طراحی خانه به سبکِ «جنیفر انیستون»
جنیفر انیستون می‌گوید: «همین الان باید بگویم كه من به خانه خود می‌بالم. و می‌خواهم از افرادی كه آن را ساختند تشكر كنم: افراد ماهری كه خود را وقف خلق این پروژه كردند.»
وب سایت چیدانه: جنیفر انیستون می‌گوید: «همین الان باید بگویم كه من به خانه خود می‌بالم. و می‌خواهم از افرادی كه آن را ساختند تشكر كنم: افراد ماهری كه خود را وقف خلق این پروژه كردند.» یكی از این افراد طراحی با نام استفان شیدلی (Stephen Shadley) است كه با جنیفر به مدت دو سال و نیم همكاری كرد. این طراح می‌گوید: «بسیار خوش‌شانس بودم كه با چنین گروهی كار كردم. این پروژه از هر نظر تقریبا بی‌عیب و نقص بود.»
این طراح با دیانا كیتون در طراحی دو خانه مسكونی او در كالیفرنیای جنوبی (نوامبر ۲۰۰۸ و آوریل ۲۰۵۵) و خانه‌ای دیگر در آریزونا (آوریل ۱۹۹۸) همكاری داشته و نیز طراحی داخلی آپارتمان وودی آلن در شهر نیویورك (نوامبر ۲۰۰۸) را به عهده داشته است. او با جنیفر در دو منزل مسكونی دیگر نیز همكاری داشته است.
طراح می‌گوید: «من در مورد این مكان چیزهایی شنیده بودم اما وقتی به چشم آن را دیدم خیلی از آن خوشم آمد. می‌دانستم این پروژه كار خود من است.» این خانه، كه توسط معماری با نام هارولد لِویت در سال ۱۹۷۰ ساخته شده است، در آن زمان تحت بازسازی بود و به قول شیدلی «در وضعیت دشواری بود. ما بخش زیادی از خانه را تخریب كردیم و آن را از اول ساختیم.»
جنیفر انیستون وقت خود را در خانه‌اش چگونه می‌گذراند؟
از همان لحظه‌ای كه انیستون این خانه را دید می‌دانست كه خانه او خواهد شد، اگرچه هفت ماه طول كشید تا مالك قبلی آن راضی به فروش این ملك شد. این بازیگر می‌گوید: «شكی نداشتم كه این خانه روزی مال من خواهد شد.»
چرا او از چنین مسئله‌ای اطمینان داشت؟ او می‌گوید دلیل این امر درهای این خانه بودند: بزرگ، مغرور، و با ارتفاعی حدود ۳.۵ متر. او می‌گوید: «نمی‌توانم احساسم را هنگامی كه برای اولین بار از درهای این خانه گذر كردم بیان كنم. به محض ورود حس كردم در خانه خودم هستم.»
این خانه، كه انیستون به آن اُهانا می‌گوید، اولین خانه‌ای است كه باعث شد انیستون فكر داشتن خانه بزرگ به ذهنش برسد. نتیجه چنین فكری خانه‌ای بزرگ و دلباز بود كه به قول او «برای زمان زیادی در درون من ریشه كرده بود.»
انیستون و شیدلی در همكاری با تیم ساخت‌وساز فضایی با حسی آسیایی برای این خانه كه تمام شهر لوس‌آنجلس را زیر پای خود داشت، خلق کردند.
جنیفر انیستون وقت خود را در خانه‌اش چگونه می‌گذراند؟
شیدلی می‌گوید: «انیستون در همان ابتدای كار به من گفت كه خانه‌ای آرام و شبیه معابد ذن می‌خواهد كه فضاهایی برای سرگرمی نیز در خود داشته باشد.» به راستی این خانه دارای حسی گرم‌سیری است. در مقابل درهایی كه انیستون عاشق آن‌هاست بركه‌ای طراحی شده و او از طریق پلی كه بر روی این بركه قرار گرفته وارد خانه می‌شود. پس از گذر از در، یك لوستر شیشه‌ای را می‌بینید كه در سرسرا آویزان شده و جزء اولین چیزهایی است كه برای این خانه خریداری شده است.
تیم طراحی پنل‌های شیشه‌ای متحرك را كه شامل قطعه‌ای به طول ۸ متر در ایوان بود را دوباره ساختند. شیدلی می‌گوید: «یكی از بخش‌های جذاب كار این است كه شما نمی‌دانید دیوارها در كجا تمام می‌شوند.» برای این‌كه كفپوشها مقاومت بیش‌تری در برابر هوا داشته باشند كف ایوان با همان سنگ‌های تراورتنی كه در ورودی خانه می‌بینید فرش شدند.
پالت رنگی این خانه غنی از بافت است كه در طره‌ها، دیوارها، و كفپوشها مورد استفاده قرار گرفت. انیستون می‌گوید كه اكثر قسمت‌های چوبی این خانه از چوب‌های درختانی است كه خودشان به زمین افتاده‌اند و كسی آن‌ها را نبریده است. این مسئله به دلیل تاكید انیستون به داشتن فضایی دوستدار محیط زیست است. به همین منظور پنل‌های خورشیدی نیز در پشت بام نصب شدند.
این خانه محلی برای تفریح و سرگرمی است. انیستون با خنده می‌گوید: «زندگی برای من یك بازی است.» او خاطرات خوشی از دوران كودكی خود در كنار پدر و مادرش كه هر دو بازیگر بودند به یاد دارد. آن‌ها با دوستان‌شان در خانه جمع می‌شدند و تفریح می‌كردند. وقتی دوستان انیستون به خانه‌اش می‌آیند همه دوست دارند در اتاق بازی جمع شوند چراكه دارای یك میز بیلیارد، یك آشپزخانه، و منظره‌ای زیبا رو به شهر لوس‌آنجلس است.
انیستون می‌گوید: »این خانه دارای یك كیفیت از مد افتاده اما فریبنده ی هالیوودی است. من می‌توانم تصور كنم كه كسی مشغول نواختن پیانو است و در اتاقی دیگر افرادی مشغول بازی و خنده‌اند.»
دور میز پذیرایی ۲۴ نفر می‌توانند بنشینند و روی آن یك لوستر زیبا كه از كریستال‌های نورانی تشكیل شده است آویزان است. اما انیستون می‌گوید كه فضای مورد علاقه او آشپزخانه است كه دارای یك تنور پیتزا و اتاق نوشیدنی است. او خوب به یاد می‌آورد كه در دروان كودكی پشت پیش‌خان آشپزخانه می‌نشست، با پدر و مادرش حرف می‌زد، و حسابی می‌خندید. او وقتی خانه است بیشتر وقت خود را در آشپزخانه می‌گذراند.
پس از سرسرا به سوئیت اصلی می‌رسیم كه مملو از بافت های مختلف است. انیستون معتقد است كه این بافت ها فضایی صمیمی ایجاد می‌كنند و بسیار مناسب سوئیت اصلی هستند.
در تورفتگی كه در انتهای سرسرا قرار دارد یك مجسمه برنزی چینی متعلق به قرن ۱۶ قرار دارد. اتاق خواب اصلی هم‌چنان به همان شكل دهه ۱۹۷۰ خود است اما با یك قالیچه پرمو ابریشمی كامل شده است. تخت‌خواب اتاق خواب توسط شیدلی طراحی شده است و در قسمت جلویی آن تلویزیونی طراحی شده كه با یك موتور بالا و پایین می‌رود. این اتاق خواب از همان اول دارای یك حمام بود اما انیستون آن را تبدیل به حمام اسپا با یك وان بزرگ كرد.
سوئیت اصلی رو به یك باغچه خصوصی كه توسط كورال برونینگ و مارسلو ویلانو طراحی شده است باز می‌شود. این دو طراح مسئول طراحی منظره این ملك بودند.
جنیفر چگونه خانه‌اش را توصیف می‌كند؟ «این خانه شبیه یك آغوش بزرگ است كه انسان را در خود جای می‌دهد. من عاشق سكوت این خانه‌ام.»
از انیستون پرسیدیم كه آیا از فرایند خلق این خانه لذت برد و جواب او به سوال ما مثبت بود. او در ادامه اضافه كرد: «من صددرصد از همه چیز اطمینان داشتم. طراحی خانه مانند ساختن یك فیلم است: وقتی به پایان می‌رسد همه از خلق آن راضی‌اند.»
این طراح با دیانا كیتون در طراحی دو خانه مسكونی او در كالیفرنیای جنوبی (نوامبر ۲۰۰۸ و آوریل ۲۰۵۵) و خانه‌ای دیگر در آریزونا (آوریل ۱۹۹۸) همكاری داشته و نیز طراحی داخلی آپارتمان وودی آلن در شهر نیویورك (نوامبر ۲۰۰۸) را به عهده داشته است. او با جنیفر در دو منزل مسكونی دیگر نیز همكاری داشته است.
طراح می‌گوید: «من در مورد این مكان چیزهایی شنیده بودم اما وقتی به چشم آن را دیدم خیلی از آن خوشم آمد. می‌دانستم این پروژه كار خود من است.» این خانه، كه توسط معماری با نام هارولد لِویت در سال ۱۹۷۰ ساخته شده است، در آن زمان تحت بازسازی بود و به قول شیدلی «در وضعیت دشواری بود. ما بخش زیادی از خانه را تخریب كردیم و آن را از اول ساختیم.»
جنیفر انیستون وقت خود را در خانه‌اش چگونه می‌گذراند؟
از همان لحظه‌ای كه انیستون این خانه را دید می‌دانست كه خانه او خواهد شد، اگرچه هفت ماه طول كشید تا مالك قبلی آن راضی به فروش این ملك شد. این بازیگر می‌گوید: «شكی نداشتم كه این خانه روزی مال من خواهد شد.»
چرا او از چنین مسئله‌ای اطمینان داشت؟ او می‌گوید دلیل این امر درهای این خانه بودند: بزرگ، مغرور، و با ارتفاعی حدود ۳.۵ متر. او می‌گوید: «نمی‌توانم احساسم را هنگامی كه برای اولین بار از درهای این خانه گذر كردم بیان كنم. به محض ورود حس كردم در خانه خودم هستم.»
این خانه، كه انیستون به آن اُهانا می‌گوید، اولین خانه‌ای است كه باعث شد انیستون فكر داشتن خانه بزرگ به ذهنش برسد. نتیجه چنین فكری خانه‌ای بزرگ و دلباز بود كه به قول او «برای زمان زیادی در درون من ریشه كرده بود.»
انیستون و شیدلی در همكاری با تیم ساخت‌وساز فضایی با حسی آسیایی برای این خانه كه تمام شهر لوس‌آنجلس را زیر پای خود داشت، خلق کردند.
جنیفر انیستون وقت خود را در خانه‌اش چگونه می‌گذراند؟
شیدلی می‌گوید: «انیستون در همان ابتدای كار به من گفت كه خانه‌ای آرام و شبیه معابد ذن می‌خواهد كه فضاهایی برای سرگرمی نیز در خود داشته باشد.» به راستی این خانه دارای حسی گرم‌سیری است. در مقابل درهایی كه انیستون عاشق آن‌هاست بركه‌ای طراحی شده و او از طریق پلی كه بر روی این بركه قرار گرفته وارد خانه می‌شود. پس از گذر از در، یك لوستر شیشه‌ای را می‌بینید كه در سرسرا آویزان شده و جزء اولین چیزهایی است كه برای این خانه خریداری شده است.
تیم طراحی پنل‌های شیشه‌ای متحرك را كه شامل قطعه‌ای به طول ۸ متر در ایوان بود را دوباره ساختند. شیدلی می‌گوید: «یكی از بخش‌های جذاب كار این است كه شما نمی‌دانید دیوارها در كجا تمام می‌شوند.» برای این‌كه كفپوشها مقاومت بیش‌تری در برابر هوا داشته باشند كف ایوان با همان سنگ‌های تراورتنی كه در ورودی خانه می‌بینید فرش شدند.
پالت رنگی این خانه غنی از بافت است كه در طره‌ها، دیوارها، و كفپوشها مورد استفاده قرار گرفت. انیستون می‌گوید كه اكثر قسمت‌های چوبی این خانه از چوب‌های درختانی است كه خودشان به زمین افتاده‌اند و كسی آن‌ها را نبریده است. این مسئله به دلیل تاكید انیستون به داشتن فضایی دوستدار محیط زیست است. به همین منظور پنل‌های خورشیدی نیز در پشت بام نصب شدند.
این خانه محلی برای تفریح و سرگرمی است. انیستون با خنده می‌گوید: «زندگی برای من یك بازی است.» او خاطرات خوشی از دوران كودكی خود در كنار پدر و مادرش كه هر دو بازیگر بودند به یاد دارد. آن‌ها با دوستان‌شان در خانه جمع می‌شدند و تفریح می‌كردند. وقتی دوستان انیستون به خانه‌اش می‌آیند همه دوست دارند در اتاق بازی جمع شوند چراكه دارای یك میز بیلیارد، یك آشپزخانه، و منظره‌ای زیبا رو به شهر لوس‌آنجلس است.
انیستون می‌گوید: »این خانه دارای یك كیفیت از مد افتاده اما فریبنده ی هالیوودی است. من می‌توانم تصور كنم كه كسی مشغول نواختن پیانو است و در اتاقی دیگر افرادی مشغول بازی و خنده‌اند.»
دور میز پذیرایی ۲۴ نفر می‌توانند بنشینند و روی آن یك لوستر زیبا كه از كریستال‌های نورانی تشكیل شده است آویزان است. اما انیستون می‌گوید كه فضای مورد علاقه او آشپزخانه است كه دارای یك تنور پیتزا و اتاق نوشیدنی است. او خوب به یاد می‌آورد كه در دروان كودكی پشت پیش‌خان آشپزخانه می‌نشست، با پدر و مادرش حرف می‌زد، و حسابی می‌خندید. او وقتی خانه است بیشتر وقت خود را در آشپزخانه می‌گذراند.
پس از سرسرا به سوئیت اصلی می‌رسیم كه مملو از بافت های مختلف است. انیستون معتقد است كه این بافت ها فضایی صمیمی ایجاد می‌كنند و بسیار مناسب سوئیت اصلی هستند.
در تورفتگی كه در انتهای سرسرا قرار دارد یك مجسمه برنزی چینی متعلق به قرن ۱۶ قرار دارد. اتاق خواب اصلی هم‌چنان به همان شكل دهه ۱۹۷۰ خود است اما با یك قالیچه پرمو ابریشمی كامل شده است. تخت‌خواب اتاق خواب توسط شیدلی طراحی شده است و در قسمت جلویی آن تلویزیونی طراحی شده كه با یك موتور بالا و پایین می‌رود. این اتاق خواب از همان اول دارای یك حمام بود اما انیستون آن را تبدیل به حمام اسپا با یك وان بزرگ كرد.
سوئیت اصلی رو به یك باغچه خصوصی كه توسط كورال برونینگ و مارسلو ویلانو طراحی شده است باز می‌شود. این دو طراح مسئول طراحی منظره این ملك بودند.
جنیفر چگونه خانه‌اش را توصیف می‌كند؟ «این خانه شبیه یك آغوش بزرگ است كه انسان را در خود جای می‌دهد. من عاشق سكوت این خانه‌ام.»
از انیستون پرسیدیم كه آیا از فرایند خلق این خانه لذت برد و جواب او به سوال ما مثبت بود. او در ادامه اضافه كرد: «من صددرصد از همه چیز اطمینان داشتم. طراحی خانه مانند ساختن یك فیلم است: وقتی به پایان می‌رسد همه از خلق آن راضی‌اند.»
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
واقعا که خونه خیلی مهمه
جای خواب و استراحت خیلی مهمه
تغذیه خیلی مهمه
اما عموم مردم هنوز اینو نمیدونن و بخش مهم زندگیشونو صرف ظاهرشون و چشم وهمچشمی هاشون میکنن
شاید هنوز درکش زوده واسه خیلیا