عابدینی: پول‌ های میلیاردی حق فوتبالیست‌ ها نیست

خبرگزاری تسنیم: مجتبی عابدینی در گفت‌وگو با برنامه «نیمکت داغ» رادیو ایران درباره مسائل مختلف صحبت کرد.

*فکر می‌کنم سال ۹۵ یک سال خاص برای شما بود شما در المپیک ۲۰۱۶ ریو شرکت کردید و رشته شمشیربازی که شاید خیلی‌ها با آن آشنایی زیادی نداشتند به یکباره تبدیل به کانون توجه شد.

بله خدا را شکر بعد از کشمکش هایی که برای گرفتن سهمیه المپیک بود ما بین پنج کشوری قرار گرفتیم که توانستیم دو سهمیه بگیریم و کار من خیلی سخت بود و باید جزو چهارده نفر قرار می‌گرفتم تا دو تا سهمیه بگیریم. اتفاق بزرگ المپیک بود که شاید یک شب مردم ایران از بازی شمشیربازی لذت بردند و شاد شدند. در نهایت توانستم چهارمی این دوره از مسابقات را کسب کنم که فکر کنم در تاریخ ورزش ایران نبود.

*سال گذشته همین موقع شما می‌خواستید آماده شوید برای المپیک. تصور شما از اینکه می‌خواهید در این مسابقات شرکت کنید به عنوان یک ورزشکار که در رشته انفرادی قرار است مسابقه بدهد برای کشورمان چه بود و بعد از این که المپیک را پشت سر گذاشتید تصور شما نسبت به خودتان چقدر تغییر کرد؟

تمام ذهنم و فکرم بر این بود که بتوانم بهترین نتیجه را کسب کنم به دلیل اینکه دومین دوره ام بود در المپیک شرکت می‌کردم و می‌دانستم که می‌توانم این کار را انجام دهم و مدال بگیرم. اتفاقاتی برای من افتاد و ناداوری هایی که انجام شد تا الان کم و بیش در ذهنم می‌آید. اتفاق خوبی که برایم افتاد توانستیم در سنگال و در مسابقات جهانی طلای تیمی را بگیریم و حقم را، هم از شمشیرباز آمریکایی گرفتم و هم از کره‌ای که اتفاق بزرگی برایم بود و بازده خوبی هم در شمشیربازی کشورمان داشت و از این بابت خیلی خوشحالم.

*قبول دارید که آن اتفاقی که در المپیک افتاد شاید با هر مسابقه دیگری آن را جبران کنید به المپیک نرسد به هر حال المپیک سقف آرزوی یک ورزشکار است.

دقیقا. هر وقت از من سوال می‌کردند که آرزوی یک ورزشکار چیست می‌گفتم کسب مدال در المپیک و این خیلی حائز اهمیت بود برای من و شاید اگر ۱۰ مدال دیگر هم بگیرم جای مدال المپیک ریو را نگیرد. آوردگاه بسیار بزرگی است المپیک و دوست داشتم مدال بگیرم و اگر خدا کمک کند بتوانم برای المپیک ۲۰۲۰ آماده باشم و اگر هم نشود من کار خودم را انجام دادم و رئیس جمهور و وزیر ورزش به همراه معاون وزیر قبلا اعلام کرده بودند که من را مدال برنزی حساب کردند که جای شکرش باقی است.

*بعد از اینکه در ریو به نماینده آمریکا باختید خیلی فضای سالن سنگین بود و اعتقاد داشتند که لایق شکست در آن مسابقه نبودید و حق شما را خوردند در آن لحظه چه احساسی داشتید، چون آقای فخری داشت گریه می‌کرد یعنی به عنوان تن‌ها کسی که وظیفه کوچ شما را به عهده داشت.

دقیقا. من تشکر می‌کنم از آقای فخری، چون می‌دانست. آقای فخری جزو ۱۰ داور برتر و بین المللی شمشیربازی دنیا هستند و می‌دانست که ضربات ما را ندادند و ناداوری‌ها را می‌دیدند.

تمام سالن روی سرم خراب شد به دلیل اینکه یک سال بود دور بودیم از خانواده، تمرینات و فشار تمرینات بدنسازی روی بنده بود و آقای فخری هم می‌دانست که داور در آنجا ناداوری کرد و نگذاشت که به فینال راه پیدا کنم. شب خیلی بدی بود.

*چرا؟

به دلیل اینکه نمی‌خواستند یک ایرانی مدال بگیرد.

*یعنی پشت پرده‌ای وجود دارد؟

صد در صد، ببینید مربی بازیکن آمریکایی روس بود و داور ما هم روس بود و این دو رفیق‌های قدیمی و بسیار صمیمی بودند. داور مانیتورمان هم از بلغارستان بود که با هم دوست بودند. یکی از تخلفاتی که در شمشیربازی هست این است که پا از پای جلویی رد شود این حرکت اخطار دارد. داور مانیتور بار‌ها دید، ولی اعمال نکرد؛ عکسش هم هست و ما برای فدراسیون جهانی ارسال کردیم، ولی متاسفانه تاثیری ندارد. نمی‌خواستند ایران مدال بگیرد.

*و در مسابقه رده بندی هم کاملا بی انگیزه بودید.

نه متاسفانه همه می‌گفتند بی انگیزه بودم. اتفاقا خیلی انگیزه داشتم، چون نمی‌خواستم مدالم را از دست بدهم، ولی تایم کم بود.

*شاید فرصت ریکاوری نداشتید.

آفرین؛ دقیقا. منوقتی که از پیست خارج شدم و رفتم در اتاق برای ریکاوری سریع صدایم کردند و آمدم بازی کردم در صورتی که بازیکن کره‌ای سی، سی و پنج دقیقه استراحت کرده بود. فرصت خیلی محدودی داشتم حتی نتوانستم با آقای فخری صحبت کنم و یک سری از نکات را بگیرم و ایشان مرا آرام کند. پنج تا ۱۰ دقیقه زمانی نیست برای مسابقه‌ای که بازنده ات کردند و بخواهید ریکاوری شوید.

*با این شرایط چقدر انگیزه ات بیشتر شده است برای المپیک توکیو؟

انگیزه ام خیلی بالا است. من یک جایی دارم که همسرم آن را برای من درست کرده و مدال هایم را در آن جا گذاشته است، همه نوع مدال دارم و جای مدال المپیک در آن خالی است و این خودش انگیزه‌ای است.

*یعنی هر روز که نگاه می‌کنید انگیزه می‌گیرید؟

بله انگیزه‌ای می‌شود که جای خالی آن را باید پر کنم و فکر کنم بتوانم ان شاء الله ۲۰۲۰ مدال بگیرم.

*نکته‌ای که در مورد این المپیک وجود داشت این بود که در وزنه برداری هم اتفاقی مشابه رخ داد برای بهداد سلیمی و در آنجا دیدیم که خیلی اعتراض شد. سلیمی و مرادی اعتراض شدیدی کردند، شما در این باره که حق تان خورده شد اعتراضی به این مسئله کردید یا فرصت این را داشتید که بروید و کسی را ببینید؟

نه نرفتیم ببینیم، چون من بعد از بازی با آمریکا بازی بعدی را داشتم و باید برای سوم و چهارمی مبارزه می‌کردم. وقتی نداشتم که بروم آنجا و رئیس کمیته داوران را راضی کنیم و حرفی بزنیم در صورتی که آقای فخری رفت آن جا و اعتراض کرد، ولی این را بدانید که اعتراض فایده‌ای ندارد و مدال را برنمی گردانند و سلیمی هم که این قدر اعتراض کرد مدال را به او برنگرداندند. حتی ما به فدراسیون جهانی نامه زدیم با عکس هایی که داشتیم، ولی مدال من برنگشت.

*جواب؟

هیچ جوابی نمی‌دهند، چون می‌دانند رئیس جهانی فدراسیون ما روس است و می‌دانند که کاری که انجام شد خطا هست.

* این به عدم نفوذ ما در فدراسیون جهانی بر نمی‌گردد؟

اگر هم کسی را داشته باشیم در فدراسیون جهانی مدال برنمی گردد.

* ما نمی‌گوییم نتیجه برگردد حداقل تکرار نشود و چه تضمینی وجود دارد که شما در مسابقات دیگری شرکت کنید و اتفاقات المپیک تکرار نشود؟

آقای فخری و آقای فاریابی از سرشناسان این رشته هستند. الان دو تا پست مهم گرفتیم آقای فاریابی جزو قوانین شمشیربازی در فدراسیون جهانی هستند که سمت بسیار خوبی است و آقای آسا داریان هستند. در تجهیزات الان سمت‌های خوبی دارند، ولی این را بدانید که مافیا در همه جای ورزش وجود دارد. این که شما یک پست و دو پست داشته باشید مهم نیست و مطمئن باشید مافیا هست و کارش را انجام می‌دهد و اگر بخواهند مدالی را از کسی بگیرند این کار را انجام می‌دهند.

*الان مافیای شمشیربازی دست روس هاست؟

روس هست، آمریکا هست، ایتالیا هست.

*یعنی ما با وجود این مافیا می‌رویم جام جهانی و طلا می‌گیریم.

ما در مسابقات جهانی سنگال تیم ایتالیا را در فینال شکست دادیم. شاید یازده یا دوازده ضربه ما را داور نداد، ولی با این حال ۴۵ بر ۳۹ این تیم را شکست دادیم.

*یعنی ما در واقع باید آنقدر خوب باشیم که اگر مافیا هم باشد نتواند کاری کند.

ما داریم با همین روند رشد می‌کنیم که دیگر کاری به داور نداشته باشیم. یعنی داریم تک و تن‌ها می‌رویم جلو که حق مان را بگیریم.

* حتی اگر ما کسی را هم داشته باشیم در فدراسیون جهانی این مافیا کار خودش را می‌کند.

دقیقا. آن جا در سالن وقتی دیدند که ما برنده شدیم شاید دو، سه تا از داوران به خود من گفتند که حقت را در المپیک خوردند و همه سالن دیدند که ما با چه وضعی آمریکا و کره را بردیم و چگونه ایتالیا را بردیم، مطمئن باشید ایرانی حقش را می‌گیرد و ما گرفتیم.

*داورهایی که به شما این حرف را زدند اهل کدام کشور‌ها بودند؟

داور رومانی بود، آذربایجان و یک داور کره‌ای که زیاد در مسابقات نمی‌آید.

*رسما به شما گفتند؟

بله گفتند که ناداوری شده است.

*با این شرایط فکر می‌کنید که می‌توانیم در المپیک ۲۰۲۰ رنگ مدال را ببینیم؟

صد در صد اگر شرایط فراهم باشد و همین روند را ادامه دهیم اول در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتای اندونزی، فرصت داریم تا مدال نقره را تبدیل به طلا کنیم و در انفرادی هم مدال بگیریم. انشاءالله اول مسابقات آسیایی و بعد هم المپیک ۲۰۲۰.

*الان شرایط طوری شده است که مردم هم به این رشته علاقه خوبی نشان می‌دهند. شاید تا قبل از این شناختی روی این رشته نداشتند، ولی الان حداقل مسابقات شما را پیگیری می‌کنند.

دقیقا، یک تشکر ویژه‌ای هم کنم از مردم که واقعا لطف داشتند هم به من و هم به تمام ورزشکاران، یکی از کارهای ما در المپیک این بود که شمشیربازی را هم به دنیا و هم به مردم خودمان معرفی کنیم. از من می‌پرسیدند که ما در ایران شمشیربازی هم داریم، اصلا نمی‌دانستند که شمشیربازی در ایران وجود دارد. به دلیل اینکه ما مثل رشته‌های دیگر پخش زنده نداشتیم و مردم نمی‌دانستند که این رشته هم هست. الان شما ببینید لیگ‌های فوتبال، والیبال، بسکتبال، تنیس روی میز پخش می‌شود، ولی شمشیربازی پخش مستقیم نداشت، اما الان همه دیدند این مسابقات را و پیگیری می‌کنند و می‌دانند ما چه روزی مسابقه داریم و چه مدال هایی کسب کردیم.

*چهره شما هم برای مردم شناخته شده است؟

بله.

*در خیابان برخوردشان با شما چگونه است و به شما چه می‌گویند؟ از المپیک صحبت می‌کنند؟

خیلی‌ها می‌گویند ما پا به پای شما گریه و خوشحالی کردیم و به ما لطف دارند و بسیار خوشحال می‌شوند وقتی من را می‌بینند و می‌گویند چه بازی هایی انجام داده ام. این موضوع مرا خوشحال می‌کند و انگیزه می‌گیرم برای مسابقات بعدی.

سلفی هم می‌گیرند با شما؟

زیاد.

*همسرتان شاکی نمی‌شود وقتی جایی می‌روید پارکی رستورانی؟

ما سرباز این مملکت و مردم هستیم و باید همه این‌ها را با جان و دل بپذیریم و قبول کنیم.

*با این شرایط سعی می‌کنید زیاد بیرون بیایید یا نه؟

نه من زندگی عادی ام را انجام می‌دهم مثل خرید، نان گرفتن؛ همه این‌ها را خودم انجام می‌دهم.

* تمرین‌ها و اردو‌ها و روزهایی که اردو هستید چگونه است؟

به هر حال سعی می‌کنم کار خانه را هر چه که هست قبل از اردو انجام دهم.

*یعنی خرید‌های یک ماه بعد را انجام می‌دهید.

بله.

*در صف نانوایی می‌ایستید؟

من اکثرا نان سنگک می‌خورم و نانوایی سنگکی که می‌روم در صف می‌ایستم سوال می‌کنم آخرن نفر چه کسی است و در آخر صف قرار می‌گیرم تا نوبتم برسد. اکثر مواقع مردم به من لطف دارند و می‌گویند بفرمایید جلو، ولی من این کار را نکرده ام و در صف ایستادم و نانم را گرفته ام مثل بقیه مردم.

*یعنی زندگی شما تحت تاثیر نیست و همان زندگی اجتماعی را دارید، چون خیلی‌ها تصور می‌کنند که ورزشکاران چگونه زندگی می‌کنند و برای شان نان و غذا و این چیز‌ها را می‌آورند.

نه من خودم نان می‌گیرم، خودم خرید می‌کنم حتی گوشت یا مرغ را هم خودم می‌خرم.

*ظرف‌ها را هم خودتان می‌شویید؟

بعضی مواقع.

*پس همه کار‌ها با شماست؟

خدا را شکر من یک دختر شش ساله دارم و همسرم به آن می‌رسد و کمبود‌های رسیدگی من به دخترم را همسرم انجام می‌دهد. خیلی از ایشان تشکر می‌کنم و ممنونم از محبتی که به من دارد.

*اسم دخترتان چیست؟

پارمیس.

*چند وقت به چند وقت دخترتان را می‌بینید؟

شاید باورتان نشود در سال سهمیه المپیک و المپیک در آن یک سال بدترین موقع زندگی ام بود، چون ماهی ۱۰ روز یا هفت روز در ایران بودم. در مسابقات و اردو‌ها بودم و جوری می‌شد که می‌آمدم فرودگاه و هواپیما عوض می‌کردم و می‌رفتم، ولی بعد از المپیک بهتر شد. الان در تمام اردوهایی که شرکت می‌کنم سعی می‌کنم آخر شب هم که شده برسم به خانه و در کنار دخترم باشم.

