تاریخچه بازی های Need for Speed

مجله تخت گاز : بازی‌های Forza را شنیده اید. بازی‌هایی که به طور اختصاصي برای Xbox ۳۶۰ عرضه شده و از آن‌ها به عنوان یکی از بهترین بازی‌های شبیه سازی اتومبیل رانی در دنیا یاد می‌شود. اما از آن‌جايي که هميشه نمي ​شود به يک سبک بازي ساخت و تغييرات کوچک و بزرگي لازم است تا طرفداران يک بازي از آن خسته نشوند مايکروسافت به عنوان ناشر و تهيه​کننده اين سري از بازي ها تصميم گرفته يک تکان حسابي به آن بدهد. تا قبل از اين همانطور که گفتيم سري بازي هاي فورزا را به عنوان يکي از برتربن بازي​هاي رانندگي و همچنين يکي از بهترين ها در زمينه شبيه سازي مي دانستند اما بعد از انتشار چهار نسخه از ان سازندگان و ناشران آن به اين فکر افتادند که مشتريان جديدتري براي خود دست و پا کنند. به هر حال بايد قبول کرد که هر بازي کني که بازي هاي سبک رانندگي علاقه‌مند است نمي تواند به همان سادگي که جذب سري بازي هاي نيد فور اسپيد مي شود به همان سرعت هم مي تواند خود را درگير بازي هايي نظير گرن توريسمو و فورزا کند.

این هم بخش دوم تاریخچه سری بازی‌های نید فور اسپید که شرح کوتاهی از بازی‌های این سری بسیار محبوب است که تا به حال منتشر شده‌اند و یک پیش درآمد برای نسخه جدیدی که اگر عمری باقی باشد و در شماره بعد آن‌را نقد خواهیم کرد. در شماره قبلی به بازی‌های نسل اول سری NFS پرداختیم و در این سری هم به بازی‌های نسل دوم و سوم. Need for Speed:

Most Wanted که امسال آمده هم جزو اولین بازی نسل چهارم این سری خواهد بود که به آن در شماره بعد خواهیم پرداخت.


Need for Speed: Underground ۲۰۰۳

بازی Underground که توسط EA Black Box ساخته شده بود اواسط نوامبر سال ۲۰۰۷ منتشر شد اما انتشار این بازی خیلی از NFS بازها را دچار شوک اساسی کرد. چراکه EA از این نسخه به بعد تصمیم گرفت به کل ساختار بازی و گیم‌پلی آن را تغییر دهد. به طور مثال دیگر در این بازی خبری از مسیرهای پراکنده در مکان‌های مختلف نبود و تمام اتفاقات بازی در خیابان‌ها و جاده‌های یک شهر (به طور معمول یک شهر ساختگی و گاهی واقعی) رخ می‌داد. علاوه بر این سعی شده بود از خودروهایی استفاده کنند که بیشتر مناسب مسابقات خیابانی است. دلیل این‌کار هم همانطور که گفتیم این بود که سیستم بازی و گیم‌پلی آن تغییر کرده بود و از رانندگی نیمه‌حرفه‌ای به سمت مسابقات خیابانی کشیده شده بود.

Underground همچنین اولین NFS بود که در آن از مبدل سخت‌افزاری و نورپردازی در کارت گرافیکی استفاده شده بود. سه سبک گیم‌پلی جدید هم در این بازی به چشم می‌خورد که شامل Drag, Drift و Sprint بود و می‌توانستید برای برنده شدن در این مسابقات از امکانات وسیعی برای تیونینگ کردن خودروتان استفاده کنید. اما از این‌ها مهم‌تر این است که Need for Speed: Underground اولین نسخه از این سری بود که داستانی برای تعریف کردن داشت و مهمترین ایراد آن هم این بود که در آن از پلیس خبری نبود که البته بنا به گزراش‌هایی سازندگان بازی در استفاده از این گزینه منع شده بودند.

