گشت و گذاری در خانه یک هنرمند +عکس

مجله زندگی ایده آل - شیرین کرمی: مجری برنامه یادگاری سال ها ست که ساکن یکی از بلوک های مجتمع آتی ساز است. مجری خوش صدای تلویزیون خانه اش را با توجه به روحیات خودش طراحی کرده. ما هم به بهانه دکور خاص و انتخاب های متفاوت اش سراغ او رفتیم.


فضایی که نه مدرن است، نه کلاسیک و نه سنتی! به قول خود فروتن این خانه ترکیبی از وسایلی است که با آن احساس راحتی می کند. این خانه با اینکه پر از وسیله است؛ اما اصلا شلوغ نیست. شاید باورتان نشود که تمامی وسایلی که در این تصاویر می بینید در یک خانه ۸۰ متری جا شده! ساعت ها با مسعود فروتن در رابطه با طراحی متفاوت خانه اش صحبت کردیم. با ما به خانه او بیایید تا شما هم با قصه طراحی داخلی این خانه آشنا شوید.

این پرده های سبز ملایم بیشتر به فضای خانه ام می آید. پرده های قبلی خانه از جنس ساتن بود و چین نداشت. در سریال همه فرزندان من، ساخته خانم برومند، از این پرده ها خوشم آمد که آن را به من هدیده دادند. ترکیب این رنگ سبز با نور طبیعی که در طول روز به داخل خانه می تابد بی نظیر است. خانه تاریک را دوست ندارم و تابش نور طبیعی روز بسیار برایم مهم است.


این میز بسیار قدیمی و کار دست است. میزی پر از گره چینی با تکه های چوب که در برنامه های مختلفی مثل یادگاری هم از آن استفاده شده است.


روتختی ام یک بافتنی 40 تکه است. تعداد و رنگ های آن را حساب کردم و سفارش دادم تا برایم ببافند. بعد خودم تکه ها را به هم وصل کردم.



قبلا یک میز ناهارخوری گرد داشتم. میز گرد بسیار فضا را پرت می کند و چون خانه ام کوچک است تمام وسایل را طوری انتخاب کرده ام که فضا را کوچک نشان ندهد. اینها را از دوستی که قصد مهاجرت داشت خریده ام. همیشه برای میز ناهارخوری صندلی لهستانی انتخاب می کنم. به نظرم نقطه عطف این بخش از خانه رومیزی قلم کاری ام است که با دست دوخته شده است.



دوست نجاری دارم که براساس متراژ و فضای خانه ام کتابخانه و زیرتلویزیونی ام را ساخت. ظرف هایم را هم داخل یک کمد که ساخته او است نگه می دارم، از دکورهای شیشه ای خوشم نمی آید. فکر می کنم یک جور خودنمایی است.


دوست ندارم پرنده ها را در قفس نگهداری کنم اما به دلیل علاقه زیادم به آنها در بسیاری از نقاط خانه مجسمه هایی از پرنده های مختلف وجود دارد.




از این لاله به عنوان چراغ مطالعه استفاده می کنم. این چراغ را جایی نزدیک کاناپه گذاشته ام تا زمانی که روزنامه می خوانم از نور آن استفاده کنم.



ما ایرانی ها در فرهنگ طراحی خانه فقط به زمین توجه می کنیم و اهمیتی به دیوارهای خانه نمی دهیم. دیوار تاثیر زیادی در طراحی داخلی خانه دارد. به همین خاطر تمام دیوارهای خانه من پر از قاب است که هر کدام قصه خاص خودشان را دارند.



تابلوی پشت دیوار مبلمان خط آقای شیرچی است که روی بوم با استفاده از قلم مو هنرنمایی کرده اند. خیلی ها می گفتند این تابلو مناسب خانه تو نیست... می گفتند تابلو به این بزرگی و خانه به این کوچکی چه تناسبی با هم دارند؟! اما زمانی که آن را نصب کردم نظر همه تغییر کرد.


دوست ندارم مبلمان پخش باشند. به همین خاطر آنها را رو به روی هم چیده ام تا مهمان هایم راحت گپ بزنند. اصطلاحا نام این سبک چیدمان را کٌپه ای گذاشته ام!
تا به حال 3 بار مبلمانم را عوض کرده ام. دفعه قبل مبلمانی به رنگ قهوه ای تیره خریدم که بسیار فضا را تاریک کرد. تا اینکه این مبلمان بنفش را در آتلیه دوستم دیدم و خوشم آمد. کم کم یک چیزهایی با این مبلمان جور شد! مثلا پارچه ترمه ای را که روی مبلمان است سال ها پیش خریداری کرده بودم و یک روز اتفاقی آن را در صندوقم دیدم. بعد هم به دلیل لکه های بنفش اش با مبلمان هماهنگ شد.

این فرش را سال ها پیش از بازار تهران خریدم. قالیچه های کوچک گوشه و کنار خانه را هم در گشت و گذارهایم در جمعه بازار پیدا کردم. دوست ندارم کف خانه کاملا پوشیده از فرش باشد...


این آباژور ترکیبی از چینی و برنز است.



ظرف های گل سرخی و ظروف برنجی ام را داخل کابینت های آشپزخانه گذاشته ام. این ظرف ها قابل استفاده نیستند اما بسیار برایم ارزشمند هستند.


دم کشیدن چایی روی گاز را دوست ندارم. این سماور زغالی بود اما چون دوست داشتم چایی داخل سماور دم بکشد، در نهایت به سماور برقی تبدیل شد!


از این صندوق در کوچ های ایلات برای نگهداری رختخواب استفاده می کنند و اصطلاحا به آن مفرش می گویند. جنس این مفرش از گلیم است اما مدل فرش آن هم وجود دارد. برای اینکه کاربرد صندوقچه پیدا کند، برای داخل آن سفارش یک جعبه دادم.


در فصل زمستان داخل آن لباس های تابستانی ام را نگه می دارم و برعکس. دو تا کوسن هم روی آن قرار داده ام تا وقتی مهمان های بیشتری دارم روی آن بنشینند.