یک نسخه از این عکس حتما در آلبوم خانوادگی شما هم هست

مادری که روح سفره بود رفت

ایا ما هم در آینده فکر میکنیم ، اینروزا بهترین روزا بوده؟!

برخلاف تصور غالب، که از گذشته «بهشت عدن از دست رفته» ساخته، بنده هیچ تمایلی برای بازگشت به گذشته ندارم، باید همیشه رو به جلو را نگاه کرد، ....شاید یکی از دلایل گذشته گرایی ما، ناتوانی ناخواسته‌ی ما در ساخت آینده‌ی مطلوب و درخشان باشه ... و گرنه در کجای دنیا مردم دل‌هاشون برای ظرف و ظروف از مد افتاده و لباس‌های زیرخاکی و... تنگ میشه، آدمیزاد باید اونقدر امیدوار و دلخوش به آینده باشه که از گذشته تیره، عصر طلایی نسازه.

آخ یادش بخیر

واقعا یادش بخیر خیروبرکت رفت

الان سفره ای نیست اگر باشه اونهم کوچک و خالی از غذا

روزگار نکبت‌باری بود که گذشت
کلا در این خراب‌شده روزگار همیشه نکبت‌بار بوده و هست

ربطی به تاتلیس نداره

تازه ازدواج کردن

واقعا دمت گرم برترینها ، تو این روزای ناخشنودی مردم ، یه فریم زیبا و نوستالژی حالمون رو برای مدت کمی هم که شده عوض کرد.

آن زمان برای اینکه دوربین را باید به عکاسی می‌دادیم تا عکس ها را ظاهر بکنه و بعضی از عکس ها هم به اصطلاح میسوخت از همه زوایا و رویدادها و حالت ها عکس میگرفتن!!!!!!
مهمانی خانوادگی ما در خانه مادر بزرگ و اغلب غذا قورمه سبزی و چلو مرغ بود و خانواده ها هم اغلب پر جمعیت واکثر خانه ها حیاط داشت و تا لحظه آخر می‌خواستیم ما بچه ها بازی کنیم و قسمت بد ماجرا خواب بعد ناهار بود که برای بچه ها اجباری بود!!!!

کی گفته اون سال ها خانمها رنگ تیره میپوشیدن؟رنگ تیره برای بیرون از خونه بود اتفاقا

منم از این عکس دارم
سفره ناهارعید نوروزه و پسرم که الان ۲۳سالشه اون موقع ۳ساله بود و تو عکس بغل خاله ش نشسته،خواهر دیگرم و شوهرش هم هستند که چند سال پیش از هم جدا شدند،اما ظرفهای سر سفره مون شیشه ای عسلی رنگ بود که اون روزها رو بورس بود

جنگ، بدبختی، خاتمی، فریب، تباهی جوانی و زندگی ها مهاجرت ها، بگیر و ببرها

نه دیگه دل دماغ
نه دل خوشی مونده
نه چشم وهم چشمی
.....

آخخخ دلم داره بخارازش بلندمیشه،بیاد اونروزا

یاد سفرهای پر از عشق و صفا در کنار خانواده وفامیل بخیر حالا با مدیریت از ما بهترون فاصلهااز زمین تا کجاها

من دختر کوچیک خانه بودم و همیشه اخر هفته ها خواهر برادرها و گاها عموها و بچه هاشون ک روی هم ی طایفه میشدن می ریختن خونه ما ناهار. همه مشغول خوردن و حرف زدن . یکی پا نمیشد ظرف بشوره . من و خواهر کوچکترم مثل گارسون مشغول پذیرایی اخرشم تا بوق سگ جارو برقی و.‌ یعنی ازدواج کردم فرار کنم از اینهمه حمالی .

وای از خواب بعد از ظهر نگو همیشه با گریه میخوابیدم ،😂

خانواده ما با پدر و مادر ۱۱ نفر بودیم ، از وقتی که پدر و مادرم به رحمت خدا رفتند روح زندگی از ما خواهر برادار هم رفت ، خیلی زیبا بود یاد باد آن روزگاران یاد باد

جمعیت ما خونه مامان بزرگم خیلی زیاد بود. دور همین سفره ها که می نشستیم برای اذیت بقیه الکی به دیس رو دست به دست می کردیم و بعضیا که نمیدونستن داستانو، رکب میخوردند و شاید 10 بار دیس رو رد می کردند

تنها کشوری هستیم که ۵۰ سال قبلمون از الانش پیسرفته تر بودیم

عجب چیزیه 😂😂

به گذشته فکر کردن خوب نیست، آینده رو باید ساخت، اون روزا دیگه تموم شدن

روزهایی که آدمهاش یکرنگ بودن

منم یه عکس اینجوری دارم که مربوط بهسال68 پا گشا ی خونه ی مامانمه.همهی فامیل درجه یک عروس وداماد رو سفره هستند وظرفهای پایرکس که مخصوص مهمان بود رو سفره ست.یادش بخیر وروح رفتگان شاد.

روحش شاد ویادش گرامی.

با وجود امکانات بیشتر دلامون غمگینه.

در همه جای دنیا دلتنگی گذشته رایج هست ، آمریکا برای دهه ۵۰، روسیه برای دوران شوروی، حتی در عراق یادش بخیر دوران صدام را میگن!!

معلومه گذشته خوبی نداشتی که داری از گذشته خودت فرار میکنی.....اونهم فرار رو به جلو.....کمی حس بودن در گذشته ، کنار پدر و مادری که جوان بودند ، سفره هایی که روی زمین پهن میشدند ، بزرگترهایی که همه اهل خانواده را دور هم جمع میکرند ، بگو و بخندها ، پدربزرگها و مادربزرگهایی که بودند ، سر و صدای بچه ها و بچگی کردنامون...خونه های حیاط دار ، صدای خنده موقع ظرف شستن و و و و .... کمی هم مثبت نگر بودن بد نیست.

یادش به خیر سفره ها خیلی متنوع و تجملاتی و شیک بود

ساعت دست آقا نشون میده احتمالا تازه داماده (ساعتهای طلایی برای تازه دامادا بود)، یادش بخیر صمیمیت دور سفره باعث میشد حتی نون و پنیر داخل سفره بهترین طعم رو داشته باشه

موافقم

آخ یادش بخیر چه روزهای خوبی بود چه صفا و صمیمیتی بود من همان دوربین وبعضی از همان عکسهای سوخته رو دارم چقدر خونه بابا بزرگ ومادر بزرگ شبهای جعمه صفا بودیاد ش بخیر یادش بخیر🙏

خاتمی وسط جنگ بدبختی بگیر ببند چی میگه ?دوره خاتمی بهترین دوره از این روزگاران سیاه بود

یادش بخیر خیلی ازین عکسا دارم ولی الان واقعا اینقدر همه چیز گرونه که دیگه نمیشه ازین سفره ها انداخت

کاربر۷.۴۱خیلی به وضعی که مملکت داران برات ساختن ساخته مثل اینکه.از جانب ۸۰ملیون حرف نزن

سفره های کرم رنگی که عکس کباب و گوجه روش داشت

ما که روزگارمون هیچ وقت خوب نبود بچه بودیم اختلافات تمام نشدنی پدر و مادر، بزرگ هم شدیم شکست در ازدواج و الان عاصی و خسته از دست فرزتدان

عکس قدیمی فقط کتونی با شلوار پارچه ای

داریم عقب عقب جلو میریم

به به عجب چیزی_/😉😉😂😂

عکس قدیمی در میدان آزادی

وقتی سالاد الویه لاکچری بود وسالاد فصل یا همون کاهو با سس مایونز رو سفره ها اومد و نوشابه های شیشه ای سیاه و زرد اوج کلاس بود و البته وقتی مقایسه میکنیم مادر پدرهامون در عکسهای دهه ۵۰ خوشپوشتر از دهه ۷۰ بودند انگار از یه عصر به عصر دیگه افتادند

خیر

شیلنگ .پس گردنی لنگه دمپایی

فقط حسرت اون روزا مونده
دوست دارم فقط یکبارم شده برگردم به اون روزا و اون دورهمی های باصفا و بی ریا
با تصور و یاد آوری قدیم این روزها واقعاً دلگیر هستن

کاربر ۰۷.۴۱ آدم با به یاد دیدن همون بشقاب و عکسای یادگاری میتونه هم لبخندی به لب بیار بابت گذشته و هم مث شما میتونه ناراحت باشه از گذشته .بعدشم این مطلب به نوع یادواری دوتا چیز نوستالژی بود ربطی به سیاست سازندگی و نمیدونم چیو چی نداشت بعدشم آدمیزاد باید از زندگیش لذت ببره حالا اون لذت میخواد از یک بشقاب باشه یا یه عکس دسته جمعی یا به قول شما پیشرفت و نمیدونم چیو چی پس خیلی سخت نگیر به خودت

ما روستا بودیم زمان جنگ، فامیلها همگی آمده بودند خانه ی ما. دو اتاق بیشتر نداشتیم. برق نبود جاده نبود ولی چنان با عشق و علاقه زندگی میکردیم که فکر میکردیم زندگی تمام نمیشه.پدرها با عرضه و مادرها مهربانتر از این زمانه بودند.

خاطرات گذشته برای غالب افراد شیرینه

اینده ما تو گذشته مون بوده

احسنت

قدیما تلویزیون سیاه سفید بود اما دلها رنگی
الان تلویزیون رنگی و دلها سیاه سفید

آخ يادش بخير، دیگه اونروزا بر نمیگرده😔 خیلی ناراحت شدم، ک یاد اونروزا بیفتم

پیداست مهمانی داماد یا مهمانی عروس است یا همان پاگشا

این نیز بگذرد،بیایید قدر زمان حال خود وخانواده خود را بدانید،زمان حال هم روزی......

هیچ دلخوشی امیدی به آیندمون نداریم

واقعا یادش بخیر ما هم از این عکس‌ها داریم وچقدر یادش میکنیم ولی حالا فقط ،،،،،،،،،،،

یاد باد آن روزگاران

عجب سفره ای الان این سفره رو اگر بخوای درست کنی ۱۰ میلیون خرجشه
نه مهمونی مونده نه ازدواج نه سفره ای نه خوشی
لعنت به این روزگار
ایکاش بگذرد

واقعا یادش بخیر چه روزگار با صفایی داشتیم حالا دیگه از اون همه صفا و صمیمیت خبری نیست ،افسوس.

گریه م گرفت......یهو دلم برای اون روزام تنگ شد،برای اون همه مهربونیات که بود....برای اون همه صفا وسادگی ...دوست دارم چشام و ببندم و دوباره خودم و توی اون روزا ببینم،لوبیا پلوی مامان پز تو همون ظرف چودن گلدار....دیگه تکرااااااااار نمیشن

یک عکس هم از سفره الان مردم می‌گذاشتید با این متن ،دستاورد و حاصل زحمتهای ۲۵ ساله مسئولین کشور.شرم هم نمی‌کنند همش دم از پیشرفت هم می‌زنند #قطار پیشرفت

سلام،
جا خوش کردن
به معنای پسندیدن و خوش آمدن کسی از جایی و ماندگار شدن در آنجا بیش از اندازه است،
پس
جا خشک کردن
درست نیست
پارسی را پاس بدارید