وردیج و واریش؛ طبیعتی بکر در نزدیکی تهران
آیا از آن دسته ساکنین تهران هستید که همیشه برای سفر و تفریح وقت کمی دارند؟ امروز کمی وقت بگذارید تا شما را با تفرجگاهی آشنا کنیم که بیخ گوش تهران است و همه امکانات را برای خلق یک آخر هفته خوب و خنک در اختیار شما میگذارد.
وبسایت کارناوال: فصل تابستان است و گرما امان خیلیها را بریده. پایتخت نشینان که درگیر فعالیتهای شهر نشینی اند و از این آب و هوا فراری.
در کنار کلافگی از گرمای تابستان، زندگی در کلانشهری مثل تهران انرژی و وقت زیادی را از آدم میگیرد. اگر فرصتی پیدا شود همه آن را صرف تفریح میکنند تا شاید انرژی لازم را برای ادامه فعالیتهای زندگی شهری به دست آورند. کمبود وقت شاید یکی از همان مشکلاتی باشد که سفر رفتن را مشکل میکند.
آیا از آن دسته ساکنین تهران هستید که همیشه برای سفر و تفریح وقت کمی دارند؟ امروز کمی وقت بگذارید تا شما را با تفرجگاهی آشنا کنیم که بیخ گوش تهران است و همه امکانات را برای خلق یک آخر هفته خوب و خنک در اختیار شما میگذارد. به قصد گشت و گذار در منطقه وردیج و واریش به غرب تهران میرویم. وارد جادهای میشویم که در ابتدا به وردیج و در انتها به واریش میرسد.
از تهران فاصله میگیریم
در شمال غرب تهران، با فاصله کمی از شهر منطقهای زیبا وجود دارد که با قرار گرفتن در آن و استشمام هوای پاک، نزدیکی به تهران کاملا فراموش میشود. منطقهای ییلاقی که در تابستان هم آب و هوای خوبی دارد و با سخاوت هر چه تمام تر، طبیعتی زیبا و تماشایی را به گردشگران هدیه میدهد.
بالای محله وردآورد تهران، یک جاده آسفالته و کوهستانی پر پیچ و خم وجود دارد که ساختار آن مثل جاده امام زاده داوود است. این مسیر زیبا در امتداد رودخانهای که در درهای تنگ و عمیق در سمت غرب دره کن جریان دارد، به روستای وردیج و پس از آن به واریش منتهی میشود.
این منطقه به دلیل قرار گرفتن در یک موقعیت کوهستانی در غربیترین نقطه شهر تهران در مجاورت بادهای غرب به شرق تهران و عاری از هرگونه آلودگی تنفسی است.
روستاهای وردیج و واریش که جزء بخش کن و سولقانِ شهرستان تهران و به تازگی جزء منطقه ۲۲ شهری تهران هستند در این منطقه به چشم میخورند.
وردیج؛ دنیایی از زیبایی
با ورود به جاده فرعی و فاصله گرفتن از تهران زیباییهای زیادی چشمها را خیره میکند. در ارتفاع ۱۸۵۰ متر از سطح دریا «خیابان شهید وردیجی» نشانه ورودی اولین روستای این مسیر یعنی روستای وردیج است. این روستا ۵۵۰ نفر سکنه دارد، اما همیشه همه با هم در روستا نیستند. روستای وردیج بزرگترین روستای حریم شمال غرب تهران به شمار میرود و آب آن از چشمه سارهای متعددی خصوصا چشمه شاه و چشمه پااورزا و ... تامین میشود.
حوضچههایی در شمال این روستا تعبیه شده اند که جهت جمع آوری آب رودها، چشمه ها، و آبهای سطحی جهت آبیاریِ باغها و تهیه آب شرب روستا از آنها استفاده میشود. در میانه روستا، باغهای وسیع گردو، سیب، خرمالو، توت و شاتوت منظره زیبایی را به وجود آورده است. خانههای روستاییان در جنوبیترین بخش قرار دارد که پنجرههای شکستهی تعداد زیادی از آنها، خالی از سکنه بودنشان را نشان میدهد. در میان خانههای اهالی و بومیان، ویلاهای بزرگ و کوچک و رنگارنگی وجود دارند که محل تعطیلات آخر هفته صاحبانشان هستند و شاید برای این روستا وصله ناجوری به حساب بیایند.
جاذبههای وردیج
تابلویی با این مضمون در کنار روستا وجود دارد: "ورود افراد متفرقه به روستا و داخل شدن در باغها ممنوع میباشد". شاید کمی توی ذوقتان بخورد، اما نگران نباشید، داخل روستای وردیج مقصد اصلی ما نیست. زیباییهای دیگری در این منطقه انتظار ما را میکشند. آبشار لت مال و دامنه ارواح سنگی دو جاذبه منحصر به فرد منطقه وردیج است که دنیایی تازه را برای ما به همراه دارند.
۱. آبشار لت مال
لت یعنی سنگ و مال یعنی مالیده شدن و مالش، و این نامِ آبشار تمثیلی از مالیده شدن آب روی سنگ و سنگها میباشد.
رودخانههای فصلیِ این منطقه تنها از اواسط زمستان تا اواخر بهار جریان دارد. برای رسیدن به آبشار لت مال حدود یک ساعت پیاده روی از جاده اصلی لازم است. این آبشار از سه آبشار تشکیل شده که زیبایی خاصی را به وجود آورده اند. آبشار اول ۵ متر ارتفاع دارد و آبشار دوم کمی بلندتر است، اما آبشار سوم درواقع آبشار اصلی لت مال است که ۳۵ متر ارتفاع دارد و به صورت پله مانند به پایین میریزد. قبل از ورود به جاده اصلی و بعد از مجتمع معلم، پارک نموده و وارد دره میشوید. بعد از کمی پیاده روی به اولین آبشار میرسید که ۵ متر ارتفاع دارد.
شنیدن موسیقی آبشار و تماشای سنگهایی که با نرمش آب صیقل خورده اند، آرامش خاصی را به وجود میآورد. طبیعت یکی از شاهکارهای خود را به نمایش گذاشته است و هر چشمی را خیره میکند.
۲. دامنه ارواح سنگی
اگر وارد روستای وردیج نشوید و از آن عبور کنید به منطقهای میرسید که به دامنهی ارواح سنگی یا آدمکجیان شهرت دارد. سنگهایی که با اشکال خاص خود منظرهی جالبی را به نمایش گذاشته اند. این شکلها بیش از هر چیز جمجمه انسان و بدن جانوران وحشی را به خود گرفته اند و شاید برای بسیاری این سوال پیش بیاید که سنگها جاندار شده اند یا جاندارها سنگ؟
افسانهها و باورهای زیادی درباره این سنگها وجود دارد. برخی بر این باورند که این سنگهای پر از حفره بازماندههای یک قلعه قدیمی هستند که در کنار جاده ساخته شده است. برخی هم میگویند واقعا جاندارانی در این منطقه تبدیل به سنگ شده اند. البته تمام اینها تنها گفته هاییست که گاهاٌ شنیده میشود.
علم زمین شناسی به وجود آمدن این اشکال را ناشی از نوع خاصی از فرسایش بادی که هوازگی نام دارد، میدانند که یک نمونه کم نظیر و دیدنی را از تغییرات بافت زمین به تصویر کشیده است.
اما سوال مطرح درباره این سنگها این است که چرا فقط قسمت خاصی از این منطقه این شکل را به خود گرفته است؟
به هر حال از چگونگی پیدایش این سنگها که بگذریم، به راستی که منظره بدیع و مرموزی را به نمایش گذاشته اند، منظرهای که دیدنش خالی از لطف نیست.
واریش؛ طبیعتی به یاد ماندنی
بعد از روستای وردیج، در انتهای جاده آسفالته روستای واریش قرار دارد. این روستا در ارتفاع ۲۲۵۰ متر از سطح دریا آب و هوای خنک تری نسبت به وردیج دارد به طوری که در زمستان بسیاری از سکنه آن جا را ترک میکنند. جمعیت واریش در فصول گرم سال به حدود ۴۰ خانوار میرسد، اما در زمستان این جمعیت به کمتر از ۱۵ خانوار کاهش مییابد.
چشمه واریش با سخاوت، آب سرد گوارایی را به مردم هدیه میدهد. کنار این چشمه محل خوبی برای گذراندن یک آخر هفته به یادماندنی است. حتی برخی به آنجا میروند تا کمی از آب چشمه را با خود به خانه ببرند.
این روستا بسیار سرسبزتر از وردیج است و باغات آن دارای محصولاتی همچون آلو، گیلاس، شاتوت و زردآلو میباشد.
هنگام ورود به واریش مبلغ ۵۰۰۰ تومان ورودیه از هر اتومبیل دریافت میشود. یک کیسه زباله از سوی دهیاریِ واریش در اختیار شما قرار میگیرد که زباله هایتان را در دامان طبیعت جا نگذارید. جمله "این روستا رفتگر ندارد، زباله را ببرید" بر دیوار نقش بسته است.
جاذبههای واریش
روستای زیبای واریش جاذبههایی را در خود جای داده است که اوقات بسیار خوبی را به شما هدیه میکند.
۱. ارتفاعات پهنه حصار
رشتهکوه و قلهای در منطقه البرز مرکزی و در شمال غرب تهران از ارتفاعات بخش کن به ارتفاع ۳۳۷۵ متر وجود دارد که رودی از دامنهی شرقی این کوه سرچشمه گرفته و در مسیر خود، آبشار سنگان را میسازد و در نهایت به رود کن میریزد.
این رشتهکوه میان جاده سولقان و جاده چالوس قرار دارد و از شمال به شهرستانک، از غرب به روستای خور و جاده چالوس، از شرق به دهکده سنگان و جاده سولقان و از جنوب به منطقه واریش و وردآورد میرسد.
بلندترین قله این رشته کوه "پهنه سار" است که"پهن حصار" و "پشته بند" و "گندم چال" هم نامیده میشود.
قلهی دیگری که در این ارتفاعات شهرت دارد چشمه شاهی نام دارد. در مورد موقعیت قلهی پهنه حصار و چشمه شاهی، اختلاف نظر وجود دارد، اما از آنجا که پهنه حصار بلندترین قله رشته کوه است میتوان گفت که قله شمالیِ دشت با ارتفاع ۱۰۰ متر بلندتر از قله جنوبی که سنگ چین و بادپناهی به ارتفاع ۱.۵ وطول و عرض حدود ۲.۵ متر دارد، همان "پهنه حصار" است و در این صورت قله جنوبی " چشمه شاهی" خواهد بود. دشت پهنه حصار نیز مابین قلههای پهنه حصار و چشمه شاهی قرار دارد.
۲. امام زاده بی بی زرین قمر
در محلی از دشتی به نام پهنه حصار که در نزدیکی واریش است امام زادهای به نام بی بی زرین قمر وجود دارد. این امامزاده دو اتاق دارد یکی قبر بی بی زرین قمر و اتاق دیگر به صورت آشپزخانه که استراحت گاه و پناهگاه کوهنوردان است.
اعتقادات مردم دلیل مقدس بودن این مکان را این گونه توضیح میدهد:
"خواهران امام رضا (ع) به نام بدرالنساء و زرین قمر که از دست حاکمان وقت در حال فرار بودند برای رهایی به این صخره سنگ پناه میآورند و به جای گفتن " یاهو " " یا الله " میگویند: " یا کوه " و کوه و سنگ شکافته شده و آنها در دل سنگ جای میگیرند. دشمنان با شمشیر ضربهای به آنجا میزنند و شکافی پدید میآید که امروز ترک خودگی موجود در سنگ نشان از آن است. "
۳. جاده مسیح الله دین محمد
با گذر از روستای واریش وارد جادهای میشوید که مسیر کوهنوردان و گردشگران است که از بالای روستا به سمت شمال شرق امتداد مییابد و پس از یک شیب ملایم به ارتفاعات پهنهسار منتهی میشود.
این جاده را خیابان "مسیحالله دینمحمد" نامگذاری کردهاند. در واقع این نام یادگاری است از سالهای حماسه و نام و خاطره یکی از بزرگ مردان این آب و خاک.
مسیحالله دینمحمد از خلبانان نیروی هوایی ارتش در عملیات تاریخی و پرتعداد فانتومهای ایرانی بر فراز خاک عراق در نخستین روزهای جنگ بود و هواپیمایش مورد اصابت پدافند عراق قرار گرفت و به شهادت رسید.
تفریحات در روستاهای وردیج و واریش
اگر ساکن تهران هستید و برای آخر هفته خود برنامهای ندارید وسایل پیک نیک خود را آماده کنید تا راهی وردیج و واریش شوید.
به پیاده روی در طبیعت علاقه دارید؟
اگر علاقهمند به پیاده روی هستید مسیر آبشار لت مال انتخاب خوبی برای شماست. جاده مسیح الله دین محمد در بالای روستای واریش گزینه خوبی برای تجربه یک پیادهروی دلچسب و سبک در یک مسیر بکر و خلوت برای شما خواهد بود.
دوچرخه سواری در کوهستان را دوست دارید؟
باز هم پیشنهاد ما برای شما رفتن به وردیج و واریش است.
یک مسیر خاکی در مقابل خروجی وردیج به سمت چپ وجود دارد که شما را به ارتفاع ۲۱۰۰ متری میرساند و سپس با امتداد در غرب به دامنه قله واریش و لیچه میرسد که با طی ۱۰ کیلومتر سر از روستای کندر کرج در میآورید. اگر خودروی ۲ دیفرانسیل یا دوچرخه کوهستان دارید به این مسیر وارد شده و از تماشای طبیعت لذت ببرید.
از علاقهمندان کوهنوردی هستید؟
باز هم میتوانید به این منطقه بروید و لذت صعود به قلل پهنه حصار، چشمه شاهی و لیچه را تجربه کنید.
ماجراجو و به دنبال بهترین جا برای کمپینگ و عکاسی هستید؟
کمپینگ در این منطقه زیبا نیز بسیار لذت بخش است و محلهای خوبی برای آن وجود دارد.
دوربین عکاسی خود را فراموش نکنید. اگر از کنار دامنه ارواح سنگی بدون هیچ عکسی عبور کنید حتما در آینده حسرت خواهید خود.
کوهنوردی در وردیج و واریش
روستای واریش از مبداهای صعود به ارتفاعات پهنه حصار است که از آنجا صعود به قله اصلی با ارتفاع ۳۴۰۰ متر، حدود ۴ تا ۵ ساعت طول میکشد.
یک جاده خاکی در ضلع غربی روستای واریش وجود دارد که به ضلع شمالی قله لیچه (پشت قله) جهت صعود به ارتفاعات پهنه حصار میرسد. قله لیچه در شمال غرب روستای واریش واقع شده و از جنوب غرب به قله دشته (قله سایت مخابراتی کرج) و از شمال به قلههای ارتفاعات پهنه حصار و روستای کندر مشرف است، از شرق این ارتفاعات قلل چین کلاغ، دوشاخ و پلنگ چال دیده میشود.
مبدا اصلی صعود به ارتفاعات پهنه حصار از روستای کندر واقع در کرج و ابتدای جاده چالوس میباشد. اگر قصد آغاز برنامه کوهنوردی از آنجا را دارید ابتدا وارد جاده چالوس شوید و در همان چند کیلومتر اول، تابلوی کوچک زرد رنگ کندر در سمت راست جاده و در کنار یک پل آهنی باریک را دنبال کنید.
مهمترین مسیرهای صعود به این ارتفاعات عبارتند از:
- از سمت جنوب، وردآورد و روستای واریش
- از سمت شرق، جاده امام زاده داود و روستای سنگان
- از سمت جنوب غرب، جاده چالوس و روستای کندر
- از سمت غربی، جاده چالوس و روستای چاران
- از سمت شمال غرب، جاده چالوس و روستای خور
اقامت در وردیج و واریش
این منطقهی زیبا جزء استان تهران میباشد. اگر ساکن تهران و شهرهای همجوار هستید در قالب یک سفر یک روزه به این منطقه بروید و خوش بگذرانید.
در این روستاها امکانات اقامت وجود ندارد، اما میتوانید در تهران یا شهرهای همجوار آن اقامت کنید و یک روز خود را به بازدید از این روستاها اختصاص دهید.
البته تجربهی کمپینگ در این منطقه هم میتواند تجربهی جالبی را برای شما به ارمغان بیاورد. پس اگر به اصول کمپینگ آشنایی دارید میتوانید آن را امتحان کنید.
آب و هوای وردیج و واریش
به دلیل قرارگیری در منطقهی کوهستانی آب و هوای این دو روستا در فصول گرم سال خنک و مطبوع و در فصول سرد، سرد و خشک است. سرمای منطقه به حدی سخت است که موجب خروج روستاییان از روستا در فصول سرد میگردد.
بهترین فصل سفر به وردیج و واریش
طبیعت در همه فصول زیباست. این منطقه هم چهار فصلش دیدنی است. در بهار شکوفهها لباس تازهای بر تن طبیعت میکنند و مناظر بدیعی را به وجود میآورند، در تابستان همه جا سرسبز است و خنکای نسیم جریان دارد، پاییزِ هزار رنگ به همه جا رنگ میپاشد و زمستان همه جا را سفید پوش میکند.
اما وردیج و واریش مقصد مناسبی برای فرار از گرمای تابستان و هوای آلودهی تهران هستند. برای سفر به این منطقه در زمستان احتیاط لازم است، اما تجربه قدم زدن روی برف پانخورده جذابیت خاص خود را دارا میباشد.
هزینه ورودی
ورود به روستای وردیج برای ساکنانش خیلی خوشایند نیست. اما شما برای دیدن زیباییهای این روستا مانند آبشار و دامنه ارواح سنگی هزینهای نمیپردازید.
برای ورود به روستای واریش پرداخت ۵۰۰۰ تومان ورودیه لازم است که این مبالغ توسط دهیاری، صرف جمع آوری زبالهها و آماده سازی محیط، برای گردشگران میشود.
راه دسترسی
اگر قصد رفتن به این منطقه زیبا را دارید انتهای اتوبان همت غرب به هنگام گذر از کنار دریاچه تابلوی وردیج و واریش به چشم میخورد. با ورود به جاده کوهستانی و طی حدود ۱۰ کیلومتر در حالیکه ۵۰۰ متر ارتفاع گرفته اید به روستای وردیج در سمت راست خواهید رسید. پس از وردیج با ادامه مسیر در حدود ۵ کیلومتر، به روستای واریش و انتهای جاده آسفالته میرسید.
در انتهای اتوبان همت با ورود به بلوار پژوهش و رسیدن به شهرک دانشگاه شریف به خیابان شهید اردستانی وارد شوید. در انتهای شمالی خیابان تابلوی کوچک سفید رنگی با عنوان "روستای وردیج - روستای واریش" وجود دارد که ابتدای جاده کوهستانی وردیج و واریش را نشان میدهد.
در مسیر دیگر از اتوبان تهران-کرج از پشت پمپ بنزین وردآورد (ورودی از پمپ بنزین) به سمت خیابان شهید اردستانی بروید و وارد جاده کوهستانی این منطقه ییلاقی شوید.
پیشنهادات
به منظور حفظ حریم شخصی اهالی روستا به هنگام گردش، وارد باغات و املاک خصوصی نشوید.
تمامی درختان میوه در روستا چه در باغات چه در گذرراهها و خیابان دارای مالک خصوصی است پس به ثمرهی آن دست نزنید.
در جاده مغازهای برای تهیه مایحتاج شما وجود دارد. همچنین مغازهای در روستای واریش ثمرات باغها و تعداد محدودی از محصولات کارخانهای را به فروش میرساند. لذت چشیدن طعم میوههای خوشمزه را از دست ندهید.
به پاس نعماتی که طبیعت به ما هدیه میکند کوچکترین کار این است که خاطرش را با آسیب زدن به آن نیازاریم. یادتان باشد طبیعت فقط سهم ما نیست و متعلق به همگان است.
از آب چشمهها بنوشید و لذت خوردن آبی گوارا از دامان طبیعت را تجربه کنید.
آسفالت جاده کوهستانی این منطقه در قسمتهایی دچار آسیب شده است پس احتیاط را فراموش نکنید.
به دلیل آنکه در این منطقه رستورانی وجود ندارد، حتما غذای مورد نیاز خود را همراه ببرید.
سخن آخر
سفر هر چقدر هم که کوتاه باشد باز هم حال و هوای آدم را عوض میکند، پس #پیشنهادات سفر را به دلیل کوتاه بودن رد نکنید.
آیا تا به حال به روستاهای وردیج و واریش سر زده اید؟
دامنه ارواح سنگی را به تماشا نشسته اید؟
نظر کاربران
سلام. ممنون از اطلاعاتتون. ما ساکن شهرک دانشگاه شریف هستیم و این روصستاها به مات نزذیکن. عکسهایی که انتخاب شده مخصوصا عکسهایی که درختان و فضای سبز رو نشون می ده منطقه بسیار ناچیزی رو در برمی گیره و طبیعت غالب اونجا کوهستانی هست اینو برای گردشگران جدید گفتم که یه وقت تو ذوقشون نخوره چون با دیدن اون عکسها انسان یاد جنگلهای شمال کشور می افته و در واقع این دو روستا واقعا مثل جنگلهای هیرکانی نیستن و فضای باغات کوچیک و جند تا گذرگاه کوچیک این شکلی هست
سلام
ما فروردین رفتیم فقط جاده های پیچ در پیچ تو دل کوه بود و جایی حتی برای ایستادن کنار جاده نداشت
برگشتیم دریاچه ناهارمونو خوردیم
اصلا جای مسطحی من واس اتراق کردن ندیدم
من بارها این منطقه رو رفتم ولی متاسفانه وقتی وارد روستای وردیج میشی مردمانش بهت چپ چپ نگاه میکنن و وقتی میخواهی به سمت آبشار بری هیچکس هیچ راهنمایی بهت نمیکنه. انگاری که اونجا رو خریدن! ولی در کل برای سفر نیم روزه و بازدید از کوههای آدمک و استراحت کنار رودخونه جای مناسبیه
خشك و برهوت و بدون آبه ! اصلا اين عكسها و اين متن مربوط به اين منطقه نيست ، مضاف بر اينكه بيشتر مناطقش منطقه نظاميست !
اهالی آنجا اصلا مهمان پذیر نیستند و با توریست خیلی خشک برخورد میکنند. رودخانه در تابستان تقریبا خشک است.
سلام،واسه یبار دیدن ارزش داره ،مخصوصا فروردین ماه