*پارمیس شاکی نمی‌شود؟

خیلی شاکی و ناراحت می‌شود حتی الان می‌گوید که نمی‌خواهم بروی شمشیربازی و یکی از چیزهایی که ذهن من را مشغول کرده است همین است، به هر حال شش سالش است و این شش سال اوج کودکی یک بچه است که باید پدر و مادرش کنارش باشند، ولی مادرش هست و من نیستم و این لطمه بزرگی به او وارد می‌کند. فکر می‌کند پدرش را دارد از دست می‌دهد و این مرا اذیت می‌کند

* امکان دارد شمشیربازی را به خاطر پارمیس کنار بگذارید؟

صد در صد.

*چقدر این احتمال وجود دارد؟

صد در صد.

*یعنی در حال حاضر این تصمیم را دارید؟

در حال حاضر دارم تلاش می‌کنم که یک سری از سفرهایم را کمتر و تعادلی خوب برقرار کنم. نمی‌خواهم آن استرسی که در من است در فرزندم هم باشد. شاید ۵۰ یا ۶۰ درصد باعث شود که من به خاطر فرزندم از تیم ملی خداحافظی کنم.

*باز هم احتمال تجدید نظر وجود دارد برای ۲۰۲۰ با این شرایط؟

صد در صد، الان دیگر تمام اختیارم را گذاشته ام دست دخترم و با هم صحبت و بحث می‌کنیم که تا کی می‌توانم پارمیس را راضی کنم تا در این مسابقات شرکت کنم.

*شما متولد ۶۳ هستید درست است؟

بله.

*با این شرایطی که گفتید فکر کنم حداقل اگر بخواهید و عزم آن را داشته باشید و توان بدنی تان اجازه بدهد هشت سال دیگر راحت می‌توانید شمشیر بزنید.

دقیقا.

*به شرط اینکه به خانواده لطمه نخورد.

بله.

*عید‌ها چه کار می‌کنید و چند سال عیدهایی که متاهل بودید کنار خانواده یا کنار پدر و مادر بودید؟

سوال خوبی پرسیدید، می‌خواهم همه مردم بدانند که من در شمشیربازی چقدر سختی کشیدم. ۱۹ سال است که شمشیربازی می‌کنم و ۱۱ سال است که ازدواج کرده ام، در این ۱۱ سال، دو سال را خانه بودم و بقیه را در مسابقات یا در هواپیما بودم هنگام سال تحویل. اکثر موقع‌ها نیستم. سال تحویل در این ۱۹ سال فقط دو سال در کنار خانواده ام بودم. خیلی سخت است که سال جدید را در کنار خانواده نباشید و خیلی سخت است برای خانواده و همسرم که من بعضی وقت‌ها سال تحویل در هواپیما نشستم و به مسابقات می‌روم یا از مسابقات باز می‌گردم.

*اهل عیدی دادن هستید یا عیدی گرفتن؟

هر دو تا.

* چند سال درگیر بودید با باشگاه ذوب آهن سر ۱۰ میلیون تومان؟

چهار سال.

*در این چهار سال بار‌ها از قول شما گلایه هایتان را می‌خواندیم یا می‌شنیدیم که ۱۰ میلیون تومان طلب دارید این پول مربوط به چه سالی است و چرا این اتفاق برای شما رخ داد؟

سال ۹۰ و ۹۱ بود که من عضو باشگاه ذوب آهن بودم و کل قرار دادم ۱۰ میلیون تومان بود و تیم مان هم قهرمان شد. باشگاه ذوب آهن دچار ورشکستگی شد و اکثر تیم‌ها را منحل کرد، ولی تیم ما در لیگ کارش تمام شده بود و خورد به جابجایی مدیر عامل که همین باعث شد به پولم نرسم تا پارسال که آقای شهنازی لطف کردند و با مدیرعامل تماس گرفتند و واسطه شدند و آن ۱۰ میلیون را گرفتم.

*سقف قرارداد در شمشیربازی چقدر است؟

سقف قرارداد کم است. امسال من از دانشگاه آزاد ۲۵ میلیون تومان می‌گیرم، ولی سقف قرار داد بقیه همان ۱۰، یازده و حتی هفت میلیون تومان است.

گلایه‌ای ندارید به عنوان فردی که در المپیک بودید؟

فکر نکنم مبلغ ۲۵ میلیون پولی باشد برای یک فصل، جا دارد از آقای باقرزاده رئیس فدراسیون تشکر کنم که پیش آقای دادکان رفتند و این کار را انجام دادند، ولی سقف قرارداد من که بیست و شش مدال آسیایی دارم نباید بیست تومن، سی و پنجاه تومن باشد، چون ورزش حرفه‌ای در همه جای دنیا فقط معطوف می‌شود به ورزش، ما روزی هشت ساعت تمرین می‌کنیم نمی‌توانیم جای دیگر کار بکنیم پس باید آن ورزشکار تامین باشد. اکثر شمشیربازهای ما تامین نیستند از این جهت. ما با آغوش باز اسپانسر‌ها را می‌پذیریم و کسانی که حمایت کنند از شمشیربازی و بچه‌های شمشیرباز و دوست داریم که بیایند در این رشته زیبا و مهیج، ما دوست داریم قراردادمان به پنجاه و صد تومن برسد که بتوانیم مایحتاج زندگی را برآورده کنیم.

*فوتبالیست‌ها یا والیبالیست‌ها را می‌بینید نمی‌گویید این یک میلیارد می‌گیرد، هشتصد میلیون می‌گیرد و من که المپیک رفته ام به خاطر ۱۰ میلیون باید بدوم و قراردادم بیست وپنج میلیون باشد.

متاسفانه این چیز‌ها است، ولی هیچ گاه حسرت آن را نخوردم که چرا آنقدر می‌گیرند و من بیست وپنج میلیون.

*به نظر شما حق آن‌ها است که این قدر بگیرند؟

نه به هر حال اگر شما بخواهید این مبلغ را سرریز کنید به ورزش‌ها می‌توانید در رشته‌های دیگر خرج کنید.

الان برعکس است؟

الان از رشته‌های ما می‌رود به سمت فوتبال خرج می‌شود. چرا فدراسیون ما دو میلیارد بودجه اش باشد، ولی یک بازیکن فوتبال یک ونیم میلیارد تومان می‌گیرد برای یک سال؟

*یک سال هم نمی‌شود، ۹ ماه.

۹ ماه.

*نمی ترسید که می‌گویید حق فوتبالیست‌ها نیست و فردا مورد هجمه قرار بگیرید.

نه فقط من که خیلی از ورزشکارهای دیگر هم همین را می‌گویند.

*نکته‌ای مانده از المپیک که نگفته باشید و می‌خواهید بگویید.

تشکر می‌کنم از مردم که آن همه پیغام دادند بعد از المپیک و من را آرام کردند و می‌گفتند که تو برای ما طلایی هستی و در آخر یادی کنیم از آتش نشانانی که سال قبل شهید شدند و خیلی برای ما سخت بود این قضیه. تشکر ویژه از خانواده ام و همسرم و دخترم که این همه به من لطف داشتند، آقای دکتر باقرزاده، پیمان فخری که خیلی فشارهای سنگین روی آن‌ها است و بودجه کم است. از دبیر فدراسیون جناب آقای یعقوبیان و از همه مردم تشکر می‌کنم.

اسامی میهمان برنامه که هر روز ساعت ۱۶ پخش از رادیو ایران می‌شود به شرح زیر است:
۲ فروردین: فریده شجاعی
۳ فروردین: الهه احمدی
۵ فروردین: احسان حدادی
۶ فروردین: حسن یزدانی
۷ فروردین: سهراب مرادی
۸ فروردین: فرزان عاشورزاده
۹ فروردین: کمیل قاسمی
۱۰ فروردین: حمیدرضا قلی‌پور
۱۲ فروردین: مستند گلبارنژاد
۱۳ فروردین: کیمیا علیزاده