خداحافظ بهشت

روزنامه شرق: راه‌یافتن هر ٢١ نفر فهرست امید به شورای تهران نه‌تنها یک اتفاق سیاسی- اجتماعی محسوب می‌شود، بلکه یک اتفاق ورزشی هم به شمار می‌رود. با حضور اسامی حاضر در این فهرست در ساختمان خیابان «بهشت» به حضور چندین‌ساله ورزشکاران در شورای شهر تهران پایان داده می‌شود. در این سال‌ها همواره حضور ورزشکاران و چهره‌های شبه‌ورزشی در شورای شهر تهران خبرساز و بحث‌برانگیز بوده است. آخرین آن به همین دعوای عجیب روز گذشته عباس جدیدی و علیرضا دبیر برمی‌گردد. به هر ترتیب این پرونده به‌زودی بسته خواهد شد و دیگر جلسات شورای شهر با حضور عنوان‌داران المپیک برگزار نمی‌شود. پنج طلا، یک نقره و یک برنز المپیک در ویترین اعضای شورای شهر تهران دیده می‌شود؛ این در حالی است که اگر تمامی افتخارات رؤسای فدراسیون‌ها و مدیران ارشد ورزش ایران جمع شود، تنها مدال‌های برادران خادم دیده می‌شود. گویی قهرمانان ورزش ایران پس از بازنشستگی آدرس را اشتباه رفتند! ورزشکاران و چهره‌های ورزشی و شبه‌ورزشی حضوری ١٧ساله در شورای شهر تهران دارند که در یک دهه اخیر بسیار پررنگ شد.

دوره اول؛ اولین چهره ورزشی

در سال ٧٧ با شروع فعالیت اولین دوره شورای اسلامی شهر تهران، ری و تجریش در بین ١٥ عضو آن شورا هیچ چهره ورزشی‌اي حضور نداشت. اما همان شورا پس از دو سال میزبان یک چهره ورزشی شد. پس از استعفای چند عضو شورای شهر تهران برای حضور در مجلس ششم، امیر عابدینی که یکی از اعضای علی‌البدل بود، به شورا راه پیدا کرد. امیر عابدینی را نمی‌توان یک چهره صرف ورزشی دانست. او پیش از حضور در شورای شهر، سابقه چندین دوره استانداری و معاونت وزارت صنایع و معادن را هم در کارنامه خود می‌دید؛ با وجود اين زمانی که عابدینی در انتخابات شورا نامزد شد، مدیرعامل پرسپولیس بود و با تکیه بر این سمتش رأی آورد و عضو علی‌البدل شد. در واقع سال ١٣٧٩ را باید سال ورود چهره‌های ورزشی به شورای شهر تهران دانست؛ جریانی که تا سال ٩٦ ادامه پیدا کرد.

دوره دوم؛ ورود نخستین قهرمان

رسول خادم را باید اولین ورزشکار عضو شورای شهر تهران دانست. در سال ١٣٨١ با اعلام اسامی منتخبان انتخابات دومین دوره شورای شهر تهران نام یک ورزشکار مطرح مورد توجه قرار گرفت. رسول خادم قهرمان کشتی المپیک ١٩٩٦ آتلانتا و دارنده مدال برنز المپیک ١٩٩٢ بارسلون خود را به شورای شهر رساند. رسول خادم تحصیلات خود را در رشته‌های علوم سیاسی و اجتماعی تکمیل کرده بود و مشخص بود که برای سمتی غیرورزشی خیز برداشته است. دقیقا مثل برادرش، امیررضا که مجلس را هدف گرفت. با حضور خادم شورای شهر، ورزشی شد. البته در کنار این کشتی‌گیر پرآوازه چند چهره شبه‌ورزشی هم دیده می‌شدند. محمود خسروی‌وفا، ریاست کمیته ملی پارالمپیک ایران را برعهده داشت و امیررضا واعظ‌آشتیانی رئیس فدراسیون دوچرخه‌سواری بود. خسروی‌وفا و آشتیانی البته یک تفاوت ماهیتی با رسول داشتند؛ آنها مدیرانی بودند که در عرصه ورزش هم فعالیت داشتند اما خادم ذاتا یک ورزشکار مطرح بود. واعظ‌آشتیانی بعدها با مدیرعاملی استقلال بیشتر جنبه ورزشی پیدا کرد.

دوره سوم؛ مثلث طلایی

رسول خادم، بنیان‌گذار حضور ورزشکاران در شورای شهر شد و بی‌دلیل نبود که برای شورای سوم ورزشکاران بیشتری برای حضور در شورای شهر تهران و شهرهای دیگر خیز برداشتند. هادی ساعی قهرمان المپیک ٢٠٠٤ آتن هم خیابان بهشت را نشانه گرفت. ساعی در آن زمان عضو جریان اصلاح‌طلبی به شمار می‌رفت درحالی‌که چند سال بعد عملا از این دایره خارج شد. او در این مسیر تنها نبود؛ علیرضا دبیر قهرمان کشتی المپیک ٢٠٠٠ سیدنی هم مانند ساعی موفق شد به شورا راه پیدا کند. این دو ورزشکار اهل شهرری به واسطه محبوبیت و پشتوانه منطقه‌ای‌شان رأی بالایی هم آوردند. دبیر هم تحصیلات عالی در رشته مدیریت را در کارنامه‌اش داشت. شورای شهر تهران حالا سه قهرمان المپیک داشت؛ رسول خادم، علیرضا دبیر و هادی ساعی. ساعی در شرایطی در المپیک ٢٠٠٨ پکن طلا گرفت و به پرافتخارترین ورزشکار تاریخ ایران تبدیل شد که عضو شورای سوم بود.

با طلای ساعی در تکواندوی المپیک پکن، افتخارات شورای شهر سوم در ادوار المپیک به چهار طلا و دو برنز افزایش پیدا کرد. پس از مدتی تعداد چهره‌های ورزشی شورای سوم بیشتر هم شد. حبیب کاشانی و حسن بیادی دو عضو شورا به واسطه رابطه نزدیکشان با محمود احمدی‌نژاد به عضویت هیئت‌مدیره پرسپولیس درآمدند و خسرو دانشجو در هیئت‌مدیره استقلال قرار گرفت. اگر عضویت در هیئت‌مدیره‌ها را کنار بگذاریم و آن را یک سمت ورزشی مهم محسوب نکنیم، با احتساب حبیب کاشانی، مدیرعامل پرسپولیس شورای سوم از ١٥ عضو خود چهار چهره ورزشی داشت. سه قهرمان المپیک و مدیرعامل پرسپولیس. با هفت‌ساله‌شدن عمر شورای سوم، سه قهرمان المپیک در کنار هم به کار خود ادامه دادند هرچند تمامی اهالی کشتی می‌دانستند که دبیر و خادم خیلی هم رابطه خوبی با هم ندارند.

دوره چهارم؛ جدیدی وارد می‌شود

تمامی قهرمانان معاصر ورزش ایران عضو شورای شهر تهران باشند و حسین رضازاده نباشد! افزایش تعداد شورای شهر تهران به ٣١ نفر فرصت مناسبی بود که ورزشکاران بیشتری به سمت شورا روانه شوند. در این میان رسول خادم اولین ورزشکار شورای شهر تهران، قید شورای چهارم را زد. او پس از ١١ سال حضور در شورای شهر تهران تصمیم گرفت به خانه اصلی‌اش برگردد. خادم قید بهشت را زد و سرمربی و متعاقب آن رئیس فدراسیون کشتی ایران شد. این تصمیم خادم تحسین اهالی ورزش را به همراه آورد. خادم به کشتی برگشت و باعث اوج‌گیری کشتی ایران شد. بااین‌حال شورای شهر تهران بدون کشتی‌گیر نماند؛ عباس جدیدی رقیب همیشگی رسول خادم در سنگین‌وزن جای خالی او را در ساختمان بهشت پر کرد. ساعی و دبیر هم دوباره انتخاب شدند. رضازاده هم آمد. جمع المپین‌ها جمع شد. پنج طلا، یک نقره و یک برنز در کارنامه این مربع ورزشی دیده می‌شد. در کنار این چهار نفر، چهره‌های شبه‌ورزشی هم حضور داشتند؛ حبیب کاشانی همچنان به حضورش ادامه می‌داد. احمد دنیامالی، رئیس سابق فدراسیون قایق‌رانی، عضو هیئت‌رئیسه فدراسیون قایق‌رانی آسیا و رئیس هیئت‌مدیره باشگاه ملوان بندر انزلی، دیگر فردی بود که هم پست‌های ورزشی در سوابقش داشت و هم سمت‌های غیرورزشی. این گروه ٤+٢، چهار سال در شورای شهر تهران حضور داشتند؛ اما هیچ‌کدام در انتخابات دوره پنجم رأی نیاوردند.

در کنار آنها ورزشی‌های دیگری مانند علیرضا فغانی، داور مطرح فوتبال ایران، هم نامزد شدند؛ اما در تهران نتیجه به کام هیچ‌یک از ورزشی‌ها نشد. دلیل این موفق‌نشدن، در کنار قرارنگرفتن در فهرست امید، زیر ذره‌بین قرارگرفتن‌شان در این سال‌ها بود. در چهار سال گذشته بیش از هر زمانی از حضور ورزشی‌ها در شورای شهر تهران انتقاد شد. رفتارهای عجیب عباس جدیدی که او را به قهرمان مطالب طنز فضای مجازی تبدیل کرد، در واقع یکی از عوامل اصلی انتقاد از ورزشی‌های شورای شهر بود. از انفعال حسین رضازاده هم نباید گذشت. دعوای روز گذشته دبیر و جدیدی، نشان‌دهنده این اختلاف است. در گذشته هم بارها شنیده شده بود هادی ساعی از کارهای جدیدی گلایه دارد. ورزشی‌های شورای شهر در این چهار سال سخت‌ترین دوران خود را متحمل شدند. افرادی مانند محمد دادکان، به صراحت از حضور آنها در این نهاد مهم انتقاد کردند. اتفاقاتی مانند فاجعه پلاسکو هم این موضوع را بین مردم به بحث گذاشت که نباید به این افراد که تخصص مدیریت شهری ندارند، رأی داد. احتمالا این رأی‌نیاوردن آنها می‌تواند برای ورزش هم مفید باشد؛ همان‌طور که کوچ رسول خادم از شورا به ورزش، به نفع کشتی تمام شد. در این میان علیرضا دبیر همچنان امید دارد در آینده شاید با کناررفتن چند عضو اصلی، به‌عنوان عضو علی‌البدل دوباره طعم حضور در بهشت را بچشد.