پارک پردیسان تهران، پاتوق بادباک بازها

روزنامه هفت صبح: پارک پردیسان آخر هفته ها پاتوق بادبادک بازهایی است که ترجیح می دهند برای ساعاتی دل از زمین بکنندو سر به آسمان بلند کنند.

معمولا آخر هفته ها وقتی از حوالی بزرگراه آیت الله حکیم و شهید همت رد شوید، بادبادک های در حال پروازی را خواهید دید که سمت آسمان برج میلاد را رنگارنگ کرده اند. شاید دیگر سنت ساختن بادبادک های دست ساز لوزی شکل کاغذی که دنباله زنجیر مانند رنگارنگ دارد فراموش شده باشد اما هنوز لذت هوا کردن بادبادک در خیلی از بچه ها و بزرگسالان باقی مانده است که موجب می شود یک روز آخر هفته را همت کنند و شال و کلاه کرده و عازم جایی مانند پارک پردیسان شوند تا در یک فضای باز بادبادکشان را هوا کنندو از پرواز بادبادک بر فراز آسمان لذت ببرند. این بار هم به پارک پردیسان رفته ایم تا از حال و هوای بادباک بازان تهرانی گزارشی تهیه کنیم.

یادم هست ... یادش بخیر

یادش بخیر ظهرهای گرم تابستان وقتی حوصله مان سر می رفتو کاری نداشتیم و نمی دانستیم چه کار کنیم تا روزهای طولانی تابستان بگذرد فکری بکر مانند لامپ روشن بالای سرمان جرقه می زد که چه کاری بهتر از بادبادک هوا کردن، بادبادک ساده ای که مواد لازم آن کاغذ رنگی، حصیر، چسب و کمی خلاقیت برای هر چه قشنگ تر شدن بادبادکمان بود، رفتن به پشت بام، پیدا کردن جهش باد و تمام. دلخوشی مان هر چه بالاتر رفتن بادبادک بود و اینکه مبادا جایی گیر کند یا نخ بادبادکمان پاره شود و کنترل آن از دستمان در برود که اگر این اتفاق ها می افتاد دیگر مگر گریه مان بند می آمد تا اینکه پدر یا مادر به سراغمان می آمدند و وعده ساختن بادبادکی بزرگتر و قشنگتر از قبل به ما می دادند.

با گذشت سال ها، این روزها هم گذشت و در میان همان سال های گذشته جا ماند؛ اما باز هم جای شکرش باقی است که جایی هست برای تداعی خاطره ها و پرواز بادبادکی که هر چند دست ساز نیست و هر چند شبیه بادبادک های لوزی شکل قدیممان نیست اما باز هم واقعا جای شکرش باقی است.


خداحافظی با دغدغه های زمینی

اصلا نیاز نیست پا به پارک پردیسان بگذارید تا از راز درون آن آگاهی پیدا کنید. همین که سرتان به آسمان باشد و پرواز بادبادک ها و هواپیماهای کنترلی را ببینید، دوزاری شما خواهد افتاد که اینجا باید سر به هوا باشید و کسی زیر پایش را نگاه نمی کند. جمعه ها و تقریبا تمام روزهای هفته مخصوصا زمانی که وزش باد مطبوعی هم در حال وزیدن باشد پارک پردیسان میزبان بادبادک بازانی می شود که شال و کلاه کرده اند و زیرانداز و بساط پیک نیک خودشان را آورده اند با هدف گذراندن یک آخر هفته خوب و تمام عیار؛ فارق از تمام دغدغه های زمینی.

به هر طرف که نگاه کنید آدم ها یا با خانواده یا با دوستان خود جمع شده اند تا با هم یا رقابتی یا رفاقتی بادبادک و هواپیما کنترلی هوا کنند. عده ای هم دست خالی آمده اند و ترجیح می دهند تنها به پرواز بادبادک ها نگاه کنند و از آرامش موجود در آسمان و رنگارنگی آن لذت ببرند. بچه ها هم در اینجا کم نیستند اما خب یک جورایی بیشتر پدرهای آنها یا برادرهای بزرگتر از بادباک هوا کردن لذت می برندو بعضی وقت ها صدای گریه یا جیغ بچه ها را هم بشنوید نباید تعجب کنید.

با یکی از خانواده ها درباره لذت پرواز بادبادک که سوال کردیم، گفتند: «ما تمام سعی مان این است که طوری برنامه ریزی کنیم تا بتوانیم آخر هفته خود را به آمدن در اینجا اختصاص دهیم چون حال و هوای این پارک به خاطر لذت پرواز دادن بادبادک خیلی با پارک های دیگر متفاوت است.»

پدر و پسری مشغول پرواز دادن بادبادک هستند و پدر مشغول وعده دادن به پسرش است و تقریبا ۱۲-۱۰ ساله به نظر می رسد که وقتی بالا رفت به او قرقره را خواهد داد.

به سراغ آنها که می رویم پدر می گوید: «وقتی بادبادک هوا می کنم به یاد دوران کودکی ام می افتم و خاطرات آن روزها مانند یک فیلم جلوی من به نمایش گذاشته می شود. شاید به همین خاطر من بیشتر از پسرم از پرواز بادبادک لذت می برم.» دختر بچه ها با پرواز دادن بادبادک های سیندرلا و سفید برفی و پسرها با هوا کردن بادبادک های طرح شرک و بن تن آنقدر دل خوش هستند و با صدای بلند می خندند که از فاصله زیاد هم می شود شادی آنها را شنید.


هر کی به کاری مشغوله

وقتی وارد پارک شوید یک عده را می بینید که تازه از راه رسیده اند و بند و بساط خود را پهن می کنند و بادبادکشان را از صندوق عقب ماشین بیرون می آورند. یک عده را می بینید که در حال دویدن هستند به امید اینکه بادباک به هوا برود و کیفور شوند. یک عده هم زودتر آمده اند و بادبادکشان در آسمان است و مشغول پرواز دادن آن هستند و تلاش می کنند علاوه بر کنترل بادبادکشان آن را بیشتر از قبل بالا بفرستند.

یک عده هم بد اقبال هستند و بادبادکشان را یا باد برده است یا قرقره دستشان پاره شده یا اینکه بادبادک نگون بختشان روی درختی با تیر برقی، جایی گیر کرده است و در تلاش هستند آن را نجات بدهند. هر کس برای خود تپه ای انتخاب کرده تا در ارتفاع بالاتر که باد بهتری می وزد، بادبادک خود را به پرواز دربیاور دو پارک پردیسان را دیدنی و تماشایی کرده است.


خلبان های کنترل به دست

فضای جنوبی پارکینگ پارک پردیسان پاتوق افرادی است که به دلیل عشق پرواز خود را با هواپیماهای مدل قابل کنترل سرگرم می کنند. دیگر در میان آنها بچه ها نیستندو همه بزرگسالند و از همه قشری هم در آنها یافت می شود. از دکتر و مهندس بگیرید تا وکیل، معلم، کارمند، دانشجو و حتی خلبان های بازنشسته هم در میان آنها دیده می شود که به یاد پروازهای خود؛ کنترل هواپیمای کوچکشان را به دست رگفته اند و آن را می رانند... همه آنها آنقدر از پرواز دادن هواپیمای خود لذت می برند و حس خلبانی در آنها رخنه می کند که دلیل کیفور شدنشان هم همین است و سعی می کنند با حرکت نمایشی توانایی خود را در پرواز هواپیمایشان بیشتر به رخ هم بکشند.

برای همین جمع این آدم ها حسابی گرم و پرشور است. یکی از آنها که مهندس عمران است، می گوید: «سال هاست برای پرواز هواپیمای کنترلی ام به اینجا می آیم. وقتی هواپیمایم را به پرواز در می آورم دیگر به هیچ چیز فکر نمی کنم و تمام توجه ام به پرواز هواپیمایم است و چه چیزی از این بهتر که ساعاتی را فارغ از تمام فکر و خیال ها بگذرانم.»

قیمت این نوع هواپیماهای کنترلی کمی گران است و باید برای خرید کمی ولخرجی کنید. معمولا این هواپیماهایی که در این بازار هستند بیشتر دست ساز است و توسط خودشان ساخته می شود. معمولا هم سفارش هم می توانید بدهید. آنها روی اصول ساخته می شود و مطابق با نمونه واقعی است. قیمت ها متفاوت است به عنوان مثال شما برای یک هواپیمای متوسط آموزشی که پرواز بسیار خوبی داشته باشد حداقل می توانید تا 500 هزار تومان هزینه کنید که این مبلغ بالای دو میلیون تا سه میلیون تومان هم می رسد.


باز هم پای دستفروش ها در میان است

دستفروش ها هم در اینجا نانشان در روغن است. به طوری که دو طرف پارک را تسخیر کرده اند و با آوردن بادبادک های رنگارنگ مختلف مشتری زیادی را به سمت خود جلب می کنند. آنها غیر از فروختن بادبادک ها به خریداران خود نحوه استفاده از بادبادک ها را هم آموزش می دهند. کایت های چینی هم مانند خیلی از اجناس چینی موجود در همه جا در اینجا نیز زیادی به چشم می خورد.

شاید باورش برای شما سخت باشد اما بادبادک های ساخت داخل بیشتر طرفدار دارد و خریداران حرفه ای بادبادک گول رنگ و زرق و برق بادبادک های چینی را نمی خورند و بادبادک های وطنی را ترجیح می دهند. رنج قیمتی بادبادک ها با هم متفاوت است و بسته به اندازه، جنس و کارایی آن قیمت ها هم فرق می کند اما بادبادک خوب و درست و درمان از 10 هزار تومان شروع می شود تا 200 هزار تومان وحتی بالاتر که شما بسته به وسع و میزان کارایی که از بادبادکتان می خواهید می توانید هزینه کنید.


یکی از دستفروش ها می گوید: «اینجا به خاطر اینکه اکثرا با هدف بادبادک هوا کردن می آیند فروشمان خیلی خوب است و هر هفته ۲۰۰ تا شاید هم بیشتر بادبادک می فروشیم و درآمد خوبی دارد. بیشتر هم خانواده ها از ما برای بچه هایشان خرید می کنند و ما برای اینکه کار با این بادبادک ها را به آنها یاد بدهیم مجبوریم به تک تکشان که بلد نیستند توضیح بدهیم تا خیالشان راحت باشد جنس بد به آنها نمی دهیم.»

در این میان افراد حرفه ای هستند که در مسابقات بادبادک بازی که به صورت دو نخ و تک نخ برگزار می شود شرکت کرده و جوایزی هم به دست آورده اند که به صورت دائم در این پارک دیده می شوند.


وقتی از بادبادک حرف می زنیم از چه حرف می زنیم

بادبادک ها انواع و اقسام مختلف پیدا کرده اند. بزرگ و کوچک دارد، حرفه ای و نیمه حرفه ای دارد، یک بنده و دو بنده دارد. یعنی اینطور به شما بگویم که اگر پای صحبت بادبادک بازهای حرفه ای بنشینید اطلاعات جالبی دستتان می آید که بد نیست با چند مورد از آنها در اینجا آشنا شوید.

اول اینکه بادبادک کوچک برای پرواز در بادهای نسبتا شدید مناسبتر است چون کنترل آن آسانتر می شود. بادبادک های بزرگتر که بیشتر برای بادهای نسبتا کم مناسب هستند همچنین بادبادک های یک نخ که به واسطه قرقره های بزرگ هدایت می شوند نسبت به بلندی نخشان می توانند تا 500 متر ارتفاع را بالا بروند. نوع دیگر بادبادک، بادبادک های دو نخ است که به صورت کاملا حرفه ای و برای حرکات نمایشی خاص طراحی شده و این بادبادک ها ارتفاع خیلی بالایی نمی گیرند و با دو دست قابل کنترل هستند و اگر روش کار دستتان بیاید با این دو بند می توانید مانند کایت واقعی عمل کنید و حرکات آکروباتیک با آن انجام دهید که لذت این جور بادبادک هوا کردنه خیلی بیشتر می شود.


در حال حاضر بیشتر بادبادک هایی که در بازار موجود است شبیه کایت ساخته می شوندو مواد تشکیل دهنده آن پلاستیک و فوم است و هیچ شباهتی به بادبادک های قدیمی ندارند. حتی وقتی به پارک پردیسان وارد شوید می بینید که بعضی ها نستندکه کایت های کمی بزرگتر از معمول دارند که مجهز به موتور است و قرقره خیلی محکمی دارد که به خاطر امکانات بیشتر آن نسبت به کایت های معمولی مانور و پرواز آن بیشتر هم می شود. قیمت آن هم خیلی بالاتر می رود و به خاطر موتور دارد بودنش از بادبادک های دستی خیلی گرانتر می شود.


بالن هوا کردن و لذت های مخصوص به خودش

روزها برای بادبادک هوا کردن خیلی زمان مناسبی است و شب ها برای بالن هوا کردن. چند سالی می شود که خیلی ها در زمان شب بالن هوا می کنند. بالن های رنگارنگی که باز هم ارمغانی از چین هستند اما همین که این بالن ها با کلی دنگ و فنگ بالاخره بالا می رود و در میان ستاره ها گم می شود آنقدر لذتبخش است که خیلی ها حاضر هستند برای تجربه این لذت، هزینه کنند.