ملی پوش بوکس: کابوس المپیک میبینم
بوکسور وزن ۶۹ کیلوگرم ایران که به دلیل لغو سفر ونزوئلا شانس کسب سهمیه المپیک ریو را از دست داد گفت: از روزی که این اتفاقات فاجعهبار رخ داد نخوابیدهام و اگر هم چشم برهم گذاشتهام کابوس المپیک را دیدهام.
امین قاسمی پور در مورد لغو اعزام تیم ملی به ونزوئلا و از دست رفتن شانس کسب سهمیه المپیک ریو برای بوکسورهای ایران اظهار کرد: در این سالها از همه چیزم گذشته بودم و تمرین می کردم، بدترین شرایط اردوهای تیم ملی را تحمل می کردم تا سهمیه بگیرم اما به لغو این سفر همه داشته ها و رویاهایم به باد رفت. نمی دانم مقصر کیست و چه بگویم و الان باید چه کار کنم؛ فقط میدانم که چندین سال از بهترین سالهای عمرم از دست رفت.
وی درباره اینکه فکر می کند مقصر این اتفاق کیست؟ افزود: نمی دانم چه کسی باعث لغو این سفر شد اما اینطور که فدراسیون بوکس و مسئول روابط بین الملل می گویند پیگیر ماجرا بودند و شاهد بودم اکبر احدی سرمربی تیم ملی هم بیش از ۵۰ بار به آژانس های مختلف و دوستانش زنگ زد تا بتواند کارهای اعزام را ردیف کند اما نشد.
بوکسور وزن ۶۹ کیلوگرم ایران در المپیک ۲۰۱۲ لندن در پاسخ به این سوال که آیا در لغو این سفر سهل انگاری و یا کم کاری از سوی فدراسیون رخ داده است؟گفت: این مساله بعید نیست اما نمی شود آن را ثابت کرد. تنها چیزی که می توانم بگویم این است که از وقتی این اتفاق افتاده نخوابیدهام و یا اگر خوابیدهام با کابوس های المپیک از خواب پریده ام. این یک فاجعه است و شرایط روحی و روانی ام اصلا خوب نیست.
وی گفت: در این سالها همه هزینه های حضور در اردوها، ایاب و ذهاب، خرید مکمل ها، تجهیزات و بقیه موارد را از جیب خودمان پرداخت کردیم و با هر نبود امکانات و مشکلات هم ساختیم تا بلکه سهمیه المپیک بگیریم و با پاداش آن مرهمی بزنیم بر زخمهایمان، اما این زخم ها با این فاجعه پرخون شد. حقوق هم نمی گرفتیم که الان از لغو اردوها زیاد نارحت شویم.
قاسمی پور در پاسخ به این سوال که فکر می کرد بتواند سهمیه المپیک ریو را بگیرد؟ گفت: شانس خوبی داشتم. بعد از آسیب دیدگی در مسابقات جهانی باکو تمریناتم را با شدت ادامه دادم به امید کسب سهمیه اما این فاجعه باعث شد تا خستگی بیش از ۱۵ سال حضور در اردوهای تیم ملی بوکس روی تنم بماند.
وی ادامه داد: در مسابقات جهانی باکو بدشانس بودم و در همان دور دوم به قهرمان اروپا خوردم و اگر اینطور نمی شد شاید می توانستم سهمیه بگیرم. نکته جالب مسابقات باکو این بود که کار من در همان دو روز اول تمام شد و خواستم به ایران برگردم اما سرپرست تیم اجازه نداد و من هشت روز را در این کشور ماندم بدون انکه تمرینات مناسبی را انجام دهم شاید اگر زودتر به ایران می آمدم می توانستم کارهای رفتن به ونزوئلا را فراهم کنم.
ارسال نظر