«ژی آن وای-۲۰»؛ دختر چاق چینی در آسمان
«وای-۲۰» نخستین هواپیمای باربری محسوب می‌شود که در ساخت آن از فناوری چاپگرهای سه‌بعدی استفاده شده است تا ضمن سرعت بخشیدن به فرآیند توسعه، هزینه‌های ساخت آن کاهش یابد.
عصرایران: «ژی آن وای-۲۰» یک هواپیمای ترابری نظامی است که طراحی و ساخت آن را «شرکت صنایع هواپیماسازی ژی آن» برعهده داشته و از سال ۲۰۰۶ میلادی به بعد طرح توسعه آن به یکی از اولویت‌های اصلی دولت چین تبدیل شده است.
این هواپیما در سال ۲۰۱۳ میلادی نخستین پرواز موفق خود را انجام داد تا بر این اساس چین بعد از آمریکا، روسیه و اوکراین به چهارمین کشور جهان با قابلیت ساخت جت‌های ترابری نظامی ۲۰۰ تنی تبدیل شود. نام رسمی این هواپیما در اصل «کونپِنگ» است و این عبارت به یک پرنده افسانه‌ای در اساطیر چین اطلاق می‌شود که می‌تواند هزاران کیلومتر پرواز کند.
در صنعت هوانوردی چین از این هواپیمای ترابری نظامی با نام «دختر چاق» هم یاد می‌شود، زیرا بدنه آن در مقایسه با دیگر هواپیماهای چینی که پیش‌تر در این کشور ساخته شدند بزرگتر و پهن‌تر است. «وای-۲۰» به عنوان بزرگترین هواپیمای نظامی کنونی است که روی خط تولید قرار دارد.
تولید انبوه هواپیمای مذکور از سال ۲۰۱۵ میلادی آغاز شد و سرانجام در سال ۲۰۱۶ میلادی «وای-۲۰» توانست به صورت عملیاتی در نیروی هوایی چین مورد استفاده قرار بگیرد. براساس اطلاعات موجود تا ژانویه ۲۰۱۶ مجموعا ۸ فروند "وای-۲۰" در خدمت ارتش چین بوده است.
در ساخت «وای-۲۰» از قطعات مبتنی بر مواد کامپوزیتی استفاده شده است. این کامپوزیت‌ها به طور کامل در کشور چین تولید می‌شوند و برای کابین خلبان از نوع ویژه آنها مقاوم در برابر حریق استفاده شده است که وظیفه ساخت آن را «موسسه ۷۰۳» یکی از زیرمجموعه‌های «سازمان فناوری و علوم فضایی چین» برعهده داشته است.
«وای-۲۰» نخستین هواپیمای باربری محسوب می‌شود که در ساخت آن از فناوری چاپگرهای سه‌بعدی استفاده شده است تا ضمن سرعت بخشیدن به فرآیند توسعه، هزینه‌های ساخت آن کاهش یابد.
نمونه اولیه این هواپیمای ترابری به چهار موتور ۱۲ تنی «سُلُویِف دی-۳۰کاپی-۲» روسی مجهز شده بود و نخستین مدل‌هایی که به تولید انبوه رسید با همین موتور به پرواز درآمد. چینی‌ها سرانجام تصمیم گرفتند «دی-۳۰» را با موتور ۱۴ تنی «شن یانگ دبلیو اِس-۲۰» عوض کنند تا این هواپیمای ترابری به حداکثر ظرفیت ۶۶ تن برای حمل بار برسد. بر اساس پیش‌بینی‌های صورت گرفته، مدل جدید هواپیمای مذکور که از سال ۲۰۲۰ میلادی به پرواز درمی‌آید موتور چینی ۱۴ تنی «دبلیو اِس-۲۰» را شامل می‌شود.
این هواپیما قادر است انواع مختلف خودروها و ادوات نظامی از جمله سری تانک‌های «تایپ ۹۹» را با خود حمل کند. علاوه بر حمل بار، «وای-۲۰» می‌تواند به عنوان یک تانکر سوختگیری برای دیگر هواپیماهای نظامی در حال پرواز مورد استفاده قرار بگیرند یا به عنوان یک مرکز فرماندهی استراتژیک برای هماهنگ کردن جت‌های جنگنده یا هواپیماهای بدون سرنشین در مناطق نظامی و جنگی به کار گرفته شود.
پیش از این فقط کشورهای آمریکا، روسیه و اکراین قابلیت ساخت هواپیماهای ترابری با چنین ظرفیت بالایی را داشتند. از نظر میزان ظرفیت برای حمل بار، «وای-۲۰» بین دو هواپیمای «بوئینگ سی-۱۷ گلوبمَستر ۳» آمریکایی با ظرفیت ۷۷ تن و «ایلوشین ۲-۷۶» روسی با ظرفیت ۵۰ تن قرار می‌گیرد که البته جثه آن مشابه ایلوشین است. البته باید بدانید که هواپیمای «ایلوشین ۲-۷۶» هم‌اکنون در ارتش به صورت فعال پرواز می‌کند و قرار است از این پس «وای-۲۰» جایگزین آن شود.
میزان برد تعریف شده برای «وای-۲۰» به گونه‌ای است که می‌تواند با یک بار سوختگیری به بیشتر مناطق اروپا، آفریقا، استرالیا، و آلاسکا برسد و از آن به عنوان یک هواپیمای ترابری استراتژیک یاد می‌شود. لازم به ذکر است که تا پیش از این ارتش چین فاقد چنین هواپیمای پرقدرت با برد زیاد بود.
ساختار اصلی «وای-۲۰» مبتنی بر هواپیماهای ترابری نظامی مدرن تعریف شده است. این هواپیما ضمن برخورداری از جثه بزرگ و وزن سنگین قادر است در فرودگاه‌های کوچک در مناطق کوهستانی هم فرود آید. با به پرواز در آمدن «وای-۲۰»، چین برای نخستین بار ثابت کرد که می‌تواند طراحی و ساخت قابلیت‌ها، فناوری‌ها و توانایی‌های کاربردی یک هواپیمای ترابری بزرگ را به تنهایی انجام دهد.
مهم‌ترین مشخصات این هواپیمای ترابری نظامی به قرار زیر اعلام شده است:
- تعداد سرنشینان: ۳ نفر شامل یک خلبان، یک کمک‌خلبان، و یک لودمَستر
- ظرفیت ترابری: ۶۶ تن
- طول: ۴۷ متر
- طول بال: ۴۵ متر
- ارتفاع: ۱۵ متر
- سطح بال: ۳۳۰ متر مربع
- وزن خالی: ۱۰۰ هزار کیلوگرم
- حداکثر وزن هنگام بلند شدن از سطح زمین: ۲۲۰ هزار کیلوگرم
- موتور: چهار موتور توربوفن «سُلُویِف دی-۳۰کاپی-۲» که البته مدل‌های آتی همراه با موتور «دبلیو اس-۲۰» عرضه می‌شوند
- سرعت کروز: ۰.۷۵ ماخ معادل ۹۱۸ کیلومتر بر ساعت
- برد: ۴۵۰۰ کیلومتر با حداکثر ظرفیت ترابری؛ ۷۸۰۰ کیلومتر با ظرفیت ۴۰ تن؛ بیش از ۱۰ هزار کیلومتر با گروه چتربازان
این هواپیما در سال ۲۰۱۳ میلادی نخستین پرواز موفق خود را انجام داد تا بر این اساس چین بعد از آمریکا، روسیه و اوکراین به چهارمین کشور جهان با قابلیت ساخت جت‌های ترابری نظامی ۲۰۰ تنی تبدیل شود. نام رسمی این هواپیما در اصل «کونپِنگ» است و این عبارت به یک پرنده افسانه‌ای در اساطیر چین اطلاق می‌شود که می‌تواند هزاران کیلومتر پرواز کند.
در صنعت هوانوردی چین از این هواپیمای ترابری نظامی با نام «دختر چاق» هم یاد می‌شود، زیرا بدنه آن در مقایسه با دیگر هواپیماهای چینی که پیش‌تر در این کشور ساخته شدند بزرگتر و پهن‌تر است. «وای-۲۰» به عنوان بزرگترین هواپیمای نظامی کنونی است که روی خط تولید قرار دارد.
تولید انبوه هواپیمای مذکور از سال ۲۰۱۵ میلادی آغاز شد و سرانجام در سال ۲۰۱۶ میلادی «وای-۲۰» توانست به صورت عملیاتی در نیروی هوایی چین مورد استفاده قرار بگیرد. براساس اطلاعات موجود تا ژانویه ۲۰۱۶ مجموعا ۸ فروند "وای-۲۰" در خدمت ارتش چین بوده است.
در ساخت «وای-۲۰» از قطعات مبتنی بر مواد کامپوزیتی استفاده شده است. این کامپوزیت‌ها به طور کامل در کشور چین تولید می‌شوند و برای کابین خلبان از نوع ویژه آنها مقاوم در برابر حریق استفاده شده است که وظیفه ساخت آن را «موسسه ۷۰۳» یکی از زیرمجموعه‌های «سازمان فناوری و علوم فضایی چین» برعهده داشته است.
