عکس‌ها را بیش از حد بزرگ نکنید!
اگر یک عکس را که داخل گوشی موبایل مان داریم بیش از حد بزرگ کنیم و روی آن زوم کنیم هم کیفیتش پایین می‌آید، هم از آن جذابیت لازم برخوردار نمی‌شود و هم ما از آن عکس لذت نمی‌بریم. یعنی با یک اقدام کوچک دو طرف دچار ضرر و صدمه می‌شویم.
مجله پنجره خلاقیت - دکتر علی شاه حسینی: اگر یک عکس را که داخل گوشی موبایل مان داریم بیش از حد بزرگ کنیم و روی آن زوم کنیم هم کیفیتش پایین می آید، هم از آن جذابیت لازم برخوردار نمی شود و هم ما از آن عکس لذت نمی بریم. یعنی با یک اقدام کوچک دو طرف دچار ضرر و صدمه می شویم.
این رفتار را بعضی از ما به طور ناخودآگاه یا آگاهانه یا شاید از روی عادت در برخی موارد با آدم های اطراف خودمان انجام می دهیم و نتیجه اش خسران هر دو طرف است. بیاییم چند راهکار را برای مدیریت این وضعیت با هم مرور کنیم:
۱. اندازه آدم ها را درک کنیم
چقدر پدر و مادرهای دوره های گذشته مدیر بودند و از این توانمندی شان برای مدیریت چند فرزند استفاده می کردند. آنها با هر کدام از بچه های شان یک نوع رفتار خاص داشتند. با یکی سختگیر و با یکی مهربان بودند. به یکی زیاد توجه می کردند، با یکی جدی بودند و بالاخره با هر کدام یک جوری رفتار می کردند و وقتی از آنها می پرسیدند که چرا بین بچه ها فرق می گذارید، می گفتند: «من بر اساس ظرفیت شان با آنها رفتار می کنم.» من و شما هم به عنوان کارفرما، ولی، کارمند، دوست باید این مهارت را در خودمان پرورش بدهیم.
اگر از جمله آدم هایی هستیم که همه به ما دروغ می گویند یا سرمان کلاه می گذارند، یا همه ما را دور می زنند یا همه به ما خیانت می کنند یا این که هر کسی با ما خودمانی می شود و دیگر برای مان ارزش و احترام قائل نمی شود، باید بدانیم که مشکل از خود ماست. چون ما خودمان هستیم که آن آدم را نمی توانیم در قاب خودش نگه داریم. سایز رفتارمان با آن آدم را نمی توانیم مدیریت کنیم. جوگیر می شویم و زیادی آن عکس را بزرگ می کنیم یا گاهی اوقات زیادی کوچکش می کنیم و به خاطر همین کنترلش از دست مان در می رود. پس بپذیریم که این ما هستیم که باید این وضعیت را مدیریت کنیم.
2. موفقیت ما بستگی به تعداد دوستان مان دارد
هر آدم موفقی که در حوزه ای سراغ داریم، دور و برش تعدادی آدم دارد. راحت تر بگویم آنها آدم های زیادی دارند، یار زیاد دارند، رفیق شفیق زیاد دارند. آنها می توانند با یک اشاره یک لشگر جمع کنند.
سرمایه انسان های موفق، توانمند و قدرتمند، آدم های شان هستند نه فقط پول شان. شاید شما بگویید پول شان بوده که آدم ها را دوروبرش جمع کرده، در صورتی که خیلی پولدار می شناسیم که تنها هستند، آدم ندارند، رفیق ندارند، یار ندارند. پس اینها نتوانسته اند سایز آدم ها را درک کنند.
اگر می خواهید جزو آدم های قدرتمند، توانگر، ثروتمند، مشهور و موفق باشید از امروز با این نگاه خلاقانه به اطراف خودتان نگاه کنید و از خودتان بپرسید مهارت من در یارگیری چطور است؟! و برای پاسخ این سوال حتما زمان بگذارید و به خودتان نمره بدهید و به فکر چاره باشید و حتما مشورت بگیرید و از اطرافیان بخواهید که شما را نقد کنند.
۳. خلاقانه تغییر کنید
اگر تا به حال در این زمینه نتوانسته اید آدم موفقی باشید، خبر خوش این است که مهارت کارمندگزینی، دوستیابی، نفوذ در دل ها و برقراری ارتباط موثر با دیگران، مهارتی آموختنی است و می شود با آموزش، تمرین و پیروی از یک مربی توانمند به این مهارت دست پیدا کرد به شرط آن که خلاقانه آنچه که تا به حال ساختیم را تخریب کنیم و یک بازسازی جدید را در برنامه و نقشه راهمان قرار بدهیم و با این طرح جدید بتوانیم به اهداف جدید و والاتری دست پیدا کنیم و این مستلزم این است که به سوال بالا صادقانه جواب بدهیم که مهارت من چیست و نمره من چند است؟
و بعد برای این که نقاط ضعف مان را برطرف کنیم، مشورت بگیریم، الگو بگیریم، درس بگیریم و بر اساس سرمشق مان تمرین کنیم و حواس مان باشد که نخواهیم یک شبه ره صد ساله را برویم.
در این مسیر باید بدانیم که با آدم های متفاوت چطور رفتارهای متفاوت داشته باشیم. حتی لحن صدا و صحبت کردن ما با آدم های متفاوت باید فرق داشته باشد. به کسانی که با همه آدم ها مثل ربات یک جور صحبت می کنند، دقت کنید. اینها آدم هایی هستند که یاران و دوستان زیادی ندارند ولی آن آدم موفقی که با هر کسی یک جور صحبت می کند، با یکی شوخی می کند، با یکی جدی است، با یکی رسمی است، با یکی با تکبر رفتار می کند چون آن طرف متکبر است و خلاصه این که با هر کسی دارد یک جور صحبت و رفتار می کند، عمیق دقت نمی کنیم و می گوییم این چقدر راحت است.
اتفاقا راز موفقیتش همین ویژگی اش است که ما فکر می کنیم راحت است ولی او بسیار هنرمندانه دارد کار را پیش می برد. او با ویژگی خلاقانه ای که در خودش دارد می تواند با آدم های متفاوت بر اساس شایستگی و ظرفیت شان رفتار گوناگون داشته باشد و هر عکسی را به اندازه ای که می تواند، ظرفیت دارد و تحمل دارد، بزرگ می کند یا گاهی اوقات کوچک می کند. چون او می خواهد در آن قاب مناسبش زیبا به نظر برسد و کارایی و اثربخشی داشته باشد. حالا این می تواند یک کارمند باشد یا یک دوست، یک رئیس، فرزند، فامیل، همسایه، شهروند یا...
ارسال نظر