فشن شوی برندها در هفته مُد پاریس ۲۰۱۶

برترین ها - ترجمه از سولماز محمودی: قبل از هر چیز بگوییم که هفته مد پاریس هنوز شروع نشده است! "هفته مد" یا "فشن ویک" در تقویم مد و فشن یکی از مهمترین هفته های سال است.

اگر بخواهیم توضیحی مقدماتی در مورد هفته مد بدهیم، باید بگوییم که در کل چهار رخداد یک هفته ای با عنوان هفته مد در این صنعت وجود دارد که هر ساله دو بار در قالب دفیله ها و فشن شوهای پوشاک زنانه و مردانه، لباس عروس و اکسسوارها، در دو فصل اصلی پائیز/زمستان و بهار/تابستان در چهار "پایتخت مد" دنیا یعنی به ترتیب در نیویورک، لندن، میلان و در آخر در پاریس برگزار می شوند.

هفته مد هر ساله در ماه فوریه با دفیله های پوشاک زنانه فصل پائیز/زمستان در نیویورک آغاز می شود که امسال "هفته مد نیویورک" (NYFW) یا "هفته مد مرسدس بنز" از دهم تا هجدهم فوریه و "هفته مد لندن" (LFW) از نوزدهم تا بیست و سوم فوریه، هفته مد میلان (MFW) از بیست و چهارم فوریه تا اول مارس و در نهایت "هفته مد پاریس" (PFW) از اول تا نهم مارس برگزار می شوند. در نتیجه هنوز هفته مد های اصلی سال ۲۰۱۶ برگزار نشده اند!

با آنکه علاوه بر این چهار شهر در شهرهای دیگری نیز هفته مد برگزار می شود، ولی شاید مهمترین دفیله ها مختص به برجسته ترین طراحان مد باشد که در قالب دفیله های "اوتور کوتور" (به زبان فرانسه Haute Couture) به معنای "دوخت سفارشی" در هفته مد اوت کوتور پاریس یک بار در ماه ژانویه و یک بار در ماه جولای برگزار می شوند.

از آنجائیکه اوت کوتور به دوخت و دوز لباس ها در سطح بالا، با کیفیت و دقت زیاد و به صورت سفارشی و مطابق با اندازه های مشتریان مربوط می شود، در نتیجه طراحان این سبک لباس و پوشاک عموماً در مقیاس فشن سطح بالا سنجیده می شوند و دفیله های آنان از اهمیت بالایی برخوردار است. بر طبق قوانینی که اتاق صنفی اوت کوتور وضع نموده، این دفیله ها فقط در پاریس قابل نمایش هستند.

در این هفته و در طول دفیله ها و فشن شوها، بجای روش های سنتی و استاندارد نمایش جدیدترین نوآوری ها و خلاقیت های طراحان مد، شاهد آن هستیم که استادان صنعت مد، بیشتر نمایش هایی تئاترگونه ارائه می دهند و با تم ها و موضوعات مختلفی که در دفیله ها به نمایش می گذارند، تحسین یا انتقاد مخاطبین، رسانه ها و کارشناسان مد را برمی انگیزند.

رسانه ها و نشریات مختلف دنیا و مهمتر از همه آنها مجله ووگ پوشش خبری و تصویری هفته مد و فشن شوهای برندهای مختلف را بطور کامل در وبسایت خود انجام می دهد.

هفته مد اوت کوتور بهار ۲۰۱۶ پاریس در روز ۲۴ ژانویه ۲۰۱۶ آغاز شد و در روز ۲۹ ژانویه به پایان رسید و طراحان مد برجسته دنیا از مزون های فشن: آتلیه ورساچه، شَنل، شاپارلی، کریستین دیور، والنتینو، ژیوانشی، جیامباتیستا والی، الکساندر ووتیه، آرمانی پریوه، مزون مارژیلا، ژان-پل گوتیه، ویکتور و رولف، استفان رولان، اِلی صَعب، زهیر مراد، بُشرا جَرار، آلبرتا فره تی، الکسیس مابیل، دایس کایِک، رونالد وَن دِر کِمپ، اولیانا سرجینکو و ییکینگ یین در این هفته آخرین طراحی ها و خلاقیت ها در پوشاک زنانه را به نمایش گذاشتند.

در فرش قرمز های مراسم و رویدادهای مهم سینمایی دنیا شاهد آن هستیم که ستاره ها و چهره های هالیوودی و معروف دنیا جدیدترین لباس های ارائه شده در کلکسیون های جدید طراحان مد را به تن می کنند و قطعاً در فرش قرمز مراسم اسکار ۲۰۱۶ نیز لباس های شب زنانه و پوشاک مردانه برندها و طراحان مد فوق که در هفته مد امسال به نمایش گذاشته شدند را به تن چهره ها و ستاره ها خواهیم دید.

در اینجا نگاهی اجمالی و کوتاه به فشن شو های طراحان مد اوت کوتور هفته مد پاریس ۲۰۱۶ نگاهی می اندازیم و در مورد تم و موضوع اصلی هر کلکسیون از هر برند و طراح مد، اطلاعات کوتاهی می دهیم. شاید بسیاری از آنها برایتان مسخره و خنده دار و برخی دیگر واقعاً مسحور کننده و شیک و نوآورانه به نظر برسند.

در هر صورت هدف طراحان مد از طراحی بسیاری از این لباس ها و پوشاک، ارائه کاری نو و ملهم از خلاقیت آن طراح خاص است و قرار نیست آن لباس به عنوان پوشاک روزانه یا لباس شب مورد قضاوت قرار گیرد.

یکی از نمونه های مهم و تأثیرگذار در صنعت مد شاید الکساندر مک کوئین باشد که طراحی های وی کاملاً متفاوت و منحصر بفرد بودند و فشن شو ها و دفیله های وی برای مخاطبین گاهی شوکه کننده و عجیب و غریب بودند.


با این مقدمه به سراغ کلکسیون پوشاک زنانه بهار ۲۰۱۶ آتلیه ورساچه (Atelier Versace) می رویم که دفیله آن آغازگر هفته مد امسال بود. این برند تحت مدیریت دوناتلا ورساچه مسیر فمینیست تری در پیش گرفته و در کلکسیون جدید بیشتر روی خطوط منحنی و برش های بیشتر در لباس تأکید می کند.

او بجای تکنیک های سنتی از روش های جدید برای دوخت لباس ها بهره می گیرد و طراحی های او پیچیدگی بیشتری دارند تا جائیکه خود دوناتلا نیز اظهار داشته که این کلکسیون وقت گیر ترین کلکسیونی بوده که تابحال بر روی آن کار کرده است.


این کلکسیون نمود کاملی از برش ها، درزهای فراوان، نمایش انحناها و زیبایی های بدن با استفاده از هندسه نامتقارن، طناب ها و یراق های آویخته سواروسکی، طرح های ارگونومیک چاپی و کار دست و ... است.


کارل لاگرفلد در مورد وقار و متانت کلکسیون اوت کوتور شَنل (Chanel) می گوید: «فشن بخشی از رخدادهای دوران ماست.» بر خلاف ماه اکتبر گذشته، کلکسیون ماه ژانویه حالت مینیمالیستی آرامش بخش و باوقاری داشت و بسیاری از لباس ها تزئیناتی از مهره های چوبی دست ساز داشتند که ساعت ها وقت برای ساختن آنها گذاشته شده بود.

با تماشای دفیله شَنل، می بینید که اصول سبک همیشگی و قدیمی نشدنی شنل یعنی کت های بوکله کمرنگ با دامن های سنگین و آستین های پفی و یقه های ساده در کنار پیراهن های شب مشکی و مروارید دوزی شده، در این کلکسیون هم تکرار شده اند.


ولی جذابیت اصلی این کلکسیون زمانی بود که دیدیم رنگ طلایی وارد لباس ها شد و با دقت بیشتر در جزئیات متوجه زیبایی لباس ها و مهارت استادان کار در آتلیه های شنل می شویم. استفاده از چوب های بازیافت شده و دقت به اکولوژی و پایدار بودن جنس این لباس ها برای مدتی طولانی در این کلکسیون کاملاً قابل مشاهده است.



دومین کلکسیون کوتور برتراند گویون برای مزون شاپارلی (Schiaparelli) بیشتر حول و حوش غذا و میز غذا متمرکز بود. وی توضیح می دهد که این کلکسیون را در واکنش به حملات تروریستی به پاریس در ماه نوامبر گذشته طراحی کرده است و موضوع آن "بازگشت به چیزهایی که برایمان اساسی و بنیادی است، یعنی لذت داشتن دوستان در کنار هم در منزل" می باشد. ولی در عین حال وعده غذایی مهمترین دل مشغولی بنیانگذار این مزون بوده است.


السا شاپارلی رستوران کوچکی در زیرزمین خانه اش در پاریس تأسیس کرده بود و یک سرآشپز ایتالیایی را در آن بکار گمارده بود. حالا برتراند گویون به یاد این علاقه شاپارلی به میز غذا و در راستای موضوعی که انتخاب کرده، تصاویر سنتی دستمال سفره ها و لوازم آشپزخانه و خوراکی ها را دستمایه کلکسیون جدید شاپارلی قرار داده و از آنها برای طراحی لباس های شب و کت و دامن ها استفاده کرده است.



در فشن شوی کریستین دیور (Christian Dior) همه چیز مثل همیشه بود: همان مکان و همان مناسبت با این تفاوت که همانطور که همه می دانند این مزون در حال حاضر مدیر نوآوری ندارد و تیمی جوان متشکل از لوسی مه یر و سرژ روفیو طراحی لباس های این برند را انجام می دهند و کلکسیونی مدرن و جوان پسند ارائه دادند.


پس از آنکه سیمونز این مزون را ترک کرد، این تیم سبکی ملایم تر و ساده تر از مدیر قبلی در پیش گرفتند، سبکی که از منشوری گذشته بود که افرادی از پرادا، مارنی، سلین و مارک جیکوبز آن را درست کرده بودند. این بدان معنا نیست که این تیم جوان اصول مزون کریستین دیور را زیر پا گذاشتند.


آنها ساختار جذب بودن لباس در قسمت کمر را حفظ کردند و حالت رمانتیک تر و زرق و برق دار تری به پیراهن ها دادند و چند پیراهن میدی با یقه های نامتقارن نیز به کلکسیون اضافه کردند که با پاپیون در پشت بسته می شوند.


گوش دادن به حرف های ماریا گراتزیا چیوری و پیرپائولو پیچولی از مزون والنتینو (Valentino) همیشه مانند گوش دادن به درس تاریخ هنر ایتالیا در کلاس است. استفاده از مخمل و حریر به سبک اکسپرسیونیستی و رمانتیسیسم ونیزی اوایل قرن بیستمی بطور ملایمی در کلکسیون کوتور والنتینو بر تن مدل های پابرهنه با اکسسوارهایی به شکل مارهای فلزی طلایی روی موهایشان قابل مشاهده است.


امروزه یک چیز در لباس های والنتینو کاملاً شناخته شده است و آن قد بلند (تا زمین) لباس ها (هر چند که ورژن کوتاه همان لباس را نیز می یابید) و شفافیت و زرق و برق دار بودن آنهاست که یقه های یونانی نیز به آنها اضافه شده اند.

همین مهارت باورنکردنی طراحان این مزون و جادویی که نیروی انسانی رومی آنها با پارچه خلق می کنند است که باعث می شود پارادوکس قدیمی بودن سبک لباس ها و جزئیات کار دست و سادگی جوان پسندانه آنها در این کلکسیون زیبا به نظر برسد.



واکنش های متفاوت و زیادی به حملات تروریستی به پاریس در ماه نوامبر وجود داشت و تردیدی وجود نداشت که بالاخره طراحان فشن هم واکنش خاص خودشان را به این رویداد خواهند داشت، زیرا درست همان زمانی این حملات رخ دادند که طراحان در حال آماده کردن کلکسیون های خود بودند و جیامباتیستا والی (Giambattista Valli) یکی از آنها بود.


ایده او این بود که نظری به باغ های مشهور این شهر بیندازد. او در پشت صحنه دفیله خود به گزارشگر مجله ووگ گفته بود: «این یه جور تشکر از پاریسه. می دونین که من علاقه شدیدی به گل ها دارم. این بار گل های پارک باگاتل، باغ لوکزامبورگ، کاخ سلطنتی و باغ توئلیری رو در کارهام آوردم.»



شاید یکی از جالب ترین و شوک بر انگیز ترین کلکسیون های هفته مد امسال کلکسیون اوت کوتور ویکتور و رولف (Viktor & Rolf) بود. تصور کنید مدل باشید و مجبور شوید یکی از لباس (که چه عرض کنیم!) دیزاین های برج وار کوبیست کلکسیون ویکتور و رولف را بپوشید و روی سکوی دفیله رژه بروید. شاید هم در این مورد مانند چند مدل این فشن شو، خیالتان راحت باشد که حتی صورتتان هم دیده نمی شود.


در هر صورت مدل های این دفیله بیشتر خودشان را اثر هنری سه بعدی تصور کردند تا اینکه لباس های یک کلکسیون فشن را به تن داشته باشند. ویکتور هورستینگ و رولف اسنورن که خود را "هنرمندهای فشن" می دانند بار دیگر با این کلکسیون و چشمکی به رادیکال ترین جنبش هنری در سال های اخیر، مرزهای قابلیت پوشیدن آثار هنری شان را به آزمایش گذاشتند.

با اولین لباس، نیت آنها با این کلکسیون مشخص شد و با وارد شدن بقیه مدل ها، لباس ها بیشتر و بیشتر فرم هنری به خود گرفتند و از شکل لباس خارج شدند. کلاژهای سبک براک، برش هایی به سبک ماتیس و همچنین سبک شاخص هنر پیکاسو در همه لباس ها دیده می شوند.



شاید شعار این کلکسیون الی صعب (Elie Saab) این بوده: «به هندوستان خوش آمدید!» همانطور که خود الی صعب می گوید کشور هندوستان پس زمینه و الهامبخش طرح های او است و آمیزه تازه ای از فرمالیسم و خطوط ابتدایی و ساده ارائه می دهد.

البته این طراح لبنانی همیشه بازگشت به سبک آشنای خود را ترجیح می دهد، ولی اخیراً روی تغییر و تحول تمرکز کرده است. کلکسیون قبلی او روی سبکی جوان پسندانه متمرکز بود، ولی حالا او مدرنیته را با بوت ها و کیف های کوله پشتی چرم متالیک پیاده کرده است.


هر چند که دیدن چنین چیزهای در دفیله اوت کوتور بعید به نظر می رسید، زیرا اکسسوارهای این گونه دفیله ها چیزهای گرانقیمت تر و با ارزش تری هستند. این کلکسیون چیزی بین لباس های دوره ادواردی که از الی صعب هم چنین چیزی را انتظار داریم و پیراهن های هندی بود.



در فصل قبل، زهیر مراد (Zuhair Murad) سفری به کل کهکشان داشت. حالا او به زمین بازگشته و در گذشته سیر می کند و دامن هایی را وارد کلکسیونش می کند که در دوران الیزابت اول پوشیده می شدند.


کلکسیون جدید زهیر مراد که شاید یکی از زیباترین و رویایی ترین دفیله های اوت کوتور ۲۰۱۶ پاریس بود خطوط منحنی را با تورهای نازک و طرح های زیبای گل ها، گلبرگ ها و برگ های اپلیکه، دانتل ها و ارگانزاهای باارزش و گرانقیمت در قالب پیراهن های بلند و کوتاه با جزئیاتی مسحورکننده می آمیخت.


صحبت از رویایی بودن لباس های شب این کلکسیون بود، باید بگوییم که لباس عروسی که زهیر مراد طراحی کرده بود نیز چیزی از داستان های پریان کم نداشت و این پیراهن عروس با جزئیات فوق العاده زیاد تماماً کار دست بوده و یادآور آن است که مراد همیشه پیراهن هایش را برای مراسمی کمتر از فرش قرمز طراحی نمی کند.


معمولاً آتلیه او پنج یا شش پیراهن در ماه می دوزد، ولی لباس عروس این کلکسیون دو شیفت کار ۳۰ کارگر به مدت یک ماه زمان وقت گرفت تا کار دست آن به پایان برسد. مراد درباره این لباس عروس می گوید: «این لباس برای عروسی های معمولی نیست. بیشتر برای مراسم های سبک هزار و یک شب خوبه.»