اینفوگرافی؛ تکامل ذخیره سازی دادهها
یک دستگاه ذخیرهسازی دادهها دستگاهی برای ضبط کردن (ذخیرهکردن) اطلاعات (دادهها) است. ضبط کردن تقریبا میتواند با هر شکلی از انرژی انجام شود؛ از انرژی ماهیچهها در دستخط تا لرزشهای صوتی در دستگاه ضبط صوت و انرژی الکترومغناطیسی برای نوارهای مغناطیسی و لوحهای نوری.
یک دستگاه ذخیرهسازی ممکن است حاوی اطلاعات، روند پردازش اطلاعات یا هر دو باشد. دستگاهی که فقط اطلاعات را نگهداری میکند، ضبط رسانه نام دارد. دستگاههایی که پردازش اطلاعات میکنند (تجهیزات ذخیرهسازی اطلاعات)، ممکن است ممکن است قسمت ذخیرهسازی قابل حمل داشته باشند یا دارای یک جزء دائمی برای ذخیره و بازیابی دادهها باشند.
ابزار ذخیرهسازی الکترونیکی برای ذخیرهسازی و بازیابی اطلاعات به انرژی الکتریکی نیازمند است. دادههای الکترومغناطیس ممکن است حاوی فرمت داده آنالوگ یا داده دیجیتال در همهی رسانهها باشد. این نوع اطلاعات به عنوان دادههای قابل خواندن برای ماشین درنظر گرفته میشوند؛ که به صورت الکترونیکی در یک دستگاه نیمه رسانا ذخیره میشوند. بیشتر رسانههای ذخیره و پردازششده الکترونیکی (از جمله برخی از شکلهای ذخیرهسازی داده رایانه) به عنوان فضای ذخیرهسازی ثابت ( حافظه غیرفرار) در نظر گرفته میشوند، که یعنی دادهها در زمانی که تغذیه از دستگاه جدا شده است، باقی میمانند. به طور مخالف، بیشتر اطلاعات پردازششده در بسیاری از انواع مدارهای مجتمع نیمهرسانا (تراشههای رایانهای) حافظه فرار هستند؛ یعنی در صورت نبود تغذیه از بین میروند.
نظر کاربران
فقط پلاپیو عشقه