ گونه، صددرصد تضمینی». این آگهی نیم صفحه یکی از کاتالوگ های تبلیغاتی است که به صورت رایگان در سطح شهر توزیع می شوند. به احتمال قریب به یقین این آگهی و مشابهاتش تا چند وقت دیگر یکه تاز جدید عرصه عمل های زیبایی خواهند شد، گویا متخصصین زیبایی که نگران از روی بورس افتادن جراحی بینی و گونه گذاری و پروتز لب هستند، به فکر داغ کردن تب جدیدی در عرصه «بکش وخوشگلم کن» افتاده اند تا مطب دکترهای زیبایی همچنان یکی از پولسازترین محل های ارائه خدمات پزشکی لقب بگیرند. ما هم به سراغ یکی از مطب های باکلاس زیبایی رفتیم تا به همراه مهسا که در حسرت!! سوراخی روی گونه اش است و لیلا که چند ماه پیش این آرزو را محقق کرده است، از چندو چون این عمل جدید باخبر شویم.

مهسا روی صندلی چرمی کنار دستی منتظر نوبت ویزیتش نشسته است و با انگشتانش بازی می کند، علائمی از نگرانی در چهره اش پیدا است ولی سعی می کند خودش را «کول» نشان بدهد. لیلا، دوست مسن تر، دستش را می گیرد و شروع می کند حرف های امیدوارانه زدن؛ «بذار با دکتر صحبت کنی خیالت راحت می شه.» هر دو تقریبا یک تیپ لباس پوشیده اند و یک مدل آرایش دارند. مهسا کمی تپل است و قد متوسطی دارد و مثل اکثر دخترهای امروزی لباس های متفاوتی پوشیده. 23 سالش است و دانشگاه را تازه تمام کرده.

دوستش اما بزرگتر است و بینی اش را هم عمل کرده. لیلا مدام سعی می کند لبخند روی صورتش محو نشود تا دو چال عمیق دو طرف صورتش به وضوح دیده شوند. اینجا، توی مطب دکتر، تابلوی وای فای رایگان اولین چیزی است که چشم هر کسی را می گیرد. لیلا از همان بدو ورود دست به گوشی شده و در همین مدت حین چک کردن اینستاگرامش چندتایی هم برنامه و بازی دانلود کرده.


مهسا چند ماهی است با یکی از هم دانشگاهی های سابقش نامزد کرده و مهمترین علت عمل کردنش را علاقه همسرش به چال گونه می داند «احسان از اولش می گفت که صورتم تپله، اگه چال داشته باشم، خیلی بانمک می شم. خودمم دوست دارم تو عروسی خنده هام به چشم بیاد.» البته آقای نامزد هم قول داده است برای ایجاد ملاحت در چهره همسر کمی سر کیسه را شل کند.

به این ژستم می یاد!

لیلا ال سی دی گوشی اش را سمت ما می گیرد تا عکسی را که قبل از عمل چال گونه انداخته است ببینیم. برای اثبات تفاوت هم لبخند پهنی در صورتش ایجاد می کند. «می بینی؟ خیلی عوض شدم. یه جورایی صورتم بامزه تر شده.»

انگشتش را فشار می دهد روی صورت دوستش و با امتداد دادن خنده می گوید: «به این ژستم میاد، نیس که تپله، خیلی بامزه می شه» خانم بغل دستی که حدودا ۵۰ سال سن دارد، حرف های دخترها را می شنود، کنجکاو می شود بداند برای چه نوع جراحی آمده اند.

وقتی متوجه می شود که برای عمل چال گونه آمده اند تعجب می کند و کلی نصیحت می کند که بهتر است زیر تیغ جراحی رفتن را نگه داریم برای دوران میانسالی و الان نیازی به این کارها نداریم و ... تیتراژ آوای باران که پخش می شود اما حواسش پرت تلویزیون بزرگی که به دیوار مطب زده اند می شود و صحبتش نیمه تمام می ماند.

بابام پول بالای این چیزا نمی ده

از مهسا می پرسم ترسی برای جراحی ندارد؟ بعد از کمی مکث می گوید تنها مشکلی که دارد عوارض عمل است، چون شنیده ممکن است کسانی که این عمل را انجام می دهند، دیگر نتوانند به صورت طبیعی بخندند.

لیلا مثل ایجنت ها رفتار می کند و پیش از اینکه دلهره درونی دوستش اضافه شود سریع می پرد وسط بحث و شروع می کند درباره محاسن عملی که انجام داده حرف زدن: «من عمل کردم خبر دارم. یکی دوهفته اول یک کم درد داری، ولی مسکن بخوری هیچی نمی فهمی، بعدشم که دیگه تو می مونی و به چال گومبولی!» لیلا می گوید چون از دکتر خودش مطمئن بوده، مهسا را هم برای عمل اینجا آورده است. «این دکتر دستش سبکه و هیچ کدوم از مریضاش بعد از عمل زیاد اذیت نشدن.»

از مهسا می پرسم که آیا پدر و مادرش هم به انجام این عمل راضی هستند یا نه. می گوید مادرش مشکلی با این قضیه ندارد اما پدرش راضی به عمل نیست و از این قضیه مشاوره ودکتر هم خبر ندارد. می گوید اگر قضیه اوکی شد؛ پدرش را یکجور راضی می کند، چون پدرش حاضر است هر کاری را برای رضایت تنها فرزندش انجام بدهد اما لیلا می گوید که برای عمل هایش خیلی با پدر و مادرش بحث کرده و بالاخره توانسته یکجوری رضایتشان را جلب کند اما در نهایت مجبور شده همه پول عملش را خودش جور کند و به قول خودش یک قران از پدر و مادرش کمک نگرفته.

هنوز نیمی از مراجعین داخل اتاق انتظار نشسته اند. مهسا دیگر کلافه شده. از منشی مطب می پرسد چقدر مانده تا نوبت آنها بشود. منشی انگار حال و حوصله درست حسابی ندارد. همانطور که سرش پایین است می گوید دو نفر و باز چیزهایی را در دفترش یادداشت می کند.

بالاخره بعد از سه ساعت و نیم انتظار نوبتشان می شود. میز دکتر با قالب های پروتز تزئین شده است. دکتر برعکس منشی با لبخند از مشتری های جدید استقبال می کند. احوال بینی و چال لیلا را می پرسد و مهسا را به صندلی نزدیک میز خودش راهنمایی می کند، به مهسا می گوید بخندد و عضلاتش را حرکت بدهد. بعد از چند بار تکرار این عمل و بررسی صورت مهسا می گوید که نمی تواند برای او چال گونه بگذارد، چون صورتش عضله های لازم برای ایجاد یک چال گونه خوب را ندارد و اگر بخواهد حتما چال داشته باشد، دکتر مجبور است به جای خالی کردن یک عضله در دهان که حالت طبیعی عمل است، کناره دهان را بخیه بزند که این کار هم باعث به وجود آمدن یک چال دائمی روی گونه خواهد شد.

دکتر توضیح می دهد که عمل مهسا با بی حسی موضعی داخل دهان انجام می شود و دردسرهای بیهوشی را ندارد و دوران نقاهتش هم یک تا سه هفته است اما کسانی که عضله صورتشان برای چال گونه برداشته می شود، تا سه ماه نه می توانند بخندندو نه می توانند ابراز احساسات شدید داشته باشند.

از عوارض عمل که می پرسیم، دکتر می گوید «عوارضش مانند باقی عمل های زیبایی این است که حس طبیعی بودن از آدم گرفته می شود و بعضی وقت ها دیگر مشکل می توان طبیعی خندید.» از دکتر خداحافظی می کنیم و از مطب خارج می شویم. مهسا به وضوح از اینکه نمی تواند چال گونه داشته باشد، ناراحت است و به شانس خودش لعنت می فرستد، اما لیلا او را دلداری می دهد که نگران نباشد وهزارتا دکتر دیگر توی این شهر هست که این عمل را انجام می دهند و فوقش می روند پیش یک دکتر بهتر که بتواند چال دلخواه را روی گونه او ایجاد کند.

ترکاندن لپ به دردسرهایش می ارزد؟ یک پزشک متخصص جواب می دهد

از هر ۱۰ عمل یکی موفقیت آمیز است

از نکات مهم در عمل های زیبایی هزینه گزاف و عوارض ناشی از جراحی هستند. دکتر شهرجردی که خودش پزشک زیبایی است، از چرایی داغ شدن عمل چال گونه و استقبال مراجعان متعدد آن در این مدت کم می گوید.

عمل چال گونه دقیقا چه نوع عملی است؟

- در این عمل ما با بافت نرم کار داریم. یک لایه عضلانی را عمل می کنیم و به صورت مصنوعی یک کشش در آن ایجاد می کنیم. آن چین عضلاتی باعث وجود چال گونه می شود؛ یعنی همان چین پیشانی و صورت که بر اثر مرور زمان و پیری ایجاد می شود را به صورت دستی ایجاد می کنیم به صورت خیلی ساده از مخاط داخل دهان برش داده می شود و یک لایه هایی از مخاط و عضلات کم می کنیم و لایه هایی از داخل دهان به هم می دوزیم تا حالت چال روی صورت ایجاد شود.

به نظر شما تب اینگونه عمل ها دوره ای است و براساس یک موج در جامعه ایجاد می شود؟

- دقیقا اینگونه است، مثلا تات ۱۵-۱۰ سال قبل هیچ کس دلش نمی خواست لبش را با پروتز برجسته کند، اینگونه عمل ها به صورت مد اکثرا از سمت غرب وارد می شود؛ مثلا اولین کسی که در زمینه کاشت لب مطرح شد، آنجلینا جولی بود که در واقع پیشرو مد برجسته کردن لب است، چال گونه هم همینطور است. تقریبا این عمل حدود دو سه سال است که در ایران باب شده تا چند سال قبل کسی که چال گونه داشت، شاید مورد تمسخر دیگران هم قرار می گرفت اما الان باب شده و طرفداران زیادی پیدا کرده است.


از نظر زیبایی چال گونه چند درصد می تواند روی صورت تاثیر بگذارد؟

- خود من این عمل را توصیه نمی کنم و از نظر من نه تنها در اکثر موارد کمکی به زیبایی نخواهد کرد بلکه صورت را از حالت طبیعی خارج می کند. البته در مواردی هم هست که این چال به ملاحت صورت اضافه می کند ولی به طور مثال از هر ۱۰ مراجعه برای عمل چال گونه این عمل ممکن است در صورت یک نفر تغییر مثبت و قابل توجهی ایجاد کند.

اکثرا چه تیپ افرادی این عمل را انجام می دهند؟

- معمولا افرادی به سراغ اینگونه عمل ها می روند که در زندگی افراد پراسترسی هستند و اکثرا نیاز به درمان های روانپشکی دارند؛ مثلا کسانی که بینی های شکسته دارند یا بینی آنها واقعا بزرگ استو با مشکلاتی در ناحیه چانه خود دارند، عمل زیبایی به آنها توصیه می شودو اینگونه افراد هم ضریب رضایتمندی بیشتری بعد از عمل دارند اما کسانی که به دنبال اینگونه عمل ها هستند، شاید بعد از عمل هم از صورت خود رضایت کامل نداشته باشند. و دوباره جلوی آینه که خودشان را می بینند بگویند اگر ابراهایم بالاتر باشد بهتر است یا لپ ها و گونه هایم برجسته تر بود بهتر می شد. اینآدم ها اکثرا اختلالات اضطرابی دارند و در بعضی موارد حتی دچار وسواس های شدید فکری در زمینه ظاهرشان هستند و نیاز به دوره های درمانی دارند. در کشورهای جهان اولی مانند کانادا و آمریکا کسی که قصد جراحی پلاستیک دارد، حتما باید یک مشاوره روانپزشکی داشته باشد. اگر روانپزشک او را تایید کرد عمل انجام می شود اما در ایران متاسفانه همچین چیزی نداریم.

هزینه اش چقدر است؟

- بسته به دکترهای مختلف متفاوت است اما در کل برای دو طرف صورت از یک میلیون و نیم تا دو میلیون متغیر است.

اثرات این عمل دائمی است یا امکان بازگشت به حالت اولیه وجود دارد؟

- همیشه امکان بازگشت به حالت اولیه هست. بستگی دارد آن فرد چقدر از نظر عضلاتی کشش داشته باشد. اگر عضلات یک مقدار قوی تر از حد عادی باشد امکان برگشت آن وجود دارد اما در همین حالت هم تا ۶۰-۵۰ درصد قضیه باقی می ماند چون به هر حال بافت صورت در این عمل برداشته می شود.

عوارض خاصی هم دارد؟

- چون در این عمل ما با بافت های درونی دهان و مخالط دهان سر و کار داریم. ممکن است بعد از عمل فرد دچار التهاب منطقه دهانی یا عفونت شود که به صورت افت نمایان شود اما مشکل دیگری که در اینگونه عمل ها مشاهده می شود، این است که گاهی به علت کم دقتی جراح عدم قرینگی در صورت ایجاد می شود و مسلما یکی از زیبایی های صورت ما قرینگی است که اگر از بین برود، مشکل ساز خواهد بود.