«وای-۲۰» نخستین هواپیمای باربری محسوب می‌شود که در ساخت آن از فناوری چاپگرهای سه‌بعدی استفاده شده است تا ضمن سرعت بخشیدن به فرآیند توسعه، هزینه‌های ساخت آن کاهش یابد.
نمونه اولیه این هواپیمای ترابری به چهار موتور ۱۲ تنی «سُلُویِف دی-۳۰کاپی-۲» روسی مجهز شده بود و نخستین مدل‌هایی که به تولید انبوه رسید با همین موتور به پرواز درآمد. چینی‌ها سرانجام تصمیم گرفتند «دی-۳۰» را با موتور ۱۴ تنی «شن یانگ دبلیو اِس-۲۰» عوض کنند تا این هواپیمای ترابری به حداکثر ظرفیت ۶۶ تن برای حمل بار برسد. بر اساس پیش‌بینی‌های صورت گرفته، مدل جدید هواپیمای مذکور که از سال ۲۰۲۰ میلادی به پرواز درمی‌آید موتور چینی ۱۴ تنی «دبلیو اِس-۲۰» را شامل می‌شود.
این هواپیما قادر است انواع مختلف خودروها و ادوات نظامی از جمله سری تانک‌های «تایپ ۹۹» را با خود حمل کند. علاوه بر حمل بار، «وای-۲۰» می‌تواند به عنوان یک تانکر سوختگیری برای دیگر هواپیماهای نظامی در حال پرواز مورد استفاده قرار بگیرند یا به عنوان یک مرکز فرماندهی استراتژیک برای هماهنگ کردن جت‌های جنگنده یا هواپیماهای بدون سرنشین در مناطق نظامی و جنگی به کار گرفته شود.
پیش از این فقط کشورهای آمریکا، روسیه و اکراین قابلیت ساخت هواپیماهای ترابری با چنین ظرفیت بالایی را داشتند. از نظر میزان ظرفیت برای حمل بار، «وای-۲۰» بین دو هواپیمای «بوئینگ سی-۱۷ گلوبمَستر ۳» آمریکایی با ظرفیت ۷۷ تن و «ایلوشین ۲-۷۶» روسی با ظرفیت ۵۰ تن قرار می‌گیرد که البته جثه آن مشابه ایلوشین است. البته باید بدانید که هواپیمای «ایلوشین ۲-۷۶» هم‌اکنون در ارتش به صورت فعال پرواز می‌کند و قرار است از این پس «وای-۲۰» جایگزین آن شود.
میزان برد تعریف شده برای «وای-۲۰» به گونه‌ای است که می‌تواند با یک بار سوختگیری به بیشتر مناطق اروپا، آفریقا، استرالیا، و آلاسکا برسد و از آن به عنوان یک هواپیمای ترابری استراتژیک یاد می‌شود. لازم به ذکر است که تا پیش از این ارتش چین فاقد چنین هواپیمای پرقدرت با برد زیاد بود.
ساختار اصلی «وای-۲۰» مبتنی بر هواپیماهای ترابری نظامی مدرن تعریف شده است. این هواپیما ضمن برخورداری از جثه بزرگ و وزن سنگین قادر است در فرودگاه‌های کوچک در مناطق کوهستانی هم فرود آید. با به پرواز در آمدن «وای-۲۰»، چین برای نخستین بار ثابت کرد که می‌تواند طراحی و ساخت قابلیت‌ها، فناوری‌ها و توانایی‌های کاربردی یک هواپیمای ترابری بزرگ را به تنهایی انجام دهد.
مهم‌ترین مشخصات این هواپیمای ترابری نظامی به قرار زیر اعلام شده است:
- تعداد سرنشینان: ۳ نفر شامل یک خلبان، یک کمک‌خلبان، و یک لودمَستر
- ظرفیت ترابری: ۶۶ تن
- طول: ۴۷ متر
- طول بال: ۴۵ متر
- ارتفاع: ۱۵ متر
- سطح بال: ۳۳۰ متر مربع
- وزن خالی: ۱۰۰ هزار کیلوگرم
- حداکثر وزن هنگام بلند شدن از سطح زمین: ۲۲۰ هزار کیلوگرم
- موتور: چهار موتور توربوفن «سُلُویِف دی-۳۰کاپی-۲» که البته مدل‌های آتی همراه با موتور «دبلیو اس-۲۰» عرضه می‌شوند
- سرعت کروز: ۰.۷۵ ماخ معادل ۹۱۸ کیلومتر بر ساعت
- برد: ۴۵۰۰ کیلومتر با حداکثر ظرفیت ترابری؛ ۷۸۰۰ کیلومتر با ظرفیت ۴۰ تن؛ بیش از ۱۰ هزار کیلومتر با گروه چتربازان
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر