آشنایی با ۷ خودروی شگفت‌انگیز خورشیدی
تیم‌های مختلفی از سراسر دنیا برای تعیین بهترین خودروی خورشیدی به رقابت می‌پردازند. ۴۶ تیم از بیست‌وپنج کشور جهان باید مسافتی در حدود ۳۰۵۰ کیلومتر را در بخش بیابانی استرالیا با خودروهای خورشیدی رانندگی کنند.
zoomit.ir - بابک قهرمانی: تیم‌های خودرویی گوناگون از سراسر دنیا در مسابقه‌ی جهانی خودروهای خورشیدی به رقابت می‌پردازند. در این مقاله هفت خودرو از شگفت‌انگیز ترین خودروهای سال ۲۰۱۵ این مسابقه را بررسی می‌کنیم. با ما همراه باشید.
تیم‌های مختلفی از سراسر دنیا برای تعیین بهترین خودروی خورشیدی به رقابت می‌پردازند. ۴۶ تیم از بیست‌وپنج کشور جهان باید مسافتی در حدود ۳۰۵۰ کیلومتر را در بخش بیابانی استرالیا با خودروهای خورشیدی رانندگی کنند. درواقع این مرحله یکی از مراحل مسابقه‌ی جهانی خودروهای خورشیدی (World Solar Challenge) است.
این مسابقات هر دو سال یک بار برگزار می‌شود و در آن شرکت‌کنندگان باید از شهر داروین در استرالیای شمالی تا آدلاید در جنوب این قاره‌ی وسیع را رانندگی کنند. برای موفقیت در این بیابان گرم و خشک، خودروها باید مجهز به فناوری‌های خورشیدی و دستگاه‌های ذخیره‌سازی انرژی پیشرفته باشند.
خودروها در سه کلاس به رقابت می‌پردازند: کلاس خودروهای چلنجر (Challenger Class)، کلاس کروزر یا سفری (Cruiser Class) و کلاس ماجراجویی (Adventure Class). البته اکثر تیم‌ها در یکی از دو مورد اول شرکت می‌کنند.
در کلاس چلنجر خودروهای کوچکتری که فقط یک سرنشین دارند در یک مسافت مشخص به رقابت می‌پردازند و طبیعتا باید زمان بهتری را نسبت به رقبا ثبت کنند.
خودروها باید تنها با یک بار شارژ فول باتری قبل از مسابقه بتوانند مسیر تعیین شده را به پایان برسانند. برای تامین انرژی لازم برای ادامه‌ی مسیر و جریان برق کمکی از انرژی خورشیدی استفاده می‌شود.
در کلاس کروزر یک راننده و سرنشین کمکی در خودرو می‌نشینند و قانون مسابقه به این شکل است که از خط شروع در داروین تا آلیس‌اسپرینگ (نصف مسیر) را یک راننده و ادامه‌ی مسیر از آلیس‌اسپرینگ تا آدلاید را راننده‌ی بعدی پشت فرمان می‌نشیند.
بعد از طی نصف مسیر شرکت‌کننده‌ها می‌توانند باتری خود را شارژ کنند؛ ولی باید تمامی انرژی اضافی لازم برای مسافت ۱۴۹۱ کیلومتری فقط از خورشید تامین شود.
از سال ۱۹۸۷ که این مسابقات برگزار می‌شود هر ساله قوانین و تغییرات جدید در شکل برگزاری مسابقه اعمال می‌شود و درواقع شرکت‌کنندگان برای بهبود خودروهای خود و تجدید نظر در مدل‌های قبلی ترغیب می‌شوند.
در این مقاله نگاهی خواهیم داشت به بهترین شرکت‌کننده‌های مسابقات امسال که به نظر می‌رسد عملکرد بهتری نسبت به سایرین خواهند داشت.
خودروی استنفورد آرکتان
این خودرو نسبت به مدل‌های قبلی خودش فشرده‌تر شده است. در آخرین دوره‌ی مسابقات خودروهای خورشیدی در ۲۰۱۳، تیم استنفورد مقام چهارم را به دست آورد و تیم آنها به عنوان بهترین تیم متشکل از دانشجویان دوره‌ی لیسانس این مسابقات انتخاب شد.
امسال تیم دانشگاه استنفورد قصد دارد تا با خودروی آرکتان جدید خود رتبه‌ی بهتری را نسبت به دوره‌ی پیش به دست آورد. در این خودروی جدید فناوری خورشیدی بهبود یافته و سایز خودرو هم به مقدار قابل توجهی کوچک‌تر شده است.
خودرو نسبت به مدل قبلی بدنه‌ی باریک‌تر و سطح بالای صاف‌تری دارد که منجر به کاهش ۱۲ درصدی نیروی درگ می‌شود. پنل خورشیدی مجموعه هم نسبت به قبلی ۵۰ درصد سبک‌تر است. اتاقک راننده کوچک‌تر شده و شاسی خودرو از فیبر کربن ساخته شده است که آن را بسیار سبک می‌کند.
