لوگوی گوگل تغییر کرد

آنی ام خی شمیت شاعر و نویسنده هلندی است. گرچه بیشتر آثار وی برای کودکان است اما برای بزرگسالان نیز، شعر و قصه نوشته و زبان هلندی را آراسته است. نسل گذشته با داستانهای آنی ام خی شمیت خو گرفته و امروز نیز کودکان نوشته‌های وی را می پسندند. او ابتدا به کتابداری و سپس روزنامه نگاری روی آورد و در روزنامه «هت پارول» Het Parool هلند کار کرد.


بعدها شعر و قصه و ترانه و فیلمنامه و نمایشنامه نوشت. داستان «خانواده دورس‌نی» را برای رادیو نوشت (De Familie Doorsnee)، که از سال ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۸ ادامه داشت. از سال ۱۹۵۷ «پانسیون بی‌خانمان ها» را هم که موزیکال کمدی بود برای تلویزیون نوشت.
برنامه تلویزیونی Ja Zuster Nee Zuster را هم که بسیار موفقیت‌آمیز بود، آنی شمیت می‌نوشت.
«ییپ و یانه‌که» Jip en Janneke، یکی از آثار اوست که توسط سیمین رفعتی، به فارسی ترجمه شده است.
دیگر آثار وی عبارت است از:
مینوس (فیلمنامه) Minoes، پلوک فان ده‌پتر فه‌لِت Pluk van de Petteflet، اوچه Otje، پیپ‌لاله، زیزو...از جمله آثار اوست.
در اواخر عمر ناتوان و نابینا شده بود و شاید همین عامل او را به این فکر انداخت که به اصطلاح «مرگ خوب» اوتانازی Euthanasia را برگزیند. گفته می‌شود در پایان جشن تولدش وقتی مهمانان رفتند با مصرف قرصهای زیاد و کشنده، در ۸۴ سالگی به زندگی خود پایان داد و مردم هلند را با بهت و ناباوری به خاطر این مرگ خودخواسته، روبرو کرد.


از برخی آثار وی فیلم و نمایشنامه و ترانه ساخته اند و کتب وی به زبانهای دیگر هم ترجمه شده است. در موزه مادام تسو در آمستردام، تندیسی از او هست که سیگار به دست دارد و کتابی هم روی زانوان اوست و به دوردستها می نگرد.
آنی ام خی شمیت ...برای ادبیات کودکان جوایز زیادی (از جمله جایزه هانس کریستین آندرسن) را گرفته و آثارش به بیشتر زبانها ترجمه شده است.


با سیمای آرام خود در خاطره مردم هلند باقی است. همه مردم در هلند حداقل یک کتاب از او خوانده و همه کودکان نام وی را شنیده‌اند و ترانه هایش را دوست دارند. فرهنگ‌ورزان هلندی او را مشهورترین نویسنده کشورشان و ملکه واقعی هلند می‌دانند.