همچنین باید گفت Underground و نسخه‌های بعد از آن به شدت تحت تاثیر فیلم‌های سینمایی Fast and the Furious بودند و اگر شاید این سری از فیلم‌ها به اکران در نمی‌آمدند به هیچ عنوان شاهد انتشار چنین بازی‌هایی بودیم.

Need for Speed: Underground ۲ ۲۰۰۴

موفقیت قسمت اول Underground به قدری بود که سازندگان بازی بدون فوت وقت سر وقت قسمت دوم رفتند و بخشی از پیش نمایش آن را در بازی Burnout ۳: Takedown قرار دادند تا طرفداران این سری را ذوق مرگ کنند.

در قسمت دوم Underground داستان‌سرایی ادامه داشت اما چند سبک بازی مثل Underground Racing League و Street X به گیم‌پلی آن هم اضافه شده بود تا بازی‌کنان حس کنند با بازی کامل‌تری طرف هستند. در این بازی همچنین بخش تیونینگ وسعت بیشتری پیدا کرده بود و به همین خاطر قوی‌تر کردن خودروها لذت بیشتری داشت. در این نسخه برای اولین بار از ویژگی beacons استفاده شده بود که به بازی‌کن اجازه می‌داد در شهر به صورت آزادانه جستجو کند و خود مراحل دلخواه را انتخاب کرده و وارد آن شود.

Underground ۲ اولین بازی‌ای بود که برای کنسول همراه PSP منتشر شد که در اصل یک نسخه کاملا متفاوت نسبت به دیگر نسخه‌های این بازی بود.

Need for Speed: Most Wanted ۲۰۰۵

قسمت سوم از نسل دوم NFS زمانی منتشر شد که کنسول‌های نسل هفتم به تازگی راهی بازار شده بودند. البته تا آن زمان فقط کنسول Xbox ۳۶۰ از این نسل به‌دست بازیکنان رسیده بود تا در کنار پلتفرم‌هایی مانند Nintendo GameCube, PlayStation ۲, Xbox, Game Boy Advance, Microsoft Windows و Nintendo DSمیزبان این بازی باشند. برای PSP نسخه ویژه‌ای به نام Most Wanted ۵-۱-۰ که باز هم ویژگی‌های خودش را داشت.

بار دیگر در این بازی پلیس‌ها به میدان برگشتند اما گستردگی تیونینگ ماشین‌ها نسبت به نسخه‌های قبلی تا حدی کمتر شده بود و البته داستانی که برای بازی در نظر گرفته بودند پیچیده‌تر از گذشته و به طبع جذاب‌تر بود چراکه در آن سعی شده بود از صحنه‌هایی استفاده کنند که با تکنولوژی CGI درآمیخته شده بود و همین ویژگی باعث شده بود سکانس‌های سینمایی بازی همه را میخکوب کند.

در Most Wanted مسابقات به گونه جالبی هدایت شده بودند. در بازی شهری به تصویر کشیده شده بود که ۱۵ راننده برتر در آن حکومت می‌کردند و بازیکن بعد از شروع بازی می‌بایستی یکایک این ۱۵ راننده را از دور خارج می‌کرد تا در آخر داستان به نفر اول شهر تبدیل شود. به یاد ماندنی‌ترین بخش این بازی مسابقه‌ای بود باید با نفر اول شهر برگزار می‌کردید که بسیار سخت و نفس‌گیر بود. همچنین نسخه ویژه‌ای از این بازی منتشر شد که Black Edition نام داشت و در آن هم تعداد ماشین بیشتری وجود داشت از جمله BMW E۴۶ (M۳) GTR و هم ساعت گیم‌پلی بیشتری.

Need for Speed: Carbon ۲۰۰۶

در سی و یکم اکتبر سال ۲۰۰۶ سومین نسخه از نسل دوم NFS راهی بازار شد تا دوستداران این عنوان بتوانند دوباره سرعت و هیجان را در دنیای مجازی تجربه کنند. در این نسخه که به گمان خیلی‌ها به یکی از بهترین نسخه‌های NFS تبدیل شد داستان شخصیت Most Wanted را دنبال می‌کنیم تا ببینیم در آخر چه اتفاقاتی برای او خواهد افتاد.

در این نسخه دیگر خبری از مسابقات Drag نیست و به جایش گونه‌ای از مسابقات به نام Canyon Duel به بازی اضافه شده که شبیه غول هر مرحله‌ای در بازی‌های اکشن و یا ماجراجویی است چراکه در آن می‌بایستی با یک راننده زبده که حکم غول آن مرحله را دارد دست و پنجه نرم کنید. جالب‌تر این‌که این مبارزه تن به تن خود به دو قسمت تقسیم می‌شد که در بخش اول می‌بایستی خود را نزدیک رقیب نگه دارید و در قسمت بعدی از او فاصله بگیرید.

از دیگر ویژگي‌های این بازی رو کردن المانی به نام crew بود که بعد از شکست دادن غول‌های رانندگی به شما اجازه می‌داد یکی از آن‌ها را به عنوان همراه خود انتخاب کنید تا در طول مسابقات بنا به توانایی‌های‌شان به شما کمک کنند.

Carbon اولین نسخه NFS بود که برای تمام کنسول‌های نسل هفتم یعنی Xbox ۳۶۰، PlayStation ۳ و Wiiمنتشر شد و آخرین NFS بود که دارندگان Nintendo GameCube و Xboxمی‌توانستند آن را بازی کنند. نسخه Collector's Edition این بازی بیش از ۱۴ خودرو بیشتر از نسخه معمولی در اختیاز بازيکنان قرار می‌داد.

Need for Speed: ProStreet ۲۰۰۷

بازگشت به گذشته؛ ProStreet را می‌توان همین قدر کوتاه و مختصر شرح داد چرا که این سازندگان این بازی دیگر دست از سر خیابان‌های شهری و مسابقات آن برداشتند و دوباره دل به جاده‌های برون شهری گذاشتند. چشم‌گیرترین پیشرفت بازی در زمینه فیزیک آن بوده تا جایی که سعی شده بود برخوردها و آسیب‌ها واقعی به نظر برسند. همچنین راندن خودروها کمی از فانتزی بودن فاصله گرفته و به واقعیت نزدیک شده بود، درست مثل زمانی که نسل اول بازی‌های NFS منتشر می‌شد.

گیم‌پلی ProStreet شامل Drag races, Speed challenges, Grip races (circuit racing), و drift raceبود و دیگر خبری از گشت آزادانه در محیط بازی نبود. نتیجه این تغییرات این بود که نه فروش بازی چندان دندان‌گیر بود و نه منتقدان از آن به خوبی استقبال کردند تا با یکی از ضعیف‌ترین عنوان‌های NFS روبه‌رو باشیم.

Need for Speed: Undercover ۲۰۰۸

آخرین بازی از نسل دوم سری NFS وظیفه دشواری را بر عهده داشت و آن جبران شکست بسیار بد ProStreet بود که تمام حیثیت این سری را به تنهایی زیر سوال برده بود. برای همین سازندگان بازی نزدیک به ۱۶ ماه وقت صرف کردند تا یک بازی کاملا نید فور اسپیدی بسازند. نتیجه کار هر چند که همان چیزی نشد که مسئولین EA می‌خواستند اما در کل Undercover توانست آب رفته به جوی را تا حدی بازگرداند و یا مسیر این کار را هموارتر کند.

این بازی با به کار بردن المان‌های نسخه Need for Speed: Most Wanted سعی کرده بود به طرفدارانش بقبولاند که یک بازی به همان جذابیت در انتظارشان است. تیونینگ کردن خودروها، بازگشت پلیس به میدان و گذشت و گذار آزادانه در محیط بازی چیزهایی بود که در Undercover دیده می‌شد. و این‌که نزدیک به ۵۰ خودرو در بازی وجود داشت که تا به آن روز یک رکورد برای این سری محسوب می‌شد. فیزیک بازی هم به حدی خوب شده بود که بعد از بعضی از تصادفات سهمگین بخشی از بدنه از خودرو جدا می‌شد و بدین ترتیب باعث تزریق هیجانی خاص به بازی می‌شد.



Need for Speed: Shift ۲۰۰۹


کنسول‌های نسل هفتم دیگر جای خودشان را بین بازی‌کنان پیدا کرده بودند اما هنوز یک نسخه به یاد ماندنی از NFS به‌دستشان نرسیده بود. ProStreet و Undercover عنوان‌هایی نبودند که بتوانند آن‌چنان که باید و شاید نظر علاقه‌مندان این سری را به طرف خود جذب کنند. به همین منظور EA تصمیم گرفت به کل سبک و سیاق گیم‌پلی بازی بعدی این سری را تغییر بدهد. Need for Speed: Shift را کمپانی Slightly Mad Studios می‌سازد که بیش از این‌که بازی نید فور اسپیدی باشد یک بازی شبیه‌سازی رانندگی مانند سری گرن توریسمو و یا فورزا بود. دیگر خبری از جاده‌های خارج از شهر و یا خیابان‌های شهری در این بازی نبود و مسابقات به داخل پیست کشیده شده بود. به طبع ماشین‌های داخل بازی هم ماشین‌هایی شدند که می‌شد با آن‌ها در داخل این پیست‌ها راند. سازندگان بازی تمام سعی‌شان را کرده‌ بودند فیزیک بازی چیز چشم‌گیری باشد و تا جایی که می‌شد دوست داشتند این ماجرا به واقعیت نزدیک‌تر باشد. بیش از 60 خودرو در این بازی وجود داشت و نزدیک به 19 پیست مسابقه که شامل پیست‌های واقعی و ساختگی می‌شد را می‌توانستید انتخاب کنید.

نکته جالب ماجرا این بود که با این‌که خوره‌های سری NFS ، Shift را یک بازی نید فور اسپیدی نمی‌دانستند اما منتقدان این بازی را بهتر از سه عنوان گذشته این سری یعنی Carbon, ProStreet و Undercover می‌دانستند. نسخه Special Edition این بازی هم یک BMW M3 GT2 تیون شده را تقدیم خریدارانش می‌کرد به همراه چند پک خودرویی دیگر.

Need for Speed: World 2010

بعداز این‌که بخش آنلاین بازی‌ها به شدت گسترش یافت و کنسول‌های نسل هفتم هم به این بخش اهمیت بسزایی دادند، EA تصمیم گرفت بعد از مدت‌ها به ایده بکر خود دست بزند و یک NFS بر اساس بازی‌های آنلاین و رقابت‌های این سبکی بسازد. نتیجه کار عنوانی به نام World شد که ژانر آن MMO racing game اعلام شد و فقط برای کسانی مقدور به بازی کردن بود که کامپیوترهایی با سیستم عامل‌های ویندوز داشتند. شما با نصب این بازی می‌توانستید به صورت گسترده با رقبای مجازی خود وارد رقابت شوید، رقابت‌هایی که بیشتر مسابقات غیرقانونی خودروها را در بر داشت، چیزی شبیه همان مسابقاتی که در Most Wanted و Carbon قبلا تجربه کرده بودید. حتی نقشه بازی هم ترکیبی از دو شهری بود که در این دوبازی مشاهده کرده بودید. بنابراین قابلیت‌های تیون کردن خودروها و وجود پلیس‌های مزاحم هم نباید باعث تعجب کردن شما در این بازی باشد.

Need for Speed: Hot Pursuit ۲۰۱۰

بازگشتی پرشکوه؛ این تمام چیزی است که می‌شود درباره نسخه Hot Pursuit گفت که EA آن را در سال ۲۰۱۰ منتشر کرد. یک بازی کاملا نید فور اسپیدی که تمام حس و حال نوستالژیک گذشته این سری را با خود به همراه داشت. NFS که بعد از آن نسخه Hot Pursuit اصلی که در سال ۱۹۹۸ منتشر شده بود نتوانسته بود هیچ جایزه‌ای از نمایشگاه E۳ ببرد در نسخه به روز شده Hot Pursuit همه آنچه‌که نسخه‌های گذشته نتوانسته بودند انجام بدهد را یک تنه انجام داد. به غیر از بردن جایزه بهترین بازی رانندگی از آن نمایشگاه، بازی موفق می‌شود جایزه بهترین بازی سال را هم از آن خود کند تا Hot Pursuit سال ۲۰۱۲ نه تنها شکست‌های گذشته این سری را جبران کرده باشد بلکه بتواند نام این سری را دوباره سر زبان‌ها بی‌اندازد. به زعم منتقدین و نقدهای آن‌ها بر بازی مشخص شد این نسخه برترین بازی سری NFS است که تا به حال منتشر شده.

در این نسخه با بازگشت پلیس‌های تا دندان مسلح و جاده‌های برون شهری می‌شد خیلی زود متوجه شد که Hot Pursuit ۲۰۱۰ همان Hot Pursuit سال ۱۹۹۸ است و فقط یک بازی مدرن شده برای کنسول‌های نسل هفتمی است. و البته مهمترین تغییر این بازی ورود کمپانی بازی‌سازی به نام Criterion بود که با ساختن سری بازی‌های Burnout نامی برای خود دست و پا کرده بود. EA با این ترفند توانست به خواسته‌های بلند پروازانه خود برسد. Criterion در Hot Pursuit جدید علاوه بر حفظ المان‌های قدیمی ساختار گیم‌پلی سری Burnout را هم به زیبایی به این بازی تزریق کرد تا هیچ جای شکی در موفقیت این بازی وجود نداشته باشد.

حضور ابرماشین‌هایی مانند Lamborghini Reventón, McLaren F۱, Bugatti Veyron و Pagani Zonda Cinqueو سیستم دزد و پلیس‌بازی جذاب Hot Pursuit که می‌توانستید در هر دو نقش حضور داشته باشید خیلی زود این بازی را به محبوب‌ترین بازی سال و حتی تما سری NFS تبدیل کرد.

Shift ۲: Unleashed

بعداز موفقیت نسبی Need for Speed: Shift و از آن مهم‌تر شگفتی‌سازی Hot Pursuit، EA خواست با ساخت Shift ۲: Unleashed رسما پا در کفش بازی‌های شبیه‌سازی فورزا و گرن توریسمو کند. با آوردن بیش از ۱۴۰ خودرو لیسانس‌دار و ۴۰ پیست واقعی در این بازی، EA خیلی واضح شمشیرش را از رو بسته بود تا بتواند همانند عنوان‌های یاد شده به موفیت‌های بزرگی برسد اما در واقعیت Shift ۲: Unleashed فقط یک بازی خوب و در نهایت خوش قبلی می‌تواند آن را یک بازی خوب‌تر از نسخه قبلی دانست و نه بیشتر.

Need for Speed: The Run ۲۰۱۱

The Run مشکلات کم نداشت. چه از لحاظ گرافیکی و چه از لحاظ گیم‌پلی. اما حرکت‌های رو به جلویی در آن به چشم ‌می‌خورد که مطمئنا EAبعدها از آن‌ها استفاده خواهد کرد. این‌که شما یک ماشین بردارید و از آن سر کشوری به بزرگی آمریکا به آن یکی سرش بروید ایده خامی است که بعدها می‌شود بیشتر سراغش رفت و کارهای بهتری با آن کرد. در ضمن گیم‌پلی مشکل دار The Run با این همه کشش خوبی داشت برای بازی کردن و لذت بردن از یک NFS واقعی حتی اگر داستان بازی چندان دلچسب نباشد و کلی آب به آن بسته باشند.