خودروی نونا ۸
تیم نونا ۸ (Nuna ۸) برای ساخت خودروی خود از فناوری پرینت سه‌بعدی استفاده کرده‌اند. تیم نون سولار (Noun Solar) از دانشگاه صنعتی دلف هلند در کلاس چلنجر شرکت کرده است. سال گذشته این تیم با خودروی نونا ۷ قهرمان شدند و امسال می‌خواهند با خودروی نونا ۸ این مقام را تکرار کنند.
یکی از تغییرات آنها برای ایجاد بهبود در عملکرد خودرو نسبت به سال پیش استفاده از فناوری پرینت سه‌بعدی است. برای کاهش وزن نونا ۸ و تقویت سرعت آن، این تیم برای ساخت اسپویلر از فناوری پرینت سه‌بعدی استفاده کرد که نتیجه‌ی آن ساخت اسپویلر شفاف و توخالی بود که تنها ۲۵۰ گرم وزن داشت.
خودروی دانشگاه توکایی
دانشگاه توکایی (Tokai) در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۱ برنده‌ی این مسابقه شده است. این تیم در سال ۲۰۱۳ دوم شد. اما در مدل خود تغییراتی ایجاد کرده‌اند که باعث بهبود آن می‌شود.
تغییر اول این بود که بدنه‌ی خودرو نسبت به مدل قبلی ۵۰ درصد نازک‌تر شده بود. مدل امسال توکایی چلنجر ۱۹.۴ سانتی‌متر ضخامت دارد؛ در حالی که ضخامت مدل سال ۲۰۱۳، ۳۰.۵ سانتی‌متر بود. این تیم همچنین پنل خورشیدی خود را هم تقویت کرده است.
خودروی دِ رِد وان
دِ رد وان (The Red One) برای تولید انرژی از فناوری جدیدی استفاده کرده است. تیم خورشید توئنته ، از یک سیستم جدید برای خودروی دِ رد وان استفاده کرده است که باعث افزایش تولید انرژی سیستم حتی هنگام قرار داشتن در سایه می‌شود.
این سیستم ساباین (SABINE) نام دارد و به معنای متعادل‌سازی پنل خورشیدی بدون در نظر گرفتن حد فاصل بین سلول‌ها است.
SABINE به تعادل انرژی در سلول‌های خورشیدی کمک می‌کند و باعث می‌شود خودرو حتی وقتی در سایه قرار دارند هم بین ۱۰ تا ۲۰ درصد انرژی خورشیدی بیشتری دریافت کند.
این تیم در کلاس چلنجر سال ۲۰۱۳ سوم شد و امسال با استفاده از این فناوری امیدوارند نسبت به زمان قبلی‌شان ۳۰ دقیقه زمان بهتری ثبت کنند.
خودروی استلا لوکس
خودروی استلا لوکس (Stella Lux) از آیندهوون دارای طراحی منحصر به فردی هست. این خودرو در کلاس کروزر شرکت می‌کند و توسط تیم دانشگاه صنعتی آیندهوون ساخته شده است. استلا لوکس در واقع مدل جدیدتر خودرویی است که در مسابقات ۲۰۱۳ با نام استلا شرکت کرده بود.
طراحی جدید از بدنه‌ی متفاوتی برخورد است که این بدنه می‌تواند با ایجاد تونل بار از میان خودرو، منجر به کاهش انرژی مورد نیاز برای پیش بردن خودرو شود. این خودرو عمدتا از فیبر کربن ساخته شده و جرم آن فقط ۳۷۴ کیلوگرم است.
خودروی سانرایز
خودروی آلمانی سانرایزر (Sun Riser) شبیه پورشه باکستر است! این خودرو با همکاری دانشگاه علوم کاربردی بوخوم و شرکت فولاد اروپایی تیسن کروپ ساخته شده است.
این خودروی دو سرنشینه از طراحی جالبی برخوردار بوده و سرعت ماکزیمم ۱۳۷ کیلومتربرساعت را به ثبت رسانده است. در آخرین دوره‌ی مسابقات خودروهای خورشیدی تیم بوخوم مقام دوم را به دست آورد.
خودروی سان‌سوییفت
خودروی سان‌سوییفت ایو (Sunswift eVe) حداکثر سرعت ۱۴۸ کیلومتربرساعت را ثبت کرده است. این خودرو پنجمین نسل از خودروهای خورشیدی ساخته شده در دانشگاه نیو ساوث ویل استرالیا است.
مدل قبلی این خودرو در سال ۲۰۱۳ سوم شد. این خودرو که تا حدودی هم به یک خودروی اسپورت شباهت دارد با یک فول شارژ می‌تواند تا ۴۸۰ کیلومتر مسافت را بپیماید. در ادامه و استفاده از سلول‌های خورشیدی این مسافت تا ۸۰۰ کیلومتر می‌رسد.
در سرعت‌های کمتر از ۶۰ کیلومتربرساعت زیر نور مستقیم خورشید این خودرو می‌تواند فقط با استفاده از انرژی خورشیدی حرکت کند و در هنگام توقف شروع به شارژ مجدد باتری خود کند. این در حالی است که سرعت خودرو در بیشترین حالت به ۱۴۸ کیلومتربرساعت می‌رسد.
این مسابقات هر دو سال یک بار برگزار می‌شود و در آن شرکت‌کنندگان باید از شهر داروین در استرالیای شمالی تا آدلاید در جنوب این قاره‌ی وسیع را رانندگی کنند. برای موفقیت در این بیابان گرم و خشک، خودروها باید مجهز به فناوری‌های خورشیدی و دستگاه‌های ذخیره‌سازی انرژی پیشرفته باشند.
خودروها در سه کلاس به رقابت می‌پردازند: کلاس خودروهای چلنجر (Challenger Class)، کلاس کروزر یا سفری (Cruiser Class) و کلاس ماجراجویی (Adventure Class). البته اکثر تیم‌ها در یکی از دو مورد اول شرکت می‌کنند.
در کلاس چلنجر خودروهای کوچکتری که فقط یک سرنشین دارند در یک مسافت مشخص به رقابت می‌پردازند و طبیعتا باید زمان بهتری را نسبت به رقبا ثبت کنند.
خودروها باید تنها با یک بار شارژ فول باتری قبل از مسابقه بتوانند مسیر تعیین شده را به پایان برسانند. برای تامین انرژی لازم برای ادامه‌ی مسیر و جریان برق کمکی از انرژی خورشیدی استفاده می‌شود.
در کلاس کروزر یک راننده و سرنشین کمکی در خودرو می‌نشینند و قانون مسابقه به این شکل است که از خط شروع در داروین تا آلیس‌اسپرینگ (نصف مسیر) را یک راننده و ادامه‌ی مسیر از آلیس‌اسپرینگ تا آدلاید را راننده‌ی بعدی پشت فرمان می‌نشیند.
بعد از طی نصف مسیر شرکت‌کننده‌ها می‌توانند باتری خود را شارژ کنند؛ ولی باید تمامی انرژی اضافی لازم برای مسافت ۱۴۹۱ کیلومتری فقط از خورشید تامین شود.
از سال ۱۹۸۷ که این مسابقات برگزار می‌شود هر ساله قوانین و تغییرات جدید در شکل برگزاری مسابقه اعمال می‌شود و درواقع شرکت‌کنندگان برای بهبود خودروهای خود و تجدید نظر در مدل‌های قبلی ترغیب می‌شوند.
در این مقاله نگاهی خواهیم داشت به بهترین شرکت‌کننده‌های مسابقات امسال که به نظر می‌رسد عملکرد بهتری نسبت به سایرین خواهند داشت.
خودروی استنفورد آرکتان
این خودرو نسبت به مدل‌های قبلی خودش فشرده‌تر شده است. در آخرین دوره‌ی مسابقات خودروهای خورشیدی در ۲۰۱۳، تیم استنفورد مقام چهارم را به دست آورد و تیم آنها به عنوان بهترین تیم متشکل از دانشجویان دوره‌ی لیسانس این مسابقات انتخاب شد.
امسال تیم دانشگاه استنفورد قصد دارد تا با خودروی آرکتان جدید خود رتبه‌ی بهتری را نسبت به دوره‌ی پیش به دست آورد. در این خودروی جدید فناوری خورشیدی بهبود یافته و سایز خودرو هم به مقدار قابل توجهی کوچک‌تر شده است.
خودرو نسبت به مدل قبلی بدنه‌ی باریک‌تر و سطح بالای صاف‌تری دارد که منجر به کاهش ۱۲ درصدی نیروی درگ می‌شود. پنل خورشیدی مجموعه هم نسبت به قبلی ۵۰ درصد سبک‌تر است. اتاقک راننده کوچک‌تر شده و شاسی خودرو از فیبر کربن ساخته شده است که آن را بسیار سبک می‌کند.
خودروی نونا ۸
تیم نونا ۸ (Nuna ۸) برای ساخت خودروی خود از فناوری پرینت سه‌بعدی استفاده کرده‌اند. تیم نون سولار (Noun Solar) از دانشگاه صنعتی دلف هلند در کلاس چلنجر شرکت کرده است. سال گذشته این تیم با خودروی نونا ۷ قهرمان شدند و امسال می‌خواهند با خودروی نونا ۸ این مقام را تکرار کنند.
یکی از تغییرات آنها برای ایجاد بهبود در عملکرد خودرو نسبت به سال پیش استفاده از فناوری پرینت سه‌بعدی است. برای کاهش وزن نونا ۸ و تقویت سرعت آن، این تیم برای ساخت اسپویلر از فناوری پرینت سه‌بعدی استفاده کرد که نتیجه‌ی آن ساخت اسپویلر شفاف و توخالی بود که تنها ۲۵۰ گرم وزن داشت.
خودروی دانشگاه توکایی
دانشگاه توکایی (Tokai) در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۱ برنده‌ی این مسابقه شده است. این تیم در سال ۲۰۱۳ دوم شد. اما در مدل خود تغییراتی ایجاد کرده‌اند که باعث بهبود آن می‌شود.
تغییر اول این بود که بدنه‌ی خودرو نسبت به مدل قبلی ۵۰ درصد نازک‌تر شده بود. مدل امسال توکایی چلنجر ۱۹.۴ سانتی‌متر ضخامت دارد؛ در حالی که ضخامت مدل سال ۲۰۱۳، ۳۰.۵ سانتی‌متر بود. این تیم همچنین پنل خورشیدی خود را هم تقویت کرده است.
خودروی دِ رِد وان
دِ رد وان (The Red One) برای تولید انرژی از فناوری جدیدی استفاده کرده است. تیم خورشید توئنته ، از یک سیستم جدید برای خودروی دِ رد وان استفاده کرده است که باعث افزایش تولید انرژی سیستم حتی هنگام قرار داشتن در سایه می‌شود.
این سیستم ساباین (SABINE) نام دارد و به معنای متعادل‌سازی پنل خورشیدی بدون در نظر گرفتن حد فاصل بین سلول‌ها است.
SABINE به تعادل انرژی در سلول‌های خورشیدی کمک می‌کند و باعث می‌شود خودرو حتی وقتی در سایه قرار دارند هم بین ۱۰ تا ۲۰ درصد انرژی خورشیدی بیشتری دریافت کند.
این تیم در کلاس چلنجر سال ۲۰۱۳ سوم شد و امسال با استفاده از این فناوری امیدوارند نسبت به زمان قبلی‌شان ۳۰ دقیقه زمان بهتری ثبت کنند.
خودروی استلا لوکس
خودروی استلا لوکس (Stella Lux) از آیندهوون دارای طراحی منحصر به فردی هست. این خودرو در کلاس کروزر شرکت می‌کند و توسط تیم دانشگاه صنعتی آیندهوون ساخته شده است. استلا لوکس در واقع مدل جدیدتر خودرویی است که در مسابقات ۲۰۱۳ با نام استلا شرکت کرده بود.
طراحی جدید از بدنه‌ی متفاوتی برخورد است که این بدنه می‌تواند با ایجاد تونل بار از میان خودرو، منجر به کاهش انرژی مورد نیاز برای پیش بردن خودرو شود. این خودرو عمدتا از فیبر کربن ساخته شده و جرم آن فقط ۳۷۴ کیلوگرم است.
خودروی سانرایز
خودروی آلمانی سانرایزر (Sun Riser) شبیه پورشه باکستر است! این خودرو با همکاری دانشگاه علوم کاربردی بوخوم و شرکت فولاد اروپایی تیسن کروپ ساخته شده است.
این خودروی دو سرنشینه از طراحی جالبی برخوردار بوده و سرعت ماکزیمم ۱۳۷ کیلومتربرساعت را به ثبت رسانده است. در آخرین دوره‌ی مسابقات خودروهای خورشیدی تیم بوخوم مقام دوم را به دست آورد.
خودروی سان‌سوییفت
خودروی سان‌سوییفت ایو (Sunswift eVe) حداکثر سرعت ۱۴۸ کیلومتربرساعت را ثبت کرده است. این خودرو پنجمین نسل از خودروهای خورشیدی ساخته شده در دانشگاه نیو ساوث ویل استرالیا است.
مدل قبلی این خودرو در سال ۲۰۱۳ سوم شد. این خودرو که تا حدودی هم به یک خودروی اسپورت شباهت دارد با یک فول شارژ می‌تواند تا ۴۸۰ کیلومتر مسافت را بپیماید. در ادامه و استفاده از سلول‌های خورشیدی این مسافت تا ۸۰۰ کیلومتر می‌رسد.
در سرعت‌های کمتر از ۶۰ کیلومتربرساعت زیر نور مستقیم خورشید این خودرو می‌تواند فقط با استفاده از انرژی خورشیدی حرکت کند و در هنگام توقف شروع به شارژ مجدد باتری خود کند. این در حالی است که سرعت خودرو در بیشترین حالت به ۱۴۸ کیلومتربرساعت می‌رسد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر