برای حفظ جایگاهم باید عجله کنم؟
از آنجا که ما در جهانی با ارتباطاتی سریع زندگی می‌کنیم، عادت کرده‌ایم این‌گونه فکر کنیم که هرچیزی به صورت آنی اتفاق می‌افتد. درواقع، میل به سرعت در فرهنگ کسب‌و‌کار امروز نفوذ کرده است.
مجله درگی: از آنجا که ما در جهانی با ارتباطاتی سریع زندگی می‌کنیم، عادت کرده‌ایم این‌گونه فکر کنیم که هرچیزی به صورت آنی اتفاق می‌افتد. درواقع، میل به سرعت در فرهنگ کسب‌و‌کار امروز نفوذ کرده است به این ترتیب، امروزه برای مدیران تقریباً غیر قابل تصور است که کاری را به فردی واگذار کرده و به او بگویند که بطور مثال «برای این کار وقت بگذار» یا «فکر می‌کنی انجام این کار چقدر طول بکشد؟ زمان دقیق اتمام آن را به من اطلاع بده.» آنها به جای این کار، به صورت ناخودآگاه از افراد می‌خواهند که کار را به سرعت به تحویل دهند.
اگر چه این موضوع به یک کلیشه تبدیل شده است اما بسیاری از ما در زندگی روزمره‌ی خود گرفتار آن هستیم. همه‌ی ما به سرعت راه می‌رویم، حرف می‌زنیم، و فکر می‌کنیم. کارهای مختلف را همزمان انجام می‌دهیم. در جلسات شرکت می‌کنیم و در ان واحد به ایمیل‌های خود پاسخ می‌دهیم و با این که همزمان با خوردن غذایی که تقریباً هیچ چیز از آن نمی‌فهمیم با تلفن صحبت می‌کنیم.
دلایل و بهانه‌های زیادی برای این کار وجود دارد که موارد زیر می‌تواند برخی از آنها باشد.
"شرکتی که من در آن کار می‌کنم نتیجه‌ی کار بسیار مهم است. اگر به طور پیوسته کار من نتایج مفیدی نداشته باشد. از آن شرکت کنار گذاشته خواهم شد".
"برای حفظ جایگاهم باید عجله کنم. من به فردی بسیار موفق مشهورم. فهرست کارهایی که باید انجام دهم هیچگاه تمامی ندارد. زمانی که کارهایی را که به اتمام رسانده‌ام در فهرست حذف می‌کنم، حس خوبی پیدا می‌کنم. دوست دارم کارها را باضرباهنگ تندی پیدا کنم".
هرچند هیچ راه‌حل آسان و در دسترسی برای برخورد با سندروم عجله وجود ندارد، اما متخصصین دو راهکار کلی برای مقابله با این سندرم پیشنهاد می‌کنند:
به هرترتیب آنچه مسلم است، تعجیل و شتاب‌زدگى موجب مىشود که تمام جوانب کار را نسنجیم و از این طریق، اسباب موفقیت را از کف بدهیم و در نتیجه به پیروزى مورد نظر دست نیابیم. ضمن آنکه تعجیل عامل برهم‌زننده‌ی تعادل میان دو کفه کار و زندگی است. مطالب زیادی در مورد تعادل میان کار و زندگی شنیده‌ایم و خیلی از ما تلاش می‌کنیم در زندگی شخصی و در کارمان به این تعادل دست یابیم. نکات زیر را در نظر بگیرید. و ببینید که سندروم عجله چگونه بر زندگی ما اثر می‌گذارد.
• هرچه قدر بیش‌تر تلاش کنید، مردم انتظار بیش‌تری از شما خواهند داشت.
• کارآیی بالا الزاماً به معنای کیفیت بالای کار نیست.
• اعتیاد به آدرنالین برای سلامتی انسان مضر است.
در ادامه نگاه دقیق‌تری به این موارد خواهیم انداخت و پیشنهادهای برای حل آنها ارائه می‌کنیم.
۱. هرچه‌قدر بیش‌تر تولید کنید، مردم انتظار بیش‌تری از شما خواهند داشت.
این که فرد مفیدی برای سازمان باشید و مدیران همیشه بتوانند روی شما حساب کنند بسیار خوب است، اما باید دید حد میان موفقیت کاری و کار بیش از اندازه چیست. اگر گاهی اوقات حس می‌کنید انرژی لازم برای انجام کاری را ندارید، احتمالاً دچار فرسودگی شده‌اید. اگر با کوچک‌ترین تحریکی عکس‌العمل شدیدی نشان می‌دهید دچار فرسودگی شده‌اید. این‌ها نشان می‌دهد که شما دچار سندروم عجله شده‌اید.
استراحت کنید. یک روز مرخصی بگیرید. فهرستی از وظایفی که می‌خواهید از عهده‌ی شما برداشته شود تهیه کنید. با مدیر و یا مشاور سازمان صحبت کنید و از آنها بخواهید در مورد شرح وظایف شما تجدید نظر کنند.
البته توجه داشته باشیم که آنچه هميشه تمامي منابع انساني را تحت تاثير گذارده حرکت در جهت شيب است و ممکن است با اتخاذ این رویکرد دچار عارضه دیگری بنام سندرم بطالت اجتماعی شده و بیهوده‌گذرانی را سرلوحه کار خود قرار دهیم. بیهوده‌گذرانی از جمله آسیب‌های مطرح سازمانی است که این روزها از شیوع نسبتا بالایی برخوردار است. ویکتور هوگو، نویسنده شهیر در نکوهش بطالت و بیهوده‌گذرانی، آن را گران‌ترین رنج بشر و بزرگ‌ترین ستم انسان در حق خویش برمی‌شمارد. عواقب فردی و اجتماعی بیهوده‌گذرانی غیرقابل انکار است. در این رابطه روانشناسی به‌نام مکس رینگل من ، آزمایشی جالب طراحی و اجرا کرد. وی در ابتدا از افراد خواست تا به تنهایی در رقابت طناب‌کشی شرکت کنند. مشاهدات رینگل من حاکی از آن بود که در مسابقات تک‌نفره هر نفر می‌تواند بیش از ۶۳ کیلوگرم نیرو وارد کند. در مرحله بعد وی از سه نفر خواست تا در این مسابقه شرکت کنند. نتایج بسیار دور از انتظار بود، چرا که برخلاف تصور میزان نیروی وارده به ۵۳ کیلوگرم کاهش یافت. رینگل من این آزمایش را با هشت نفر تکرار کرد و مشاهده کرد که هر فرد تنها ۳۱ کیلوگرم نیرو به طناب وارد کرده است. پنهان‌سازی خود در لابلای فعالیت‌های سازمانی و عدم وجود سیستم ارزیابی فردی در سازمان‌ها موجب بروز رفتارهای مخرب می‌شود و از بهره‌وری و هم‌افزایی تیم‌های کاری می‌کاهد. به علاوه این امر موجب شیوع سندرم بیهوده‌گذرانی در بدنه سازمان می‌شود و سازمان را دچار رخوت می‌کند.
۲. کارآیی بالا الزاماً به معنای کیفیت بالای کار نیست.
فنآوری نوین این توهم را ایجاد کرده است که انجام دادن چندین کار به صورت همزمان مهارتی است که همه‌ی ما باید بیاموزیم و به طور پیوسته از آن استفاده کنیم. پژوهشی که در دانشگاه استنفورد انجام شده است نشان می‌دهد که عکس‌این قضیه صادق است. افرادی که چندین کار را به صورت همزمان انجام می‌دهند، دقت و تمرکز کم‌تری دارند. بسیاری از افراد برای بالا بردن بهره وری خود سعی دارند تا حد امکان چند کار را با هم انجام دهند. در دنیایی که زندگی با سرعتی خیره‌کننده پیش می‌رود کسانی که می‌توانند چندین کار را همزمان انجام دهند عموما مؤثرتر و کاراتر به نظر می‌آیند، اما این قضیه همواره صادق نیست.
در واقع، انجام دادن چند کار به طور همزمان لزوماً ما را بهره‌ورتر نمی‌کند. تازه امکان دارد هنگام انجام همزمان چند کار با هم کیفیت کار ما بدتر شود. در واقع ممکن است اینکار به جای آنکه صرفه جویی در زمان باشد، زمان ما را از بین ببرد.
بنابراین، انجام دادن چندین کار در یک زمان باعث صرفه‌جویی در زمان نخواهد شد بلکه آن را هدر خواهد داد. زمانی که چند کار را با هم انجام می‌دهید باید مدام ذهن خود را تنظیم کنید و توجه و تمرکز خود را بازیابید. به عنوان مثال: اگر هنگام نوشتن مطلبی ایمیل خود را چک کنید و به پیام‌های جدید پاسخ دهید، پس از بازگشت به حالت نوشتن ممکن است افکار مهم خود را به یاد نیاورید.
تلاش کنید تکنولوژی را کنترل کنید اجازه ندهید تکنولوژی شما را کنترل کند. زمانی که مشغول انجام دادن پروژه‌های خود هستید. هشداردهنده‌ی ایمیل خود را غیر فعال کنید. یک روز در هفته ارتباط خود را با کامپیوتر، تبلت، و..... قطع کنید. (برای شروع می‌توانید یک ساعت در روز این کار را انجام دهید)
۳ . اعتیاد به آدرنالین برای سلامتی انسان مضر است.
اعتیاد به آدرنالین به اندازه‌ی اعتیاد به الکل و کوکائین جدی و البته برای جسم و روح انسان مضر است. با این وجود، از ان جایی که استفاده از آدرنالین باعث آرامش افراد می‌گردد، از آن استقبال می‌گردد. افرادی که به آدرنالین معتاد می‌شوند برای کسب آرامش و در نتیجه اثبات توانایی‌های خود به آن پناه می‌برند.
برای کنارگذاشتن اعتیاد به آدرنالین، مانند هر اعتیاد دیگری باید قبول کنید که مشکلی دارید . به کسانی که به آنها اعتماد دارید بگوئید که قصد دارید این عادت را کنار بگذارید. از آنها بخواهید در صورت بروز رفتارهای هیجانی از شما نخواهند که ادرنالین مصرف کنید.
اگر بتوانید بر سندروم عجله فائق آئید، نتایج ملموسی بدست خواهید آورد. عملکردتان به طور قابل ملاحظه‌ای بهتر می‌شود. و مهارت تصمیم گیریتان تقویت می‌گردد، و مهم‌تر از آنها این که به انرژی دست می یابید که به شما آرامش می‌یابد نه اینکه نابودتان کند.
اگر چه این موضوع به یک کلیشه تبدیل شده است اما بسیاری از ما در زندگی روزمره‌ی خود گرفتار آن هستیم. همه‌ی ما به سرعت راه می‌رویم، حرف می‌زنیم، و فکر می‌کنیم. کارهای مختلف را همزمان انجام می‌دهیم. در جلسات شرکت می‌کنیم و در ان واحد به ایمیل‌های خود پاسخ می‌دهیم و با این که همزمان با خوردن غذایی که تقریباً هیچ چیز از آن نمی‌فهمیم با تلفن صحبت می‌کنیم.
دلایل و بهانه‌های زیادی برای این کار وجود دارد که موارد زیر می‌تواند برخی از آنها باشد.
"شرکتی که من در آن کار می‌کنم نتیجه‌ی کار بسیار مهم است. اگر به طور پیوسته کار من نتایج مفیدی نداشته باشد. از آن شرکت کنار گذاشته خواهم شد".
"برای حفظ جایگاهم باید عجله کنم. من به فردی بسیار موفق مشهورم. فهرست کارهایی که باید انجام دهم هیچگاه تمامی ندارد. زمانی که کارهایی را که به اتمام رسانده‌ام در فهرست حذف می‌کنم، حس خوبی پیدا می‌کنم. دوست دارم کارها را باضرباهنگ تندی پیدا کنم".
هرچند هیچ راه‌حل آسان و در دسترسی برای برخورد با سندروم عجله وجود ندارد، اما متخصصین دو راهکار کلی برای مقابله با این سندرم پیشنهاد می‌کنند:
به هرترتیب آنچه مسلم است، تعجیل و شتاب‌زدگى موجب مىشود که تمام جوانب کار را نسنجیم و از این طریق، اسباب موفقیت را از کف بدهیم و در نتیجه به پیروزى مورد نظر دست نیابیم. ضمن آنکه تعجیل عامل برهم‌زننده‌ی تعادل میان دو کفه کار و زندگی است. مطالب زیادی در مورد تعادل میان کار و زندگی شنیده‌ایم و خیلی از ما تلاش می‌کنیم در زندگی شخصی و در کارمان به این تعادل دست یابیم. نکات زیر را در نظر بگیرید. و ببینید که سندروم عجله چگونه بر زندگی ما اثر می‌گذارد.
• هرچه قدر بیش‌تر تلاش کنید، مردم انتظار بیش‌تری از شما خواهند داشت.
• کارآیی بالا الزاماً به معنای کیفیت بالای کار نیست.
• اعتیاد به آدرنالین برای سلامتی انسان مضر است.
در ادامه نگاه دقیق‌تری به این موارد خواهیم انداخت و پیشنهادهای برای حل آنها ارائه می‌کنیم.
۱. هرچه‌قدر بیش‌تر تولید کنید، مردم انتظار بیش‌تری از شما خواهند داشت.
این که فرد مفیدی برای سازمان باشید و مدیران همیشه بتوانند روی شما حساب کنند بسیار خوب است، اما باید دید حد میان موفقیت کاری و کار بیش از اندازه چیست. اگر گاهی اوقات حس می‌کنید انرژی لازم برای انجام کاری را ندارید، احتمالاً دچار فرسودگی شده‌اید. اگر با کوچک‌ترین تحریکی عکس‌العمل شدیدی نشان می‌دهید دچار فرسودگی شده‌اید. این‌ها نشان می‌دهد که شما دچار سندروم عجله شده‌اید.
استراحت کنید. یک روز مرخصی بگیرید. فهرستی از وظایفی که می‌خواهید از عهده‌ی شما برداشته شود تهیه کنید. با مدیر و یا مشاور سازمان صحبت کنید و از آنها بخواهید در مورد شرح وظایف شما تجدید نظر کنند.
البته توجه داشته باشیم که آنچه هميشه تمامي منابع انساني را تحت تاثير گذارده حرکت در جهت شيب است و ممکن است با اتخاذ این رویکرد دچار عارضه دیگری بنام سندرم بطالت اجتماعی شده و بیهوده‌گذرانی را سرلوحه کار خود قرار دهیم. بیهوده‌گذرانی از جمله آسیب‌های مطرح سازمانی است که این روزها از شیوع نسبتا بالایی برخوردار است. ویکتور هوگو، نویسنده شهیر در نکوهش بطالت و بیهوده‌گذرانی، آن را گران‌ترین رنج بشر و بزرگ‌ترین ستم انسان در حق خویش برمی‌شمارد. عواقب فردی و اجتماعی بیهوده‌گذرانی غیرقابل انکار است. در این رابطه روانشناسی به‌نام مکس رینگل من ، آزمایشی جالب طراحی و اجرا کرد. وی در ابتدا از افراد خواست تا به تنهایی در رقابت طناب‌کشی شرکت کنند. مشاهدات رینگل من حاکی از آن بود که در مسابقات تک‌نفره هر نفر می‌تواند بیش از ۶۳ کیلوگرم نیرو وارد کند. در مرحله بعد وی از سه نفر خواست تا در این مسابقه شرکت کنند. نتایج بسیار دور از انتظار بود، چرا که برخلاف تصور میزان نیروی وارده به ۵۳ کیلوگرم کاهش یافت. رینگل من این آزمایش را با هشت نفر تکرار کرد و مشاهده کرد که هر فرد تنها ۳۱ کیلوگرم نیرو به طناب وارد کرده است. پنهان‌سازی خود در لابلای فعالیت‌های سازمانی و عدم وجود سیستم ارزیابی فردی در سازمان‌ها موجب بروز رفتارهای مخرب می‌شود و از بهره‌وری و هم‌افزایی تیم‌های کاری می‌کاهد. به علاوه این امر موجب شیوع سندرم بیهوده‌گذرانی در بدنه سازمان می‌شود و سازمان را دچار رخوت می‌کند.
۲. کارآیی بالا الزاماً به معنای کیفیت بالای کار نیست.
فنآوری نوین این توهم را ایجاد کرده است که انجام دادن چندین کار به صورت همزمان مهارتی است که همه‌ی ما باید بیاموزیم و به طور پیوسته از آن استفاده کنیم. پژوهشی که در دانشگاه استنفورد انجام شده است نشان می‌دهد که عکس‌این قضیه صادق است. افرادی که چندین کار را به صورت همزمان انجام می‌دهند، دقت و تمرکز کم‌تری دارند. بسیاری از افراد برای بالا بردن بهره وری خود سعی دارند تا حد امکان چند کار را با هم انجام دهند. در دنیایی که زندگی با سرعتی خیره‌کننده پیش می‌رود کسانی که می‌توانند چندین کار را همزمان انجام دهند عموما مؤثرتر و کاراتر به نظر می‌آیند، اما این قضیه همواره صادق نیست.
در واقع، انجام دادن چند کار به طور همزمان لزوماً ما را بهره‌ورتر نمی‌کند. تازه امکان دارد هنگام انجام همزمان چند کار با هم کیفیت کار ما بدتر شود. در واقع ممکن است اینکار به جای آنکه صرفه جویی در زمان باشد، زمان ما را از بین ببرد.
بنابراین، انجام دادن چندین کار در یک زمان باعث صرفه‌جویی در زمان نخواهد شد بلکه آن را هدر خواهد داد. زمانی که چند کار را با هم انجام می‌دهید باید مدام ذهن خود را تنظیم کنید و توجه و تمرکز خود را بازیابید. به عنوان مثال: اگر هنگام نوشتن مطلبی ایمیل خود را چک کنید و به پیام‌های جدید پاسخ دهید، پس از بازگشت به حالت نوشتن ممکن است افکار مهم خود را به یاد نیاورید.
تلاش کنید تکنولوژی را کنترل کنید اجازه ندهید تکنولوژی شما را کنترل کند. زمانی که مشغول انجام دادن پروژه‌های خود هستید. هشداردهنده‌ی ایمیل خود را غیر فعال کنید. یک روز در هفته ارتباط خود را با کامپیوتر، تبلت، و..... قطع کنید. (برای شروع می‌توانید یک ساعت در روز این کار را انجام دهید)
۳ . اعتیاد به آدرنالین برای سلامتی انسان مضر است.
اعتیاد به آدرنالین به اندازه‌ی اعتیاد به الکل و کوکائین جدی و البته برای جسم و روح انسان مضر است. با این وجود، از ان جایی که استفاده از آدرنالین باعث آرامش افراد می‌گردد، از آن استقبال می‌گردد. افرادی که به آدرنالین معتاد می‌شوند برای کسب آرامش و در نتیجه اثبات توانایی‌های خود به آن پناه می‌برند.
برای کنارگذاشتن اعتیاد به آدرنالین، مانند هر اعتیاد دیگری باید قبول کنید که مشکلی دارید . به کسانی که به آنها اعتماد دارید بگوئید که قصد دارید این عادت را کنار بگذارید. از آنها بخواهید در صورت بروز رفتارهای هیجانی از شما نخواهند که ادرنالین مصرف کنید.
اگر بتوانید بر سندروم عجله فائق آئید، نتایج ملموسی بدست خواهید آورد. عملکردتان به طور قابل ملاحظه‌ای بهتر می‌شود. و مهارت تصمیم گیریتان تقویت می‌گردد، و مهم‌تر از آنها این که به انرژی دست می یابید که به شما آرامش می‌یابد نه اینکه نابودتان کند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر