جایگاه ورزش در دولت کجاست؟
در کشورهای دیگر حال و هوای المپیک زنده شده و سران این کشورها خود نقش اصلی را در این بین ایفا می‌کنند، اما به نظر می‌رسد در داخل کشور اولویت موارد دیگری است.
خبرگزاری فارس: همسایه شمالی ایران، روسیه، اوج توجه را به ورزش‌های المپیکی خود نشان می‌دهد. ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه که خود در ورزش جودو فعالیت می‌کند، با توجه به اهمیت المپیک به تازگی در اردوی تیم‌های مهم المپیکی خود حاضر شده است و حتی با جودوکاران این کشور تمرین کرده است و در ادامه نشستی را با روسای فدراسیون‌های المپیکی خود برگزار کرده است و در اوج مشکل دوپینگ در ورزش این کشور با رایزنی متعدد با روسای فدراسیون‌های بین‌المللی سعی می‌کند در بحث دیپلماسی ورزشی نیز فعال باشد.
از سوی دیگر در لهستان رئیس جمهور این کشور یا ورزشکاران پرامید این کشور در المپیک دیدار کرده و حتی در این میان کشتی‌گیران روسی‌الاصل خود را مورد تشویق قرار داده است. در آذربایجان رئیس جمهور این کشور الهام علی‌اف با برگزاری نشست و جلسه، وضعیت ورزش‌های المپیکی خود را به دقت دنبال می‌کند و حتی در ایتالیا نیز نخست وزیر این کشور خود به شخصه به کشتی‌گیر کوبایی‌الاصل خود جایزه ویژه می‌دهد و بر حضور موفق ورزشکاران المپیکی در این رویداد تاکید می‌کند.
اینها نمونه‌ای از خروارها توجه دولتمردان کشورهای مختلف دنیا به مقوله ورزش و المپیک به عنوان یک رویداد سیاسی و فراتر از مقوله ورزش است، حتی برخی از این کشورها از جمله آذربایجان نیز که با مشکل قیمت پایین نفت روبه‌رو است، جایزه یک میلیون دلاری برای قهرمانان طلایی المپیک تعیین می‌کند.
جدا از مقوله مادی که در مورد آن زیاد گفته شده و همه چیز به مشکلات اقتصادی دولت ختم می‌شود و بودجه نهایت ۱۰ میلیاردی پرافتخارترین ورزش کشور در المپیک، در فاصله ۳ ماه به پایان سال هنوز بخشی از آن پرداخت نشده، مسأله مهم‌تر، توجه و حمایت معنوی است. انگار دارد این مسأله برای ورزشکاران و مربیان هویدا می‌شود که ورزش نه تنها اولویتی در دولت تدبیر و امید نیست بلکه دغدغه‌ای نیز برای آن وجود ندارد.
کمتر از ۲۱۵ روز تا المپیک برزیل باقی مانده و قطعا دید و بازدیدهای هفته‌های پایانی نزدیک به المپیک دوای درد نیست؛ می‌شود اینها را گفت حالا که بودجه لندن با برزیل علی‌رغم افزایش چند برابری هزینه‌ها بیشتر که نشده در مواقعی کمتر هم شده و کشور در شرایط خوب اقتصادی نیست می‌توان حداقل حمایت معنوی را در دستور کار قرار داد. اینکه وزیر ورزش در بدرقه تیم فوتبال المپیک حاضر می‌شود اتفاق خوبی است، اما فراموش نکنیم که رشته‌های مدال آور در المپیک به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسد.
می‌شود گفت در شرایطی که روسای این رشته‌ها تحت سخت‌ترین فشارهای اقتصادی قرار دارند و بیش از ۸۰ درصد تمرکز فنی، تبدیل به حل مسایل مالی شده است، دیدار دکتر روحانی با روسای فدراسیون‌های المپیکی و سرکشی به اردوی این رشته‌ها که نهایت چند ساعت کوتاه از وقت او را می‌گیرد می‌تواند به اندازه چند میلیارد به المپیکی‌ها روحیه بدهد.
حال که این روزها «برجام» به یک اصل مهم برای کشور تبدیل شده است، فراموش نکنیم که موفقیت در المپیک نشان دهنده اقتدار یک کشور است و شکست احتمالی نیز نمایانگر ضعف یک کشور خواهد بود و دولت می‌تواند با اهمیت دادن به المپیکی‌ها و جدی بودن در امر دیپلماسی ورزش که یک مقوله بسیار جدی است یک سند افتخار برای خود بوجود آورد.
می‌توان گفت وقتی منع نمایش مصاحبه دکتر ظریف با برنامه نود به یک موضوع جدی تبدیل شده است، توجه ویژه دولتمردان به بحث دیپلماسی ورزش به خصوص در رشته‌هایی که شانس مدال داریم بسیار با اهمیت‌تر است و می‌توان پیش‌بینی شانس ۶ مدال المپیک توسط وزارت ورزشی‌ها را با این روش‌های کم هزینه افزایش داد.
از سوی دیگر در لهستان رئیس جمهور این کشور یا ورزشکاران پرامید این کشور در المپیک دیدار کرده و حتی در این میان کشتی‌گیران روسی‌الاصل خود را مورد تشویق قرار داده است. در آذربایجان رئیس جمهور این کشور الهام علی‌اف با برگزاری نشست و جلسه، وضعیت ورزش‌های المپیکی خود را به دقت دنبال می‌کند و حتی در ایتالیا نیز نخست وزیر این کشور خود به شخصه به کشتی‌گیر کوبایی‌الاصل خود جایزه ویژه می‌دهد و بر حضور موفق ورزشکاران المپیکی در این رویداد تاکید می‌کند.
اینها نمونه‌ای از خروارها توجه دولتمردان کشورهای مختلف دنیا به مقوله ورزش و المپیک به عنوان یک رویداد سیاسی و فراتر از مقوله ورزش است، حتی برخی از این کشورها از جمله آذربایجان نیز که با مشکل قیمت پایین نفت روبه‌رو است، جایزه یک میلیون دلاری برای قهرمانان طلایی المپیک تعیین می‌کند.
جدا از مقوله مادی که در مورد آن زیاد گفته شده و همه چیز به مشکلات اقتصادی دولت ختم می‌شود و بودجه نهایت ۱۰ میلیاردی پرافتخارترین ورزش کشور در المپیک، در فاصله ۳ ماه به پایان سال هنوز بخشی از آن پرداخت نشده، مسأله مهم‌تر، توجه و حمایت معنوی است. انگار دارد این مسأله برای ورزشکاران و مربیان هویدا می‌شود که ورزش نه تنها اولویتی در دولت تدبیر و امید نیست بلکه دغدغه‌ای نیز برای آن وجود ندارد.
کمتر از ۲۱۵ روز تا المپیک برزیل باقی مانده و قطعا دید و بازدیدهای هفته‌های پایانی نزدیک به المپیک دوای درد نیست؛ می‌شود اینها را گفت حالا که بودجه لندن با برزیل علی‌رغم افزایش چند برابری هزینه‌ها بیشتر که نشده در مواقعی کمتر هم شده و کشور در شرایط خوب اقتصادی نیست می‌توان حداقل حمایت معنوی را در دستور کار قرار داد. اینکه وزیر ورزش در بدرقه تیم فوتبال المپیک حاضر می‌شود اتفاق خوبی است، اما فراموش نکنیم که رشته‌های مدال آور در المپیک به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسد.
می‌شود گفت در شرایطی که روسای این رشته‌ها تحت سخت‌ترین فشارهای اقتصادی قرار دارند و بیش از ۸۰ درصد تمرکز فنی، تبدیل به حل مسایل مالی شده است، دیدار دکتر روحانی با روسای فدراسیون‌های المپیکی و سرکشی به اردوی این رشته‌ها که نهایت چند ساعت کوتاه از وقت او را می‌گیرد می‌تواند به اندازه چند میلیارد به المپیکی‌ها روحیه بدهد.
حال که این روزها «برجام» به یک اصل مهم برای کشور تبدیل شده است، فراموش نکنیم که موفقیت در المپیک نشان دهنده اقتدار یک کشور است و شکست احتمالی نیز نمایانگر ضعف یک کشور خواهد بود و دولت می‌تواند با اهمیت دادن به المپیکی‌ها و جدی بودن در امر دیپلماسی ورزش که یک مقوله بسیار جدی است یک سند افتخار برای خود بوجود آورد.
می‌توان گفت وقتی منع نمایش مصاحبه دکتر ظریف با برنامه نود به یک موضوع جدی تبدیل شده است، توجه ویژه دولتمردان به بحث دیپلماسی ورزش به خصوص در رشته‌هایی که شانس مدال داریم بسیار با اهمیت‌تر است و می‌توان پیش‌بینی شانس ۶ مدال المپیک توسط وزارت ورزشی‌ها را با این روش‌های کم هزینه افزایش داد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر