سکوت، قاتل خاموش زندگی‌مشترک

روزنامه خراسان - فاطمه قاسمی: همسرش از او می‌خواهد که به اتفاق، سری به پدر و مادرش بزنند، اما زن به دلیل خستگی و فشار کاری طول روز، خواسته او را رد می‌کند. مرد ناراحتی‌اش را با سکوت و بی‌محلی به او ابراز می‌کند. صرف‌نظر از خواسته مرد و شرایط زن، این روش در صورت ادامه‌دار شدن به‌شدت بر روابط زوج تاثیرگذار است.

در روابط زن و شوهری این‌که زوج به‌دلیل اختلاف نظر عصبانی شوند و حتی جر و بحث کنند، طبیعی است، اما یک رفتار اشتباه آسیب‌زا بعد از این مجادلات روی می‌دهد یعنی سکوت! درحالی‌که گفتگو در بهبود هر نوع رابطه‌ای نقش مهمی ایفا می‌کند، در مقابل راهبرد سکوت که از آن به عنوان قاتل‌خاموش هم یاد می‌شود، هر رابطه‌ای را تا حد خطرناکی آسیب‌پذیر می‌کند. چه شما این راهبرد را به کار گرفته باشید چه در برابرتان اعمال شده باشد، در هر دو صورت این موضوع نشانه یک رابطه ناسالم است به خصوص اگر مدت طولانی ادامه یابد. در این مطلب به دلایل به کارگیری این رفتار، آثار مخرب و راهکار‌های مقابله با آن در زندگی‌مشترک خواهیم پرداخت.

چرا یکی از زوج سکوت را انتخاب می‌کند؟

گاهی زن یا شوهر با سکوتش می‌خواهد که شریک زندگی خود را مجازات و به احساساتش تلنگر وارد کند یا با ایجاد احساس گناه در او، سعی در کنترل و مدیریت او به نفع خواسته‌هایش دارد. همچنین بعضی اوقات یکی از زوج با این گمان که همسرش او را نادیده گرفته یا احترامی برایش قائل نیست این شیوه را در پیش می‌گیرد. خواه این که این تصور واقعی باشد یا خیر، به همسرش بی‌محلی می‌کند تا توجه او را به خود جلب کند. اما با به کارگیری این روش لزوما قصد آسیب رساندن به او را ندارد.

برخی هم در مجادلات زن و شوهری به دلیل ترس از درگیری سکوت می‌کنند و معتقدند جروبحث کردن رابطه آن‌ها را بیشتر در معرض خطر قرار می‌دهد. گاهی یکی از طرف‌ها تنها به دلیل دلسوزی غلط و برای آزار ندادن طرف مقابل، در مجادلات لفظی سکوت می‌کند. دیده شده که وقتی شخص در به اشتراک گذاشتن احساساتش و دفاع کردن ناتوان است، سکوت می‌کند. از آن‌جا که مشاجره‌ها و دعوا‌های مداوم بعد از مدتی طاقت‌فرسا می‌شود، یکی از طرف‌ها به دلیل خستگی و درماندگی از این وضعیت با اختلاف‌گریزی، آرامش کاذب را به سکوت کردن ترجیح می‌دهد.

این رفتار چه تاثیری بر زندگی‌مشترک دارد؟

منجر به استرس در طرف‌مقابل می‌شود

اگر این سکوت به طول بینجامد فرد به‌تدریج منزوی می‌شود، احساس گناه می‌کند و در نهایت فشار روحی و روانی ناشی از سردرگمی و رفتار گیج‌کننده همسری که سکوت اختیار کرده، او را وادار به واکنشی غیرمنطقی می‌کند.

منجر به شک و خودناباوری در همسر می‌شود

فرد ممکن است هرگز متوجه نشود که دلیل سکوت همسرش چیست. او با این رفتار دچار شک در رفتار خود و گمانه‌زنی‌های نادرست برای پیداکردن دلیل ناراحتی او می‌شود. فکر کردن مداوم به این که «آیا اشتباهی از من سر زده؟!»، «آیا او را آزار داده‌ام؟» و... او را دچار آشفتگی می‌کند.

بر سلامت جسم تأثیر می‌گذارد

اختلافات حل نشده و مبهم زن و شوهری، همسر را با احتمال بیشتری به انواع بیماری‌های مزمن مثل فشار خون بالا یا حملات قلبی و... مبتلا می‌کند. ضمن این که فکر کردن مداوم در باره علت سکوتِ همسر بر روابط اجتماعی، تمرکز و شغل او هم تاثیر می‌گذارد.

رابطه را به خطر می‌اندازد

اگر این روش به یک عادت تبدیل شود، اعتماد، احترام، همدلی و ارتباط زوج متزلزل می‌شود و شاید منجر به جدایی شود. این که سکوت و کم‌محلی تا چه مدت ادامه داشته باشد به شخص و دلیلش بستگی دارد. اما هرچه بیشتر ادامه یابد، شانس درست کردن رابطه کمتر است.

راه مقابله با آن چیست؟

به دلایل احتمالی این رفتار فکر کنید. آیا به تازگی جدالی بین‌تان رخ داده‌است؟ شریک زندگی‌تان از چه چیزی این‌قدر ناراحت است که قادر به صحبت در باره آن نیست؟ مشکل ایجاد شده همیشه شخص شما یا رابطه بین شما نیست. گاهی دلیل سکوت او ریشه در محل کارش، خانواده یا دوستانش دارد بنابراین سعی کنید در موقعیت مناسبی که آمادگی‌اش را دارد با او صحبت کنید.

اگر نخستین‌بار است که چنین شیوه‌ای را پیش می‌گیرد، آرامش خود را حفظ، لحن‌تان را ملایم و همدردی کنید و به او اطمینان خاطر بدهید که به‌دنبال راه‌حلی برای دغدغه ذهنی اش هستید. اگر خود را مقصر می‌دانید، عذرخواهی کنید. اما اگر این شیوه، تبدیل به عادت شده است، در گفت وگویی او را آگاه کنید که رفتارش زندگی عادی شما را مختل کرده است.

گاهی، زمان حلال مشکلات است. سوال‌پیچ کردن طرف مقابل و گفتگو در زمانی نامناسب، مشکلات بین‌تان را بیشتر می‌کند. به همسرتان زمان بدهید تا در تنهایی‌اش، اشتباه رفتاری‌اش را ارزیابی و بررسی کند که سکوتش چقدر می‌تواند مشکلی را رفع کند یا به بدتر شدن آن دامن بزند.

اگرچه از سکوت همسرتان آزرده شده‌اید، منیت خود را کنار بگذارید و حفظ رابطه‌تان را در اولویت قرار دهید. مقابله به‌مثل کردن و صحبت نکردن چاره کار نیست و وضعیت را از آن چه که هست بدتر می‌کند.

برای پایان دادن به سکوتی که کمی طولانی شده‌است، همیشه لازم نیست شما نصیحت‌گر و سخنران باشید. وقتی طرف مقابل‌تان سعی در صحبت‌کردن دارد، گوش دهید و پیش‌داوری نکنید. متوجه خواهید شد که تنش بین‌تان آرام می‌شود.

اگر بعد از هر مجادله برای تجدید روحیه به سکوت و تنهایی نیاز دارید، خواسته خود را به همسرتان بگویید تا او به اشتباه علت این کار را تنبیه کردن خودش نداند. به او بگویید: «به کمی زمان نیاز دارم تا به حال قبل برگردم. در فرصت مناسب‌تر با هم حرف می‌زنیم.»

اگر هیچ‌یک از راهکار‌های بالا کمکی نکرد به فکر یک مشاور متخصص باشید. اگر شریک زندگی‌تان نتواند نگرانی‌هایش را با شما در میان بگذارد، احتمالا بتواند در این‌باره با متخصصان صحبت کند.