زورآزمایی «فورد اِج» با «مورانو» و «سانتافه»

وب سایت پدال: یک واقعیت مد این است که آدم های خوش تیپ به یک خودرو با ظاهری خوب نیاز دارند تا با تیپ و لباس آنها هماهنگ باشد. طراحی باعث می شود که مصرف گرایی به سمت کوپه های لوکس، خودروهای اسپرت، کمپانی اپل… و کراس اورهای سایز متوسط گرایش داشته باشد.

گاهی اوقات اعداد و اولویت ها شما را از خرید ماستنگ GT و یا اینفینیتی Q۶۰ که ماشین موردنظرتان هم هست باز می دارد. باتوجه به بازار خودرو و بخش های عجیب و غریب آن پیدا کردن خودرویی که هم از لحاظ ظاهری و هم از لحاظ فیزیکی با ان ارتباط برقرار کنید کار آسانی نیست. به عنوان مثال، پونتیاک آزتکی که براساس مینی ون مونتانا طراحی شده بود تا یک دهه بعد از توقف تولید آن هم کراس اوور خوبی محسوب میشد اما بخاطر طراحی اشتباهش در تاریخ گم شد. به هر حال مطمئنیم که این اتفاق برای سه خودرویی که در این مطلب مقایسه می کنیم اتفاق نمی افتد.


هر سه خودرو در نقطه اول یکسانند یعنی طراحی پایه دیفرانسیل جلو همراه با آپشن محبوب سیستم انتقال قدرت AWD. رینگ های 19 و 20 اینچی آلیاژی این خودروها، چهره ای تنومند به این خودروها بخشیده است. با مشاهده قطعات بکار رفته در کابین خودرو، رد پای یک خودروی سایز متوسط را می بینیم. برای این که فضای بار مناسبی فراهم باشد و خودرویی به نسبت دراز تحویل نشود و از همه مهمتر خودرو جذاب باقی بماند برای هیچ کدام از این خودروها صندلی های ردیف سوم تعریف نمی شود.

همانطور که در اسم سانتافه و اج ذکر شده این خودروها ادعای سواری اسپرت دارند. هیوندای سانتافه اسپرت با سیستم تعلیق جدید و تنظیم الکتریکی قدرت فرمان وارد میدان شده، نسل دوم فورد اج اسپرت که در دیربورن میشیگان تولید شده موتور قدرتمندی زیر کاپوت دارد و نیسان مورانوی پلاتینیوم آخرین نسل کراس اوورهای با تجربه، آماده رقابت با این دو خودرو است.


جایگاه سوم: فورد اِج اسپورت AWD

فورد اِج که نسل اول آن از سال ۲۰۰۷ وارد بازار شده برخلاف مورانو بخت و اقبال خوبی نداشته و بیشتر ضرر داشته تا سود و متاسفانه امروز هم ورق برنمی گردد.


فورد اِج با سه موتور مختلف عرضه می شود، سواری با فورد اج با دو موتور شش سیلندر 3.5 لیتری و چهارسیلندر 2.0 لیتری اکوبوست به سواری اسپرتی تبدیل می شود. هرچند فورد در این مقایسه در رتبه ی سوم ایستاده، اما عملکرد موتور شش سیلندر 2.7 لیتری اکوبوست این خودرو بسیار حیرت انگیز است، این موتور همان عملکرد استثنایی در F-150 را تکرار کرده و باعث شده که اج 2 تنی تنها در 5.7 ثانیه از سرعت 0 به 96 کیلومتر بر ساعت برسد. این خودرو با چنین موتور قدرتمندی مصرف سوخت معقول 12.7 لیتر در شهر،9.7 در جاده و 11.36 درحالت ترکیبی را ثبت کرده است.



تغییرات بوجود آمده در این خودرو باعث شده که خودرو سواری اسپرتی داشته باشد، سخت تر شدن ۱۰ درصدی فنرها نسبت به مدل پایه اج، سخت تر شدن ۱۵ درصدی میله های ضد چرخش و تیونینگ مناسب کمک فنرها مثال هایی از تغییرات سیستم تعلیق هستند. همانطور که انتظار می رفت این خودرو نسبت به سانتافه اسپرت و مورانو سواری خشک تری داشت اما این خودرو در جاده های صاف عملکرد انعطاف پذیری داشت. در دست اندازهای جاده هم کابین خودرو واقعا به لرزه می افتاد؛ اما نقطه ی قوت این خودرو موتور قدرتمند آن است و حداقل برای مشتاقان قدرت و سرعت نقطه اتکایی محسوب می شود.

در برخی دیدگاه ها می بینیم که این خودرو را رقیب پورشه ماکان S می دانند چرا که این خودرو نه تنها زمان ۲۶.۲ ثانیه ای برابر با ماکان S را در تست فیگر ایت ثبت می کرد بلکه شتاب جانبی حدودی ۰.۸۳g تا ۰.۸۷g را تحمل می کرد؛ بنابراین رانندگی حیرت انگیزی را در مونت پالومر تجربه خواهیم کرد به طوری که در طول مسیر هر کدام از این دو خودرو توانایی سبقت از یکدیگر را دارند.



اِج ۴۴ هزار دلاری عملکردی بسیار عجیب دارد چرا که از طرفی با سرعت بالا و سواری لذت بخش، خودروی مناسبی برای مشتریان کوپه ها و سدان های پر سرعت است اما از طرف دیگر از پس برخی کارهای ساده ای که یک خودرو انجام می دهد برنمی آید. روکش های اسپرت از جنس چرم جیر صندلی های خودرو را پوشش داده و قابل تنظیم بودن پشتی صندلی همه چیز را راحت کرده است. دنده ی خودرو هم وجهه ای شیک دارد که ناخود آگاه شما را به یاد F-۱۵۰ (بهترین تراک سال) می اندازد.

البته استفاده از این دنده مشکل است-جا زدن دنده ها تا حدی مبهم است که برای انتخاب دنده ی عقب ممکن است چندین بار خودرو را در حالت خلاص قرار دهید- تعویض دنده بین D و S می تواند به طور قابل ملاحظه ای گیج کننده باشد، لحظاتی در رانندگی هم در شهر بوجود می آید که نسبت فرمان پذیری به چرخش از حالت طبیعی خارج می شود.


طراحی داخلی و کیفیت مواد بکار رفته در کابین این خودرو در کلاس بالایی قرار گرفته اما استفاده از دکمه های کوچک در طرفین کنسول وسط، بسیار عذاب آور است، صفحه نمایش وسط این خودرو هم نسبت به هیوندای و نیسان در سطح پایین تری قرار دارد. همگام ساز کنسول وسط عملکرد ضعیفی دارد (که اصلا قابل اعتماد نیست) و خودرو را در جاده ها از حرکت باز می دارد.

سینک ۳ که همگام ساز جدید فورد است در فورد اسکیپ ۲۰۱۶ و فیستا استفاده می شود و فورد وعده داده که این سیستم سریعتر خواهد بود و اینترفیس بهتری خواهد داشت.

کوین جرج، مدیر بخش طراحی فورد اِج در مورد طراحی بیرونی خودرو گفت:"ما نمی خواستیم که محصولمان را از نو بسازیم و می خواستیم قطعات خوب را کنار هم قرار دهیم."
اما از دیدگاه ما اِج طراحی عضلانی و مدرنی دارد که در این طراحی فورد حاضر نشده هیچ ریسکی را در قبال آن به جان بخرد.

درنهایت این نسل از اِج، بهترین نسل تولید شده از سری این خودرو تا به حال است، فضای زیاد و گستره عملکرد این خودرو خصوصا در قسمت تعلیق و موتور شش سیلندر قسمت های مورد علاقه ی ما بود با این حال اگر پکیج کلی این خودرو هم مثل موتور آن منحصر به فرد بود، خودروی کاملی را پیش روی خود می دیدیم.


جایگاه دوم: هیوندای سانتافه اسپرت ۲.۰T آلتیمیت AWD

اولین دیدار با سانتافه اسپرت ۲۰۱۳ با کنترل درهم خودرو و فرمان پذیری نه چندان مناسب این خودرو تجربه جالبی نبود؛ اما مدل ۲۰۱۵ این خودرو با ریزپردازنده ۳۲ بیتی الکتریکی فرمان برای فرمان پذیری دقیق تر، طراحی دوباره جلو و عقب برای سختی جانبی بیشتر و هندسه تعلیق عقب بهبود یافته نظر ما را به خود جلب کرد.



نتیجه این تغییرات، عملکرد بهتر خودرو بود؛ اما این تغییرات باعث نشد که زمان ثبت شده در مونت پالمر کاهش یابد چرا که این تغییرات بیشتر در زمینه ارتباط خودرو با راننده بود و تغییر بزرگی در اعداد و ارقام قدرت موتور حاصل نشده بود. نسل جدید این خودرو مثل مدل قبل این خودرو زمان ۲۷.۷ ثانیه را در تست فیگر ایت ثبت کرد. این مدل شتاب جانبی ۰.۸g را تحمل می کرد و از لحظه تخته کردن پدال ترمز در سرعت ۹۶ کیلومتر در ساعت تا رسیدن به توقف کامل نیز خودرو ۳۷.۱۹ متر روی آسفالت کشیده می‌شد که حالا در مدل ۲۰۱۵ تبدیل به اعداد ۰.۷۸g و ۳۷.۸۰ متر شده است.

فرمان پذیری و رانندگی خودرو چه درگیر آن باشید و یا نه همچنان شما را به خود جذب می کند. موتور چهار سیلندر توربوشارژ با ۲۶۵ اسب بخار نیرو برای شهر و جاده به نظر کافی است. این خودرو به خوبی نشان می دهد که هندلینگ و دینامیک عالی اولویت اصلی طراحی این خودرو نبوده است.


شاید این مسئله، ویژگی خوبی باشد اما به نظر ما این ویژگی نا امیدکننده است. مشتریان نسل فعلی و نسل پیشین سانتافه عملکرد رانندگی را در انتهای اولویت های خود قرار می دهند. ارزش و قیمت از اولویت های اصلی سانتافه است به طوری که قیمت این خودرو نقطه قوت آن محسوب می شود.

قیمت ۳۸۳۷۰ دلاری این خودرو که امکانات زیادی هم دارد ۵۵۸۵ دلار کمتر از مورانو و ۶۴۹۰ دلار کمتر از اج است. مشتریان این خودرو با پرداخت کمتر از ۴۰ هزار دلار صاحب خودرویی با فضایی بزرگ و ویژگی های زیادی می شوند، صندلی های راحت و بلند یکی از ویژگی های شاسی بلندها و کراس اورهاست که خریداران را برای خرید این خودروها تحریک می کند. آگاهی از قیمت خرید، دلیل اصلی خرید این خودرو است و خرید سانتافه که عملکردی مناسب و قابل قبول دارد کاری معقول و منطقی است.



باوجود موتور محدود شده خودرو-ثبت زمان ۹.۳ ثانیه صفر تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت زمان بدی نیست اما بیشتر از دو کراس اور دیگر است، البته سانتافه دیفرانسیل جلو در ۸.۵ ثانیه به ۹۶ کیلومتر بر ساعت می رسد-سانتافه کمی از حالت اسپرت خارج شده اما این خودرو می تواند بیشتر از یک خودروی روزمره باشد. سانتافه با مصرف ۱۱.۹۴ لیتر در شهر، ۸.۸۸ لیتر در جاده و ۱۰.۵۵ لیتر بنزین به صورت ترکیبی در صد کیلومتر از لحاظ مصرف در کنار مورانو قرار می گیرد. با ۴۳۵۰ دلار دیگر و با پکیج آلتیمیت تمام آیتم های این خودرو فراهم می شود.

صندلی های جلو و عقب گرم شونده، سنسورهای پارک، حافظه صندلی راننده و نمایشگر لمسی ۸ اینچی ویژگی های این خودرو هستند. صندلی های این خودرو باوجود ساختار سفت، راحت هستند، کنترل ساده کنسول وسط، فضای زیری مناسب و دید مناسب شیشه های جلو کاملا دلپذیر است. کابین خودرو هم از نظر عایق بودن صدا عملکرد خوبی داشت به طوریکه در تست تخت گاز تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت، صدای ۲۰.۷ دسی بلی توسط دستگاه درون کابین ثبت شد که ۱۸ درصد پایین تر از مورانو و ۲۳ درصد پایین تر از اج بود.



نشریه هیوندای در مورد طراحی بیرونی این خودرو اعلام داشت که "طراحی بیرونی سیال گونه ی خانواده کراس اور سانتافه با استناد به تاثیر حرکت سرکش طراحی کانسپت جدید استورم اج ساخته شده است. این طرح نشانگر تصویر دینامیک و قدرت طبیعت حین تشکیل طوفان است. طراحان هیوندای با سه میله شش ضلعی در جلوپنجره، چراغ های LED جلو قوی، کمربند بالارونده، اسپویلر سقف و چراغ عقب های کمانی یک حرکت ثابت را به تصویر کشیدند."



اما از دید ما باوجود محافظه کاری افراطی هیوندای، سانتافه طراحی مناسبی دارد که مشابه سایر کراس اورها است. جلوپنجره و خطوط روی بدنه زیبایی خودرو را دوچندان کرده و باعث شده که در نگاه اول این خودرو نسبت به اج و مورانو کوچکتر به نظر برسد.

اغلب اوقات در خرید خودرو باید منطقی تر از چیزی باشیم که هستیم و اسیر احساسات این تجربه نشویم. سانتافه جدید نشان داد که می تواند انتخابی معقول و به جا باشد.


جایگاه اول: نیسان مورانو
در وهله اول طراحی بیرونی و استیل نسل سوم مورانو نگاه ها را به خود جلب می کند، عملکرد موتور خودرو درست پشت سر نسل پیشین این خودرو قرار می گیرد اما نسل جدید با کیفیت بهتر، این قضیه را پشت سر می گذارد.


این اولین بار نیست که مورانو جایگاه اول را از آن خود می کند، پیش تر مورانو در بررسی دیگر موتورترند، مورانو میتسوبیشی اندیور و تویوتا هایلندر را کنار زده بود و در آن بررسی هم جایگاه اول را تصاحب کرده بود. مورانو با سواری راحت، کابین آرام و ویژگی های دیگر، مخلوط خوبی از همه چیز است که هم از لحاظ کاری مناسب است و هم از لحاظ تفریحی. این خودرو درست مثل نسل اول در سال 2003 احساس خوب خودرویی اتوماتیک و هندلینگ عالی را به شما القا می کند و به طرز جالبی در جاده ها شناور می شود.


این خودرو در پیچ ها کمی به مشکل برمی خورد و می لرزد اما این مشکل به هیچ عنوان کنترل خودرو را سخت نمی کند، جالب اینجا بود که حتی با سرعت بالا در پیچ و با ثبت زمان ۲۷.۸ ثانیه ای در تست فیگر ایت و متوسط شتاب جانبی ۰.۶۴ به مشکل بر نمی خوریم. بالا و پایین رفتن از جاده های مونتن پالمر در کالیفرنیای جنوبی که بعضی از خودروها را دچار دردسر می کند با این خودرو یک تفریح جالب است و مورانو مثل بیوک لاکراس ۲۰۱۲ یکی از بهترین خودروهای سریع سرگرم کننده در این جاده محسوب می شود.

دینامیک این خودرو بسیار حیرت انگیز است. کنترل پایداری مناسب این خودرو گستره مانور آن را بالا می برد. این خودرو در مسابقات درگ ذاتا بالانس خوبی دارد و با گیربکس CVT نیروی ۲۶۰ اسب بخاری را به چرخ ها منتقل می کند. مورانو با موتوری شش سیلندر تنها در ۷.۴ ثانیه از صفر به ۹۶ کیلومتر بر ساعت می رسد که البته این زمان در مورانو دیفرانسیل جلو به ۷.۰ ثانیه کاهش می یابد. فرمان هیدرولیکی این خودرو که به صورت الکتریکی کنترل می شود با کمی تاخیر عمل می کند که باعث می شود فرمان سفت تر از آن چیزی که انتظار داشتیم باشد.


مورانو در میان رقبا، بهترین طراحی داخلی را دارد و سیستم مسیریابی آن با وجود صفحه نمایش بزرگ و گرافیک مناسب یکی از بهترین سیستم های مسیریابی است. صندلی های این خودرو بسیار راحت هستند، فضای پا هم بسیار بیشتر از دیگر خودروهاست بطوریکه شاید بتوان گفت هیچ خودروسازی چنین محیطی را برای سرنشین فراهم نمی کند. در رقابت عددی فضای پا مهیا شده در صندلی های عقب مورانو با ۳۸.۷ اینچ عقب تر از اج با ۴۰.۶ و سانتافه اسپرت با ۳۹.۴ قرار گرفته اما از لحاظ چشمی اصلا اینطور نیست و این قضیه کاملا برعکس است.

بهترین راه برای مشتریان بالقوه این خودروها، چک کردن حضوری خودروهاست. تمام این کراس اورها فضای بار بزرگی دارند و مورانو که در مدل پلاتینیوم صندلی های تاشونده. ای دارد، نسبت به دیگر کراس اورها چاق تر هم به نظر می رسد و از لحاظ فضای بار در جایگاه مقایسه برتری نسبی دارد.


شیرو ناکامورا مدیر خلاق و معاون مدیرعامل نیسان در مورد طراحی بیرونی این خودرو اعلام کرد "یکی از دلایل اصلی طراحی بیرونی و داخلی مورانوی جدید بالا بردن تجربه ی راننده است که این امر در تضاد با سنگینی و بزرگی خودروهای سنتی اسپرت و کاربردی است. این طراحی ما را به سمت آیرودینامیک پیشرو و سه عنصر کلیدی در طراحی های آینده هدایت کرد. طراحی جلو و عقب V شکل، چراغ های مختص نیسان و خطوط سقف شناور"



از دید ما شجاعت نیسان و طراحی با اصالتش قابل تحسین است اما جلو پنجره مشبک موسوم به نیش دندان، چراغ های عقب برجسته و یا ستون C غیر ضروری این خودرو چنگی به دل نمی زند.



جدا از مواد و قطعات عجیب بکار رفته در کابین، طراحی داخلی خودرو بسیار مناسب است و نیسان تلاش کرده تا استیل بهتر و مواد مرغوب‌تری را در کنار هم قرار دهد. در طراحی مورانو، دید خودرو با ستون A ضخیم و ستون B و ستون C عجیب، فدای استیل خودرو شده است؛ اما با پرداخت ۴۳۹۵۵ دلار، مورانو با پکیج تکنولوژی (شامل کروز کنترل تطبیقی، هشدار برخورد جلو با ترمز خودکار و سانروف پانوراما) همراه با سیستم انتقال قدرت AWD و مصرف سوخت ۱۱.۵۹ لیتر در شهر، ۸.۷۸ لیتر در جاده و ۱۰.۳۲ لیتر بنزین در حالت ترکیبی در صد کیلومتر با تمام کاستی‌ها در صدر این مقایسه قرار بگیرد.