گجت های ضد آب واقعا ضدآب نیستند
وقتی روی دستگاهی عبارت water-resistant به چشم می خورد، به آن معنی نیست که با یک گجت ضدآب طرف هستید. اما تفاوت اصلی در کجاست؟
هفته نامه عصر ارتباط - سعید صباغی پور: می خواهیم درباره دو اصطلاح water-resistant و waterproof که در دنیای ساخت گجت زیاد مورد استفاده قرار می گیرند صحبت کنیم، اما این بدان معنی نیست که می توانید آنها را در نزدیک ترین استخر محل زندگی تان به کار بگیرید. وقتی روی دستگاهی عبارت water-resistant به چشم می خورد، به آن معنی نیست که با یک گجت ضدآب طرف هستید. اما تفاوت اصلی در کجاست؟
سالانه کاربران هزاران گجت به اصطلاح ضدآب خود را با توجه به ادعای شرکت سازنده زیر آب می برند و آن را به یک آجر بی استفاده تبدیل می کنند. دانستن اصول اولیه اصطلاح water-resistant در سالم نگه داشتن گجت و همچنین انتخاب گزینه مناسب برای فضاهای باز و ورزشی اهمیت زیادی دارد. مهم ترین نکته درباره ضدآب بودن (waterproof) یک دستگاه این است که بدانید هیچ دستگاه ضدآبی هنوز ساخته نشده است.
درواقع این ترفندی تبلیغاتی است و سازندگان گوشی، ساعت، جی.پی.اس، اسپیکرهای همراه و... باید به جای استفاده از waterproof از water-resistant استفاده کنند و پارامترهای مشخص شده توسط سازنده را روی جعبه گجت ذکر کنند. برای روشن تر شدن موضوع به ضدزلزله بودن یک وسیله فکر کنید. هیچ گاه نمی توان ساختاری ساخت که کاملا در برابر زلزله مقاوم باشد. فارغ از اینکه گجت تا چه اندازه خوش ساخت باشد، همواره ترکیب زمان و شدت زلزله معادلات را برهم می زند. اصطلاح water-resistant هم دقیقا همین شرایط را دارد. هر گجت دارای آستانه ای است که در آن عمق و حرارت آب تاثیر خودشان را نشان می دهند.
اکنون که متوجه دروغین بودن waterproof شده ایم بگذارید کمی درباره معنای واقعی water-resistant حرف بزنیم. هر سازنده ای می تواند ادعا کند دستگاهش در برابر آب مقاوم water-resistant است، اما نسبت به تعریفی که از آن دارد نباید به این ادعا اعتماد کرد. دو اصطلاح و رتبه بندی اساسی برای رساندن این منظور وجود دارند؛ اولین مورد رتبه بندی جوی Atmospheres یا ATM است و دومی پیشگیری از نفوذ یا IP (Ingress Protection). رتبه بندی اخیر یعنی IP در گوشی ها، تبلت ها و گجت های همراه امروزی کاربرد بیشتری دارد. بنابراین در ادامه بحث به آن می پردازیم.
IP در اصل یک کد جهانی و استاندارد است که میزان مقاومت گجت از نظر فیزیکی و نفوذ مایعات را مشخص می کند. IPXY به معنای آن است که دستگاه به اندازه X در برابر عوامل فیزیکی و به اندازه Y در برابر مایعات از خود مقاومت نشان می دهد. بنابراین در صورتی که اعداد X و Y بیشتر باشند، دستگاه مقاومت بیشتر دارد. هرچند برچسب IP۱۲ در دنیای واقعی وجود دارد، اما عددی کمتر از IP۵۶ را روی دستگاه ها نمی بینید. به طور معمول اگر یک سازنده از IP۶۸ استفاده کرده باشد به این معنی است که گجت در برابر گرد و غبار مقاوم بوده و تا یک متر زیر آب هم قابل به کارگیری است.
برای مشخص تر شدن موضوع به چند نمونه اشاره می کنیم. محصولات محبوب Fitbit Flex و Fitbit Charge فقط دارای استاندارد ATM ۱ هستند؛ و این یعنی تا ۱۰ متر زیر آب جواب می دهند. اما وقتی سراغ بخش راهنما در سایت رسمی این سازنده می رویم، متوجه می شویم که پشتیبانی شرکت در پاسخ به پرسش «آیا می توانیم با دستگاه شنا کنیم؟» گفته که ATM ۱ در برابر فشارهای ناشی از شناکردن مقاوم نیست.
بنابراین، با این مثال متوجه می شوید که مساله مقاومت در برابر آب برای یک گجت تا چه اندازه می تواند گیج کننده باشد. از سویی استاندارد به شما می گوید تا ۱۰ متر زیر آب و از سوی دیگر سازنده جواب می دهد با گجت شنا نکنید! حتی دستگاه Fitbit Charge هم که دارای ATM ۵ است در شرایطی که فشار آب کمی زیاد شود دچار مشکل خواهدشد.
روی ساعت هوشمند اپل هم برچسب IPX۷ را مشاهده می کنید که به معنای آن است که اپل به موضوع فشارهای فیزیکی توجهی نداشته اما همانند ساعت های هوشمند اندرویدی تا یک متر زیر آب دوام می آورد. در مجموع گویی تنها با دستگاهی که IPX۷ یا ATM ۵ دارد تنها می توانید به حمام بروید یا ظرف های خانه تان را بشویید؛ بنابراین تا حد امکان سعی کنید با این گجت ها بیشتر از نیم ساعت در آب نمانید و حتی فکر شنا کردن هم به سرتان نزند!
ارسال نظر