پنج گجتی که خیلی جلوتر از زمانه خود بودند!
نوآوری هایی که شکست خوردند
شاید برای شما هم پیش آمده باشد که با خود گفته باشید، چرا مثلا اپل، گوشی با دوربین سه‌بعدی یا وضوح ۸ مگاپیکسل به بالا تا حالا راهی بازار نکرده است یا چرا خیلی از طراحی‌های مفهومی، علیرغم انقلابی بودن طراحی و کاربرپسندی که به نظر می‌رسد داشته باشند، مورد استقبال قرار نمی‌گیرند.
نشریه تایم که در فهرست‌سازی مهارت خاصی دارد، فهرستی از گجت‌هایی که در زمانه ساخته شدن، خیلی از زمانه خود جلوتر بودند، ارائه کرده است که مرور آنها، خالی از لطف نیست.
شاید برای شما هم پیش آمده باشد که با خود گفته باشید، چرا مثلا اپل، گوشی با دوربین سه‌بعدی یا وضوح ۸ مگاپیکسل به بالا تا حالا راهی بازار نکرده است یا چرا خیلی از طراحی‌های مفهومی، علیرغم انقلابی بودن طراحی و کاربرپسندی که به نظر می‌رسد داشته باشند، مورد استقبال قرار نمی‌گیرند.
با مرور این فهرست متوجه می‌شوید که همیشه پیشرو بودن و یا ارائه کردن ویژگی‌هایی فراتر از زمانه، باعث موفقیت یک گجت نمی‌شود.
مثل آدم‌های پیشرو و جلوتر از زمانه که در یک جامعه عقب‌افتاده، درک نمی‌شوند و سرخورده می‌شوند، گجت‌ها هم ممکن است با عدم استقبال روبرو شوند.
شرکت باهوش شرکتی است که ذائقه عمومی مشتری‌ها را حدس بزند و بتواند محصولی در حد قدرت خرید متوسط مردم راهی بازار کند.
بیایید با هم گجت‌های پیشروی ناموفق را مرور کنیم:
۱- نیوتن اپل: در سال‌های اخیر شاهد موفقیت‌های پی در پی شرکت اپل به دنیال به بازار فرستادن گجت‌های پرتابل هستیم، اما اپل سال‌های پیش در سال ۱۹۹۳، در زمانی که یک PDA را به بازار فرستاد، طعم شکست را چشیده بود.
PDA اپل صاحب ویژگی‌های بسیار خوب بود، نیوتن طراحی بسیار خوبی داشت، مخصوصا اگر طراحی غالب محصولات آن زمان را در نظر بگیریم، به علاوه این گجت صفحه لمسی داشت و می‌توانست دست‌خط را به صورت هوشمند تشخیص دهد و به متن تبدیل کند. نیوتن حتی مودم داخلی هم داشت.
نقاط ضعف عمده نیوتن دو چیز بودند، یکی قیمت ۷۰۰ دلار آن و دیگری نرم‌افزار پر از باگ آن که این دو باعث، فروش بسیار کم آن شدند.
پس جای تعجب نبود که زمانی که استیو جابز در سال ۱۹۹۷، به سر کارش برگشت، این پروژه را متوقف کرد. یک دهه، بعد استیو جابز، در عصر اینترنت با ساختن آی‌فون، آی‌پد و آی‌پاد تاچ، PDAهای مدرن عصر اینترنت را ساخت.
۲- آتاری لینکس Lynx: الان تصور کردنش هم دشوار است، اما زمانی صفحات نمایش گجت‌ها مثل تلویزیون‌های قدیمی، کیفیت نمایش خوبی نداشتند، این موضوع تا زمانی که آتاری، «لینکس» را در سال ۱۹۸۹، معرفی کرد ادامه داشت.
صفحه نمایش لینکس در زمان خود، انقلابی محصول می‌شد، لینکس نخستین گجت پرتابلی بود که صفحه نمایش رنگی باکیفیت داشت و به علاوه لینکس طراحی خوبی داشت که به مشتاقان گیم، اجازه بازی در همه جا و در همه وقت را می‌داد.
اما قیمت ۱۸۰ دلاری این محصول که دو برابر گجت شرکت رقیب -نینتندو- بود و همچنین کمبود منابع لازم برای تأمین قطعات باعث شد که پس از شش سال، پرونده لینکس برای همیشه بسته شود.
۳- کتابخوان سونی: خیلی‌ها تا صحبت از کتابخوان‌های الکترونیک می‌شود به یاد کیندل شرکت آمازون می‌افتند، اما در واقع نخستین کتابخوانی که از فناوری e-ink استفاده می‌کرد، LIBRIé شرکت سونی بود که در سال ۲۰۰۴ راهی بازار شد.
خریداران این محصول، از اینکه می‌توانستند کتاب‌ها را با کیفیتی شبیه کتاب کاغذی بخوانند خوشحال بودند، اما در عین حال از اینکه کتاب‌هایشان، ۶۰ روز پس از خریداری، از روی دستگاه محو می‌شدند، ناخشنود بودند.
چند سال بعد، سونی کتابخوان reader خود را راهی بازار کرد، کتابخوانی که در بازار آمریکا هرگز نتوانست به جایگاه کیندل برسد.
۴- آرکوس Gmini ۴۰۰: سال‌های سال استیو جابز از ساختن یک آی‌پاد ویدئویی خودداری می‌کرد، او می‌گفت که هیچ کس به تماشا کردن ویدئو در صفحات کوچک علاقه ندارد، اما آرکوس با این عقیده موافق نبود و بنابراین در سال ۲۰۰۴، وسیله‌ای به اندازه آی‌پاد ساخت که می‌توانست روی یک صفحه گوچک ۲٫۲ اینچی، ویدئو نشان بدهد. به این ترتیب کاربر آرکوس Gmini ۴۰۰، علاوه بر گوش کردن موسیقی می‌توانست، ویدئو ببیند، گیم بازی کند و عکس تماشا کند.
خریداران از این محصول راضی بودند، اما آرکوس، فاقد یک جزء اساسی برای موفقیت بود: فروشگاهی شبیه آی‌تونز که بتواند از طریق آن ویدئو بفروشد. در سال ۲۰۰۴، پیدا کردن فروشگاه آنلاینی که از طریق آن بشود ویدئوی قانونی خرید، غیرممکن بود.
مدتی بعد نظر جابز عوض شود و آی‌پادهای با قابلیت پخش ویدئو هم ساخته شد. در غوغای محبوبیت آی‌پاد، دیگر کسی به این فکر نبود که آرکوس نخستین بار دست به تولید گجت‌های پرتابل پخش ویدئو زده بود.
۵- MC ۴۰۰: این محصول ساخته شرکت Psion بود و در سال ۱۹۸۹ راهی بازار شد. در آن زمان لپ‌تاپ‌ها بسیار گران بودند و وزن سنگینی داشتند، اما MC۴۰۰ با بهره‌گیری از یک سیستم‌عامل گرافیکی چند کاره (مولتی‌تسک)، دارای خصوصیات خوبی بود که در هیچ یکی از لپ تاپ‌های آن زمان پیدا نمی‌شد.
گرچه با توجه با سیستم عامل به کار رفته نمی‌شد انتظار داشت که MC400 کارهای یک پی‌سی را انجام بدهد و این وسیله بیشتر، یک سامان‌دهنده کارهای روزانه بود، اما MC400 به سبب داشتن، یگ کیبورد کامل با تاچ پد، حافظه قابل تعویض و ۶۰ ساعت شارژ باطری و امکان متصل کردن، مودم، فکس و اسکنر و ضبط‌کننده صدا، در آن زمان بی‌نظیر بود.
البته قیمت ۸۴۵ دلاری و ناتوانانی در رقابت با پی‌سی‌ها باعث شد که بعد از ۱۲ سال، شرکت Psion ، تولید آن را متوقف کند. سیستم عامل EPOC این محصول البته در قالب سیمبین به حیات خود در گوشی‌های نوکیا ادامه داد.
منبع : 1 پزشک
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر