روند به شدت نزولی حسین رضازاده
ملی‌پوشان وزنه‌برداری در اینچئون حریف وزنه‌ها نشدند تا تنها دو مدال (طلا و نقره) نصیب وزنه‌برداری شود.
خبرگزاری ایسنا: پرونده هفدهمین دوره بازی‌های آسیایی در حالی بسته شد که برخی رشته‌های ورزشی لبخند رضایت بر لب داشتند و برخی دیگر تنها افسوس فرصتی را خوردند که از دست دادند.
وزنه‌برداری از جمله آن رشته‌های ورزشی است که قطعا لبخند رضایت بر لب نخواهد داشت و تنها افسوسش برای تیمی باقی ماند که می‌توانست در اینچئون حماسه‌ساز باشد.
وزنه‌هایی که بر روی تخته بازی‌ها از دست ملی‌پوشان ایران رها شد معادلات رییس فدراسیون را نیز به هم ریخت. حسین رضازاده که پیش از آغاز بازی‌ها اعلام کرد بر روی ۴ - ۵ مدال حساب باز کرده، ورزشکارانش نتوانستند در رقابت با کیلوهای انتخابی کادر فنی پیروز باشند تا حساب و کتابش درست از آب درنیاید و تنها دو مدال بازی ها را کارنامه کاری خود ثبت کند.
در این میان صحبت از شکسته شدن طلسم هم به میان آمد و خیلی‌ها انتظار این را داشتند تیمی که بهترین‌ها را در خود جای داده بتواند با کسب حداقل دو طلا طلسم‌شکن باشد اما نه تنها این اتفاق رخ نداد بلکه حتی کاروان وزنه‌برداری با دست خالی‌تر نسبت به گوانگ‌جو به خانه بازگشت.
در آغاز اردوی تیم ملی وزنه‌برداری بهمن زارع اعلام کرد بر روی هشت مدال بازی‌های آسیایی هدف‌گذاری کرده اما تنها ۲ تیر او به هدف نشست. سرنوشت یکی از تیرها (فوق‌سنگین) که البته از پیش مشخص بود و آن دیگری نیز در مرکز سیبل جای نگرفت و وزنه بردار چینی با آخرین حرکتش کیانوش رستمی را سورپرایز کرد.
مجید عسکری نتوانست نمره قابل قبولی بگیرد. جابر بهروزی و نواب نصیرشلال در شرایطی در اینچئون اوت کردند که در رکوردگیری تیم ملی نیز نتوانستند هیچ وزنه‌ای را بالای سر ببرند و شاید بهتر بود همان موقع این موضوع جدی گرفته می‌شد تا در اینچئون شاهد تکرار آن نبودیم زمانی که چشمان نگران وزیر پایین افتادن وزنه‌ها را در رکوردگیری دید، هر کدام از وزنه‌بردارها برای حفظ آبرو ۴ یا ۵ بار هم روی تخته رفتند، اما آنچه از همان ابتدا خودنمایی می‌کرد این بود که وزنه‌ها راحت بالا نمی‌روند، وزنه‌هایی که مشخصا با بالا رفتن استرس و فشار روانی در شرایط مسابقه قطعا سنگین‌تر می‌شدند و شدند.
صحبت‌های سرمربی تیم ملی که عموما با نارضایتی از ملی‌پوشان به دلیل ناکامی در بالا بردن وزنه‌های مشابه تمرین بود، نمی‌تواند توجیه درستی برای نتایج باشد، چرا که نه در وزنه برداری بلکه در هر رشته‌ای شرایط تمرین با مسابقه از زمین تا آسمان فرق دارد، مخصوصا در رشته‌ای مانند وزنه برداری که اندکی از دست رفتن تمرکز و یک سانتی متر عقب یا جلو رفتن وزنه باعث خراب شدن حرکت می‌شود. حال این که چگونه مربی انتظار دارد وزنه‌بردار بتواند رکورد تمرین در تهران و بدون استرس در مسابقه تکرار شود مشخص نیست.
در ادامه وزنه‌هایی که ملی‌پوشان در لیگ، رکوردگیری و بازی‌های آسیایی مهار کردند را بررسی می‌کنیم.
۵۶ کیلوگرم مجید عسگری (مقام ششمی): او در اینچئون نتوانست عملکردی که در رکوردگیری تیم ملی داشت را به نمایش بگذارد. در واقع با ۲۷۰ کیلوگرم شرایطی مشابه لیگ برتر داشت که البته مسابقه لیگ نیز روز خوب او به شمار نمی‌آمد. او در شرایطی ۱۲۴ کیلوگرم را در یک ضرب ثبت کرد که در رکوردگیری تا ۱۲۸ کیلوگرم هم وزنه زده بود. در لیگ برتر نیز ۱۲۵ کیلوگرم را ثبت کرد.
در دو ضرب هم دوبار وزنه‌ی ۱۴۶ کیلوگرم را انداخت اما رکوردگیری به راحتی این وزنه را بالای سر برد و حتی پس از آن ۱۵۴ کیلوگرم را ثبت کرد. بنابراین عسگری نتوانست در حد انتظاری که از او وجود داشت ظاهر شود و قطعا جایگاه او در اینچئون ششمی نبود.
۶۹ کیلوگرم جابر بهروزی (اوت کرد): ۴ سال پیش رضاییان توانست ایران در این دسته صاحب یک مدال نقره کند اما بهروزی با عملکرد دور از انتظارش نتوانست مدال برنزی که در یک قدمی‌اش قرار داشت را به چنگ آورد.
بهروزی در یک ضرب وزنه ۱۴۴ و ۱۴۹ کیلوگرم را انداخت اما در جریان لیگ توانسته بود ۱۵۱ کیلوگرم را بالای سر ببرد. البته در رکوردگیری عملکرد موفقی نداشت و در مهار وزنه‌های ۱۴۷ و ۱۴۸ کیلوگرم ناکام ماند.
او در دو ضرب وزنه‌ی ۱۷۶ و ۱۸۱ کیلوگرم را در حالی انداخت که در رکوردگیری نیز همین وزنه‌ها را نتوانسته بود بالای سر ببرد. تنها در لیگ وزنه ۱۸۰ کیلوگرم را زده بود در صورتی که بهروزی ۱۸۱ کیلوگرم را مهار می‌کرد با مجموع ۳۲۵ کیلوگرم و با اختلاف وزن به جای وزنه‌بردار عراقی بر روی سکوی سوم قرار می‌گرفت اما این فرصت را از دست داد.
۸۵ کیلوگرم کیانوش رستمی (مدال نقره): انگار در طالع رستمی نوشته شده که در رقابت‌های حساس او باید چراغ کاروان وزنه‌برداری را روشن کند. پس از المپیک ۲۰۱۲ لندن، در اینچئون نیز تمام نگاه‌ها به سمت رستمی بود تا به شروع ناامید کننده وزنه‌برداری خاتمه دهد. رستمی که در کنار سلیمی جزو شانس‌های کسب مدال طلا بود با حضور وزنه‌بردار چینی و بلند کردن وزنه ۲۱۸ کیلوگرم تمام معادلاتش برای قهرمانی بهم ریخت و البته در شرایطی که دو بار در بالا بردن وزنه ۲۱۲ کیلوگرمی ناکام مانده بود، پس از مسابقات گفت که اگر می‌دانست وزنه‌بردار چینی ۲۱۸ را می‌زند، او ۲۲۰ را می‌زد!
رستمی در یک ضرب مشابه رکوردگیری و ۳ کیلو کمتر از لیگ ۱۷۲ کیلوگرم را بالای سر برد و در دو ضرب تنها ۲۰۸ کیلوگرم را ثبت کرد و دوبار در مهار وزنه ۲۱۲ ناکام ماند آن هم در شرایطی که در رکوردگیری ۲۱۲ کیلوگرم را بالای سر برده بود. شاید زدن وزنه ۲۱۸ کیلوگرم اتفاق عجیبی باشد اما همین اتفاق و تبدیل شدن مدال طلای رستمی به نقره باعث شد او این تجربه را پیدا کند که در مسابقه باید تمام احتمالات را در نظر بگیرد و خود را برای هر اتفاق غیر منتظره‌ای آماده کند.
رسول تقیان (مقام چهارم): او که برای نخستین بار در یک رقابت بین‌المللی در وزن ۸۵ کیلوگرم بر روی تخته حاضر شد ۱۶۳ کیلوگرم را در یک ضرب ثبت کرد آن هم در شرایطی که در لیگ و رکوردگیری ۱۶۵ کیلوگرم را مهار کرده بود. در دو ضرب نیز با ۲۰۵ کیلوگرم به کار خود خاتمه داد اما باز هم مطابق لیگ و رکوردگیری عمل نکرد چرا که در رکوردگیری ۲۱۱ و در لیگ ۲۱۰ کیلوگرم را ثبت کرده بود.
۱۰۵ کیلوگرم نواب نصیرشلال (اوت کرد): نبود ایلیا ایلین قزاق و روسلان نورالدینوف ازبک بهترین فرصت برای نایب قهرمان المپیک بود تا بر سکوی اول بازی‌ها قرار بگیرد اما مانند رکوردگیری نتوانست رکوردی را در مجموع به نام خود ثبت کند تا بازگشتش به میادین بین‌المللی هیچ ثمره‌ای برایش نداشته باشد. نصیر شلال در حرکت یک ضرب ۱۸۱ کیلوگرم را ثبت کرد که البته در رکوردگیری ۱۸۰ و ۱۸۵ کیلوگرم را انداخته بود. در دو ضرب ۲۱۷ و ۲۱۹ کیلوگرم را نتوانست مهار کند و از بازی‌ها حذف شد. او در رکوردگیری نیز ۲۱۰ و ۲۲۵ کیلوگرم را انداخته بود.
۱۰۵+ کیلوگرم بهداد سلیمی (مدال طلا): سلیمی با نمایش فوق‌العاده خود و رکوردشکنی‌هایش بالاخره لبخند را بر روی لبان مسئولان و مردم آورد تا اندکی از تلخی اوت کردن نصیرشلال کاسته شود. سلیمی که از ابتدا طلای او مسجل شده بود در یک ضرب با ۲۱۰ کیلوگرم رکورد بازی‌ها را که در دست خودش بود شکست و در دو ضرب نیز با ۲۵۵ کیلوگرم رکورد دو ضرب و مجموع بازی‌ها را از تسخیر رضازاده خارج و به نام خود ثبت کرد. البته بر خلاف رکوردگیری نتوانست در حمله به وزنه ۲۱۵ کیلوگرم و شکستن رکورد جهان موفق باشد. سلیمی در لیگ ۲۱۰ کیلوگرم را بالای سر برده بود.
او در دو ضرب با ۲۵۵ کیلوگرم و یک کیلو بیشتر از لیگ و در کل با مجموع ۴۶۵ کیلوگرم روز خاطره‌انگیزی را برای وزنه‌برداری رقم زد همچنین دومین مدال طلا خود را نیز به دست آورد تا همانند رضازاده دو طلای بازی‌ها را در کارنامه داشته باشد.
بهادر مولایی (انصراف): پیش از مصدومیتی که در جریان رکوردگیری برایش پیش آمد، مدال نقره دسته فوق سنگین را نیز از آن مولایی جوان می‌دانستند اما همانطور که پیش‌بینی می‌شد در روز مسابقه زانوی نایب قهرمان جهان با او یاری نکرد و او تنها با ثبت ۱۷۷ کیلوگرم در یک ضرب و انصراف از حرکت دو ضرب با مدال بازی‌های آسیایی وداع کرد.
مدال‌آوران ایران در اینچئون
۸۵ کیلوگرم کیانوش رستمی با مجموع ۳۸۰ کیلوگرم (مدال نقره)
۱۰۵+ کیلوگرم بهداد سلیمی با مجموع ۴۶۵ کیلوگرم (مدال طلا)
مدال‌آوران ایران در گوانگ‌جو
۶۹ کیلوگرم مرتضی رضاییان با مجموع ۳۲۴ کیلوگرم (مدال نقره)
۹۴ کیلوگرم اصغر ابراهیمی با مجموع ۳۹۳ کیلوگرم (مدال نقره)
۱۰۵ + کیلوگرم بهداد سلیمی با مجموع ۴۴۰ کیلوگرم (مدال طلا)
سجاد انوشیروانی با مجموع ۴۲۷ کیلوگرم (مدال برنز)
وزنه‌برداری از جمله آن رشته‌های ورزشی است که قطعا لبخند رضایت بر لب نخواهد داشت و تنها افسوسش برای تیمی باقی ماند که می‌توانست در اینچئون حماسه‌ساز باشد.
وزنه‌هایی که بر روی تخته بازی‌ها از دست ملی‌پوشان ایران رها شد معادلات رییس فدراسیون را نیز به هم ریخت. حسین رضازاده که پیش از آغاز بازی‌ها اعلام کرد بر روی ۴ - ۵ مدال حساب باز کرده، ورزشکارانش نتوانستند در رقابت با کیلوهای انتخابی کادر فنی پیروز باشند تا حساب و کتابش درست از آب درنیاید و تنها دو مدال بازی ها را کارنامه کاری خود ثبت کند.
در این میان صحبت از شکسته شدن طلسم هم به میان آمد و خیلی‌ها انتظار این را داشتند تیمی که بهترین‌ها را در خود جای داده بتواند با کسب حداقل دو طلا طلسم‌شکن باشد اما نه تنها این اتفاق رخ نداد بلکه حتی کاروان وزنه‌برداری با دست خالی‌تر نسبت به گوانگ‌جو به خانه بازگشت.
در آغاز اردوی تیم ملی وزنه‌برداری بهمن زارع اعلام کرد بر روی هشت مدال بازی‌های آسیایی هدف‌گذاری کرده اما تنها ۲ تیر او به هدف نشست. سرنوشت یکی از تیرها (فوق‌سنگین) که البته از پیش مشخص بود و آن دیگری نیز در مرکز سیبل جای نگرفت و وزنه بردار چینی با آخرین حرکتش کیانوش رستمی را سورپرایز کرد.
مجید عسکری نتوانست نمره قابل قبولی بگیرد. جابر بهروزی و نواب نصیرشلال در شرایطی در اینچئون اوت کردند که در رکوردگیری تیم ملی نیز نتوانستند هیچ وزنه‌ای را بالای سر ببرند و شاید بهتر بود همان موقع این موضوع جدی گرفته می‌شد تا در اینچئون شاهد تکرار آن نبودیم زمانی که چشمان نگران وزیر پایین افتادن وزنه‌ها را در رکوردگیری دید، هر کدام از وزنه‌بردارها برای حفظ آبرو ۴ یا ۵ بار هم روی تخته رفتند، اما آنچه از همان ابتدا خودنمایی می‌کرد این بود که وزنه‌ها راحت بالا نمی‌روند، وزنه‌هایی که مشخصا با بالا رفتن استرس و فشار روانی در شرایط مسابقه قطعا سنگین‌تر می‌شدند و شدند.
صحبت‌های سرمربی تیم ملی که عموما با نارضایتی از ملی‌پوشان به دلیل ناکامی در بالا بردن وزنه‌های مشابه تمرین بود، نمی‌تواند توجیه درستی برای نتایج باشد، چرا که نه در وزنه برداری بلکه در هر رشته‌ای شرایط تمرین با مسابقه از زمین تا آسمان فرق دارد، مخصوصا در رشته‌ای مانند وزنه برداری که اندکی از دست رفتن تمرکز و یک سانتی متر عقب یا جلو رفتن وزنه باعث خراب شدن حرکت می‌شود. حال این که چگونه مربی انتظار دارد وزنه‌بردار بتواند رکورد تمرین در تهران و بدون استرس در مسابقه تکرار شود مشخص نیست.
در ادامه وزنه‌هایی که ملی‌پوشان در لیگ، رکوردگیری و بازی‌های آسیایی مهار کردند را بررسی می‌کنیم.
۵۶ کیلوگرم مجید عسگری (مقام ششمی): او در اینچئون نتوانست عملکردی که در رکوردگیری تیم ملی داشت را به نمایش بگذارد. در واقع با ۲۷۰ کیلوگرم شرایطی مشابه لیگ برتر داشت که البته مسابقه لیگ نیز روز خوب او به شمار نمی‌آمد. او در شرایطی ۱۲۴ کیلوگرم را در یک ضرب ثبت کرد که در رکوردگیری تا ۱۲۸ کیلوگرم هم وزنه زده بود. در لیگ برتر نیز ۱۲۵ کیلوگرم را ثبت کرد.
در دو ضرب هم دوبار وزنه‌ی ۱۴۶ کیلوگرم را انداخت اما رکوردگیری به راحتی این وزنه را بالای سر برد و حتی پس از آن ۱۵۴ کیلوگرم را ثبت کرد. بنابراین عسگری نتوانست در حد انتظاری که از او وجود داشت ظاهر شود و قطعا جایگاه او در اینچئون ششمی نبود.
۶۹ کیلوگرم جابر بهروزی (اوت کرد): ۴ سال پیش رضاییان توانست ایران در این دسته صاحب یک مدال نقره کند اما بهروزی با عملکرد دور از انتظارش نتوانست مدال برنزی که در یک قدمی‌اش قرار داشت را به چنگ آورد.
بهروزی در یک ضرب وزنه ۱۴۴ و ۱۴۹ کیلوگرم را انداخت اما در جریان لیگ توانسته بود ۱۵۱ کیلوگرم را بالای سر ببرد. البته در رکوردگیری عملکرد موفقی نداشت و در مهار وزنه‌های ۱۴۷ و ۱۴۸ کیلوگرم ناکام ماند.
او در دو ضرب وزنه‌ی ۱۷۶ و ۱۸۱ کیلوگرم را در حالی انداخت که در رکوردگیری نیز همین وزنه‌ها را نتوانسته بود بالای سر ببرد. تنها در لیگ وزنه ۱۸۰ کیلوگرم را زده بود در صورتی که بهروزی ۱۸۱ کیلوگرم را مهار می‌کرد با مجموع ۳۲۵ کیلوگرم و با اختلاف وزن به جای وزنه‌بردار عراقی بر روی سکوی سوم قرار می‌گرفت اما این فرصت را از دست داد.
۸۵ کیلوگرم کیانوش رستمی (مدال نقره): انگار در طالع رستمی نوشته شده که در رقابت‌های حساس او باید چراغ کاروان وزنه‌برداری را روشن کند. پس از المپیک ۲۰۱۲ لندن، در اینچئون نیز تمام نگاه‌ها به سمت رستمی بود تا به شروع ناامید کننده وزنه‌برداری خاتمه دهد. رستمی که در کنار سلیمی جزو شانس‌های کسب مدال طلا بود با حضور وزنه‌بردار چینی و بلند کردن وزنه ۲۱۸ کیلوگرم تمام معادلاتش برای قهرمانی بهم ریخت و البته در شرایطی که دو بار در بالا بردن وزنه ۲۱۲ کیلوگرمی ناکام مانده بود، پس از مسابقات گفت که اگر می‌دانست وزنه‌بردار چینی ۲۱۸ را می‌زند، او ۲۲۰ را می‌زد!
رستمی در یک ضرب مشابه رکوردگیری و ۳ کیلو کمتر از لیگ ۱۷۲ کیلوگرم را بالای سر برد و در دو ضرب تنها ۲۰۸ کیلوگرم را ثبت کرد و دوبار در مهار وزنه ۲۱۲ ناکام ماند آن هم در شرایطی که در رکوردگیری ۲۱۲ کیلوگرم را بالای سر برده بود. شاید زدن وزنه ۲۱۸ کیلوگرم اتفاق عجیبی باشد اما همین اتفاق و تبدیل شدن مدال طلای رستمی به نقره باعث شد او این تجربه را پیدا کند که در مسابقه باید تمام احتمالات را در نظر بگیرد و خود را برای هر اتفاق غیر منتظره‌ای آماده کند.
رسول تقیان (مقام چهارم): او که برای نخستین بار در یک رقابت بین‌المللی در وزن ۸۵ کیلوگرم بر روی تخته حاضر شد ۱۶۳ کیلوگرم را در یک ضرب ثبت کرد آن هم در شرایطی که در لیگ و رکوردگیری ۱۶۵ کیلوگرم را مهار کرده بود. در دو ضرب نیز با ۲۰۵ کیلوگرم به کار خود خاتمه داد اما باز هم مطابق لیگ و رکوردگیری عمل نکرد چرا که در رکوردگیری ۲۱۱ و در لیگ ۲۱۰ کیلوگرم را ثبت کرده بود.
۱۰۵ کیلوگرم نواب نصیرشلال (اوت کرد): نبود ایلیا ایلین قزاق و روسلان نورالدینوف ازبک بهترین فرصت برای نایب قهرمان المپیک بود تا بر سکوی اول بازی‌ها قرار بگیرد اما مانند رکوردگیری نتوانست رکوردی را در مجموع به نام خود ثبت کند تا بازگشتش به میادین بین‌المللی هیچ ثمره‌ای برایش نداشته باشد. نصیر شلال در حرکت یک ضرب ۱۸۱ کیلوگرم را ثبت کرد که البته در رکوردگیری ۱۸۰ و ۱۸۵ کیلوگرم را انداخته بود. در دو ضرب ۲۱۷ و ۲۱۹ کیلوگرم را نتوانست مهار کند و از بازی‌ها حذف شد. او در رکوردگیری نیز ۲۱۰ و ۲۲۵ کیلوگرم را انداخته بود.
۱۰۵+ کیلوگرم بهداد سلیمی (مدال طلا): سلیمی با نمایش فوق‌العاده خود و رکوردشکنی‌هایش بالاخره لبخند را بر روی لبان مسئولان و مردم آورد تا اندکی از تلخی اوت کردن نصیرشلال کاسته شود. سلیمی که از ابتدا طلای او مسجل شده بود در یک ضرب با ۲۱۰ کیلوگرم رکورد بازی‌ها را که در دست خودش بود شکست و در دو ضرب نیز با ۲۵۵ کیلوگرم رکورد دو ضرب و مجموع بازی‌ها را از تسخیر رضازاده خارج و به نام خود ثبت کرد. البته بر خلاف رکوردگیری نتوانست در حمله به وزنه ۲۱۵ کیلوگرم و شکستن رکورد جهان موفق باشد. سلیمی در لیگ ۲۱۰ کیلوگرم را بالای سر برده بود.
او در دو ضرب با ۲۵۵ کیلوگرم و یک کیلو بیشتر از لیگ و در کل با مجموع ۴۶۵ کیلوگرم روز خاطره‌انگیزی را برای وزنه‌برداری رقم زد همچنین دومین مدال طلا خود را نیز به دست آورد تا همانند رضازاده دو طلای بازی‌ها را در کارنامه داشته باشد.
بهادر مولایی (انصراف): پیش از مصدومیتی که در جریان رکوردگیری برایش پیش آمد، مدال نقره دسته فوق سنگین را نیز از آن مولایی جوان می‌دانستند اما همانطور که پیش‌بینی می‌شد در روز مسابقه زانوی نایب قهرمان جهان با او یاری نکرد و او تنها با ثبت ۱۷۷ کیلوگرم در یک ضرب و انصراف از حرکت دو ضرب با مدال بازی‌های آسیایی وداع کرد.
مدال‌آوران ایران در اینچئون
۸۵ کیلوگرم کیانوش رستمی با مجموع ۳۸۰ کیلوگرم (مدال نقره)
۱۰۵+ کیلوگرم بهداد سلیمی با مجموع ۴۶۵ کیلوگرم (مدال طلا)
مدال‌آوران ایران در گوانگ‌جو
۶۹ کیلوگرم مرتضی رضاییان با مجموع ۳۲۴ کیلوگرم (مدال نقره)
۹۴ کیلوگرم اصغر ابراهیمی با مجموع ۳۹۳ کیلوگرم (مدال نقره)
۱۰۵ + کیلوگرم بهداد سلیمی با مجموع ۴۴۰ کیلوگرم (مدال طلا)
سجاد انوشیروانی با مجموع ۴۲۷ کیلوگرم (مدال برنز)
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر