موفقیت «تامسون رویترز»؛ فراتر از یک خبرگزاری

روزنامه شرق: وقتی کسی اسم «رویترز» را می‌شنود، هنوز هم یاد یک خبرگزاری می‌افتد، اما حالا دیگر رویترز بسیار گسترش یافته و به یک شرکت غول‌پیکر تبدیل شده که خدمات تجاری و اقتصادی زیادی انجام می‌دهد؛ عملا کار خبرگزاری در دیگر فعالیت‌های تجاری این شرکت غرق شده است. با این حال، حتی درآمدی که خبرگزاری رویترز در دل شرکت «تامسون رویترز» هم به دست می‌آورد، بیشتر درآمد حاصل از خدمات تخصصی آن است تا اینکه فقط در قالب یک خبرگزاری صرفا از طریق فروش محتوای خبری کسب درآمد کند.

مقایسه دو عدد با هم کافی است تا ذهنیت درباره شرکت «تامسون رویترز» تغییر کند؛ این شرکت حدود ٦٠‌ هزار کارمند دارد، درحالی‌که کل تعداد ژورنالیست‌هایی که برای خبرگزاری رویترز کار می‌کنند فقط دو‌هزارو ٦٠٠ نفر است. همه فعالیت‌های رسانه‌ای این شرکت، فقط دو درصد کل درآمدهای آن را تشکیل می‌دهد.

در آینه رقبا

رویترز که حالا با شرکت تامسون ادغام شده و با عنوان شرکت «تامسون رویترز» فعالیت می‌کند، ٥٤٨ خدمت جداگانه دارد که از این میان، فقط ٧٣ خدمت آن به فعالیت‌های خبری و رسانه‌ای ارتباط پیدا می‌کند. این شرکت ٢٤٢ خدمت خاص در زمینه امور مالی به مشتریان خاص خود ارائه می‌کند که بیش از سه برابر خدمات خبری و رسانه‌ای آن از نظر تعداد خدمت است و البته اگر از نظر میزان درآمد حساب کنیم، وزن فعالیت‌های غیررسانه‌ای در آن بسیار بیشتر از کارهای رسانه‌ای است.

با‌این‌حال نباید خیلی ساده به این آمار تبلیغاتی نگاه کرد، چراکه بخش درخور ‌توجهی از این خدمت، کارهای کوچکی هستند و «تامسون رویترز» حتی خدمتی مثل لینک «درباره ما» در وب‌سایت خبرگزاری‌اش را هم یک خدمت جداگانه به حساب آورده است. با وجود این باید گفت خدمات شرکت «تامسون رویترز» ابعاد خیلی وسیع‌تری از یک خبرگزاری را در برمی‌گیرد.

اکنون شرکت تامسون رویترز را بیشتر یک شرکت پیشروی حوزه «داده‌های مالی» به حساب می‌آورند، تا یک خبرگزاری. خیلی از خدمات رویترز به مشاوره‌های حرفه‌ای و انتشارات مربوط است و بزرگ‌ترین رقبای این شرکت در بازارهای جهانی خاص خود، عبارت‌اند از شرکت‌های «داو جونز»، «بلومبرگ» و «پیرسون». «داو جونز» یک شرکت فعال در حوزه انتشارات و اطلاعات مالی است و برای نمونه، مالک روزنامه «وال‌استریت‌ژورنال» است.

«بلومبرگ» نیز یک شرکت رسانه‌ای و اخبار مالی است و با اینکه یک خبرگزاری هم دارد، اما اضافه بر شبکه رادیویی و تلویزیونی و نشریاتش، بسیاری از داده‌های مالی و اقتصادی جهان و خدمات مالی و حقوقی را به مشتریان خاصش ارائه می‌کند. همچنین شرکت «پیرسون» هم شرکتی است که در زمینه انتشار کتاب‌های آموزشی و مجله فعال است و برای مثال، مالک انتشارات «لانگمن» و روزنامه «فایننشال‌تایمز» و مالک نیمی از سهام مجله «اکونومیست» است. رقبای «تامسون رویترز» به‌خوبی مشخص می‌کنند که خود این شرکت نیز در چه حوزه‌هایی وارد شده و دیگر در محدوده تنگ یک خبرگزاری یا شرکت رسانه‌ای صرف نمی‌گنجد.

تامسون رویترز دقیقا چه می‌کند؟

خدمات شرکت «تامسون رویترز»، آن‌طورکه در وب‌سایتش شرح داده، شامل ٩ حوزه است که عبارت‌اند از خدمات مالی، خدمات حقوقی، خدمات رسانه‌ای و خبری، راهکارهای مدیریت ریسک، خدمات مالیات و حسابداری، خدمات مربوط به اتومبیل، خدمات مربوط به انرژی و خدمات مربوط به حاکمیت‌ها. این شرکت به زبان‌های فرانسه و چینی نیز برخی خدمات تخصصی خود را ارائه می‌کند.

یکی از مهم‌ترین ابزارهای این شرکت‌، پیام‌رسان «اِیکان» است که بیش از ٣٠٠‌ هزار کارشناس حرفه‌ای امور مالی در سراسر جهان در آن عضو هستند و داده‌ها، نمودارها و تحلیل‌های به‌روز را در آن به اشتراک می‌گذارند و نیز در میزگردهایی که به‌وسیله متخصصان رویترز اداره می‌شود، شرکت می‌کنند. اعضای این پیام‌رسان کسانی هستند که به‌طور مستقیم در بازارهای مالی جهانی شرکت می‌کنند و این نرم‌افزار با داشتن امکان جست‌وجوی محتوا، می‌تواند یک دستیار مفید برای تجار و بورس ‌بازار در سطح بازارهای جهانی باشد.

در سال ٢٠١٣، قیمت اشتراک پایه «اِیکان» ماهانه ٣٠٠ دلار بود، اما برای اشتراک ماهانه که به همه اطلاعات دسترسی کامل دارد، هزارو ٨٠٠ دلار حق اشتراک گرفته می‌شد. به عبارت دیگر، همین ابزار «اِیکان» بالقوه به‌تنهایی می‌تواند سالانه تا شش‌میلیاردو ٤٨٠‌ میلیون دلار برای شرکت تامسون رویترز درآمد داشته باشد. «اِیکان» به چندین ابزار تخصصی مختلف تقسیم می‌شود و فقط یک پیام‌رسان صرف نیست.

«تامسون رویترز» ابزار دیگری دارد به نام «تامسون رویترز دیلینگ» که به‌طور تخصصی یک جامعه متشکل از چهار هزار شرکت و ١٤‌ هزار کاربر شخصی را از ١٢٠ کشور به همه مرتبط می‌کند. همه این سازمان‌ها و افراد در بازارهای بورس جهانی فعال هستند. «تامسون رویترز لیپِر» ابزار دیگری است که داده‌های صحیح، تحلیل‌های دقیق، ابزارهای گزارش‌دهی و چشم‌اندازهای تجربه‌شده را برای کسانی که می‌خواهند در حوزه‌های مختلف سرمایه‌گذاری کنند فراهم می‌کند. ابزار دیگر این شرکت، «تامسون رویترز دیتااستریم» است که داده‌های مالی و نمودارهای زمانی متنوعی از داده‌های مالی و اقتصادی را ارائه می‌کند و کاربران می‌توانند با آن، روندهای مختلف بازار را شناسایی یا ایده‌های خود را به‌صورت فرضی آزمایش کنند.

«تامسون رویترز» دارای ابزارهای مالی متنوعی برای نرخ گذشته، حال و آینده کالاهاست و همچنین انواع مشاوره‌های تخصصی برای مدیریت خزانه شرکت‌ها، حاکمیت شرکتی، مدیریت دارایی، راهکارهای شراکت با دیگر شرکت‌ها، مدیریت صندوق‌های تأمین سرمایه، بانکداری، تحلیل‌های کمی و کیفی بازار، سرمایه‌گذاری مخاطره‌آمیز و حتی حوزه‌هایی بسیار جزئی؛ مثل تحلیل قیمت‌های اوراق قرضه شهرداری‌ها را در بخش خدمات مالی خود ارائه می‌کند.

در کنار خدمات امور مالی جهانی یا عمومی شرکت تامسون رویترز، می‌توان تحلیل‌ها و مطالعات تخصصی در امور مالی و بازار مربوط به یک کشور خاص را هم دید؛ برای مثال، تامسون رویترز به مشتریانی که متقاضی باشند، خدمات مشاوره‌ای و داده‌ای ویژه‌ای را ارائه می‌کند که به طور خاص به کشورهایی؛ مثل روسیه، چین یا کانادا مربوط است.

به‌همین‌ترتیب، «تامسون رویترز» در حوزه خدمات حقوقی و در زمینه حسابداری و مالیات نیز بسیار فعال است. این شرکت ١١٤ خدمت حقوقی مختلف و ٦٣ خدمت متنوع را در زمینه حسابداری و مالیات به مشتریان خود ارائه می‌کند. بخش زیادی از خدمات حقوقی «تامسون رویترز» به انتشار متون حقوقی به زبان‌های مختلف در زمینه‌های حقوقی کشورهای متفاوت مربوط می‌شود؛ مثلا «تامسون رویترز» شرکتی دارد به نام «راند هال» که به طور تخصصی کتاب‌ها و ژورنال‌های حقوقی مربوط به ایرلند را چاپ می‌کند یا در زمینه امور حقوقی ایرلند مشاوره می‌دهد.

شرکت «سوییت‌ اند مکسوِل» هم که بیش از ٢٠٠ سال در زمینه انتشارات حقوقی فعال است، از دیگر شرکت‌های زیرمجموعه «تامسون رویترز» کنونی است که البته قبلا به وسیله شرکت سابق «تامسون» خریده شده بود، اما حالا که «رویترز» و «تامسون» با هم ادغام شده‌اند، عملا جزئی از «تامسون رویترز» به حساب می‌آید. شرکت مشاوره و راهکارهای حقوقی «وست‌لا» هم زیرمجموعه‌

«تامسون رویترز» است. در زمینه حسابداری نیز «تامسون رویترز» انبوهی از خدمات را به مشتریان خاص خود ارائه می‌کند. ابزار «وان‌سورس» یکی از ابزارهایی است که این شرکت برای هرگونه عملیات پیچیده و چندسطحی مالیاتی در سطح جهانی عرضه کرده است.

این شرکت ابزار دیگری دارد به نام «چک‌پوینت» که در قالب آنلاین فعالیت می‌کند و کاربری ساده‌ای هم دارد. همین شرکتِ «چک‌پوینت» یک شرکت زیرمجموعه‌ای دارد به نام «گیر آپ» که با تجربه ٤٠ ساله، در کار آموزش حسابداری و راهکارهای مالیاتی فعال است. شرکت‌ آموزشی «لا لِی» و شرکت مشاوره «آدیت‌واچ» هم از دیگر زیرمجموعه‌های «چک‌پوینت» هستند. ابزار «آن‌ویو» نیز از دیگر ابزارهای مهم حسابداری و مالیاتی «تامسون رویترز» است که با فناوری رایانش ابری کار می‌کند.

آن‌طور که «تامسون رویترز» گزارش داده، این شرکت فقط ٣٤ نوع خدمات در زمینه تخصصی مدیریت ریسک دارد. این شرکت ابزاری برای تحقیق بازار و سرمایه‌گذاری و وضعیت شرکت‌ها به نام «کلیر» دارد که اطلاعات و تحلیل‌های لازم را برای مشتریان شرکت فراهم می‌کند. ابزار اطلاعاتی «ورلد- چک» و ابزار نظارتی «سالوِنسی» هم در همین حوزه از سوی «تامسون رویترز» عرضه شده‌اند. «تامسون رویترز» ١٠ خدمت خاص صنایع خودروسازی هم ارائه می‌کند که اغلب آنها، خدمات حقوقی یا حسابداری یا مشاوره‌های مربوط به کسب‌وکار هستند که از خدمات بخش‌های دیگر شرکت استفاده می‌کنند، اما برای صنعت خودروسازی به طور خاص طراحی شده‌اند.

البته به یک مسئله باید دقت کرد؛ برخی از خدمات شرکت «تامسون رویترز» در وب‌سایتش کارهایی است که اصلا خدمات خاصی به حساب نمی‌آیند؛ مثلا این شرکت ارائه لوگوی باکیفیت «تامسون رویترز» را به‌عنوان یکی از خدمات بخش خبرگزاری خود مطرح کرده است که اصلا خدمت خاصی به حساب نمی‌آید. این موارد را می‌توان کنار گذاشت، اما به عظمت خدمات متنوع و گسترده شرکت «تامسون رویترز» خدشه‌ای وارد نمی‌شود، به‌ویژه اینکه این شرکت توانسته با بهره‌گرفتن از انواع خدمات حقوقی، تجاری، رسانه‌ای، اطلاعاتی و مشاوره‌ای زیرمجموعه و تحت کنترل خود، نوعی از «اقتصاد مقیاس» را ایجاد کند که با هزینه خیلی کمتر از شرکت‌هایی که فقط در یکی از این حوزه‌ها فعال هستند، به مشتریانش خدمات ارائه کند و رقابت در بازار را ببرد.

خدمات خبری و رسانه‌ای

وظیفه اصلی رویترز از زمانی که تنها یک خبرگزاری بود، فعالیت رسانه‌ای به‌شمار می‌رفت و هنوز هم از کارهای عمده شرکت مادر آن به‌شمار می‌رود که به‌تدریج کم‌رنگ می‌شود. «تامسون رویترز» در وب‌سایت خود اعلام کرده است که ٧٣ خدمت مختلف خبری و رسانه‌ای را به مشتریان خود ارائه می‌کند. خیلی از این خدمات، یک خدمت جداگانه واقعی نیستند و در دل یک خدمت بزرگ‌تر جای می‌گیرند؛ مثلا ارائه خدمت عکس‌های برتر روز را می‌توان درون خدمات وب‌سایت خبری رویترز به حساب آورد. با‌این‌حال، «تامسون رویترز» دارای چند خدمت خبری و رسانه‌ای اصلی است که آمار و ارقام کارش، هنوز هم عظمت فعالیت آن را می‌رساند.

رویترز حدود دو‌ هزار و ٦٠٠ ژورنالیست در تقریبا ٢٠٠ نقطه مختلف جهان دارد که رویدادهای روز را پوشش می‌دهند. این خبرگزاری با اینکه دارای یک وب‌سایت رایگان است، اما یک «خط خبری» دارد که سالانه حدود ٢,٢‌ میلیون خبر اختصاصی را تولید و به مشترکانش عرضه می‌کند. بخش عکس خبرگزاری رویترز شهرت بسیار زیادی دارد و همچنین خدمات فیلم‌های خبری رویترز هم از اعتبار زیادی برخوردار است.

هرروز حدود‌ هزار و ٦٠٠ قطعه عکس خبری جدید به وسیله ٦٠٠ عکاس در نقاط مختلف جهان و همچنین روزانه حدود ٢٠٠ قطعه فیلم خبری در این خبرگزاری تولید می‌شود. این خبرگزاری دارای آرشیو عظیم و بسیار غنی‌ای است که از سال ١٨٥١ میلادی تاکنون، به‌تدریج به آن افزوده شده و متن، عکس و فیلم زیادی با قابلیت جست‌وجوی دیجیتالی در آن به چشم می‌خورد. آرشیو عکس رویترز اکنون بیش از ١٣‌ میلیون قطعه عکس دارد. حوزه‌هایی که رویترز بیشتر در آن عکس تولید می‌کند، عبارت است از اخبار روز، ورزش، تجارت، عکس‌های مربوط به حوزه سرگرمی و سبک زندگی. رویترز یک شبکه تلویزیونی و چند شبکه رادیویی نیز دارد که فعالیت‌های پخش را در کنار خبرگزاری انجام می‌دهد.

تامسون رویترز چطور متولد شد

خبرگزاری «رویترز» در سال ١٨٥١ میلادی به وسیله پل یولیوس رویتر که یک مهاجر آلمانی‌زاده در انگلستان بود، تأسیس شد. رویتر دفتری در شهر لندن راه‌اندازی کرده بود تا مظنه بازار سهام را بین لندن و پاریس از طریق کابل جدیدالتأسیس آن روزگار و اولین کابل زیردریایی جهان که بین شهرهای «داور» و «کاله» کشیده شده بود، منتقل کند. دو سال قبل از اینکه چنین کابلی انگلستان و فرانسه را به هم متصل کند، رویتر از پرنده‌ها استفاده می‌کرد تا بین شهرهای آخن در آلمان و بروکسل در بلژیک پرواز کنند و قیمت‌های سهام را با خود ببرند.

پیشرفت‌ها در خطوط تلگراف زمینی و کابل‌های زیردریایی این امکان را مهیا کرد که سیم اخبار در سال ١٨٧٢ به شرق دور و در سال ١٨٧٤ به آمریکای جنوبی برود. در سال ١٨٨٣، رویترز شروع به ارسال پیام‌ها به شکل الکتریکی به روزنامه‌های لندن کرد و در سال ١٩٢٣ پیش‌قدم استفاده از رادیو برای ارسال بین‌المللی اخبار شد.

در هر دو جنگ جهانی، این خبرگزاری تحت فشار از جانب دولت انگلستان بود تا در خدمت منافع ملی باشد و اصول حرفه‌ای خود را زیر پا بگذارد. در سال ١٩٤١، رویترز به‌ناچار با بازسازی ساختار خود در قالب یک شرکت خصوصی، این فشارها را به سمت دیگری منحرف کرد. صاحبان جدید شرکت رویترز، یعنی مطبوعات ملی و منطقه‌ای انگلیسی، «تراست‌رویترز» را شکل دادند؛ با اعضای هیئت امنای مستقلی که باید از استقلال و بی‌طرفی گروه رویترز حراست می‌کردند. این گروه در سال ١٩٨٤ وارد بازار سهام شد.

رویترز به کار خود در دوران بعد از جنگ جهانی به‌طور یکنواخت ادامه داد تا اینکه قیمت سهامش با رونق «دات‌کام» و ظهور اینترنت بالا رفت اما به موازات کاهش دارایی بانک‌ها در سال‌های بعد از ٢٠٠١ میلادی، به شدت سقوط کرد. رویترز باید دست به کار می‌شد و به‌خصوص از بلومبرگ که رقیب سرسختی برای آن شده بود، عقب نمی‌ماند. چند سال بعد از اینکه رویترز با انتخاب یک استراتژی، تحولی کلی را تجربه کرد، قیمت سهامش به تدریج احیا شد اما با‌این‌حال، به دوران طلایی رونق بانکداری که در آن دوباره جان تازه‌ای گرفته بود، نرسید. تقریبا هم‌زمان با بحران مالی جهانی، در سال ٢٠٠٨ شرکت تامپسون و گروه رویترز با هم ادغام شدند.

«تامسون رویترز» را بحق می‌توان یک غول عرصه اطلاعات و اخبار به حساب آورد. آخرین نسخه ترازنامه این شرکت در سال ٢٠١٦ منتشر شد که مربوط به آمار سال ٢٠١٥ است. این شرکت برخلاف تصور اولیه، یک شرکت انگلیسی یا آمریکایی نیست، بلکه شرکتی است در اصل کانادایی؛ یعنی زادگاه شرکت «تامسون» که در سال ٢٠٠٨ با شرکت انگلیسی «رویترز» ادغام شد.

شرکت «تامسون» در سال ١٩٣٤ تأسیس شد تا روزنامه «تیمینز دیلی‌پرس» را در ایالت آنتاریوی کانادا منتشر کند و به تدریج درگیر کار روزنامه‌های جدیدتر و تلویزیون هم شد و بعدتر به حوزه خطوط هواپیمایی و اکتشافات نفت و گاز نیز وارد شد. حالا دفتر مرکزی شرکت «تامسون رویترز» در تورنتو واقع است و اکثریت سهام آن متعلق به شرکت هلدینگ «وودبریج» است که شرکت هلدینگ خانواده «تامسون» - فرزندان و نوادگان لُرد رُی هربرت تامسون که در سال ١٩٧٦ درگذشت - به شمار می‌رود. در مجموع، حدود ٦٠‌ هزار نفر برای شرکت «تامسون رویترز» کار می‌کنند.

این شرکت بین سال‌های ٢٠٠٩ تا ٢٠١٣، تلاش می‌کرد خود را به‌شدت بزرگ کند و سالانه ٩٥٠‌ میلیون دلار خرج خرید شرکت‌های دیگر کرد. اما این روند در سال ٢٠١٥ متوقف شد و در این سال، تنها ٣٧‌ میلیون دلار خرج این کار شد.

«تامسون رویترز» در سه سال ٢٠١٣ تا ٢٠١٥، در مجموع شش میلیارد دلار سود سهام میان سهام‌دارانش تقسیم کرد. در سال ٢٠١٥، این شرکت از کسب‌وکارهای موجودش ١٢‌میلیاردو ٢٠٩‌ میلیون دلار درآمد کسب کرد که ٨٧ درصد آن حاصل اشتراک مشتریان برای خدمات مختلف بود. ٥٠ درصد از درآمدهای «تامسون رویترز» از بخش مالی و مدیریت ریسک بود. ٢٨ درصد درآمدهای این شرکت از بخش حقوقی، ١٢ درصد درآمدهای آن در حوزه مالیات و حسابداری و هشت درصد درآمدهایش نیز حاصل فعالیت‌های علمی و حقوق مؤلف شرکت بوده است.

در سال ٢٠١٥، کل فعالیت‌های پرطمطراق خبری و رسانه‌ای شرکت «تامسون رویترز»، شامل اشتراک خط خبری، خدمات اطلاعاتی، روزنامه‌ها، تلویزیون و ایستگاه‌های رادیویی و وب‌سایت‌های آن در سراسر جهان، تنها کمی بیش از دو درصد درآمدهای این شرکت را شامل می‌شد‌؛ یعنی فقط ٢٩٦‌ میلیون دلار. علاوه بر این، باید دانست که از سال ٢٠١١ (با درآمد ٣٣٦‌ میلیون دلار) تاکنون، به طور مستمر درآمد رسانه‌ای «تامسون رویترز» کاهش داشته است و حوزه خیلی جذابی برای سهام‌داران شرکت به حساب نمی‌آید.

همین واقعیت‌ها، نشان می‌دهد که ادغام خبرگزاری مرحوم پُل رویتر با شرکت مرحوم رُی تامسون، چطور عملا باعث شده است فعالیت یک خبرگزاری معتبر در دنیای شرکتی بسیار بزرگ‌تر امروزی ادغام و غرق شود اما با‌این‌حال، خبرگزاری کهنه‌کار تلاش می‌کند راه حرفه‌ای خود را در ساختار جدید ادامه دهد.