موفق ترین خودروهای دوران طلایی LeMans

هفته نامه خودرو امروز: قوانین و مقررات در مسابقات استقامت در سال های متمادی تغییرات فراوانی را به خود دیده است. در دوره های مختلف، قانونگذاران سعی داشته اند تا قوانین را به طوری وضع کنند که جذابیت مسابقات به اوج رسیده، بیشترین میزان تماشاچی جذب مسابقات شود. با این حال شاید هیچگاه مسابقات استقامت به اندازه دهه ۸۰ میلادی جذابیت نداشته است.

در این دوران که از سال ۱۹۸۲ تا سال ۱۹۹۳ ادامه یافت، برخی از سریع ترین و قوی ترین خودروهای مسابقه ای تاریخ در مسابقاتی همانند لومان حاضر شدند. سرعت بالا، صدای نهیب زیبای پیشرانه و جذابیت بصری این خودروها به حدی بود که بسیاری از کسانی که به مسابقات اتومبیلرانی علاقه نداشتند نیز به دیدن لومان بروند. در این مطلب سعی داریم تا موفق ترین پلت فرم های دوران طلایی رده C مسابقات را که در دوران مذکور حکمرانی می کرد، معرفی کنیم.

پورشه ۹۵۶

پورشه ۹۵۶ و فرزند خلفش یعنی ۹۶۲، بی شک موفق ترین پلت فرم دوران طلایی رده C مسابقات بودند که توانستند ۷ بار به مقام قهرمانی برسند. در این میان ۶ پیروزی پیاپی بین سال های ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۷ شاید یکی از بزرگ ترین حکمرانی های تاریخ بر پیست لومان باشد. ۹۵۶ به عنوان پایه و اساس این پلت فرم نکات مثبت زیادی داشت که از جمله آنها می توان به استحکام و دوام بالای قطعات، وزن سبک، ضریب پسای اندک و از همه مهم تر قیمت پایین اشاره کرد. همین قیمت پایین و دوام بالا سبب شد تا تیم های خصوصی متعددی ۹۵۶ و سپس ۹۶۲ را خریداری کنند و به نحوی عرصه را بر سایر شرکت کنندگان تنگ کنند.

نحوه قرارگیری راننده در 956 به گونه ای بود که اجازه حضور در مسابقات آمریکای شمالی را نیافت، به همین دلیل با برخی تغییرات در کابین و بهبود مشخصات فنی و آیرودینامیکی، 962 زاده شد. با آن که در سال های پایانی و افول رده C، پورشه نتوانست دیگر با 962 به مقام قهرمانی دست یابد ولی باز هم همین دوام و قیمت مناسب سبب شد تا در مسابقات حضوری پررنگ داشته باشد.

جگوار XJR-9

موفقیت پورشه با دو مدل 956 و 962 در سال های متوالی سبب شد تا سایر خودروسازان به طور جدی درس بگیرند و با خودروهایی استثنایی وارد عرصه شوند. اولین صف شکن در لومان را باید جگوار XJR-9 دانست که در سال 1988 به حکمرانی 6 ساله پورشه ها خاتمه داد. جگوار برای مدت ها به طور رسمی از مسابقات استقامت دور مانده بود و در این دوران فقط از تیم های خصوصی با فراهم آوردن امکانات و پیشرانه و متعلقات فنی حمایت می کرد. با این حال تیم TWR در کنار تونی ساوثگیت و مدیران جگوار بر آن شدند تا بالاخره یک خودروی بی نقص را به مسابقات بفرستند و پیروز شوند.

در نهایت XJR-۹ در سال ۱۹۸۸ راهی میدان شد و لومان را فتح کرد. در آن دوران جگوار وضعیت مالی باثباتی نداشت و به همین خاطر پیشرانه ۷ لیتری آن را بر اساس نمونه ۵.۳ لیتری خودروی خیابانی XJS بنا کرد. موفقیت XJR-۹LM سبب شد تا جگوار همکاری خود با TWR را ادامه دهد و مدل های XJR-۱۱ و XJR-۱۲ را بسازد که دومی توانست در سال ۱۹۹۰ لومان را مجددا فتح کند اما نکته قابل توجه انعطاف پذیری و توانمندی پلت فرم XJR ها بود که در نهایت سبب شد تا TWR آن را برای ساخت خودروهای تیم های دیگری همانند پورشه و نیسان نیز تغییر دهد.

سائوبر C۹

در سال ۱۹۸۷ مرسدس بنز تلاش کرد تا بازگشتی موفقیت آمیز به مسابقات استقامت داشته باشد. حاصل این تلاش در همکاری مرسدس بنز با تیم سوئیسی سائوبر و خودرو C۹ بود که توانست در سال ۱۹۸۹ در لومان به قهرمانی دست یابد. سائوبر مرسدس C۹ بر اساس پلت فرم نه چندان موفق C۸ ساخته شد که نتوانسته بود در میانه دهه ۸۰ در مقابل خودروهای پورشه حرفی برای گفتن داشته باشد. با این حال انعطاف پذیری بالای پلت فرم C۸ سبب شد تا نظر مدیران مرسدس بنز برای سرمایه گذاری روی آن جلب شده، همکاری مرسدس و سائوبر شکل بگیرد.

در ابتدا مرسدس بنز و سائوبر همکاری خود را پنهان کردند و به همین دلیل در پیشرانه های پیش نمونه C9، نام مرسدس بنز حک نشده بود. با این حال از سال 1987 و با حضور علنی این خودرو، همکاری مرسدس بنز و سائوبر نیز علنی شد و در سال 1988 نیز اولین موفقیت با کسب مقام دوم کلی، به دست آمد. علاوه بر این، در آن سال نیز C9 اجازه حضور در مسابقات را نیافت تا آن که در نهایت در سال 1989 به مقام اول نائل شد.

مزدا 787B

شاید یکی از تاریخی ترین پیروزی ها در مسابقات لومان را باید موفقیت مزدا در سال 1991 دانست. مزدا ساختارشکن ترین تیم در لومان را رهبری می کرد که علاوه بر ملیت ژاپنی، از نظر فنی نیز بسیار خاص بود. نکته ویژه مزدا اما پیشرانه های روتاری ونکل آن بود که از نظر فنی استثنایی بودند. مزدا کار خود با این پیشرانه ها را در سال 1988 و با عرضه مدل 767 آغاز کرد.

بعدها طرح اولیه ۷۶۷ با تغییراتی به ۷۸۷ و مزدا ۷۸۷B بدل شدند. پیشرانه روتاری این خودرو تنها ۲.۶ لیتر حجم داشت اما قدرتی معادل ۹۰۰ اسب بخار تولید می کرد که برای کارایی بهتر در مسابقات، به ۷۰۰ اسب بخار محدود شده بود. برخلاف شروع مایوس کننده مزدا در مسابقه سال ۱۹۹۱، در نهایت به لطف مصرف سوخت پایین ۷۸۷ و عملکرد عالی آن و البته مشکلاتی که برای سائوبر C۱۱ پیش آمد، مزدا توانست به مقام قهرمانی دست یابد. ۷۸۷ به قدری در مسابقه بی نقص عمل کرد که حتی نیازی به تعویض قطعات اصلی در آن حس نشد و فقط راننده اصلی آن یعنی هربرت شدیدا دچار گرمازدگی شد!

پژو ۹۰۵

آخرین خودرویی که توانست در خلال قوانین مسابقات رده C به مقام اول دست یابد، پژو ۹۰۵ بود که در حقیقت تنها نماینده موفق فرانسوی ها در مسابقات دهه های ۸۰ و ۹۰ میلادی محسوب می شد. پژو ۹۰۵ علاوه بر پیروزی در مسابقات سال های ۱۹۹۲ و ۱۹۹۳، رکورد حداکثر سرعت در پیست لومان را با حداکثر سرعت ۴۰۵ کیلومتر در ساعت شکست. همین رکوردشکنی سبب شد تا مسئولان برای بهبود ایمنی، مسیر مستقیم اصلی پیست را تغییر دهند تا دیگر رسیدن به چنین سرعت هایی امکان پذیر نباشد. آغاز کار از سال ۱۹۸۸ و با همکاری دو تیم پژو و تالبوت آغاز شد.

تالبوت که در اوایل دهه 80 میلادی توسط پژو بر پایه کمپانی های سیمکا، ماترا و روتس (هیلمن و سایر پدران پیکان) که از کرایملر خریداری شده بودند، تاسیس شده بود؛ حضوری موفق در مسابقات رالی و اتومبیلرانی را تجربه کرده بود و پژو نیز درصدد بود تا از این تجارب به نفع خود استفاده کند. دو نمونه 905 برای حضور در دو فصل 1992 و 1993 ساخته شد. نمونه اول دماغه ای شبیه به محصولات آن زمان پژو همانند 306 و 405 داشت، اما نمونه دوم ظاهری فضایی و شبیه به سایر خودروهای کلاس رده C در ابتدای دهه 90 داشت.