در بانک سرمایه گذاری کنیم یا خانه بخریم؟!
داستانی که امروز قصد داریم تعریف کنیم نتیجه ای بهت آور دارد. این روزها از صندلی عقب تاکسی گرفته تا میهمانی و محل کار همه دارند درباره بانک ها و سرمایه گذاری در آنها بحث می کنند و می گویند این که پول و سرمایه تان را دو دستی ببرید و تقدیم شعبه یک بانک کنید و توقع سودآوری داشته باشید، کار پر ریسکی است.
روزنامه هفت صبح - میثم فرزیان: داستانی که امروز قصد داریم تعریف کنیم نتیجه ای بهت آور دارد. این روزها از صندلی عقب تاکسی گرفته تا میهمانی و محل کار همه دارند درباره بانک ها و سرمایه گذاری در آنها بحث می کنند و می گویند این که پول و سرمایه تان را دو دستی ببرید و تقدیم شعبه یک بانک کنید و توقع سودآوری داشته باشید، کار پر ریسکی است.
این نظریه توسط یک باور کهنه و قدیمی تقویت می شود که می گوید بانک سرمایه تان را فریز می کند. از منظر علمی هم می توان پای چیزهایی مثل نرخ تورم را وسط کشید و به این نتیجه رسید که بله! سپرده گذاری در بانک واقعا دل شیر می خواهد.
با این حال داستان امروز که برگرفته از یک تجربه کاملا عملی و واقعی است می تواند به ما نشان دهد که در پشت تمام حرف و حدیث های موجود، بانک ها در دراز مدت می توانند نسبت به بقیه سرمایه گذاری های مرسوم روشی مطمئن تر به حساب بیایند. البته که در پایان داستان واقعی امروز قضاوت با خود شماست. ما این ماجرا را دقیقا نعل به نعل آن طور که برای مان تعریف کرده اند روایت می کنیم.
راهکار اول: سرمایه گذاری در روش سود مرکب
۳۰۰ میلیون تومان کل سرمایه ای است که علی در سال ۹۱ دارد. او عزم خود را جزم کرده تا با این پول دست به کاری بزرگ بزند. در آن زمان بازارهای زیادی پیش رویش وجود داشته تا به چشم سرمایه گذاری نگاه شان کند. چیزهایی مثل بازار سکه و ارز، حتی می توانست پول را به دست آدم مطمئنی در بازار بسپارد تا او با این پول کار کند و هر ماه مبلغی را به عنوان سود به حسابش بریزد اما وقتی پای کل سرمایه یک عمر زندگی وسط بیاید، شما ناخودآگاه محافظه کار می شوید.
راهکار اول: سرمایه گذاری در روش سود مرکب
۳۰۰ میلیون تومان کل سرمایه ای است که علی در سال ۹۱ دارد. او عزم خود را جزم کرده تا با این پول دست به کاری بزرگ بزند. در آن زمان بازارهای زیادی پیش رویش وجود داشته تا به چشم سرمایه گذاری نگاه شان کند. چیزهایی مثل بازار سکه و ارز، حتی می توانست پول را به دست آدم مطمئنی در بازار بسپارد تا او با این پول کار کند و هر ماه مبلغی را به عنوان سود به حسابش بریزد اما وقتی پای کل سرمایه یک عمر زندگی وسط بیاید، شما ناخودآگاه محافظه کار می شوید.
کاغذ و روزنامه ها و بخش های مهم خبری از ماجراهای فریب و کلاهبرداری، افت ناگهانی قیمت طلا و بی ثباتی قیمت ارز پر است. رفقا هم مدام در گوش تان می خوانند که نمی توان به هر کسی اعتماد کرد. شاید به خاطر همین حرف هاست که از سال ها پیش به این طرف، بانک و مسکن را به عنوان مطمئن ترین سرمایه گذاری های موجود می شناسیم چون منابع بانک ها در ایران همیشه توسط نیروی جادویی محافظت می شود و صرف داشتن یک سند شش دانگ خیالتان بابت داشتن یک خانه راحت است.
وقتی وارد یک شعبه بانک می شوید، بسته به مقدار پولی که دست تان است، با شما رفتار متفاوتی دارند. یادتان که نرفته، داریم درباره ۳۰۰ میلیون تومان پول نقد در سال ۱۳۹۱ حرف می زنیم. همین امروز هم دارنده چنین پولی ارج و قرب زیادی دارد چه برسد به سال هایی که هنوز دلار را هزار و ۸۰۰ تومان خرید و فروش می کردند.
در آن سال ها علی می توانست کل سرمایه اش را برای پنج سال با سودی معادل ۲۴ درصد در بانک بگذارد. در مدل سپرده گذاری ساده سود دوره ای این سرمایه گذاری چیزی معادل ۶۰۰ هزار تومان در ماه می شد. عجله نکنید، اگر قهرمان قصه ما با خودش کنار می آمد و به این سود کوچک دست نمی زد، همین امروز و بعد از گذشت پنج سال سرمایه نهایی او احتمالا به رقم شگفت انگیز ۶۴۰ میلیون تومان می رسید.
حالا بیایید یک امکان دیگر را بررسی کنیم. او می توانست این پول را در سپرده ای با سود مرکب بگذارد. این نوع سپرده ها روشی عجیب دارند؛ یعنی به جای این که سود سپرده تان را تحویل بگیرید و آن را ذره ذره خرج کنید، در اقدامی رندانه این سود به مجموع کل سپرده تان افزوده می شود و از ماه بعد به آن نیز سود تعلق می گیرد.
در این حالت سرمایه نهایی علی می توانست سرنوشتی متفاوت پیدا کند و امروز در پایان قرارداد پنج ساله با بانک به رقم ۷۶۵ میلیون تومان برسد. تازه این به شرطی است که نرخ سود سالانه تعلق گرفته به سود سپرده گذاری را حداقل ۱۰ درصد محاسبه کنیم.
راهکار دوم: خرید خانه و اجاره دادن آن
علی قصه ما به جای سرمایه گذاری در بانک راه دیگری انتخاب می کند. خودش می گوید تقصیر دوستانش بوده که زیر پایش نشسته اند و مدام گفته اند خانه بخرد. توجیه آنها برای چنین توصیه ای همان حرف های قدیمی است. همان باورهایی که انگار زیر پوست مان دویده و حالا دیگر بخشی از وجودمان را تشکیل می دهند. وقتی شما خانه بخرید، همین که سند را به اسم تان کنند دیگر «صاحبخانه» چیزی شده اید.
راهکار دوم: خرید خانه و اجاره دادن آن
علی قصه ما به جای سرمایه گذاری در بانک راه دیگری انتخاب می کند. خودش می گوید تقصیر دوستانش بوده که زیر پایش نشسته اند و مدام گفته اند خانه بخرد. توجیه آنها برای چنین توصیه ای همان حرف های قدیمی است. همان باورهایی که انگار زیر پوست مان دویده و حالا دیگر بخشی از وجودمان را تشکیل می دهند. وقتی شما خانه بخرید، همین که سند را به اسم تان کنند دیگر «صاحبخانه» چیزی شده اید.
خانه مال شماست و به عنوان سرمایه دار می توانید با آن وارد بازار اجاره شوید. به احتمال زیاد باید چند سالی با این روش مستاجرداری کنید و مترصد فرصتی باشید که قیمت ملک ناگهان جهش می کند. قیمت ها که بالا برود فروش ملک می تواند صاحبخانه را خوشبخت کند. انتخاب خوبی است نه؟ هوشمندانه است؟ حتی بهتر از سرمایه گذاری در بانک و دریافت سود مرکب؟
علی پنج سال پیش درست مثل شما فکر می کرده و حالا روبروی ما نشسته و می گوید اگر زمان به عقب برگردد هرگز طرف معامله مسکن نمی رود. خودش می گوید از بانک بیرون آمده و در مرکز شهر خانه ای به مبلغ 300 میلیون تومان می خرد خوشحال!
در آن زمان علی با 300 میلیون تومان می توانسته خانه ای 20 ساله با متراژ 90 متر بخرد و همان ابتدای کار پول زیادی خرج تعمیر و بازسازی آن کند. اولین قرارداد اجاره با 70 میلیون تومان رهن کامل بسته می شود. خانه تمیز و نونوار است و مستاجر و صاحبخانه هر دو راضی هستند. علی پیش خودش می گوید چیزی بهتر از این وجود ندارد.
یک سال بعد اوضاع بهتر هم می شود چون به مستاجر پیشنهاد می دهد برای تمدید قرارداد رقم رهن را به 80 میلیون تومان برساند. پیشنهاد مورد موافقت قرار می گیرد اما یک سال بعد یعنی در سال 93 مستاجر تصمیم می گیرد جابجا شود. علی می ماند و خانه ای که انگار در آن به مدت مدو سال هر روز چهارشنبه سوری برگزار کرده اند. از در و دیوار کثافت می بارد. چاره ای نیست، برای این که بتوان دل مستاجر جدید را به دست آورد، باید آن را رنگ آمیزی کرد.
حالا دوره ای است که رهن خانه دیگر مثل گذشته محبوب نیست چون پول مثل گذشته توی دست و بال مردم وجود ندارد. بیشتر مستاجران ترجیح می دهند عوض رهن، پای قرارداد اجاره بنشینند. صاحبخانه ها هم با این کار مشکلی ندارند. اجاره ماهانه بیشتری می گیرند و آن را به زخمی می زنند.
علی پنج سال پیش درست مثل شما فکر می کرده و حالا روبروی ما نشسته و می گوید اگر زمان به عقب برگردد هرگز طرف معامله مسکن نمی رود. خودش می گوید از بانک بیرون آمده و در مرکز شهر خانه ای به مبلغ 300 میلیون تومان می خرد خوشحال!
در آن زمان علی با 300 میلیون تومان می توانسته خانه ای 20 ساله با متراژ 90 متر بخرد و همان ابتدای کار پول زیادی خرج تعمیر و بازسازی آن کند. اولین قرارداد اجاره با 70 میلیون تومان رهن کامل بسته می شود. خانه تمیز و نونوار است و مستاجر و صاحبخانه هر دو راضی هستند. علی پیش خودش می گوید چیزی بهتر از این وجود ندارد.
یک سال بعد اوضاع بهتر هم می شود چون به مستاجر پیشنهاد می دهد برای تمدید قرارداد رقم رهن را به 80 میلیون تومان برساند. پیشنهاد مورد موافقت قرار می گیرد اما یک سال بعد یعنی در سال 93 مستاجر تصمیم می گیرد جابجا شود. علی می ماند و خانه ای که انگار در آن به مدت مدو سال هر روز چهارشنبه سوری برگزار کرده اند. از در و دیوار کثافت می بارد. چاره ای نیست، برای این که بتوان دل مستاجر جدید را به دست آورد، باید آن را رنگ آمیزی کرد.
حالا دوره ای است که رهن خانه دیگر مثل گذشته محبوب نیست چون پول مثل گذشته توی دست و بال مردم وجود ندارد. بیشتر مستاجران ترجیح می دهند عوض رهن، پای قرارداد اجاره بنشینند. صاحبخانه ها هم با این کار مشکلی ندارند. اجاره ماهانه بیشتری می گیرند و آن را به زخمی می زنند.
برای علی که خانه را به عنوان سرمایه گذاری خرید، این کار یک برگشت به عقب محسوب می شود. 50 میلیون پیش گرفته و ماهی 1.5 میلیون تومان اجاره به سحابش می ریزند. مستاجر دوم اهل شکایت است. مدام بالا و پایین می رود و خرج می تراشد. از کولر ایراد می گیرد. لوله کشی را تعمیر می کند و ...
قرارداد سوم با رقم 25 میلیون پیش و ماهی دو میلیون اجاره بسته می شود. خانه به معنای واقعی کلمه به خرج افتاده. مستاجر است دیگر و نمی توانید توقع داشته باشید دلش برای خانه شما بسوزد. این غصه زیاد بزرگ نیست.
قرارداد سوم با رقم 25 میلیون پیش و ماهی دو میلیون اجاره بسته می شود. خانه به معنای واقعی کلمه به خرج افتاده. مستاجر است دیگر و نمی توانید توقع داشته باشید دلش برای خانه شما بسوزد. این غصه زیاد بزرگ نیست.
نگرانی بزرگ علی پول هایی است که این وسط مجبور شده خرج کند. خودش می گوید بابت هر بار قرارداد اجاره به طور متوسط یک میلیون تومان پول بنگاه پرداخت کرده. بازسازی اصلی خانه در همان ابتدای کار 3.5 میلیون تومان خرج روی دستش می گذارد و با احتساب بقیه تعمیرات در سال های بعد باید کل پول خرج شده در این بخش را شش میلیون تومان در نظر گرفت.
اخلاق بد مستاجرها و بهانه هایی که می آورند در نهایت علی را به فکر می اندازد چطور می تواند خودش را از شرّ خانه راحت کند؟
نتیجه گیری و مقایسه
علی به سراغ همان مشاور املاکی می رود که پنج سال پیش خانه را برایش پیدا کرده بود. با هم پشت میز می نشینند و حساب و کتاب شروع می شود. خانه ای که علی در آن سال به قیمت 300 میلیون تومان خریده بود، حالا 500 میلیون تومان قیمت دارد. خبر بد این که در رکود بازار مسکن، مشتری زیادی نمی توان برایش پیدا کرد و در صورت نشستن پشت میز احتمالا اولین درخواست خریدار جدید بازسازی ملک است. اوج استیصال علی وقتی است که نوشته ای درباره سپرده گذاری مرکب، قوانین و نرخ سود آن می خواند.
در عوض این امکان علی فهمید به طور متوسط هر ماه 2.5 میلیون تومان از مستاجرانش اجاره گرفته است. این رقم در کل سال می شود 30 میلیون تومان و با این شرط که مثل سپرده گذاری مرکب به کل پول دست نمی زد در پایان پنج سال سرمایه اولیه اش به رقم 650 میلیون تومان می رسید. حالا او اطمینان دارد که اشتباه بزرگی مرتکب شده و دیگر نمی تواند خانه اش را دوست داشته باشد.
اخلاق بد مستاجرها و بهانه هایی که می آورند در نهایت علی را به فکر می اندازد چطور می تواند خودش را از شرّ خانه راحت کند؟
نتیجه گیری و مقایسه
علی به سراغ همان مشاور املاکی می رود که پنج سال پیش خانه را برایش پیدا کرده بود. با هم پشت میز می نشینند و حساب و کتاب شروع می شود. خانه ای که علی در آن سال به قیمت 300 میلیون تومان خریده بود، حالا 500 میلیون تومان قیمت دارد. خبر بد این که در رکود بازار مسکن، مشتری زیادی نمی توان برایش پیدا کرد و در صورت نشستن پشت میز احتمالا اولین درخواست خریدار جدید بازسازی ملک است. اوج استیصال علی وقتی است که نوشته ای درباره سپرده گذاری مرکب، قوانین و نرخ سود آن می خواند.
در عوض این امکان علی فهمید به طور متوسط هر ماه 2.5 میلیون تومان از مستاجرانش اجاره گرفته است. این رقم در کل سال می شود 30 میلیون تومان و با این شرط که مثل سپرده گذاری مرکب به کل پول دست نمی زد در پایان پنج سال سرمایه اولیه اش به رقم 650 میلیون تومان می رسید. حالا او اطمینان دارد که اشتباه بزرگی مرتکب شده و دیگر نمی تواند خانه اش را دوست داشته باشد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
حکایت من و این علی داستان چقدر شبیه است.با این تقاوت که وقتی دیدم مستأجر خوب پیدا نمیشه،خانه ها را تخلیه وچهار سال منتظر فروش رفتن شدم.حالا پولم در بانک است تا ببینم به چه کاری بزنم.
خرید خانه در صورتی خوبه که خودت ساکن بشی.در غیر این صورت به ملک تجاری باید فکر کرد هر چند متراژ کم.
شاید آن موقع با سودهای بالا این موضوع درست بوده ولی الان که هر روز تهدید کاهش سود بانکی به گوش میرسد و مسکن هم آبستن یک جهش قیمت ناگهانی است این نتیجه گیری صددرصد غلط است.
پاسخ ها
مسکن حداقل تا پنج الی ده سال دیگه هیچ اتفاقی براش نمیوفته و راکده چون در یه زمانهایی حتی رشدهای 1000 درصدی هم داشته و همین عامل باعث شده در رکود شدید بره
اینکه گفتید مستاجرها به خونه آسیب زدن جای بحث داره،اولا که خونه موقع اجاره دادن کاملا از نظر سالم بودن چک میشه.دوما موقع تخلیه اگه آسیبی به خونه زده شده باشه صاحبخونه تا خسارت نگیره یا عیب ساختمونش برطرف نشه،پول پیش رو به مستاجر نمیده...
بعدشم علی قصه ما سود کرده،چون از خطر سکته در امان مانده،که اگه پولش رو در موسسه ای مثل کاسپین گذاشته بود نه تنها سودی بهش تعلق نمیگرفت بلکه اصل پولش هم میپرید.
پاسخ ها
کسی که به خاطر مال دنیا سکته میکنه همون بهتر سکته کنه اگه انقد مال دنیا واسش ارزش داره والا
به نظر من این متن واقعیت ندارد . بنده آپارتمان را در سال ۹۰ به مبلغ ۴۷۰ میلیون تومان خریدم اکنون دو میلیارد تومان می ارزد.
سلام. برخی برآوردهایتان بسیار از واقعیت موجود فاصله دارد! مثلا اگر به صورت فراگیرتری درکل تهران آماری از قیمت خانه‌های موجود بگیرید متوجه میشوید که هم اکنون و در بازار فعلی مسکن، آپارتمانی را که 5 سال پیش به قیمت 300 خریده‌اید، در صورت وجود مشتری و با اکراه و اگر تمیز و مرتب و بازسازی نسبی شده باشد، به همان 300 میخرند! چون 5 سال از عمرش گذشته و نوساز نیست!
هزینه‌های نگهداری معمولی این آپارتمان و پول بنگاه و عوارض و مالیات بر اجاره و غیره، معادل 5 تا 7 درصد اجاره سالانه است! و این رقم از 6 میلیونی که فرمودید بسیار بیشتر میشود!
درکل و با نگاهی به اوضاع فعلی و اینکه همین منوال در سالهای بعد حفظ شود که البته دور از واقع نیست و بعید است جهش قیمتی در بخش مسکن رخ دهد، خرید منزل را نباید در حالت سرمایه گذاری در نظر گرفت و مسکن تبدیل به کالای مصرفی خواهد شد. خرید مسکن تنها به منظور اطمینان نسبی از عدم جابجایی هر ساله و برای افراد مسن یا محافظه کار تا حدی امنیت فکری می‌آورد.
مبلغ ۳۰۰ ملیون تومان با سود ۲۴ در صد هر ماهه شش ملیون تومن میده نه ششصد هزار تومان . لطفا تصحح کنید.
سلام. برخی برآوردهایتان بسیار از واقعیت موجود فاصله دارد! مثلا اگر به صورت فراگیرتری درکل تهران آماری از قیمت خانه‌های موجود بگیرید متوجه میشوید که هم اکنون و در بازار فعلی مسکن، آپارتمانی را که 5 سال پیش به قیمت 300 خریده‌اید، در صورت وجود مشتری و با اکراه و اگر تمیز و مرتب و بازسازی نسبی شده باشد، به همان 300 میخرند! چون 5 سال از عمرش گذشته و نوساز نیست!
هزینه‌های نگهداری معمولی این آپارتمان و پول بنگاه و عوارض و مالیات بر اجاره و غیره، معادل 5 تا 7 درصد اجاره سالانه است! و این رقم از 6 میلیونی که فرمودید بسیار بیشتر میشود!
درکل و با نگاهی به اوضاع فعلی و اینکه همین منوال در سالهای بعد حفظ شود که البته دور از واقع نیست و بعید است جهش قیمتی در بخش مسکن رخ دهد، خرید منزل را نباید در حالت سرمایه گذاری در نظر گرفت و مسکن تبدیل به کالای مصرفی خواهد شد. خرید مسکن تنها به منظور اطمینان نسبی از عدم جابجایی هر ساله و برای افراد مسن یا محافظه کار تا حدی امنیت فکری می‌آورد.
سلام. برخی برآوردهایتان بسیار از واقعیت موجود فاصله دارد! مثلا اگر به صورت فراگیرتری درکل تهران آماری از قیمت خانه‌های موجود بگیرید متوجه میشوید که هم اکنون و در بازار فعلی مسکن، آپارتمانی را که 5 سال پیش به قیمت 300 خریده‌اید، در صورت وجود مشتری و با اکراه و اگر تمیز و مرتب و بازسازی نسبی شده باشد، به همان 300 میخرند! چون 5 سال از عمرش گذشته و نوساز نیست!
هزینه‌های نگهداری معمولی این آپارتمان و پول بنگاه و عوارض و مالیات بر اجاره و غیره، معادل 5 تا 7 درصد اجاره سالانه است! و این رقم از 6 میلیونی که فرمودید بسیار بیشتر میشود!
درکل و با نگاهی به اوضاع فعلی و اینکه همین منوال در سالهای بعد حفظ شود که البته دور از واقع نیست و بعید است جهش قیمتی در بخش مسکن رخ دهد، خرید منزل را نباید در حالت سرمایه گذاری در نظر گرفت و مسکن تبدیل به کالای مصرفی خواهد شد. خرید مسکن تنها به منظور اطمینان نسبی از عدم جابجایی هر ساله و برای افراد مسن یا محافظه کار تا حدی امنیت فکری می‌آورد.
پاسخ ها
با عرض سلام و احترام
آقا من پیشنهاد شمارو در باره سرمایه گذاری در سایتی خواندم اینم حرف جالبی بود و به نکته جالبی اشاره کردید ممنون که ذهن منو باز نمودید البته خیلی‌ها از سپرده گذاری بیزار هستن و خیلی با این کار مشکل دارن ولی خب اگر آدم به فکر این باشه که مبلغ سی میلیون یا صد میلیون یا پانصد میلیون و سپرده کنه خب بله این مبالغ برای سپرده گذاری بدرد نمیخوره ولی وقتی آدمی که پولداره بیاد مثلا یک میلیارد و دویست سپرده بزاره در بانک با نرخ بیست درصد الان ماهیانه بیست میلیون بهش میدم کمه بیست میلیون با یه‌چشم بهم زدن بعد از پنج سال یک سرمایه هنگفت بدست میاره بدونه کل کل کردن با مشتری بدون ترس از بازار کشور که هر لحظه به یک شکل هست بدونه دوندگی ولی اون شکلی آدم بخور و بخواب میلیونر و میلیاردر میشه البته هیچ جای دنیای این شکلی نیست فقط در ایران هست که با این نوع سرمایه گذاری میشه پولدار شد میدونید خب نه اینکه ملک سود نداشته باشه بله اگر کسی پولدار آنچنانی باشه و در قسمت‌های بالای شهر تهران خونه بخره یا مثلا در چهل سال پیش در منطقه بالا طرف خونه خریده زمانیکه اصلا صحبت از بالا و پایین شهر نبوده خریده و الان یهو قیمت این ملک چند ده میلیارد شده ولی در کل در بازار الان سرمایه‌گذاری در هر بخشی ترسناک و وحشتناکه از شما عزیز هم ممنونم که منو مطلع نمودی پاینده باشید خدانگهدار
اشتباه علی این بود که اپارتمان را بعنوان سرمایه خرید اپارتمان استهلاک دارد وتنها بعنوان محل سکونت خود میشه خرید ... سرمایه فقط زمین خالی میتونه باشه که در هیچ حالتی ضرر نمیزند حتی اگر چند سالی راکد بماند بعد خروج از رکود عقب ماندگی اش را با سرعت جبران میکند .
بسیار عالی بود و درست و دقیق
محاسبه شما اصلا صحیح نبوده من آپارتمان کوچکی در دیماه 84 خریدم به مبلغ 39 میلیون تومان که از سال 91 رهن کامل دادم و در سال 96 فروختم 260 میلیون ... حال اگر مبلغ مذکور را در بانک سرمایه گذاری میکردم با سود 10% الان میشد حدود 150 میلیون پس خرید مسکن سود بیشتری داشته .. محاسبه شما وقتی درست می بود که سود بانکی حداقل 18% باشد ... ضمناً من هزینه زیادی بابت مستاجر نپرداختم سال اول رفتم بنگاه و سالهای بعد بصورت توافقی تمدید شد.... این یک مثال واقعی بود .
همینو کم داشتیم که سپرده گذاری در بانک رو عاقلانه جلوه کنن !!!
احمقانه ترین کاری که یک فرد در طول زندگیش میتونه انجام بده سرمایه گذاری در بانک به هوای چند درصد سوده !
باسلام به نظر بنده مطلب مذکور کاملا صحیح سرمایه بانک هر زمان دوس داشته باشی تو دستته وسر هر ماه مبلغب بهت سود میدن ولی خونه به عنوان یه سرمایه که مشخص نمیکنه چه زمانی سود کنی
البته به سود بانکی نباید دست بزنی ولی فکر میکنم قدرت مسکن از سود بانکی بیشتر باشه با اینحال مثالتان جالب و خوب بود ولی اندکی از واقفیت فاصله داشت البته فقط اندکی ولی واقعاتی هم در ان نهفته بود که عالی بود
باسلام اگر کسی صبر و حوصله داشته باشد ومبلغ 300میلیون را باسود مرکب بمدت 5 سال فریزر کند 800میلیون میشود
سرمایه گذاری در خونه و بانک خوبه اما ادم مگر چند سال میخواد عمر کنه بنشینه خونه گرون بشه.همون سود بانکی رو میگیره از دنیا لذت میبره
پاسخ ها
خیلی خیلی باهات موافقم
دقیقا،خیلیا مثل بیچاره هازندگی میکنن اما دلشون خوشه خونه دارن،یخچالشون خالیه،دندوناشون داغون،اما خوشحالن که خونه دارن اخرسرهم میمیرن یا خرج درمان میکنن
من یک ملک دارم یک میلیارد میخرن میخوام بفروشم پولشو بانک بزارم ب نظر شما دوستان خوبه؟ این کار کنم ماه پانزده میلیون میده ...
پر ریسک ترین کار سرمایه گذاری در بانکه.هر چی پول دستت اومدو باید خرج ملک و املاک کرد از قدیم میگن هرکسی می افته رو زمین دستشو میزاره رو خاک بلند میشه همیشه بابام به من میگه ولی کسی نیست به خودش بگه که مغازه رو دوسال پیش فروختی ۵۸۰ چند روز پیش فروختن ۷۹۰
سلام
بنده هم در بانک سرمایه گذاری کردم هم در ملک ، اما این کجا و آن کجا
سال ۸۲ ملکی در پاسداران حدود چهارصد متر خریدم ب قیمت ۱۷۰ میلیون تومان الان در سال ۹۸ یعنی با گذشت ۱۶ سال حدود ۲۰میلیارد تومن میخرن ، و بسیار متاصف هستم برای خودم ک چرا مقداری از پولم را در بانک گذاشتم
خب خونه ای که خریده بود سیصد حالا شده چند میلیارد،حتی اگر کف قیمت وزیر قیمت بفروشه،🤔